Γεώργιος Ιακωβίδης
«H αγαπημένη της γιαγιάς»
1893
.................................................................................
Γριά µ’, γριά µ’ λουλουδιασµένη
Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ Χιου του Ντελακρουά ζωντάνεψε µπροστά στα µάτια µαςόταν οι γριές κατέβηκαν σε δυναµικές µαζικές κινητοποιήσεις και κατέλαβαν το λεωφορείο της γραµµής, µισή ώρα πριν αρχίσει η απεργία. Σκηνές απείρου κάλλους διαδραµατίστηκαν όταν όλες οι µαυροφορεµένες κατσικώθηκαν στο κάθισµα, κρατώντας σφιχτά την τσάντα την κατίµαυρη, µε το φόρεµα το µαύρο, µε το διαφανές καλτσάκι µέχρι το γόνατα, µε το πατούµενο το µίνιµαλ που δεν διευκρινίζει αν είναι παπούτσι που µοιάζει µε παντόφλα ή πασούµι που µοιάζει µε µποτίνι.
Η ώρα ήταν 10.30, η απεργία άρχιζε στις 11 και οι γριές διεκδικούσαν το προφανές: να δουλέψουν οι οδηγοί αυτήν τη µισή ώρα και να τις πάνε σπίτι τους!
Και για να εξηγούµαστε: το «γριά» δεν το λέω καθόλου απαξιωτικά. Τις λατρεύω αυτές τις γυναίκες! Τις έχω µες στην καρδιά µου, υποκλίνοµαι! Τρελαίνοµαι ότανµε σταµατάνε καµιά φορά στον δρόµο κι ενώ µου λένε την καλή τους την κουβέντα µε καρφώνουν µε το βλέµµα από την κορφή ώς τα νύχια! Αυτό δεν είναι βλέµµα, είναι υπέρηχος θυρεοειδούς: µέσα σε 5 δεύτερα σε έχει σκανάρει πλήρως. Αν πάχυνες, αν αδυνάτισες, αν έκοψε το πρόσωπο, αν έχεις άβαφτη τη ρίζα και φυσικά πόσων χρονών είσαι. Ακριβώς όµως! Πέφτουν µέσα µε τέτοια ακρίβεια, λες κι η γριά ήταν η µαία που ξεγέννησε τη µάνα σου!
Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΡΙΑ είναι µια θεά!
Μια γυναίκα που τα πάντα έχει βιώσει κι απ’ τα πάντα έχει επιβιώσει. Μεγάλωσε µε πολέµους κι Εµφυλίους. Εχει κουβαλήσει ταπεράκια στην Ασφάλεια και στην ΕΣΑ επί χούντας. Εχει τρέξει στον βουλευτή για να διορίσει το παιδί της. Εχει πλύνει, σιδερώσει, σφουγγαρίσει, καθαρίσει.Εχει µαγειρέψει. Απειρα φαγητά, άπειρεςώρες, άπειρα δάκρυα πάνω στα κρεµµύδια.Αν έβαζε σε µια ευθεία τα αµπελόφυλλα,τα ντολµαδάκια της θα διέσχιζαν τον Ατλαντικό. Εχει ξεσκατώσει παιδιά κι εγγόνια.Εχει καταπιέσει παιδιά κι εγγόνια. Εχει µισήσει γαµπρούς και νύφες. Γιατί όλα τα κορίτσια είναι τσούλες που κυνηγάνε τον γιο της.
Γιατί όλα τα αγόρια είναι αλήτες που κυνηγάνε την κόρη της! Η ελληνίδαγριά ξεκινάει µε ένα αξίωµα: Ολη η υφήλιος συνωµοτεί εναντίον των παιδιών της!
Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΡΙΑ είναι µία ντίβα!
Ποτέ δεν θα κωλώσει µπροστά στα µικρόφωνα που θα την ξετρυπώσουν στηλαϊκή. Θα βρίσει την ντοµάτα που ακρίβυνε, τη σύνταξη της συµφοράς, τον φαρµακοποιό που απεργεί, τις ουρές του ΙΚΑ, τις τιµές στο σούπερ µάρκετ κι όλες τιςκυβερνήσεις από Μητσοτάκη και δώθε! Θα φτύσει µπρος στα µάτια µας το politically correct και θα αποκαλέσει τονΠαπανδρέου «Γιωργάκη» και τον Καραµανλή «ανιψιό»! Θα τους βρίσει πατόκορφα γιατί πια δεν ελπίζει τίποτα, δεν φοβάται τίποτα, είναι ελεύθερη. Τι άλλο να της κάνουν πια; Τη σύνταξη την κόψανε, τα φάρµακα τα κόψανε, το κρέας το κόψανε! Στον άντρα της λείπουν ένσηµα, ο γιος άνεργος, η κόρη συµβασιούχα, το εγγόνι κλεισµένο µες στο δυάρι. Κι αυτή του πηγαίνει το ταπεράκι. Οπως τότε στην Ασφάλεια... Εγκλειστο και το µωρό, όπως κι ο γιος... κι ο άντρας... Μια ζωή αυτή η γυναίκα ανασταίνει γενιές κουβαλώντας ταπεράκια!
Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΡΙΑ είναι η αποθέωση των αντιφάσεων:
έξυπνη και αφελής, γενναιόδωρη και τσιγκούνα, µεγαλόκαρδη και µικρόψυχη, ανιδιοτελής και συµφεροντολόγα, προοδευτική και συντηρητική. Ολα µαζί χωρίς συµπλέγµατα, χωρίς λογοδοσίες. Κι αυτό το σπάνιο κράµα αντιθέσεων είναι η ραχοκοκαλιά µιας χώρας που αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται. Ολα γύρω καταρρέουν, αλλάζουν, µεταβάλλονται, σωριάζονται µπροστά στα µάτια της. Οµως η γριά είναι ο στυλοβάτης µιας παραζαλισµένης κοινωνίας. Ενας στυλοβάτης µε νάιλον καλτσάκι µέχρι το γόνατο, µια φτηνήτσαντούλα σφιγµένη στο στήθος κι ένα βλέµµα...
Ενα βλέµµα που κρύβει 50 χρόνια Ελλάδας µέσα του...
Γριά µ’, γριά µ’ λουλουδιασµένη...
Πάρε το στασίδι σου και πιάσε θέση.
Ο Θεός του Εσπερινού και του Ορθρου να σ’ έχει πάντα καλά, γλυκιά µου!
ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ
Αν όμως δεν είχε διδαχθεί αυτή η γριά μέσω της Ορθοδοξίας την ανιδιοτελή αγάπη που βάζει όλους και όλα πάνω από τον εαυτό της, δεν θα φερόταν κατ' αυτόν τον τρόπο. Θα ήταν άλλη μία γυναίκα δυτικού τύπου, παραδομένη στα πάθη της. Και αυτή την ανιδιοτελή αγάπη την έμαθε μέσα στην εκκλησία. Δεν την έμαθε διαβάζοντας ψυχολογία, ούτε παίρνοντας συνεντεύξεις, ούτε γράφοντας μυθιστορήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπ. Βασίλειος
@Labitochromis ηλεκτρονικό επισκέπτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό σου
και επαυξάνω.
Απορώ γιατί πολύ ευφυείς κατά τα άλλα άνθρωποι, γύρω μας, αυτη τη ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ πραγματικότητα, δεν φαίνονται να την αξιολογούν και να αντιλαμβάνονται το βάθος της...
Και μεταξύ μας, εδώ που τα λέμε, και εγώ, η γραία αυτής της σελίδας η λουλουδιασμένη μόνον κατα το όνομα στην πραγματική μου ζωή
(Ευ-ανθία)
αν δεν αναζητούσα λίγο Χριστό μέσα μου, δεν θα καθόμουν να ασχολούμαι με αγιωτικές αναρτήσεις και ανόσιες εξομολογήσεις δημόσιες.
Θα έπαιρνα τις φιλενάδες και θα πηγαίναμε να ξενυχτάμε σε καμιά πράσινη τσόχα παίζοντας ...μπιρίμπααα! (Αρίμπααα!" που έγραφε κάποτε και η ...φίλη "Πηνελόπη" ως σχολιαστής στο ιστολογιάκι μου.)