" Πρέπει να διαμαρτυρηθώ όταν με "σκοτώνεις" αλλά κυρίως πρέπει να μπορώ να αλλάξω τον εαυτόν μου .
Δεν έχεις δουλειά επειδή έχεις σπουδάσει αυτό;
Δεν πειράζει.
Κάνε, μάθε κάτι άλλο.
Έχεις δίκιο που διαμαρτύρεσαι, που είσαι οργισμένος -κι εγώ μαζί σου, οργισμένος είμαι-
αλλά επειδή μια ζωή είναι αυτή και περνάει, ας μην περάσει
έχοντας εμάς να κατηγορούμε τους άλλους γι αυτά που μας συνέβησαν...........................................
..............Βαριέμαι να λέω αυτά που πρέπει άμα δεν τα πιστεύω.
Και αυτό το έχω πληρώσει πολύ ακριβά.
Μπορεί να λέμε ό,τι σκεφτόμαστε αλλά όταν το παρακάνουμε, υποκύπτουμε στο ναρκισσισμό της ελευθεριότητας που έχουμε στο να λέμε ό,τι σκεφτόμαστε.
Κανείς, όσο καλά και να μιλάει, όσο ρήτορας και πράος και να είναι,
δεν μπορεί να κάνει ακριβώς όσα λέει, κατανοητά,
ειδικά
όταν αυτοί που τον ακούν
είναι έτοιμοι να καταλάβουν άλλο πράγμα"
Χρήστος Λούλης, ηθοποιός -συνέντευξη στο ΒΗΜΑ, Απρίλιος 2013
.........................................................................................................
Σχόλιο:
Και πώς γίνεται άλλο να λέμε και άλλο να καταλαβαίνει ο απέναντι;
Σου θυμίζω, εσένα αγαπημένο, που περνάς από δω σήμερα, για πρώτη φορά,
σου θυμίζω τις δυο παλιότερες αναρτήσεις μου,
για το περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής εμπειρίας
και τους καθρέφτες της υποκειμενικότητας
στο περίκλειστο δωμάτιο της προσωπικής εμπειρίας.
Σε φιλώ και για όλους μας, εύχομαι:
Υπομονή.
Φώτιση.
Υπομονή.
Φώτιση.
Σαλογραία
Εύα μου, πολύ σωστά τα τοποθετείς τα πράγματα. Κράτησα τη φράση: "όταν αυτοί που τον ακούν
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι έτοιμοι να καταλάβουν άλλο πράγμα"
Μεγάλη αλήθεια! Πολλές φορές κάποιος είναι τόσο προαποφασισμένος να καταλάβει ότι θέλει να καταλάβει, προσηλωμένος σε αυτό που νομίζει ότι θα πεις, ώστε δεν έχει ακούσει καν τι είπες! Και ταυτόχρονα, την ώρα που μιλάς έχει κι άλλη δουλειά να κάνει: να ετοιμάσει την απάντησή του στα όσα ..θέλει να είπες.. Οπότε ανάμεσα σ αυτό που προφέρουμε, σ αυτό που έχουμε πιο μέσα απ τα χείλη μας, πιο μέσα κι απ την ψυχή μας, και σ αυτό που λαμβάνει ο άλλος, μεσολαβεί ένα ολόκληρο σύμπαν.. Μια άλλη ιστορία είναι βέβαια, η διάκριση ανάμεσα στο ναρκισσισμό που είναι ένας "αυτισμός" κι ένας εγωισμός, και στην ελευθερία με την οποία μας έφτιαξε ο Θεός, να εκφραζόμαστε με την ευθύνη της επιλογής μας και της αλήθειας μας. Κάποτε ανάμεσα στα δύο τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Όλα θέλουν τη Διάκρισή τους για να έχουν το σωστό νόημα. Φιλιά πολλά..
Tατιάνα-Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήμου φτιάχνει το κέφι που βαθιά κατανοείς το πνεύμα με το οποίο προσπαθώ να εκφράσω τις μικρές, προσωπικές μου συνειδητοποιήσεις.
Αυτό το χάρισμά σου,αγαπημένη, από μόνο του είναι ΑΚΡΩΣ ψυχοθεραπευτικό!
;-)
Σε ευχαριστώ εκ καρδίας και μακαρίζω τους ανθρώπους που σε έχουν κοντά τους- στον αληθινό κόσμο, περισσότερο- αν και ο ηλεκτρονικός προσφέρει και αυτός μια παρηγοριά-δεν το αρνούμαι!
;-)
Πάντα με ξεχωριστή εκτίμηση ασπάζομαι και χαιρετίζω από την πόλη της Πάτρας...
-Ζήτω το Έθνος!
-Ζήτω η Επανάσταση του 1821!
-Γιούργιααααα!
;-)