Θυμάσαι, αποσβολωμένο μου
την παλιότερη ανάρτησή μου
για τον εκπληκτικό άνθρωπο που γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια;
Εννοώ τον Σέρβικης καταγωγής, χριστιανό Nick Vujicic που παρουσίασα τις προάλλες.
Λίγες αναρτήσεις πιο πίσω, σου ανέφερα και την αληθινή ιστορία με το Θαυμαστό Γερμανό ορειβάτη της Αίτνας.
Τώρα, ανήμερα σχεδόν του Αγίου Βαλεντίνου τους,
και ενώ παραλίγο να "φάμε" κοτζά μετεωρίτη στο κεφάλι
(λες και δε μας φτάνανε τα δικά μας πολιτικοοικονομικά χάλια)
μας πληροφόρησαν τα MME
ότι ο " Χρυσός" 26χρονος παραολυμπιονίκης Όσκαρ Πιστόριους
έχυσε στο πάτωμα τον εγκέφαλο (φρίκη!) της ωραίας φιλενάδας
με την οποία είχε δεσμό ολιγόμηνο.
Στην κυριολεξία, οι καλές νοικοκυρές, δακρύσαν, τα " έχασαν" .
-Πώς είναι δυνατόν;
- Αυτό το πανέμορφο παλληκάρι;
- Έστω, ο παραολυμπιονίκης;
-Των αδυνάτων αδύνατον!
-Αδύνατον, μανδάμ;
-Το μυαλό σου, και μια λίρα, και του κουλουρτζή ο κόπανος, με όλο το σεβασμό δηλαδή,
που θα μου πεις εμένα: "αδύνατον!".
- Θυμάσαι και την παλιότερη ανάρτηση, με θέμα την ασύλληπτη τρεπτότητα ή πόσο εύκολα σπάει της ψυχής το τζαμάκι;
-Το θυμάμαι. Πού θέλεις να καταλήξεις;
-Θέλω να καταλήξω, ότι κανένα μα απολύτως κανένα ανθρώπινο επίτευγμα
δεν είναι ασφαλές
εφόσον ο "ήρωας" που το κατορθώνει, δεν έχει Χριστό μέσα του.
Εδώ βλέπουμε ανθρώπους που ζούσαν μέρα νύχτα με το Χριστό
και παρόλα αυτά, αξιοδάκρυτα εξέπεσαν, και έγιναν "των δαιμόνων επίχαρμα".
Σκέψου τώρα και να μην έχει σχέση με το Χριστούλη ο άλλος, τι μαύρη μοίρα, μας περιμένει.
-Κλάφτα Κυπριανούλη μου!
-Ακριβώς αυτό.
-Οπότε;
-Οπότε, "Παναγιά μου φύλαγε!" που κράζανε κι οι γριές στο χωριό μου.
Έτσι πρέπει να σκούζουμε νοερά όλη την ώρα,
διότι...
αν ο Χριστός και η Κυρά η Παναγιά
δεν μας φυλάξουν...πάει!
Μας έφαγε η Μαρμάγκααα!
Δε βλέπεις τι χαμός του χαμού, γίνεται;
Εξ Ανατολών, οι μετεωρίτες στα κεφάλια των Ρώσων- "πυρ εξ ουρανού και κατέκαυσεν αυτούς!"
Στα νοτιοαφρικανικά μέρη
σφαίρες στο κεφάλι, "σφαίρες πάνω από το Μπροντγουέη"..."απολώλαμεν γύναι!".
Στην Ελλάδα, ΔουΝουΤούδες, μιλιούνια άστεγοι- ούτε μετά την Κατοχή τέτοιο κατάμαυρο χάλι,
έλεος, δηλαδή, βασανιζόμαστε συνέχεια οι ανθρώποι.
-Τι να σου κάνω εγώ μωρή Σαλογραία μ' που είσαι κουφάλογο;
Άκου τι διακηρύσσει η Γραφή:
"Εαν μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες.
Εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων".
- Διάλεξε λοιπόν:
Ή Χριστός ή Χάος!
Χωρίς Κύριο Ιησού Χριστό, Εσταυρωμένο και Αναστημένο στους Αιώνες,
εις μάτην, όλα τα συστήματα υγείας και ασφάλειας,
εις μάτην όλοι οι σεκιουριτάδες!
Σαλογραία
Τα όσα γράφεις είναι η «αλήθεια», η οποία είναι πικρή μεν, πραγματική δε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς σπεύσει ο καθένας μας να βρει τον Χριστό στην ζωή του.
Δεν υπάρχει πουθενά αλλού ελπίδα.
Αναστάσιε
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένε μου
Μακάριοι σε όποιους δόθηκε η δωρεά-διότι περί μεγίστης δωρεάς πρόκειται- αυτής της επιγνώσεως, ότι ο Σωτήρας είναι ο Κύριος Ιησούς, και ουδείς έτερος.
Ας κάνουμε από σήμερα μια νέα αρχή Μετανοίας.
Ας ευχηθούμε για κάθε ψυχή θλιβομένη και καταπονουμένη και-δυστυχώς- μη, το Όνομα του Κυρίου, επικαλουμένη.
Σαλογραία οι γυναίκες πολλές φορές είναι ανυπόφορες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά σε όσους τολμούν …..
Ιησούς Χριστός Νικά και Όλα τα κακά σκορπά!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-(
Ανων. των 7:45μ.μ. τι λέγεις; πλάκα με κάνεις;
Τι άκουσαν τα αφτάκια μου και δεν μετακόμισαν πάραυτα; Κατάλαβα καλά;
Για επανάλαβε, ω βασανισμένο τέκνον, να το εννοήσω καλύτερον.
Σε βασανίζει κάποια γυναίκα; Και είναι λόγος αυτός να φαντασιώνεσαι εκτελέσεις; Χάθηκε μια απόσταση;μια μετακόμιση; μια αλλαγή τηλεφώνου; έστω, ένα διαζύγιο;Πας να με αποτρελάνεις χειρότερα; Ομολόγησε!
;-)
Ταπείνωση, ταπείνωση και μόνο ταπείνωση μας χρειάζεται. Ταπεινό φρόνημα και όχι επιδεικτική ταπεινολογία, σαν αυτή του Νικ, του οποίου η πλημμελής αρτιμέλεια τροφοδοτεί την υπερφροσύνη με σύνθημα το "Ζωή δίχως όρια". Ο Χριστός είναι το όριο, ναι, αλλά "ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς τραγικές αλήθειες καλή μου, ο κόσμος καίγεται και όλο και περισσότερο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Κύριο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό έχω καταλάβει και εγώ, πως άνθρωπος ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ δεν προοδεύει, δεν ζει!!!
Αλήθεια όμως, τις λυπάμαι αυτές τις ψυχές. Μπορεί εμείς (εννοώ, εγώ, εσύ, η γιαγιά η γειτόνισσα κ.ο.κ) να είχαμε τη δυνατότητα και τη δύναμη να έχουμε τον Χριστό στη ζωή μας και να δοξάζουμε το όνομά Του σε κάθε κατόρθωμά μας, αλλά εκείνοι οι άνθρωποι που είναι τόσο μα τόσο μακριά από τον Κύριο, να μην Τον έχουν γνωρίσει ή κατανοήσει ποτέ (ίσως λόγω του περιβάλλοντος όπου μεγάλωσαν ή λόγω της δυσκολίας να πιστέψουν...δεν ξέρω και εγώ τι...).
Αυτό είναι πραγματικά κρίμα... πρέπει εμείς, σαν καλοί Χριστιανοί, να προσευχόμαστε για τις ψυχές τους και να ελπίζουμε πως όλοι κάποια στιγμή θα δούνε πως το φως το αληθινό και ο δρόμος της αλήθειας είναι ο Χριστός μας!
Εγώ προσωπικά ότι κάνω, ότι ζω, ότι κατορθώνω λέω Δόξα τω Θεό! Ακόμα και κάποιες μέρες που δυσκολεύομαι τόσο να σηκωθώ το πρωί (λόγω κάποιου προβλήματος που με βασανίζει και δε θέλω να αντικρίσω τη μέρα μπροστά μου) και τελικά καταφέρνω να σηκωθώ, που ίσως για άλλους να θεωρείται ασήμαντο, θεωρώ πως ο Κύριος εκεί ψηλά μου δίνει τη δύναμη και προχωράω! Τη δύναμη να ζήσω, να προχωρήσω μου τη δίνει Εκείνος... χωρίς Αυτόν είμαι ένα τίποτα.
Ξέροντας μόνο και μόνο πως δεν είμαστε μόνοι και ο καλός Χριστός μας εκεί ψηλά μας προσέχει... με ανακουφίζει πραγματικά!
Να'σαι καλά Σαλογραία μου!
(Είδες που ήρθα και αλλού να σχολιάσω; Τώρα παντού θα με βλέπεις)
Φιλιά! ;-)