Παράκληση για συγνώμη

Παράκληση για συγνώμη

Κύριε!
Γείτονα!
Άνοιξε γείτονα!

Αν τυχόν και παραπονέθηκα
σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις.

Αν είπα, αν έκλαψα, αν ζήτησα αγάπη,
αν χάιδεψα των παιδιών μου τα χέρια
σαν κάτι δικό μου,

αν δε στάθηκα όσο
περήφανος θάπρεπε  μέσα στη γύμνια μου,

αν είπα στον ήλιο πως τίποτα
δεν του χρωστάω-

σε παρακαλώ  να με συγχωρήσεις.

Κι αν θαρρείς πως δεν τ' άξιζα

ξέχασέ με ως τ' απόβραδο  σαν
τα πουλιά που περνάνε ,
σαν τα σύννεφα τ' ουρανού
που δεν τα βρίσκει το απόγευμα,
σαν τη χλόη που μαραίνεται
και δεν τη θυμάται
κανείς πια την ίδια.

Σβύσε τα ίχνη μου. Σβύσε τους στίχους μου
που σημαδεύουν το πέρασμά μου. Δεν τόθελα.

Η ψυχή μου φουρτούνιαζε και τότες δεν όριζα
το χέρι μου, Κύριε!  Κι αν τυχόν
δεν κράτησα
τον πόνο σου όμορφα
πάνω στον ώμο μου,

αν τρέκλισα κάτω απ' το βάρος του,
αν λύγισα,
αν έφυγα , γείτονα,

σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις.

Νικηφόρος Βρεττάκος