Μπορεί-θεία χάριτι και λόγω πιστής προξενήτρας- να παντρεύτηκες, όμορφη γυναίκα, χριστιανή και παρθένα, όμως...ΜΗΝ επαναπαύεσαι το ΚΑΛΟ που σου θέλω...και..ΧΡΗΣΙΜΟ θα ήταν να δεις και αυτό το βιντεάκι, χρυσούλι μου...«Προβλήματα και εμπόδια στην επικοινωνία των συζύγων»

Σημείωση: Ανέβασα, περιστεράκι μου,
το άνω βίντεο ΠΡΙΝ το δω ολόκληρο.
Όταν το είδα μέχρι το τέλος,
πραγματικά, χάρηκα ιδιαίτερα
και άλλαξα ελαφρά- γράφοντας τα παρακάτω-
και τον τίτλο της παρούσας ανάρτησης.

Λοιπόν, αυτή η νιόπαντρη,
(μόνο 17 έτη γάμου, δήλωσε
- ακόμη φοράει επάνω της, τη λάμψη των μεταξωτών νυφικών της)
γλυκειά, τετραέξυπνη, αφροπλασμένη, ειλικρινής,
-μη ζηλιαρογατούλα-κατά δήλωσίν της-
(διαθέτουσα και  θεατρικό χάρισμα)
ψυχολόγος, η μανδάμ Αναστασία, πολύ μου άρεσε! 

Και ξεκαρδίστηκα  μαζί της και επί του θέματος ...επιμορφώθηκα!

Μου άρεσε τρελά αυτό που είπε, ότι καλόν  θα ήταν το αντρόγυνο να δίνει ραντεβού
σε καφετέριες, μακριά από τα παιδιά, ΑΝ επιθυμεί  να τσακωθεί....

-Θαυμάσια! Θαυμάσια!
-Βρήκα την ιδέα μεγαλειώδη!

Διότι...όπως  (στο "περίπου" επαναλαμβάνω τα λόγια της)
σχολίασε και η καλή κοπέλα.."έ! άμα είσαι στην καφετέρια
πόσο πια να φωνάξεις, άμα σε ακούνε και άλλα τραπέζια τριγύρω; 
αναγκαστικά, θα συγκρατηθείς!"

-Νομίζει! χαχα! 
Είναι να μην το έχει η κούτρα τους να κατεβάζει μπινελίκια.
Άμα το έχει, ούτε όλα τα καφεσαντάν(ελληνιστί καφωδεία) του Παρισιού, 
δεν μπορούν να τους σταματήσουν!

Οι παρεμβάσεις/ερωτήσεις επί της ομιλίας της ψυχολόγου,
του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Φυλής και Πνευματικού Πατρός, κ.Κυπριανού
ευστοχότατες επίσης, και θερμή  επίσης η συμμετοχή/κατάθεση εμπειρίας,  των λοιπών παρευρισκομένων.

Στη σημερινή εποχή που οι περισσότεροι γάμοι τραβάνε "τον αλίμονο" από τα μιλιούνια τούς δαιμόνους που τους επιτίθενται μέσω μυριάδων κακών λογισμών, ώστε να  στείλουν τους χαπατοσυζύγους δια του διαζυγίου, σε σαραντάβαθα πολυκολόρε κολάσεων, τέτοιες πρωτοβουλίες από Μητροπόλεις και λοιπά κέντρα πολιτισμού,
τις θεωρώ άξιες, πολλών, πολλών, πάρα πολλών συγχαρητηρίων!

Ευανθία η Σαλογραία

(και όπως έχομεν είπει, πολλάκις, κάθε φορά που θα ζουλάς το "ποντίκι" στη λώλα  υπογραφή
θα πετάγεσαι σε άλλη παλιότερη ανάρτηση του παρόντος μπλογκακίου.
Η πρότασή μου για σήμερα, θα  φέρει ξανά στην επικαιρότητα 
το ποστάκι με τίτλο:δε σ' έχω ανάγκη, ρε!έχω τη δουλειά μου και τα λεφτά μου! 
που ούρλιαζε  εν τη οικία,  η συχωρεμένη
μανούλα, στον επίσης συχωρεμένο πατερούλη μου, όταν σκύλιαζε μαζί του, και δεν είχε τότε
καμία ψυχολόγο πουθενά, ούτε καφετέρια, ούτε καν μια καλή φίλη, ή μάνα, ή πεθερά, να τη συμβουλέψει πώς να μην  εξαποστέλνει το σύζυγο, κάθε τόσο στο γέρο -Διάολο...)