Σαλεμένο ποίημα

Ο σαλεμένος μου αδερφός
Βολτάροντας στην έρημη Σταδίου
Μιλούσε για ακρίδες και βατράχια 
Του αρχαίου βασιλείου της Αιγύπτου
Και για το τέλος των αδίκων
Μα και για κείνους που διαβαίνουν
Τη θάλασσα των κόκκινων ψαριών
Απ' την πολλή αγάπη και το αίμα
Και για τους λίγους από δαύτους 
Που φτάνουν σώοι και αβλαβείς 
Στη χώρα της πρώτης υπόσχεσης 
Για δουλειά στους αγρούς του Κυρίου
Κι αργία στους δρόμους της μέρας
Που ασπρίζει την μαύρη ανάγκη
Με προαίρεση βιώνοντας
Χρυσές ενσαρκώσεις 
Τραγούδια γυμνά 
Που υμνούν τις καλές μας:


Αρχή στη γέννησή μου
Πνοή στη βάπτισή μου
Πτώση στα βήματά μου
Πτήση στα ρήματά μου
Σαλεμένα σ' αγαπώ 
Για τον υψηλό σκοπό
Να διπλοθανατωνόμαστε
Για να διπλανασταινόμαστε
Παίζοντας τ' άστρα και τους ήλιους 
Θεατές σαλεμένοι 
Κι αιθέριοι αθλητές
Στο στάδιο των Αγγέλων.



(Ιάκωβος Θήρας Καραμολέγκος
από την συλλογή Υψικράτημα ,
εκδόσεις Διηνεκές, Ιανουάριος 2010 )