Περισπασμός και γνήσια μέριμνα

Κυπριανέ μου
Νομίζω είναι πολύ σωστή η παρατήρησή σου.

Έγραψες:

"Η μέριμνα,όπως στο οικείο εδάφιο αναφέρεται,αφορά στον περισπασμό του νού.
Και όταν ο νους περισπάται,στη νοερά προσευχή,δεν κοινωνεί τον Θεό.

Όμως οι ταπεινοί άνθρωποι,οι ταπεινοί τη καρδία άνθρωποι,είναι πάντα απερίσπατοι και πάντα κοινωνούν τον Θεό.

Ήταν αυτό που συνήθιζαν να λένε,αυτό το "έχει ο Θεός",και τα έβγαζαν πέρα με όλες τις αντιξοότητες".

28 Ιούλιος 2009 5:05 πμ
......................................................................................
Ας ορίσουμε τι εννοούμε μιλώντας για περισπασμό του νού.

Προσωπικά, εννοώ το να πηγαινοέρχεται ο νούς απο το ένα αντικείμενο στο άλλο, απο το ένα θέμα στο άλλο, με ένα ά γ χ ο ς να τα προλάβει όλα κατά τον καλύτερο-σύμφωνα με την άποψή του νου- τρόπο, και αυτή η ψευδαίσθηση του νου, ότι όλα μπορεί να τα προλάβει ή να τα ελέγξει, αυτή η ψευδαίσθηση – λέω- μπορεί στην κυριολεξία να τρελάνει ελέφαντα.

Ο περισπασμός, εφόσον ζούμε εν τω κόσμω, και τα αντικείμενα ζητούν τη φροντίδα και την προσοχή μας, θεωρώ ότι είναι αναπόφευκτος.

Εκείνο που η Ορθόδοξη Εκκλησία, μας δίδει ως ανεκτίμητο Δώρο, είναι ο εξωτερικός μεν περισπασμός, με εσωτερική δε, αδιάλειπτη εστίαση-επίκληση εν ταπεινώσει, 
στο Ονομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Ενώ οι άνθρωποι οι μη έχοντες Πίστη, περισπώνται, δίχως εστίαση.

Ο περισπασμός δίχως εστίαση άγια, μυστική, 
είναι η εισαγωγή μας στον Πόνο της Κόλασης, απο τούτον τον βίο.

Όσοι έχουμε την ελπίδα μας στον Κύριο, ναι τρέχουμε, ναι φροντίζουμε, ναι κάνουμε σχέδια,
αλλά
πάντα εστιάζουμε στο Θέλημα του Κυρίου και προσθέτοντας: 

"Αν θέλει ο Θεός, θα πάω εκεί, θα κάνω το ένα, το άλλο..."
καταφέρνουμε και διατηρούμε το κέντρο της ύπαρξής μας, σε ισορροπία.

Έλεγαν σοφά οι παλιότεροι, το "Εχει ο Θεός", και το "Αν θέλει ο Θεός".

Το έλεγαν διότι εξ εμπειρίας γνώριζαν ότι σε κάποιες περιπτώσεις, 
πραγματικά
δ ε ν θέλει ο Θεός και είναι οδυνηρό σαν πρόσκρουση σε γρανιτένιο τοίχο, 
-ο άνθρωπος- το αναπόδραστο θέλημα του Κυρίου, να μην το αποδέχεται.

Όποιος αποδέχεται την κάθε στιγμή, τη γνήσια μέριμνα,
τού να τηρεί, δηλαδή, τις Εντολές του Ευαγγελίου το κατά δύναμη,
και να ακυρώνει -το κατά δύναμη πάλι- το προσωπικό θέλημά του, 
όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, 
εκείνος, τότε, αξιώνεται να γίνει κατοικητήριο της Ειρήνης
που είναι ο τρίτος καρπός του Παναγίου Πνεύματος,
κατά τη διδασκαλία της Αγιώτατης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας

Ευανθία η Σαλογραία
(κατά κόσμον η Ευαν. Παναγοπούλου-Κουτσούκου)