Από τα δικά μου, τα παλιότερα, μπορείς να διαβάσεις
πατώντας επάνω πάλι στο υπογραμμισμένο,
για τη Θεωνίτσα και τον πεθερό της.
Πρόκειται για αληθινή εμπειρία
που μου την κατέθεσε η ίδια η Θεώνη, όταν ήταν μαθητριά μου
στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Πατρών.
Ζεί Κύριος ο Θεός, ζούνε και οι ψυχές των απελθόντων
και αλίμονο στα κουφαλογάκια που αρνούνται να το ακούσουν!
-Κακό τση κεφαλής τους, γριά καρακάξα!
-Παγκάκιστον, αλίμονο και γραψαλίμονο!
Ευανθία η Σαλογραία
Το σχετικό νεότερο, μαντάτο, ευλογημένο μου,
θα το διαβάσεις πατώντας ΕΔΩ.
.....................................................................................
Στα παιδιά που χάθηκαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου