Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Οι υπεραγωγοί, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος(+1730)και η έλλειψη αντίστασης.


Καλημέρα, λατρεμένο μου!

Το θέμα της αντίστασης το συζητήσαμε σε προηγούμενα σημειώματά μου.
Και βέβαια γνωρίζεις ότι υπάρχουν δυο είδη αντιστάσεων σε πνευματικό- υπαρξιακό επίπεδο:
Η αντίσταση στο θέλημα του Εξαποδού, και η αντίσταση στο θέλημα του Θεού.
Υπάρχει επίσης, η μή αντίσταση στο θέλημα του Έξαποδού και η μή αντίσταση στο θέλημα του Θεού.
Διαφοροποιείται, ο τύπος-λόγος, η ουσία παραμένει η ίδια, βεβαίως.
Αλλιώς, μπορούμε να το εκφράσουμε και ως επιλογή ή του θελήματος της αμαρτίας, ή ως επιλογή του θελήματος του Παναγίου Τριαδικού Θεού , ή με άλλη διατύπωση, ως επιλογή του ΜΗΔΕΝ και ΈΝΑ(τα εξηγούσαμε κι αυτά σε παλαιότερη ανάρτηση) με το οποίο εργάζεται και προχωρεί ο υπολογιστής του επίγειου βίου μας, μέχρι να καταστούμε ουρανοπολίτες, κατά την ώρα, τού εν τω κόσμω, θανάτου μας.

Διαλέγεις και παίρνεις.
Διαλέγεις και παίρνεις σε αυτή τη σύντομη σαν όνειρο ζωή, με ποιούς θα πάς και ποιούς θα αφήσεις, που λέει και ο πονεμένος ποιητής .

Ένα πράγμα είναι βέβαιο τελικά:
Πως ό,τι και να κάνεις, την αντίσταση προς μια κατεύθυνση δεν μπορείς να την αποφύγεις , διότι, υπάρχουν πάντα , μέσα στον καθένα μας, δ ύ ο
θ ε λ ή μ α τ α αντιτιθέμενα - καθ' ό λ η τη διάρκεια του ισόβιου αγώνα μας-η σαρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός.

Παρακαλώ, να τα λαβαίνουμε υπόψη πάντα αυτά τα δυο θελήματα που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν το φαντάζεσαι κάνοντάς μας, τη ζωή ποδήλατο , και ας παρατήσουν οι κύριοι φρουδικοί ψυχολόγοι τις έωλες αηδίες περί καταπίεσης.

Ό,τι και να κάνεις , φίλε, στη ζωή σου, π ά ν τ α κάτι θα καταπιέζεις, πάρ’το χαμπάρι!

Θα καταπιέζεις μέσα σου το ληστή, ή θα καταπιέζεις μέσα σου, τον εκκολαπτόμενο άγιο;

Επίλεξε, όχι σαν πάβλακας, αλλά... με βάση τα αιώνια κέρδη και τις αιώνιες ζημίες!

Σε παλαιότερη ανάρτηση- αν θυμάσαι- έπλεξα και το εγκώμιο στην πεθερά μου

(:-Ο Εγκώμια πεθεράς ; Για Όνομααα! πραγματικά είσαι θεότρελη, μανδάμ Σαλογραία)

με θέμα ακριβώς την έλλειψη κακής αντίστασης που όλη τη ζωή της επέδειξε, χάριν της ενότητας της οικογένειας, χάριν της Ορθοδόξου πίστεως που την ενέπνεε, και χάριν της αγάπης που είχε για τον ένα και μοναδικό σύντροφο του βίου της, διότι -ευτυχώς- δεν πρόλαβε να γνωρίσει και άλλον

(ώστε να την σακατέψουν στη συνέχεια οι δαιμονιώδεις λογισμοί, των συγκρίσεων του στυλ: -Α ο Νίκος, με φίλαγε έτσι, α ο Κώστας με... δάγκωνε αλλιώς, α ο Τάσος μου έκανε το... μασάζ παραπέρα..)

Μακάρια γυναίκα , η πεθερά μου, αφού μέχρι και γω -η δύσκολη νύφη της - την αγάπησα!

- Και τελικά, περιστεράκι μου, πίνοντας και μια γουλιά ελληνικό καφεδάκι θα καταλήξουμε πού;
Θα καταλήξουμε ότι αυτό το θέμα της αντίστασης είναι μείζονος σημασίας.
-Ποιά είναι η διαφορά, μεταξύ ημών των κοινών -φαρισαίων- θρησκευάμενων, και των αγίων;
- Οι άγιοι, λατρεμένο μου, στο θέλημα του Κυρίου- όποιο και να ‘ταν, όσο πικρό και αν έδειχνε- δ ε ν αντιστέκονταν.

Υποκλίνονταν μπροστά στο θέλημα του Κυρίου.

Γίνονταν χώμα
μπροστά στο θέλημα του Κυρίου.

Εφάρμοζαν τη σοφή ρήση του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:

-Ει το φέρον σε φέρει, φέρε και φέρου. Ει δε αγανακτείς, και σαυτόν λυπείς, και το φέρον σε φέρει.

Σε ελεύθερη απόδοση: Όταν οι περιστάσεις σε αναγκάζουν να πας προς μια κατεύθυνση πήγαινε χωρίς αντίσταση-αγανάκτηση προς εκείνη την κατεύθυνση διότι αν -πηγαίνοντας- αγανακτείς, και τον εαυτό σου θα στενοχωρείς και οι περιστάσεις- έτσι κι αλλιώς- θα σε πάνε εκεί που είναι να σε οδηγήσουν.

Οι άγιοι , λοιπόν,αντιστέκονταν κατακαπνού στο θέλημα του Εξαποδού και δ ε ν αντιστέκονταν στο θέλημα του Κυρίου.

Όχι μόνο δεν αντιστέκονταν αλλά και λαχταρούσαν να εφαρμοστεί στη ζωή τους, το θέλημα του Κυρίου, όσο σκληρό και αν φαινόταν.

Και τότε,μέσα σε αυτήν την θεόπνευστη και αιματηρή εγκατάλειψη, η Χάρις, τούς επισκεπτόταν με εκθαμβωτικούς , ενίοτε, τρόπους.

Δεν ξέρω αν σου φαίνονται αυτονόητα εσένα, αλλά τούτη τη σημασία της έλλειψης αντίστασης των Αγίων, τώρα τελευταία μπορώ να πώ ότι την εμπέδωσα κάπως, και ξέρεις, ακριβώς, πότε;

Όταν έτυχε να ακούσω τα επιστημονικά περί της σημασίας των υπεραγωγών.

Υπάρχει -λένε οι ειδικοί- και στην επιστήμη ένα μεγάλο κεφάλαιο που πραγματεύεται την έλλειψη ή μη αντίστασης, διάφορων υλικών στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Ένα ενδιαφέρον μέρος του κεφαλαίου αυτού, είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία υλικών, οι υπεραγωγοί, για την ανάπτυξη των οποίων από την δεκαετία του 1980 μέχρι στις μέρες μας, γίνεται έντονη ερευνητική προσπάθεια.

- Τι είναι οι υπεραγωγοί;
- Να το πω απλά- για να το καταλάβω μέχρι και γω η γραία- είναι υλικά, τα οποία έχουν-λέει ο ειδικός- μηδενική αντίσταση στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Μέχρι τώρα, ξέραμε για τα καλώδια που έχουν σύρματα- δια μέσου των οποίων περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα.
Το μέταλλο των συρμάτων, είναι ο αγωγός μέσα από τον οποίο περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα, που δεν είναι άλλο από ροή ηλεκτρονίων.
Τα μέταλλα όμως- άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο- παρεμποδίζουν κάπως τη ροή, εμφανίζουν δηλαδή αντίσταση στο πέρασμα του ηλεκτρικού ρεύματος.
Στην αντίσταση αυτή οφείλεται και η θέρμανσή τους κατά την διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Αυτός- δηλαδή η θέρμανση των αγωγών του ηλεκτρικού ρεύματος- είναι και ο περιορισμός στην ανάπτυξη πιο γρήγορων επεξεργαστών για τους υπολογιστές, σε σχέση με αυτό που λειτουργεί σήμερα.
Η ιδιότητα των υπεραγωγών (μηδενική αντίσταση στο ηλεκτρικό ρεύμα) ήταν γνωστή εδώ και πολλές δεκαετίες για μέταλλα όπως ο μόλυβδος, αλλά σε θερμοκρασίες όμως που επιτυγχάνονται πολύ δύσκολα- μόλις 2-5 βαθμοί πάνω από το απόλυτο μηδέν.
Η ελπίδα για την ανάπτυξη υπεραγωγών σε συνηθισμένες θερμοκρασίες αναπτερώθηκε τα μέσα της δεκαετίας του 80 οπότε και ανακαλύφθηκαν υπεραγωγοί σε θερμοκρασία υγρού αζώτου (77 ολόκληρους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν!).
Και η προσπάθεια συνεχίζεται έντονη, αν και τα τελευταία χρόνια φαίνεται να υπάρχει μια στασιμότητα, ως προς την υπεραγωγιμότητα σε σχετικά υψηλές θερμοκρασίες.

Αυτού του είδους τα υλικά έκαναν πραγματικότητα τους μαγνητικούς τομογράφους ή τα CT scanners.
Μια -με πολλή ανυπομονησία αναμενόμενη εφαρμογή τους- όταν αναπτυχθούν υλικά τα οποία θα είναι υπεραγωγοί σε θερμοκρασία δωματίου- είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.

Σ' αυτούς τους υπολογιστές του μέλλοντος- οι επεξεργαστές των οποίων θα φτιάχνονται από υπεραγωγούς, λόγω της μηδενικής αντίστασης στην διέλευση του ηλεκτρικού ρεύματος - οι ταχύτητες θα είναι ασύλληπτες και οι δυνατότητές τους, θα είναι πρακτικά απεριόριστες.

Λένε- πάντα οι επιστήμονες- ότι όταν θα κατασκευαστούν υπεραγωγοί που θα είναι λειτουργικοί σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, τότε, θα γίνει τέτοια αλλαγή στην τεχνολογία και τις εφαρμογές της, όση έγινε, μετά την ανακάλυψη του ηλεκτρικού ρεύματος.

-Χαμός στο ίσωμα δηλαδή, θα μας προκύψει, μανδάμ Σαλογραία μου.

-Θα σαλέψουμε από τα επιτεύγματα της επιστήμης, περιστεράκι μου, τόσο όσο δεν το φαντάζεσαι!
Τα γράφει και ο μακάριος ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης στην προφητεία του.
.............................................
Ακούγοντας, λοιπόν, αυτά τα στοιχειώδη για τους υπεραγωγούς , λατρεμένο μου, ξαφνικά, άρχισα να κοιτάζω τους Αγίους του Θεού, με άλλο θαυμασμό, με άλλο βλέμμα.
Ξαφνικά, κατάλαβα- μέσα από την επιστημονική εικόνα- πού βρισκόταν το απίστευτο μεγαλείο τους.
Το μεγαλείο τους και η διαφορετική τους υπαρξιακή ποιότητα σε σχέση με κείνη- τής των κοινών και ανυποψίαστων θνητών- ήταν η τέλεια υποταγή τους, στο θέλημα του Κυρίου.

Η τελεία έλλειψη αντίστασής τους, στο θέλημα του Κυρίου.

Οι άγιοι, ξαφνικά, στη συνείδησή μου, άστραψαν ώς τα υπερυλικά, τα κεκαθαρμένα δια μιας μυστικής προαιρέσεως προσευχητικής-ΑγιοΠνευματικής, σε τέτοιο σημείο, που να επιτρέπουν στον Παράκλητο, να διέρχεται δια μέσου αυτών, απροσκόπτως, και να τελεσιουργεί τα θαυμάσια.

Πρόχειρα, έχω στο νου, το πασίγνωστο περιστατικό από το βίου του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου ο οποίος, με μια μόνο θερμή προσευχή του, δια της ενεργείας της θείας Χάριτος, τηλεμετέφερε το πιάτο με το αχνιστό πιλάφι που είχε μαγειρέψει η αφεντικίνα του, από το Προκόπι της Μ.Ασίας- όπου διέμεναν- στην Αραβία, εντός κλειδωμένου δωμάτιου του πανδοχείου όπου το αφεντικό του, ο Τούρκος αγάς,είχε καταλύσει, έχοντας μεταβεί εκεί -μετά απο μακροχρόνιο και επικίνδυνο και κουραστικό ταξίδι- προς προσκύνηση των μουσουλμανικών ιερών τόπων.
Το θαύμα αυτό που ο άγιος επιτέλεσε με όλη του την απλότητα δια της ακραδάντου πίστεως, ελπίδος και αγάπης στο Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, κατέπληξε όλο το χωριό, όταν αφίχθη εκεί ο ε ν ε ό ς Τούρκος αγάς, κουβαλώντας, ως απίστευτο αποδεικτικό στοιχείο, και το πιάτο του και απογειώνοντας- με τα λεγόμενά του- το σεβασμό των συντοπιτών τούρκων και ελλήνων, στο πρόσωπο του μακαρίου Ιωάννη.
Ο ταπεινότατος Ιωάννης, δούλος του Τούρκου αγά, στο Προκόπι, της Μ. Ασίας, όντας κεκαθαρμένος εν Αγίω Πνεύματι, εισακούστηκε από το Θεό- ως γνήσιος φίλος του- και κάτι το τόσο υπερφυσικό, πραγματοποιήθηκε διότι και οι νόμοι της Φύσεως, αναστέλλονται και μετα-τρέπονται μπροστά στις εντολές του Χριστού -δια των ανθρώπων που Τον λατρεύουν ημέρα και νύχτα.
Δεν επιδεικνύουν οι ζωές όλων των αγίων τέτοια μεγάλα και φανερά σημεία και ούτε τα επιζητούμε αυτά, οι Πιστοί οι Ορθόδοξοι.
Για μας, είναι αρκετή η εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και οι μαρτυρίες από τη ζωή των Αποστόλων, Πατέρων, Αγίων και Ομολογητών δια μέσου των αιώνων.
Για μας είναι επίσης αρκετά τα άπειρα θαύματα που λαμβάνουν χώρα, σε μικροσκοπικό-νανο- επίπεδο, μέσα, στα σώματα, μέσα στις ψυχές , μέσα στις ζωές μας.
Αυτά, μας στερεώνουν και μας εμψυχώνουν, όμως και μια ματιά σε υπέροχα σημεία στη ζωή των μεγάλων Αγίων της Εκκλησίας, μας παρηγορεί σε κάποιες ώρες πιο δύσκολες, όταν μεγάλοι πειρασμοί, έρχονται να σαλέψουν τα πόδια των Ορθοδόξων, σε όλη την Οικουμένη.
Με βάση τα σημεία των καιρών μπορούμε να υποθέσουμε ότι είμαστε σε καιρούς πολύ πλησίον του Αντίχριστου.
Εκείνος όταν θα έρθει, θα επιτελεί κατά φαντασίαν δυνάμεις υπερφυσικές, ώστε να κλονίσει ει δυνατόν και τους εκλεκτούς.
Το γνωρίζουμε.
Οι άνθρωποι στους έσχατους χρόνους, επειδή θα έχουν κατακλυσθεί από τον άφατο εγωκεντρισμό τους, δε θα μπορούν να ξεχωρίσουν τις ενέργειες της Πλάνης, από τις ενέργειες του Παναγίου Πνεύματος.
Μόνο όσοι γνωρίζουν κάτι για την αναγκαιότητα της εν Κυρίω Ιησού Ταπείνωσης, μόνο όσοι έχουν κάποια γεύση από την αγνότητα τής εν Κυρίω συντετριμμένης και τεταπεινωμένης καρδίας, ίσως, να καταφέρουν να σωθούν από τη Μεταφυσική λαίλαπα που έρχεται, να στερεωθούν σαν στρείδια φαινομενικά ασήμαντα, στο Βράχο της Ορθής Πίστεως και Εμπειρίας και να γλυτώσουν, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, Πάντων των Αγίων και Πασών των αγίων Ασωμάτων Δυνάμεων, των Αοράτων, πλήν, πάνυ ισχυρών συμπαραστατών μας, ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα αλλά προς τα Αρχάς, προς τα Εξουσίας του Κοσμοκράτορος του Σκότους, του αιώνος τούτου, του απατεώνος...

ΣΑΛΟΓΡΑΙΑ
 ( κατά κόσμον Ευαν. Παναγοπούλου-Κουτσούκου)

10 σχόλια:

  1. > Πώ, πώ αδερφούλα μου. Μ' έστειλες. Δεν είχα ακούσει για υπεραγωγούς.
    > Και η πνευματική ερμηνεία εξαιρετική. Και ξέρεις τι
    > σκέφτομαι; ... Μμμ ... Σε τι θερμοκρασία είπες ότι ο μόλυβδος
    > γίνεται υπεραγωγός; Σχεδόν στο απόλυτο μηδέν; Μάλιστα. !! Και
    > σχεδόν στο απόλυτο μηδέν διότι ακριβώς στο μηδέν γίνονται όλα μηδέν
    > (ή ίσως θεϊκά). Και που έχουν φτάσει οι άγιοι την υπερηφάνεια τους
    > και την αντίσταση στο θείο θέλημα; Μα νομίζω και αυτοί σχεδόν στο
    > απόλυτο μηδέν διότι, ίσως, μπορώ να υποθέσω ότι απόλυτο μηδενισμό
    > προσωπικού θελήματος και απόλυτη έλλειψη εγωισμού είχε μόνο ο Κύριος.
    >
    > Λοιπόν έχεις δίκιο και μεγάλη κουβέντα ανοιξες απόψε. Ταπείνωση στην
    > περιοχή του απολύτου μηδενός αλλιώς τζάμπα παλεύουμε. Εχουμε και τα
    > παραδείγματά των όπως ανέφερες.

    Διονύσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΙΟΝΥΣΑΚΗ μου
    φαίνεται ότι το μηδέν δεν είναι τόσο...μηδέν όσο φανταζόμαστε, και ναι η εν Κυρίω Ταπείνωση(μηδέν)μας προσεγγίζει στον Απειρο Θεό,κατά την αναλογία και του Απειροστικού Λογισμού που είχα αναφέρει σε παλιότερη ανάρτηση -για όποιον κατάλαβε...
    Τώρα θα με ρωτήσεις: γιατί κανένας μας σχεδόν δεν ταπεινώνεται, ούτε λαϊκός, ούτε -κυρίως- κληρικός;
    Νομίζω συμβαίνει αυτό, επειδή η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ εν Κυρίω ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ έχει ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ κανένας από όλους εμάς τους βολεψάκηδες φιλοτομαριστές , ΔΕΝ θέλει να τον επωμιστεί.
    Όποιος αναλαβαίνει τον ΠΌΝΟ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΤΑΥΡΩΘΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΕΡΝΑΕΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΤΑΞΗ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ και κάποια στιγμή αξιώνεται ΤΗς ΧΑΡΙΤΟΣ και της ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΧΑΡΑΣ...
    Ομως...ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, αντέχουν στις μέρες μας, τέτοιες αιματηρές διαδρομές που οδηγούν στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όπως το γέλιο είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση στη ζωή μας, έτσι και το μηδέν είναι πολύ σημαντικότερο από το τίποτα! Θα λέγαμε πως η ίδια η ουσία του ανθρώπου έχει να κάνει με το μηδέν. Νομίζω πως, αφαιρετικά, θα μπορούσαμε ως ουσία του ανθρώπου ορίσουμε την χρήση από μέρους του ανθρώπου των ταλάντων που ο Θεός του έδωσε, επομένως την χρηστότητα, την Χριστότητα ή την Ευχαριστία του ανθρώπου προς τον Δημιουργό και Ζωοποιό Του. Αυτή η «ουσία» ζωογονείται συνεχώς από το Άγιο Πνεύμα, όσο και αν κρατούμε τα μάτια και τις αισθήσεις της ψυχής μας σφραγισμένες από την κακία μας, ορατή ή αόρατη από τα δικά μας μάτια. Το Άγιο Πνεύμα πάντοτε μας δίνει ευκαιρίες να γινόμαστε καλύτεροι, να μετανοούμε και να μεταμορφωνόμαστε, όχι προς κάτι καινούργιο ή ξένο, αλλά προς αυτό που είναι ριζικά δωρηθέν σε εμάς από τον Θεό, προς την αρχική φωτόμορφη ψυχή μας και την φθαρτή σάρκα μας, που εντός της φθαρτότητάς της σπάνια είναι καλύτερη από την εμβρυϊκή και πρωτόλειά μας…

    Η συνειδητότητα που καθένας/καθεμία μας έχει ως προς το ποιόν και την ουσία του είναι αυτή που συχνά αρκεί για να μας καταποντίσει από τη θέση και την υπόσταση που ο ίδιος ο Θεός από την άπειρή αγάπη Του μας χάρισε. Η συνειδητότητα του «ποιος είμαι» ή «τι αξίζω» είναι συνήθως δεσποτευόμενη από έναν άκρατο εγωισμό και μισαλλοδοξία, από στενότητα και ανελαστικότητα, μακράν της ανοχής του αδελφού, της συγχώρησης και της συνύπαρξης, μακριά από πνεύμα αγάπης και προσφοράς, ουσιαστικά μακριά από κάθε χαρά και κοντά στη δυστυχία, δηλαδή μακριά από τον Θεό… Αυτή ακριβώς η συνειδητότητα συνήθως «απειρίζεται» αν δεχθούμε πως συμβατικά μπορεί να ποσοτικοποιηθεί, είναι η μεγάλη ιδέα που καθένας μας, κρυφά ή φανερά, τρέφει για τον εαυτό μου. Κι εγώ που γράφω τώρα, μέσα μου αυτοεπιβεβαιώνομαι πως γράφω ωφέλιμα ή όμορφα, σίγουρα απέχω από το ευγενές και κρυστάλλινο της ψυχής και της διάνοιας των Πατέρων της Εκκλησίας και των παλαιών ή συγχρόνων ασκητών, οι οποίοι διέρχονται με πόνο και αγώνα τα στάδια της Κάθαρσης, του Φωτισμού και της Θεώσεως. Οι αληθινοί ασκητές, όσοι με άφατη αγάπη κλαιν για τις δικές μου και για τις δικές σου αστοχίες-αμαρτίες, αυτοί που δέονται προς τον Θεό για όλους μας πρώτα -και τελευταία για τον εαυτό τους- επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους τη συνειδητότητα του μηδενός, θεωρούν πως ούτε σπουδαίοι, ούτε σημαντικοί είναι. Κι ας είναι οι όντως σημαντικοί επί γης! Αυτοί αδιαφορούν για την αχαριστία και την κακία των άλλων εναντίον τους, αγαπούν χωρίς όριο και χωρίς προσωποληψία και, πάνω από όλα, φροντίζουν νυχθημερόν να αποκαθιστούν την σχέση και επικοινωνία τους με τον Θεό, σχέση προσωπική, κάθε άλλο παρά γενική, ασαφή ή απρόσωπη…

    Η ιδέα λοιπόν που καθείς έχει για τον εαυτό του μοιάζει με οδοδείκτη της συμπεριφοράς και της σκέψης του, καθώς και με ένδειξη για την αληθινή αξία καθενός μας. Συγχωρήστε μου, παρακαλώ, την τόση σχολαστικότητα και «μετρητικότητα», και επιτρέψτε μου να αναπαράγω αυτό που άκουσα κάπου: η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι παρονομαστής στο κλάσμα που έχει αριθμητή την χρηστότητα τής επίγειας παρουσίας μας. Αν έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, ουσιαστικά μηδενίζομαι! Αν η ιδέα που έχω για τον εαυτό μου τείνει προς το μηδέν, αν δηλαδή έχω ταπείνωση αληθινή, προσωπική εξουδένωση και εμπιστοσύνη στον πνευματικό μου και στο θέλημα τού Θεού, αν τηρώ τις εντολές του και αφήνω στο περιθώριο το προσωπικό μου θέλημα, τότε ναι, ο παρονομαστής τείνει στο μηδέν και το κλάσμα τείνει στο άπειρο… Απέχει όλο αυτό από τη Θέωση που ο Θεός επιζητεί για καθέναν και καθεμία μας; Όχι και τόσο! Πράγματι, το μηδέν είναι πολύ σημαντικό στη ζωή μας, αρκεί να βάλουμε το μηδέν μέσα στην ζωή μας, για να φτάσουμε στο άπειρο, στο κέντρο της Ζωής, στον Ιησού Χριστό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μιχάλη
    με το αγαπημένο όνομα

    (έχω και αδερφό Μιχαήλ εν Όυρανοίς και ήταν και ένας παππούς μου Μιχάλης)

    Σ'ευχαριστώ για την κατάθεση που μας έκανες.

    Βοηθάς με τη σκέψη σου όποιον καλοπροαίρετο τη συναντήσει στο ηλεκτρονικό πέλαγος.

    Η ίδια, όταν πρωτοάνοιξα αυτό το μπλογκάκι, ανέβασα σε ανάρτηση τα του απειροστικού λογισμού...

    Δες το:
    http://salograia.blogspot.com/2009/08/blog-post_22.h

    Εσύ σήμερα, μας το είπες με περισσότερα λόγια.

    Ευτυχώς που η επιστήμη, τους καλοπροαίρετους, κάπως μας βοηθάει να προσεγγίζουμε τα της Θεολογίας και να κατανοούμε ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ, ΠΟΣΟ ΓΥΦΤΙΚΑ ΣΚΕΠΑΡΝΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΕΠΑΙΡΟΜΑΣΤΕ- ΩΣ ΜΗ ΛΑΒΟΝΤΕΣ, που γράφει και ο μέγας Απόστολος- μια και ΟΛΑ τα καλά λόγια, ή έργα που μπορεί να προσφέρει ο καθένας, τυγχάνουν ΔΩΡΕΕΣ ΑΝΩΘΕΝ...

    Ο Μέγας Ταξιάρχης πάντα να σε σκεπάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαλογραία μου αγαπητή, εύχομαι όλα τα καλά και σε σένα. Το μπλο(γ)κάκι σου αυτό συνέχιζέ το όσο μπορείς, κάποιοι είμαστε εδώ και το κρυφοδιαβάζουμε, μαθαίνουμε τις σκέψεις σου και τις διασταυρώνουμε με τους προβληματισμούς μας...

    Δώσε μας ξανά τον σύνδεσμο, στον οποίο αναφέρεσαι, γιατί δεν λειτουργεί. Επίσης, υπόδειξέ μου, το άρθρο σου για τους υπεραγωγούς, γιατί δεν το βρίσκω...

    Είδες εμπόδια που έχω στο να ψάχνω το μπλοκάκι σου;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://salograia.blogspot.com/2009/08/blog-post_22.html

    Ειναι η αναφορά μου στον απειροστικό λογισμό.
    Μόνο δυο φράσεις.
    Δεν έχω κανένα άλλο άρθρο για υπεραγωγούς.
    Μόνο ό,τι γράφω εδώ...
    Αδερφέ, πάμε σε εποχή που η τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί εις βάρος των αιώνιων ψυχών μας.

    ΟΣΟΙ ΘΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΡΤΥΡΙΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΥΣ, ΜΕΓΑΛΟΥΣ.
    ΚΟΥΡΑΓΙΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν δε δουλεύει σε σένα ο σύνδεσμος, πηγαίνοντας προς τα πίσω, προς παλαιότερες αναρτήσεις κάποια στιγμή, τον απειροστικο λογισμό θα τον συναντήσεις με ωραία φωτό απο το διάστημα.
    Απο ποιο μέρος μας διαβάζεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το Μιχάλη ρώτησα με τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις σχολίων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ενδιαφέροντες οι υπεραγωγοί! Ξέρεις, υπάρχουν και οι υποαγωγοί, μάλιστα αυτοί κατακλύζουν σχεδόν τα πάντα. Υποαγωγοί είναι οι κάποτε κοινοί αγωγοί, που τώρα έχουν πλήρως μπουκώσει και δεν αφήνουν τίποτε καλό να περάσει... Είμαστε εμείς οι ίδιοι, όσο δεν αφήνουμε τα παράθυρα της ψυχής μας ανοιχτά, ώστε και το Φως να εισέλθει και να συναντηθούμε με τους αδελφούς μας...

    Είναι πολλή η τύφλωση και η πώρωσή μας, ως κοινωνία, είναι πολλή η άρνηση του Φωτός της Εκκλησίας, όχι για κάποιον άλλο λόγο, παρά μόνο για να αυτοδικαιολογηθεί ο εγωισμός και ο αρνητισμός μας.

    "Μόνο το μυαλό μου μπορεί όλα να τα εξηγήσει, μόνο εγώ ξέρω, εγώ έχω δίκιο, καλά έκανα και αντέδρασα όπως αντέδρασα, γιατί αυτή η αντίδραση έβγαινε από ΕΜΕΝΑ, ΕΓΩ ΞΕΡΩ..." τι λυπηρά συνηθισμένο...!

    Σας διαβάζω με χαρά από τα όμορφα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής. comicocomico@yahoo.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΜΙΧΑΛΗ
    Καλά!
    Επικοινωνούμε!
    Σκεφτόμουνα το προηγούμενο μήνυμά σου, πριν λίγο και έλαβα τώρα το καινούργιο! :-)
    Να είσαι πάντα χαρούμενος και εν ευλογίαις.
    Κάποτε είχα περάσει πολύ όμορφες μέρες στη Χαλκιδική στον Όρμο Παναγιάς...
    Ναι...είμαστε σχεδόν Ό Λ Ο Ι(εξαιρώ τους αγίους κρυφούς και φανερούς) τερατώδη θύματα του άφατου εγωκεντρισμού μας.

    Τι υπήρξε κατά κόσμον ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος;

    Ένας πάμφτωχος δούλος, περιφρονημένος, αγράμματος, ενός Τούρκου αγά...
    Δούλος που πέθανε και νέος από τις κακουχίες.

    Κοίτα, τι ΔΟΞΑ, ΤΗ ΑΙΩΝΙΑ ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΕΠΕΦΥΛΑΞΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ...
    ΠΡΩΤΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ
    ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ...ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ...
    ΘΕΛΑΝ ΔΕ ΘΕΛΑΝ ΈΩς ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΟΥ...

    Τελικά...η ανθρώπινη μωρία μπορεί να είναι απείρου μεγέθους...το ψυλλιαζόταν και ο Αϊνστάιν!

    Αν καταλαβαίναμε τι ΑΓΑΘΑ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΝΤΑΙ ΤΟΙΣ ΑΓΑΠΩΣΙΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ,
    με πολύ μεγαλύτερα ευκολία
    θα αδιαφορούσαμε για τα φτηνιάρικα χρυσόχαρτα
    της εδώ ζωής -
    που προσποιούνται στα μισότυφλα μάτια μας, ότι είναι γνήσιο χρυσάφι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή