Όλα τα είχε η Mαριορή, η ταινία Carol, της έλειπε!

Ο σινεμάς,  λατρεμένο  μου 

ήταν το μόνο βίτσιο που μου κατσικώθηκε στην ψυχή, παιδιόθεν.

Ο μπαμπάς,  ο σινεφίλ, έφταιγε σ' αυτό, θα σου τα γράψω αργότερα.

Τα άλλα βίτσια, κυριότερο των οποίων 
το να βρίζω κακούς στο επάγγελμά τους, παπάδες, 
τα απέκτησα εις ώριμον ηλικίαν.

-Μεγάλα τα χρονάκια σου, μεγάλα τα βιτσιάκια  σου, 
μανδάμ Σαλογραία μου!

-Ακριβώς, έτσι, ρε χαμένο! Μπράβο, που με νιώθεις. Επειδή με νιώθεις,

σου εκφράζω και γω τα σώψυχά μου, αλλέως, 
δεν θα τα εξέφραζα...

........................................................................................

Στοπ καρέ εδώ, μεγάλη παρένθεση: 

τώρα που έγραψα "αλλέως"
τι  πήγα και θυμήθηκα, πάλι, η καλτάκα; Θυμήθηκα έναν  καθηγητή μας φιλόλογο στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας, τη δεκαετία του 1960-1970, όστις σε κάθε φράση που εκστόμιζε εντός της τάξεως, κότσαρε και τη φράση "αλλέως" . "Αλλέως" από δω, "αλλέως" από κεί, του έμεινε του δόλιου τελικά το παρατσουκλάκι του. Αντί να τον προσφωνούμε ευσεβάστως:  " ο φιλόλογος κύριος Πανούσης" τον λέγαμε μεταξύ μας: "ο αλλέως" και νααα τα χάχανα! και νααα τα καινούργια-εκ του εφηβικού  μας γέλωτος-συκώτια! Πού  να βρίσκεται  άραγε αυτή η αγαθή ψυχή, με την γκρίζα βοϊδογλειψιά  τούφας μαλλιού, πάνω απ' το μέτωπο; ήτο και άγαμος τότε. Τον καλοκοίταζαν, κάποιες γεροντόφιλες μαθήτριες, νομίζω. Εγώ...ουδεπώποτε! Εμένα μου άρεσαν οι συμμαθητές  όπως ο Σταύρος  Κατσ., ο Στάθης  Αργ., ο Αποστόλης Αποστ. ο Σπήλιος  Ζαχ., τέτοιοι μάγκες, που ήταν και αθληταράδες  όχι οι παππούδες σαραντάρηδες (τότε) φιλόλογοι- για Όνομα!

Ωραία χρόνια! αλησμόνητα! όμως να κλείσω την παρένθεση που μονίμως ξεπετιέται στο μυαλό μου σαν απρόβλεπτο κοτσύφι και με αποπροσανατολίζει από τον ρουν (ο ρους του ρου, τον ρουν είναι η ροή) της αφήγησης και να έρθω στο θέμα μου...

......................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Ποίον ήτο το θέμα σου, σαλεμενοτάτη;

-Το θέμα μου ήτον η ταινία Carol που παίζουν στις αίθουσες αυτές τις μέρες τα παγανά.Δεν μας έφτανε η προπαγάνδα για τούς αρσενικούς "τοιούτους", και αφού μας εγκεφαλοπλύνανε  με το μπίρι μπίρι της σοδομίτικης ασέλγειας κάτι χρόνια, ώστε να ακούμε γι αυτήν, σχεδόν απαθώς, τώρα, βαλθήκανε οι Εξαποδοί να βγάλουνε στο κλαρί της αισχρότητας  και τις γυναίκες,  ώστε να τις καταντήσουνε όλες... τζιβιτζιλούδες- για Όνομα!

Κλείνουνε όπου να 'ναι τα σχολεία, θα ξαμολυθούνε τα δεκαπεντάχρονα κοριτσάκια στους σινεμάδες και βέβαια βλέποντας τον τίτλο Carol  θα υποθέσουνε: 

-Καλέ! Χριστουγεννιάτικο θα είναι ! Θα παίζει μέσα μάλλον και ο άγιος Βασίλης!

-Και οι τάρανδοι!

-Ναι, κυρίως οι τάρανδοι...τι χαριτωμένα ζωάκια! Πάμε να δούμε!

-Και μπαίνοντας ανυποψίαστα,  θα φάνε στη μάπα όλη τη Νεοποχίτικη- του πανσεξουαλισμού- την προπαγάνδα. Ξεκινάνε  από ένα αθώο φαινομενικά τίτλο, από μια κουλτουριαρόφατσα της πρωταγωνίστριας, ξανθιά, (οξύμωρο σχήμα "κουλτουριαρόφατσα ξανθιά" ) και σε παραδίδουν μετά τα διαόλια, χωρίς να πάρεις πρέφα, πόθεν προέκυψε, στα σαγόνια του καρχαρία της διανοητικοσυναισθηματικής μόλυνσης.
..............................................................................................

Ξανά μανά στοπ καρέ: 

 Γράφοντας πριν τη λέξη "τάρανδοι" θυμήθηκα  τη συχωρεμένη τη μανούλα μου.

 Όταν τη ρώτησα κάποτε ποιο ήταν το αγαπημένο της ζώο μου απάντησε με χαρά: 
«Ο Τάρανδος!» Εσύ στη θέση μου,  άμα το άκουγες τι θα έκανες; Προσωπικώς ξεράθηκα  τότε στα γέλια αλλά όλο αυτό..άσχετον...και φταίει η ώρα της πληκτρολόγησης...
................................................................

-Ας έρθω όμως πάλι στο θέμα μου.

Το θέμα μου λοιπόν  είναι ότι οι γονείς,  
πριν ξαμολύσουν τις ανήλικες  κοράκλες τους στους σινεμάδες, όπως  πριν καιρό τις ξαμόλυσαν με τον σοκαριστικό και δαιμονικότατο και διαφημιστικότατο  της αυτοκτονίας,  "Μαύρο κύκνο" 
καλό θα  είναι, 
(επαναλαμβάνω  στεντορεία τη φωνή), 
να γκουγκλάρουν την υπόθεση του φίλμ  Carol με αυτήν την πώς τη λένε την ξανθιά ντε, τη δήθεν "ψαγμένη" πρωταγωνίστρια,  και όταν μάθουν την υπόθεση, αν επιμένουν να στείλουν τις θυγατέρες τους, καλά και σώνει, κατά κρημνών, 
εγώ τα είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω!

Επιτέλους , την σήμερον, δεν γίνεται να βάλουμε μυαλό στους ανθρώπους με μεταμόσχευση!Δεν έχει προοδεύσει ακόμη  η επιστήμη σε τέτοιο επίπεδο!

-Οπότε; 

-Οπότε ας αναλάβει ο πάσα ένας τις ευθύνες του.

Aπό μένα μια φορά, μακριά, μακριά, εις το πυρ το εξώτερον, η  ταινία Carol. 

Την είδε κατά λάθος  κολλητή μου, λόγω έλλειψης ενημέρωσης...

 (μα γκούγκλαρε και συ βρε χριστιανή μου, πριν πας να δώσεις τα όβολα, γκούγκλαρε! Δεν ήξερες. Εντάξει. Δε ρώταγες; )

....και κόντεψε το ελαφρύ  εγκεφαλικό να το πάθει, η καλή η γυναίκα!

-Χριστέ μου φύλαξε! 

Ευανθία η Σαλογραία

....................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................
 Υ.Γ.

Για την 

Αναπτυξιακή, σχεσιακή και συναισθηματική αιτιολογία της γυναικείας ομοφυλοφιλίας θα διαβάσεις,  μια ανάλυση, αν πας στη σελίδα του Νεκρός για τον κόσμο

.................................................................................................................
.............................................................................................................................................

H NOMOΘΕΣΙΑ ΣΟΛΩΝΑ για την ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ 
στην ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ


Τι ακριβώς συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα και τι προέβλεπαν οι νόμοι για όσους προέβαιναν σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις;

Οι νόμοι στην αρχαία Ελλάδα ήταν ξεκάθαροι. 

«Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω».
Δηλαδή:
Αν κάποιος Αθηναίος συνάψει ομοφυλοφιλική σχέση με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις:
1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων
2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας
3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού
4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας
5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου
6. δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος – ανισόρροπος)
7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς
8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες
9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς
όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά ενεργήσει ​αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο!

πηγή

....................................................................................................................................

....................................................................................................................................

Για την ομοφυλοφιλία από το ημερολόγιο του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Τετάρτη, 19 Ὀκτωβρίου, 1977

Ὁμοφυλοφιλία. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι καθόλου ἂν εἶναι φυσικὴ ἤ ἀφύσικη, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἀνεφάρμοστο στὴν πεπτωκυία φύση, στὴν ὁποία - καὶ ἐδῶ βρίσκεται τὸ κρίσιμο σημεῖο -τὰ πάντα ἔχουν διαστραφεῖ, τὸ καθετί, κατὰ κάποιο τρόπο, ἔχει γίνει ἀφύσικο. 

Μήπως τὸ ν' ἀφιερώνεσαι στὰ χρήματα ἤ στὴ Ρωσία ἤ σὲ κάτι ἄλλο εἶναι κάτι τὸ φυσικὸ στὸν ἄνθρωπο;

Ὁ ἄνθρωπος, δημιουργημένος γιὰ νὰ δίνεται στὸν Θεό, διαστρέφει τὴ φύση του, τὴν οὐσία του, ὅταν προσφέρει τὸν ἑαυτό του σὲ κάτι ἄλλο, ὅταν μεταμορφώνει αὐτὸ τὸ «ἄλλο» σὲ εἴδωλο. Συνεπῶς, τὸ ζήτημα δὲν εἶναι νὰ κάνουμε τοὺς ὁμοφυλόφιλους «κανονικούς» ἤ νὰ τοὺς ἀπελευθερώσουμε συμφωνώντας πὼς διαθέτουν ἕνα διαφορετικὸ «στὺλ ζωῆς».

Τὸ θέμα εἶναι, πρέπει νὰ εἶναι, ἡ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὸν ὁμοφυλόφιλο, ὅπως καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλο ἄνθρωπο, μιᾶς ὁλοκληρωμένης κλήσης, μιᾶς κλήσης γιὰ ἀκεραιότητα, ποὺ ἀπευθύνει ὁ Θεὸς σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ ἐκδήλωση τοῦ «σκόλοπος τῆς σαρκός» ποὺ βασανίζει κατὰ διαφόρους τρόπους, ἀλλὰ βασανίζει τὸν καθένα. Στὸν πεσμένο κόσμο τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ «ὁμαλοποιηθεῖ», ἀλλὰ τὰ πάντα μποροῦν νὰ σωθοῦν.

Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου, 1977

Σκεφτόμουν τὸ τρομακτικὸ φορτίο τῆς ὁμοφυλοφιλίας: Προύστ, Ζίντ, Τζούλιεν Γκρίν, κ.λπ. Τόσοι ἄνθρωποι γύρω μας λέγουν: αὐτὸ τὸ φορτίο, αὐτὸ τὸ τραῦμα, αὐτὴ ἡ νεύρωση προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπόρριψή τους ἀπὸ τὴν κοινωνία, ἀπὸ τὴν ἀναγκαιότητα νὰ κρύβονται, νὰ λένε ψέματα, κ.λπ.

Ἴσως ὅλα αὐτὰ νὰ εἶναι ἐν μέρει ἀληθινά. Ἀλλὰ μόνο ἐν μέρει - πράγμα ποὺ δὲν ἐνδιαφέρει στὴν πραγματικότητα. Ὁ Ζίντ, παραδείγματος χάριν, ξεπέρασε αὐτὴ τὴν ἄρνηση καὶ ὑποχρέωσε τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸν δεχθοῦν. Νομίζω πὼς αὐτὸ ποὺ πιὸ πολὺ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ αἴσθηση ἑνὸς ἀδιεξόδου, μιᾶς ἀκόρεστης δίψας ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ζωή. Στὸ τέλος, ὅπως πάντα, δὲν ὑπάρχει μόνο ἕνας τοῖχος ἀλλὰ καὶ ἕνας καθρέφτης.

Στὸν πεπτωκότα κόσμο, ὅ,τι εἶναι αὐστηρὰ σεξουαλικὸ εἶναι ἄσχημο, διεστραμμένο, χυδαῖο. Σ' ἕναν «κανονικό» ἄνθρωπο, ὑπάρχει τουλάχιστον ἡ δυνατότητα νὰ μεταμορφώσει τὴν ἀσχήμια καὶ ἔτσι νὰ τὴν ἐξαλείψει. Γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους, αὐτὴ ἡ δυνατότητα, αὐτὴ ἡ ἐπαγγελία, αὐτὴ ἡ ἔκκληση, αὐτὴ ἡ πόρτα - δὲν ὑπάρχει!
Ἀλλά, ἂν ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι μιά ἐκτροπή, μιά διαστροφή, ἀπὸ ποῦ ἄραγε προέρχεται, πῶς συμβαίνει, καὶ γιατί δὲν μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ; Δὲν γνωρίζω καμιὰ ἐπιστημονικὴ θεωρία, ἀλλὰ ὑποθέτω πὼς ὅλες τους ἀνάγουν τὸ πρόβλημα στὴ βιολογία ἤ στὴν κοινωνία, δηλαδὴ σ' ἐξωτερικὰ αἴτια.

Μοῦ φαίνεται ὅμως πώς ἡ ρίζα της εἶναι πνευματική: εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ ἀμφισημία τῶν πάντων στὸν πεπτωκότα κόσμο. Σ' αὐτὸν τὸν κόσμο τῶν παραμορφωτικῶν κατόπτρων, ἡ μία ἀνωμαλία γεννᾶ μιά ἄλλη -στὴν περίπτωσή μας, ἡ πτώση τῆς οἰκογένειας, ἡ πτώση τῆς ἴδιας τῆς εἰκόνας τοῦ σέξ, δηλαδὴ τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στὸν ἄνδρα καὶ στὴ γυναίκα. Ἡ πτώση ἐπίσης τῆς μητρότητας, ἡ πτώση, τελικά, τῆς ἴδιας τῆς ἀγάπης στὴ σωματικὴ καὶ συνεπῶς στὴ σεξουαλικὴ ἔκφρασή της.
Σ' ἕνα ἐπίπεδο, ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἕνα μεῖγμα φόβου καὶ ὑπερηφάνειας· σ' ἕνα ἄλλο εἶναι ἔρωτας καὶ αὐτοερωτισμός. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ἕνα κοινὸ γνώρισμα τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι ὁ ἐγωκεντρισμὸς τους (ὄχι κατ' ἀνάγκην ἐγωισμός), ἕνα ὑπερβολικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ἀκόμη κι ὅταν αὐτὸς ὁ ἐγωκεντρισμὸς συνδυάζεται μὲ μιά ἀπεριόριστη περιέργεια καὶ ἕνα ἄνοιγμα στὴ ζωὴ (ὅπως συνέβαινε μὲ τὸν Ζίντ).

πηγή