Αν θες, περιστεράκι μου,
κοίταξε την παλιότερή μου ανάρτηση με τίτλο :
και οι τρίχες απ' τα μαλλάκια σας είναι μετρημένες.
Μόλις βρω λίγο καιρό, θα σου πω άλλη μια μικρή, σχετική με το ζήτημα, ιστορία.
Είναι -ευτυχώς- αδόκητη, για τον καθένα μας η ώρα του θανάτου.
- Λοιπόν, αν έχει σημάνει ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος, το προσκλήριο, πάμε, φύγαμε!
Δεν μπορεί να Τον σταματήσει κανείς!
-Κλάψε, αν το χρειάζεσαι, θρήνησε.
Λυτρώνει το κλάμα, μπροστά στην Αγάπη.
Ευτυχώς, που δεν είμαστε μόνοι...
Σαλογραία
Πρόσφατα ρώτησα έναν υγιή ηλικιωμένο, τι θα ήθελε περισσότερο σ’ αυτό τον κόσμο από το Θεό. Βάζοντας το χέρι στο στήθος, μου απάντησε:
ΑπάντησηΔιαγραφή-Το θάνατο και μόνο το θάνατο!
-Και πιστεύεις στη ζωή μετά το θάνατο;
-Ακριβώς επειδή το πιστεύω, επιθυμώ όσο πιο σύντομα το θάνατο, είπε ο γέρων.
Οι άπιστοι τρέμουν το θάνατο, επειδή ισχυρίζονται ότι ο θάνατος είναι η πλήρης εξαφάνιση της ζωής. Πολλοί πιστοί πάλι, φοβούνται το θάνατο επειδή νομίζουν ότι δεν έχουν ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις τους στον κόσμο αυτό, δεν έβαλαν τα παιδιά τους σε μια σειρά, ή δεν αποτελείωσαν αυτό που έχουν ξεκινήσει.
Ακόμη και κάποιοι άγιοι άνθρωποι, φοβήθηκαν κατά την ώρα του θανάτου. Όταν οι Άγγελοι κατέβηκαν για να παραλάβουν τον Όσιο Σισώη, εκείνος ο αγγελικός άνθρωπος προσευχόταν να τον αφήσουν λίγο ακόμη σ’ αυτή τη ζωή για να μετανοήσει και να προετοιμαστεί για την άλλη ζωή. Οι Άγιοι λοιπόν, δεν φοβόταν το θάνατο αλλά την κρίση του Θεού μετά το θάνατο.
Δίχως την πίστη στην άλλη, την ουράνια ζωή, ο φόβος γίνεται σκοινί γύρω από το λαιμό με το οποίο ο θάνατος έλκει τους καταδίκους στο λαρύγγι του. Η ζωή για τον άπιστο, δεν είναι άλλο από τον άνεμο του θανάτου, άνεμο που φυσά και καταρρίπτει την πεθαμένη του στάχτη και την απονεκρώνει. Αν ο άπιστος σκεφτόταν λογικά μέχρι τέλους, θα έπρεπε να ομολογήσει ότι ζωή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Γι’ αυτόν ο θάνατος είναι η μόνη του πίστη, η μόνη αιώνια δύναμη! Ο Θάνατος είναι ο μοναδικός Θεός.
Για μας πάλι, τους χριστιανούς, ο θάνατος είναι η λήξη ενός σχολείου, το σήμα της απολύσεως μιας στρατιωτικής θητείας, η γέφυρα για την επιστροφή στην πατρίδα. Ουσιαστικά, ο θάνατος καθαυτός, είναι γι’ αυτούς που πιστεύουν στο Χριστό ένα τίποτα. Εκείνος είπε στη Μάρθα: «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται…» (Ιω.11, 25-26). Ποιον θα πιστέψουμε αν όχι το Χριστό; Στους ανθρώπους δεν μπορείς να πιστέψεις ούτε και όταν σου λένε το όνομά τους, πολύ λιγότερο όταν λένε: θα σε πληρώσω αύριο και ακόμα πιο λίγο όταν μιλούν για πράγματα βαθιά και υψηλά.
Εκτός από τον Υιό του Θεού, κανείς δε γνωρίζει τίποτα, ούτε για το θάνατο, ούτε και για εκείνο που μας περιμένει μετά το θάνατο. Εκείνος τα γνώριζε και μας τα φανέρωσε και τα έδειξε. «Κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος» (Ά Κορ. 15,54), κατά το λόγο του Αποστόλου. Τι έχουμε λοιπόν να φοβηθούμε απ’ αυτό που κατεπόθη από την ανάσταση του Χριστού; Δεν προσκολλάται ο φόβος του θανάτου πάνω σ’ εκείνους που είναι προσκολλημένοι στο Χριστό, τον Νικητή του θανάτου και Δωρεοδότη.
Όμως, παραμένει ένας φόβος συνειδητός και δικαιολογημένος. Είναι ο φόβος που ένοιωθαν ακόμα και οι ψυχές των Αγίων μπροστά στο θάνατο. Αυτό δεν είναι φόβος του θανάτου αλλά της μη προετοιμασίας για την αθάνατη ζωή, είναι φόβος εξαιτίας της ακαθαρσίας της ψυχής. Επειδή οι ακάθαρτοι δεν θα δουν το Θεό και την αληθινή ζωή στην Βασιλεία των Ουρανών.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε ότι υπάρχει φωτιά στα μάτια των νέων, αλλά θα έπρεπε να υπάρχει και φως στα μάτια των γερόντων. Ο καιρός της δυνατής φωτιάς περνά, ο καιρός του φωτός πλησιάζει, αλλά όταν έλθει ο καιρός για να γίνουμε φως, δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε αυτά τα πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει την εποχή που ήμασταν φωτιά. Ο χρόνος είναι απατηλός. Όταν μας λένε ότι πρέπει να θυμόμαστε το θάνατο, δεν είναι για να μας δώσουν φόβο για τη ζωή, αλλά για να μας κάνουν να ζήσουμε με όλη την ένταση που θα είχαμε αν συνειδητοποιούσαμε ότι κάθε στιγμή είναι μόνο η στιγμή πού κατέχουμε, και ότι η κάθε στιγμή της ζωής πρέπει να είναι τέλεια: μας υποδεικνύεται όχι το βάθος αλλά η κορυφή του κύματος, όχι μια ήττα αλλά ένας θρίαμβος. Έτσι, η μνήμη θανάτου φαίνεται ότι είναι η μόνη δύναμη που κάνει τελικά τη ζωή έντονη.
Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος (Μπλουμ)
παπα-Κώστας
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήο Κύριος να σου ανταποδώσει τον πνευματικό κόπο που κάνεις για κάθε περαστικό από αυτή τη σελίδα.
;-)
Αγαπητοί συν-αναγνώστες σας ευχόμαστε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά,
εγώ και η οικογένεια μου από Θεσπιές.
Ελπίζω η νέα χρονιά να φέρει τυφώνα
αισιοδοξίας σε όλους.
barbakas
ΑπάντησηΔιαγραφήαντεύχομαστε τα καλύτερα και για σένα και για την οικογένειά σου, φίλε barbakas
;-)
Είπε Γέρων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν ξημερώνη ο Θεός την ημέρα, να σκεπτώμεθα ότι είναι η τελευταία μας ημέρα και ὀτι βασιλεύοντος του ηλίου φεύγομεν διά το κριτήριον του Θεού!Πώς πρέπει να περάσωμεν την τελευταίαν ημέραν μας? Με σιωπήν, με ευχήν, με υπακοήν με δάκρυα και με μετάνοιαν παρακαλούντες ίλεων γενέσθαι τον Θεόν!
Αυτά και τόσα άλλα πρέπει να σκεπτώμεθα διότι δεν ξέρουμε πότε θα έλθη το τηλεγράφημα από το κέντρο του Θεού από την πρωτεύουσα την άνω Ιερουσαλήμ.
Φίλ. Ανων. των 7:39 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΚΑΡΙΟΣ όποιος καλλιεργεί εντός του, αυτή την άγια και δημιουργική μνήμη του θανάτου.
Δυστυχώς ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός, στο σύνολό του, αποφεύγει όσον δύναται αυτή τη σωτήρια μνήμη γι αυτό και οι άνθρωποι έχουμε πάρει κατρακύλα χωρίς τέλος.
Βλέπεις τι γίνεται.
Μίση, ψεύδη, κλοπές, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, διαζύγια...
ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά δεν θα συνέβαινε, αν οι χριστιανοί είχαμε ΜΝΗΜΗ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Δυστυχώς, όλοι φανταζόμαστε, ότι θα αργήσουμε να πεθάνουμε...κει ΕΚΕΙ, σε αυτή την ΑΠΑΤΗΛΗ φαντασίωση, θεμελιώνεται όλο το κράτος της αμαρτίας, που μας κατακυριεύει.
Σου θυμίζω μια δασκάλα ετών σαρανταφεύγα, που σκοτώθηκε ανεβαίνοντας στο σχολείο της, σε κάποιο σάπιο πατάρι.
Το πρωί που θα ξεκίνησε αυτή η καλή γυναίκα, άραγε θα ΥΠΕΘΕΤΕ έστω και από μακριά, ότι εκείνη η μέρα, θα ήταν η τελευταία της;
Ποτέ δεν θα μάθουμε.
Ο Κύριος επιτρέπει αιφνίδιους θανάτους για να μας συνετίζει. Για να μας κρατάει σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, αλλά εμείς, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, είμαστε αναίσθητα, εγω-κεντρικά, πωρωμένα κουφάλογα, που φανταζόμαστε εαυτούς, ως κριτές απάσης της Οικουμένης...
Είπε Γέρων,
ΔιαγραφήΟ απατεών διάβολος με τας ποικίλας του τέχνας, χωρίς να το εννοήσωμε μας υποκλέπτει και φεύγει ο πολλύτιμος καιρός εν αμελεία και αδρανεια.
Αι ευχαί σου καλή μου ευ να στηρίξουν τον σεσαθρωμένον οίκον της ελεεινής μου ψυχής.
Αμελώ προς αιώνιαν μου μεταμέλεια.
Πάτερ Χρήστο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλησέ μου την εκλεκτή πρεσβυτέρα σου
....
ακριβώς όπως τα λες.
Μάς φθονεί και μας μισεί παράφορα, αυτός ο Αρχαίος Εχθρός, ο ψεύτης, ο κλέφτης και ανθρωποκτόνος από την αρχή της Δημιουργίας.
Μακάριοι οι εν εγρηγόρσει ευρισκόμενοι.
Μακάριοι οι ορώντες...
Εύχου και υπέρ ημών να ξεφεύγουμε, έστω πολύ πληγωμένοι αλλά πάντως να ξεφεύγουμε, από τις απλωμένες, μύριες παγίδες του Αντικειμένου...
Στὴν ἐρώτηση «Γιατί ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ἐμφανιστεῖ στὴ γῆ μὲ ἀνθρώπινο σῶμα καὶ ὄχι μὲ ἄλλη μορφή;» ὁ σοφὸς ἅγιος Ἀθανάσιος ἔδωσε τὴν ἀκόλουθη ἀπάντηση:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ἂν ρωτοῦν γιατί δὲν ἐμφανίστηκε μὲ κάποια ἄλλη, καλύτερη, μορφὴ δημιουργίας, λ,χ. ὡς ἥλιος ἢ φεγγάρι ἢ ἄστρο ἢ φωτιὰ ἢ ἄνεμος – ἀλλὰ ἁπλῶς ὡς ἄνθρωπος, ἂς μάθουν ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἦλθε γιὰ νὰ προβάλει τὸν ἑαυτό Του, ἀλλὰ γιὰ νὰ θεραπεύσει καὶ νὰ διδάξει τοὺς πάσχοντες. Ἂν ἐρχόταν στὸν κόσμο ἀποκαλύπτοντας τὸν ἑαυτό Του γιὰ νὰ καταπλήξει ὅσους τὸν ἔβλεπαν, τοῦτο θὰ σήμαινε ὅτι ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ προβληθεῖ. Ἦταν ὅμως ἀπαραίτητο γιὰ τὸν Θεραπευτὴ καὶ Διδάσκαλο ὄχι μόνον νὰ ἔλθει στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ὑπηρετήσει πρὸς ὄφελος ὅλων τῶν πασχόντων καὶ ν’ ἀποκαλύψει τὸν ἑαυτὸ Του κατὰ τρόπο, ποὺ ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ νὰ ἦταν ὑποφερτὴ ἀπὸ τοὺς πάσχοντες.
Οὔτε ἕνα πλάσμα τῆς κτιστῆς δημιουργίας δὲν ἐξέπεσε στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο – οὔτε ὁ ἥλιος, οὔτε τὸ φεγγάρι, οὔτε τὰ ἄστρα, οὔτε τὸ νερό, οὔτε ὁ ἄνεμος πρόδωσαν τὸ Δημιουργό τους. Ἀπεναντίας ὅλα τὰ πλάσματά Του, γνωρίζοντας τὸ Δημιουργὸ καὶ Βασιλέα τους, τὸ Θεὸ Λόγο, παρέμειναν ὅπως Ἐκεῖνος τὰ εἶχε δημιουργήσει. Μόνον τὰ ἀνθρώπινα πλάσματα ξεχώρισαν ἑαυτοὺς ἀπὸ τὸ καλὸ καὶ ἀντικατέστησαν τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψεῦδος· καὶ τὴν τιμὴ καὶ δόξα ποὺ ἀνήκουν στὸ Θεό, καθὼς καὶ τὴ γνώση περὶ Αὐτοῦ, τὴ μετέθεσαν σὲ δαίμονες καὶ σὲ ὁμοιώματα ἀνθρώπων καμωμένα ἀπὸ πέτρα, δηλαδὴ σὲ εἴδωλα. Συνεπῶς, τί τὸ ἀπίστευτο ὑπάρχει στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς Λόγος ἐμφανίστηκε ὡς ἄνθρωπος στὸν κόσμο, γιὰ νὰ σώσει τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων;». Πράγματι καὶ ἐμεῖς τώρα ρωτᾶμε τοὺς ἀπίστους τοῦ καιροῦ μας: «Μὲ ποιὰ μορφὴ θὰ θέλατε νὰ ἐμφανιστεῖ ὁ Θεός, ἂν ὄχι ὡς ἄνθρωπος;».
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Καλά Χριστούγεννα(ξέρω,ξέρω,13 μέρες μετά εσείς!)σε όλους!
παπα-Κώστας
Eξαιρετικό, παπα-Κώστα μου το κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι ναι, ξέρω ότι ξέρεις, θα το ξαναδιαβάσω μετά από 13 μέρες για να είναι επίκαιρο, καλέ!
;-)
και το ΕΚΤΙΜΩ πολύ που ΔΕΝ μου "κολλάς"....
( ΌΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ σου "κολλάω" ούτε και γω, διότι απεχθάνομαι να κάνω στους άλλους ό,τι σιχαίνομαι να μου κάνουν, δηλαδή απεχθάνομαι να πιέζω ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, τους άλλους, όπως σιχαίνομαι να με πιέζουν ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ,
εδώ ΚΟΤΖΑΜ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ελεύθερη,
ξανα μανά για Όνομααα!)
;-)
.... όπως κάτι άλλοι που ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ ότι αν με πιέσουν ή άν μου ρίξουν είτε την ΚΑΚΙΑ είτε την κακόβουλη τρολιά τους, κατακέφαλα, ότι θα με μετα- πείσουν.
;-)
Αμ δέ!
Είναι ΠΟΛΥ μακριά νυχτωμένοι, πουλάκι μου...
;-)
Δεν καταλαβαίνουμε ότι δεν σώζουμε εμείς κανέναν αλλά ο Κύριος μόνο.Εμείς κοιτάμε να σώσουμε τους εαυτούς μας και έτσι ίσως κάποιος άλλος να εμπνευστεί και να ακολουθήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
Ο Θεός αγάπη εστιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταζε τον Αδη και μην Απελπίζεσαι.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Ευάγγελος
Ευάγγελε ευλογημένε μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κατάλαβα και νωρίτερα.
Ο λόγος σου
ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ από ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ σου,διαθέτει για μένα, ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ.
ΘΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΩ, ΩΣ ΦΥΛΑΧΤΟ.
Εξάλλου, αυτή η φράση του Γέροντα Σιλουανού, που μου έγραψες ήταν από τις δυνατότερες που είχα διαβάσει κατά τη νεότητά μου, και προσπαθούσα, με όλη μου την ψυχή, το κατά δύναμη να την εφαρμόζω...
Σε ευχαριστώ πολύ για τα κείμενά μου που προωθείς.
Ο Κύριος να σου ανταποδώσει την αγάπη.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΚΑΡΙ, ως ιερέας που είσαι ΝΑ ΜΗΝ αρρωστήσεις ΠΟΤΕ, από τη ΦΡΙΚΤΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ από την οποία πάσχουν και πολλοί λαΪκοί, και πολλοί ρασοφόροι (βασανίζοντας απίστευτα με την αρρώστια αυτή τους τριγύρω τους), αρρώστια που μου αρέσει να την ονομάζω :"Το σύνδρομο του Θεού" μια -κατ' εμέ- παραλλαγή της Α-ΝΟΗΤΗΣ παράκρουσης μεγαλείου, από την οποία πάσχουν πολλοί ψυχασθενείς που ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ ότι είναι, ντε και σώνει ο Χριστός αυτοπροσώπως, και ας είναι ο προσωπικός τους βίος πολύ μακριά από κάθε ταπείνωση και αγάπη Κυρίου Ιησού, του Σωτήρα μας.
ΜΑΚΑΡΙΑ ΠΟΤΕ να μην ασθενήσεις από αυτή τη λώβη της υπερηφανίας.
..........
Βοήθεια σήμερα για μένα ο μέγας άγιος Σπυρίδωνας, ο επίσκοπος της άκρας, πνευματικής καθαρότητας, ο ακενόδοξος.
Τίποτα δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν είμαστε επιεικείς προς τους ανθρώπους και αν δεν συγχωρούμε τις αδυναμίες τους! Διότι πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτοι δεν συγχωρούμε άλλους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε, ο άγιος Σπυρίδωνας πούλησε εκατό κατσίκια σε ένα ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα. Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδωνας ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε αρκετό ποσό για ενενήντα εννέα κατσίκια και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.
Ο άγιος μέτρησε εκατό κατσίκια και του τα έδωσε. Όταν όμως ο έμπορος και οι υπηρέτες του οδήγησαν έξω το κοπάδι, ένα απ’ τα ζώα, βελάζοντας γύρισε πίσω. Αυτός το έδιωχνε αλλά εκείνο επέστρεφε. Όσο το έδιωχνε ξανά και ξανά, εκείνο γύριζε πάλι, μη θέλοντας να πάει μαζί με τα άλλα κατσίκια. Ο άγιος τότε πλησίασε τον έμπορο και ψιθύρισε στο αυτί του: «Κοίταξε, παιδί μου, το ζωντανό δεν το κάνει τυχαία αυτό. Μήπως τυχόν παρακράτησες την αξία του;». Ο έμπορος ντράπηκε και ομολόγησε την αμαρτία του. Μόλις πλήρωσε την ανάλογη τιμή που παρακράτησε, το κατσικάκι έφυγε αμέσως και πήγε μαζί με τα άλλα ζώα του κοπαδιού.
Σε άλλη περίπτωση, συνέβη κάποτε να μπουν κλέφτες μέσα στο μαντρί του αγίου Σπυρίδωνα. Αφού άρπαξαν όσα πρόβατα μπορούσαν, γύρισαν κι έκαναν να φύγουν, αλλά μια αόρατη δύναμη τους κρατούσε, σαν καρφωμένους, στο ίδιο σημείο, και ήταν αδύνατον να κινηθούν. Τι πρωί ήλθε ο επίσκοπος να δει το κοπάδι του. Βρίσκοντας εκεί τους κλέφτες, τους επέπληξε με ήπιο τρόπο και τους συμβούλευσε στο εξής να προσπαθούν να ζουν με τους δικούς τους κόπους και όχι με κλοπές. Πήρε μετά ένα πρόβατο και τους είπε: «Πάρτε αυτό για τον κόπο σας, για να μην πάει χαμένη η ολονύχτια αγρυπνία σας»· και έτσι τους απέλυσε εν ειρήνη.
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς. «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» -τ. 12 Δεκέμβριος, εκδ. Άθως) Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας
παπα-Κωστας
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Ευχαριστώ πάντα για την εν Κυρίω αγάπη σου.
ο Σώτος Χονδρόπουλος έχει γράψει καταπληκτικό βίο στον Άγίο Σπυρίδωνα.
Σπουδαία μορφή.
Αγράμματος ο μέγας Σπυρίδων παντελώς κατά κόσμον, αλλά ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
Γι αυτό και ο λόγος του, ΘΕΡΑΠΕΥΕ ψυχές και ΚΑΘΗΛΩΝΕ σώματα...
Γι αυτό και κράτησε ΆΦΘΟΡΟ το σώμα του ο Κύριος, σημείον μέγα και φοβερόν τοις αιρετικοίς και τοις απίστοις...
Καλά Χριστούγεννα να αξιωθούμε να αποκτήσουμε κάποτε μέσα μας, όλοι οι εντίμως αγωνιζόμενοι στο μυστικό μας αγώνα...
http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=245776&acpn=4#comments
ΑπάντησηΔιαγραφήΙερώνυμος: Προσφέρω την εκκλησιαστική γη σε όσους θέλουν να γίνουν αγρότες
Ελπίζω να είναι αλήθεια και όχι πυροτέχνημα.Να λέμε και τα καλά,όχι μόνο γκρίνια.
παπα-Κώστας
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είναι αλήθεια, εν προκειμένω, και βέβαια πρέπει να επαινεθεί η πρωτοβουλία από όπου και αν προέρχεται.
Εμένα προσωπικά ο κ. Ιερώνυμος,
μού είναι συμπαθής, διότι, ποτέ δεν το άκουσα να μιλάει βαρύγδουπα
( με το ανάλγητο, Φαρισαϊκό ύφος που το απεχθάνομαι) ως δεσπότης, πλην, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ,οργανώνει σοβαρά έργα αγάπης, εδώ και πολλά χρόνια, που ανακουφίζουν πολλούς πάσχοντες, από ό,τι γνωρίζω.
Αυτό που μαθαίνω ως θετικό, βεβαίως και οφείλω να το επικροτήσω.
Ο Τριαδικός Θεός, βέβαια, τυγχάνει ό έσχατος και ουσιαστικός Κριτής και εκάστου ο μόνος μισθαποδότης...
Πράγματι,λειτουργεί αθόρυβα.Το μόνο που μπορείς να του προσάψεις είναι μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.Δυστυχώς οι περισσότεροι των εκκλησιαζόμενων προτιμούν πομπώδεις μεγαλοστομίες,φανταχτερά άμφια και λοιπές εκκλησιαστικές ασθένειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
Παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήέλειπα όλη μέρα, και πάω να φωλιάσω με ένα καλό βιβλιαράκι κάτω από τα παπλώματα, μέχρι να νυστάξω, αλλά ας γράψω και τούτο:δεν έχω ιδέα σε ποιον πολιτικό χώρο πρόσκειται ο κ. Ιερώνυμος, διότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΔΕΝ ασχολούμαι, όμως, ναι, σε σχέση με το Χριστόδουλό τους, εμένα μου είναι πολύ περισσότερο συμπαθής.
Εντάξει. ΔΕΝ επιθυμώ να κρίνω επί προσωπικού, διότι δόξα στον Κύριο, δεν γνωριζόμαστε προσωπικώς, δεν μου έχει πατήσει κανέναν κάλο, οπότε, δεν ασχολούμαι με τα προσωπικά του.
Τα προσωπικά, ΜΟΝΟΝ ο Θεός τα γνωρίζει και ΜΟΝΟΝ Εκείνος θα τα αξιολογήσει.
Το επαναλαμβάνω δεκάκις εδώ μέσα, μήπως και το καταλάβω εγώ πρώτη.
Μόνο τη λάθος Ομολογία Πίστεως, έχω δικαίωμα να κρίνω, προκειμένου να δω, ποιον ποιμένα θα ακολουθήσω ως ορθοτομούντα τον Λόγον της Αληθείας, και ποιον ποιμένα θα αφήσω, ως σχισματικό και αιρετίζοντα, και αυτά τα έχουμε πει πολλάκις και ΔΕΝ είναι της παρούσης.
Καλό βράδυ παππούλη μου...
Φίλησέ μου τη γλυκειά και σοφή Ελένη σου
;-)
Εξαιρετικά τα όσα διάβασα! Και το περιστατικό που αφορά στον Άγιο Σπυρίδωνα, είναι ένα από αυτά που διαβάζονται πολλές φορές το χρόνο, και πρόσφατα στις 12 Δεκέμβρη, όταν διαβάζεται το Συναξάρι του,στην εκκλησία του Αγίου, και πάντοτε προκαλεί Δέος το πως ο χοϊκός άνθρωπος μπορεί να γίνει Πνευματοφόρος και ν αντιμετωπίζει έτσι τα γήινα θέματα με μία όραση Χριστού. Ως προς το θάνατο, που είναι η πρώτη και η τελευταία σκέψη που μας συντροφεύει σε όλη τη ζωή μας, έως ότου έρθει, δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος, εκτός αν είναι ήδη Άγιος, που να μη νοιώθει δέος και φόβο, καθώς ο θάνατος δεν είναι εκεί τοποθετημένος από το Θεό και δεν τον θέλησε, αλλά είναι αποτέλεσμα της αποστασίας του ανθρώπου. Αν για το Θεό η Ύψιστη Θυσία ήταν ο Σταυρικός του θάνατος ένεκα της Αγάπης, κι αν ο Ίδιος δάκρυσε απέναντι στο θάνατο του φίλου του Λαζάρου, κατανοούμε ότι όντως ο θάνατος είναι φοβερός, και τα μετά αυτόν! Ποιός είναι ο αναμάρτητος ώστε να είναι έτοιμος; Ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός είπε όντας κρεμασμένος στο Σταυρό του: Ινα τι με εγκατέλειψες; και λίγο νωρίτερα στο κήπο της Γεθσημανή αναρωτήθηκε - ο Παντογνώστης- μέσα σε θρόμβους Αγωνίας και Αίματος, μήπως μπορούσε να μην πιεί αυτό το Ποτήρι.. αλλά αμέσως απάντησε μέσα Του ο Θεός-η Αγάπη- αλλά για τούτο ήρθα στον κόσμο.. Που σημαίνει, ότι ναί: ο θάνατος των αμαρτωλών είναι φοβερός! Και όλοι αμαρτωλοί είμαστε. Αλλά είμαστε και κάτι άλλο: Αγαπημένοι Του. Δεν ξέρω πως επιλύεται το θέμα-και μάλλον δεν επιλύεται. Αφού όμως Εκείνος μ αγαπάει, από εκεί θα πιαστώ, όχι επειδή είμαι έτοιμος, ούτε αναμάρτητος, ούτε άγιος, αλλά επειδή Εκείνος μ αγαπάει. Ας Τον αγαπήσουμε-λέω, και η Αγάπη έξω βάλλει τον φόβο. Αν Τον Αγαπήσουμε, δεν θα έχουμε σημασία εμείς αλλά Εκείνος. Αν τον Αγαπήσουμε θα είναι αρκετή αυτή η Αγάπη για να πλημμυρίσει το μέσα μας ώστε τίποτε άλλο-ούτε ο φόβος-δεν θα μπορεί να χωρέσει. Δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε παρά μόνο να μάθουμε την Αγάπη.Λέω πως ο μοναδικός ασφαλής δρόμος πρέπει νάναι η Αγάπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή κι Ευλογημένη Νέα Χρονιά και Φώτα Ολόφωτα σ όλους!
Tατιάνα-Ρεγγίνα, βασίλισσά μου
ΑπάντησηΔιαγραφήέγραψες υπέροχα απ' την καρδιά και την ευλογημένη εμπειρία σου, και με έκανες βγω πάλι σαν σαλιγκάρι από το καβούκι, καθώς ένιωσα τη δρόσο του Πνεύματος, να πέφτει τριγύρω με τα λόγια σου:
"Που σημαίνει, ότι ναί: ο θάνατος των αμαρτωλών είναι φοβερός! Και όλοι αμαρτωλοί είμαστε. Αλλά είμαστε και κάτι άλλο: Αγαπημένοι Του. Δεν ξέρω πως επιλύεται το θέμα-και μάλλον δεν επιλύεται. Αφού όμως Εκείνος μ αγαπάει, από εκεί θα πιαστώ, όχι επειδή είμαι έτοιμος, ούτε αναμάρτητος, ούτε άγιος, αλλά επειδή Εκείνος μ αγαπάει. Ας Τον αγαπήσουμε-λέω, και η Αγάπη έξω βάλλει τον φόβο. Αν Τον Αγαπήσουμε, δεν θα έχουμε σημασία εμείς αλλά Εκείνος. Αν τον Αγαπήσουμε θα είναι αρκετή αυτή η Αγάπη για να πλημμυρίσει το μέσα μας ώστε τίποτε άλλο-ούτε ο φόβος-δεν θα μπορεί να χωρέσει. Δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε παρά μόνο να μάθουμε την Αγάπη.Λέω πως ο μοναδικός ασφαλής δρόμος πρέπει νάναι η Αγάπη!"
...................
Μεγάλος πόνος για μένα, αυτή η έλλειψη της αγάπης, ειδικά από αυτούς που επισήμως την επαγγέλλονται.
Η Αγαπη, βλέπεις, απαιτεί ειλικρίνεια και γνήσια ταπείνωση, απαιτεί πράξη προσέγγισης, απαιτεί δεκτικότητα.
Απαιτεί άγια πρόθεση.
Μακάρι να σταθούμε σε στάση δεκτικότητας.
Μακάρι να καταθέσουμε στα πόδια του αδελφού και του Χριστούλη, την πρόθεση
όσο ακόμη βλέπουμε το φως της ημέρας.
Σε ευχαριστώ και
σε ασπάζομαι ευχόμενη μύριες ευλογίες για τη δημιουργική ζωή σου!
Μεταξύ της σιωπής ουρανού και γης πικραμένα φιλονικούν οι σοφοί:"τι είναι ύλη"και "τι είναι πνεύμα";
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ ο θάνατος κάθεται στο νεκροταφείοκαι αποφασιστικά απαντά:"Η ύλη είναι ζύμη,το πνεύμα είναι μαγιά,εσείς είστε ψωμιά,κι εγώ φιλοξενούμενος".
Συλλογίσου ότι τον Θεό τον κρατάμε σε κάποια απόσταση από τον εαυτό μας.μΕ την προσευχή σμικραίνουμε αυτή την απόσταση στο ελάχιστο.Ενώ ενωμένοι με το Θεό δια της αγάπης,η απόσταση αυτή ελαχιστοποιείται εντελώς και μαζί μ'αυτό και τα λόγια και οι σκέψεις.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς,στοχασμοί περί καλού και κακού.
παπα-Κώστας
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτέλεια η εικόνα.
Ο αγιώτατος επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς πέρα από τη φιλοσοφική και θεολογική του σπουδή, είχε και μεγάλη ποιητική φλέβα που διαφαίνεται σε κάθε του γραπτό κείμενο και ας είναι πεζό, κατά το φαινόμενο.
Το βιβλίο του αυτό,οι στοχασμοί,είναι καταπληκτικό και μόνιμος σύντροφός μου.Είναι ένα τέλειο δείγμα ανατολικού πολιτισμού.Δίκαια τον αποκάλεσαν Σέρβο Χρυσόστομο
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήέχω αγοράσει σχεδόν όλα τα μεταφρασμένα βιβλία με τις σκέψεις του Νικολάου Βελιμίροβιτς.
Αυτό το τελευταίο δεν θυμάμαι να πρόλαβα να το διαβάσω.
Ο άνθρωπος ήταν τεραστίας μορφώσεως φιλοσοφικής και θεολογικής για την εποχή του, αλλά μου αρέσει που τελικά, σνόμπαρε άγρια τη Φιλοσοφία.
Την χαρακτήριζε ανίκανη να σώσει τους ανθρώπους σήμερα.
Και έχει μια ειλικρίνεια και ρωμαλεότητα ο λόγος του, απίστευτη, ακριβώς διότι δεν γράφει από αποστήθιση κειμένων άλλων, αλλά γράφει από προσωπική εμπειρία και ΒΙΩΜΑ.
ΤΟ ΒΙΩΜΑ για μένα, είναι το ΜΟΝΟ κριτήριο που κάνει ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ένα κείμενο.
Τα ωραιότερα λόγια να μου φέρεις τα θεολογικά, αν συντάχθηκαν απο ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ που ΔΕΝ εφαρμόζουν, ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ δεν μπορούν να μου πούνε.
Βέβαια ο Κύριος Ιησούς, είναι επιεικής , όταν συμβουλεύει τους μαθητές του για τους Φαρισαίους: "Κατά τα λόγια αυτών να ποιήτε, κατά τα ΈΡΓΑ αυτών να ΜΗΝ ποιήτε..."
Για μένα είναι πανδύσκολη τέτοια εφαρμογή. Το ομολογώ. Προσωπικά, όταν ΞΕΡΩ ΌΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΑΣΟΦΟΡΟΣ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΦΟΥΜΑΡΑ, αααα! ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ, με την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ του.
Δυστυχώς, δεν έχω αγιάσει ακόμη...
Τεράστιο το έργο του Νικολάου Βελιμίροβιτς.
Έχουμε ακόμη να διαβάσουμε πολλά.
Φαντάζομαι τα κείμενά του, τη γλώσσα που τα έγραψε, τη Σέρβικη δηλαδή, ότι θα είναι και αισθητικώς, μεγαλειώδη.
Με τη μετάφραση πάντοτε σχεδον, ο λόγος αποδυναμώνεται, χάνει την μουσική ομορφιά του, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ίσως...
Η μετάφραση είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ τέχνη.Είτε αναδεικνύει πλήρως ένα έργο είτε το καταστρέφει εντελώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ πολύ εκνευρίζομαι με την υποκρισία.Από την άλλη αν κάποιος γράφει ή λέει κάτι σωστό κοιτάζω να το εφαρμόσω εγώ.Αν τώρα αυτός που τα λέει ή τα γράφει τα έχει και αλλού γραμμένα,πρόβλημά του.Θα δυσκολευτώ πάντως να ξανασχοληθώ μαζί του.
Είναι κρίμα πάντως που οι Ορθόδοξοι δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας.Μεγάλη μερίδα του λαού μας δε γνωρίζει ότι Άραβες(να χαίρονται τον νέο Πατριάρχη),Βούλγαροι,Γεωργιανοί,Ουκρανοί είναι ορθόδοξοι.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποθέτω ότι ανων. είσαι ο π. Κώστας που ξέχασες να γράψεις όνομα.
;-)
Να εξομολογηθώ ότι για πολλά χρόνια έμενα παγερά αδιάφορη απέναντι στα γραπτά του Ιωάννη Χρυσόστομου, επειδή τύχαινε να τα διαβάζω από μετάφραση. Όταν άρχισα να τα διαβάζω στα αρχαία
τότε, για το συγκεκριμένο άγιο, έπαθα μεγάλη αλλοίωση αγαπητική...
Ακριβώς αυτός είμαι.Να πω την αμαρτία μου,είμαι μεγάλος υποστηρικτής της Δημοτικής.Όταν χρησιμοποιείται σωστά είναι υπέροχη!(ναι,βλέπω θετικά και το θέμα των λειτουργικών μεταφράσεων,υπό προϋποθέσεις)
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
π. Κώστα μου άααααχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήέθιξες ένα πονεμένο ζήτημα. Πολύ πονεμένο. Αυτό χρειάζεται άλλη ανάρτηση.
Ας το αφήσουμε, Χριστουγεννιάτικα.
;-)
Αφού Χριστούγεννα έχετε σε καμιά δεκαριά μέρες και τα δικά μας περάσανε!Χεχε!
ΑπάντησηΔιαγραφήπαπα-Κώστας
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή