(Στη φωτό, ο Κωστής Παπαγιώργης)
Γράφει για το έργο "Ο Εαυτός" (εκδόσεις: Καστανιώτη ) του Κ. Παπαγιώργη, ο πανεπιστημιακός και συγγραφέας, Νικόλας Σεβαστάκης:
[...]
Τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο μία εξαιρετική, ρυθμικά και ουσιαστικά, αφήγηση; Στη δική μου ανάγνωση είναι ότι, με έναν τρόπο, συγκεφαλαιώνει ένα ουσιώδες μέρος των εμμονών του συγγραφέα: το ενδιαφέρον του για το σώμα και για τη σφαίρα των παθών και των συναισθημάτων.
Στο επίκεντρο βρίσκεται ακριβώς «η ενδοσωματική μας συνθήκη» ως εκείνο «που δεν εκφράζεται, ούτε μεταδίδεται» (σ. 39). Στον άνθρωπο όμως το σωματικό ποτέ δεν είναι απλά σαρκικό και υλικό.
Παρά τα όσα υποστήριζαν κάνοντας πόλεμο στη μεταφυσική οι Γάλλοι υλιστές του δέκατου όγδοου αιώνα, εμείς ξέρουμε ότι «κάθε χειρονομία, κάθε μορφασμός, το απλό πετάρισμα των ματιών παραπέμπουν αινιγματικά σε κάτι εσώτερο, που μετέρχεται τη σωματικότητα ως ανεξήγητο σκήνωμα» (σ. 40).
Να λοιπόν η γλώσσα του Παπαγιώργη που συνδέει, με απαλές ραφές, το προφανές και το μυστηριώδες, διάσταση στην οποία επιμένει ο συγγραφέας ακολουθώντας τα ίχνη του Βαλερί που έλεγε ότι το δέρμα είναι «το πιο βαθύ σημείο του σώματος».
[...]
Διαβάζοντας τον «Εαυτό», νιώθουμε τη συγκινητική γυμνότητα μιας σπάνιας πνευματικότητας, μιας ιδιοσυγκρασιακής δοκιμιακής φωνής που η απουσία της είναι έντονη και παρατεταμένη. [...]
.........................................................................................................................
............................................................................................................................
Σχόλιο:
Ολόκληρο το παραπάνω κείμενο μπορείς να το διαβάσεις,
ΕΔΩ, περιστεράκι μου.
ΕΔΩ, περιστεράκι μου.
Η υποφαινόμενη, βρίσκομαι στη δεύτερη ανάγνωση
του εν λόγω εξαιρετικού βιβλιαρακίου με τίτλο: "Ο Εαυτός".
του εν λόγω εξαιρετικού βιβλιαρακίου με τίτλο: "Ο Εαυτός".
Εκτός από τέτοιου είδους ευφραντικές μελέτες,
ανάβω και κάνα προσευχητικό κεράκι
για το συχωρεμένο, τον αδαμάντινο συγγραφέα,
Κωστή Παπαγιώργη.
(Ράνια, μην κλαις...μια Ημέρα , θα ξανασυναντηθείτε...)
ανάβω και κάνα προσευχητικό κεράκι
για το συχωρεμένο, τον αδαμάντινο συγγραφέα,
Κωστή Παπαγιώργη.
(Ράνια, μην κλαις...μια Ημέρα , θα ξανασυναντηθείτε...)
......................................................................................
..........................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου