Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Πολυ ομορφο τραγουδακι! Πραγματικα με συγκινησε....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως, χωρις τον Κυριο μας, δεν ειμαστε τιποτα!
Εκεινος μας δινει δυναμη!
Δοξα σοι ο Κυριος!
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜύριες Δόξες! Αναρίθμητες!