Τι γράφει ο Αγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ για την απατηλή ανθρώπινη φιλοσοφία

Η ΑΠΑΤΗΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Λιγότερο απόλυτη από τις επιστήμες που αναφερθήκαμε στα προηγούμενα  είναι η φιλοσοφία.

Με αυτήν  ο αμαρτωλός άνθρωπος αποκτά αρκετή υπερηφάνεια. 

Οι φυσικές επιστήμες στηρίζονται πάντα στην εμπειρία της ύλης , από την οποία αποδείχνουν την ακρίβεια κι ορθότητα των θεωριών που υποστηρίζουν. Χωρίς αποδείξεις , οι παρατηρήσεις για την ύλη δεν έχουν καμιά επιστημονική αξία. Η φιλοσοφία δεν διαθέτει αποδεικτικά μέσα. Δεν μπορεί να βεβαιώσεις τις θεωρίες της με πειράματα. Ένα μεγάλο πλήθος από ποικίλα και διαφορετικά  συστήματα όχι μόνο δε συμφωνούν  αλλά και αντιτίθενται μεταξύ τους.  Μας πείθουν έτσι πως η ανθρώπινη φιλοσοφία δεν μπορεί να έχει θετική γνώση για την Αλήθεια. Τι ρεμβασμούς  μας προσφέρει η ελεύθερη φιλοσοφία , τι φαντασίες και πομπώδη παραληρήματα που η πραγματική επιστήμη δεν μπορεί να ανεχτεί!
H φιλοσοφία μοιάζει να αυτοϊκανοποιείται με όλ' αυτά. Μαζί με το απατηλό φως της στην ψυχή εισέρχεται σε μεγάλες ποσότητες  κι η εκτίμηση της γνώμης μας, η υψηλοφροσύνη, η αυτοϊκανοποίηση , η φιλαυτία, η ματαιοδοξία  και η περιφρόνηση για τους άλλους.  Ο τυφλός κόσμος τη γεμίζει  με εγκώμια και τιμές.  Όποιος ευχαριστιέται με τη γνώση που παρέχει η φιλοσοφία  όχι μόνο δεν αποκτά ορθή αντίληψη για το Θεό, για τον εαυτόν του και για τον πνευματικό κόσμο, αλλ' αντίθετα  μολύνεται με λαθεμένες πεποιθήσεις  που φθείρουν το νου και τον καθιστούν ανίκανο να επικοινωνήσει με την Αλήθεια, όπως  οι άνθρωποι  κατεφθαρμένοι τον νουν.
"Ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας  τον Θεόν"(Α΄ Κορ.α 21, μας λέει ο απόστολος . Και σ' άλλο σημείο ο ίδιος: " Το γαρ φρόνημα της σαρκός θάνατος...διότι το φρόνημα της σαρκός έχθρα έχθρα εις Θεόν, τω γαρ νόμω του Θεού, ουχ υποτασσεται , ούδέ γαρ δύναται" (Ρωμ.η 6,7) Το σαρκικό φρόνημα είναι ξένο προς τον Θεό. Αδελφοί, βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και της καινής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν...εν ώ εισι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως" (Κολ.β, 8,3). Η φιλοσοφία είναι το αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου, κολακεύει την πτώση, την παραποιεί , την τρέφει και την συντηρεί. Φοβάται τη διδασκαλία της Αλήθειας.  Γιατί η Αλήθεια συνιστά την καταδίκη της σε θάνατο.  Η φιλοσοφία οδηγεί το πνεύμα μας σε μια πλήρη επικράτηση του εγώ, σ' έναν ψυχικό όλεθρο. Αυτό είναι ολοφάνερο  από τα παραπάνω λόγια του αποστόλου , που συμβουλεύει όλους εκείνους  που επιθυμούν ν' αποκτήσουν την αληθινή γνώση του Θεού ν' απορίψουν τη γνώση που παρέχει η φιλοσοφία  του αμαρτωλού, του πεσμένου ανθρώπου. " Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω , εί τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αιώνι τούτω , μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός"  (Α Κορ. γ 18). Η αληθινή φιλοσοφία (η αγάπη της σοφίας , η έφεση για τη γνώση και την αλήθεια ) περιέχεται στη διδασκαλία του Χριστού.  Ο Χριστός είναι η Σοφία του Θεού, η Αλήθεια (πρβλ Α Κορ. α 24,30)*

Οποιος αναζητά τη σοφία έξω από το Χριστό αρνείται τον ίδιο το Χριστό. Απορρίπτει τη σοφία και αποδέχεται τον ψευδώνυμο λόγο, την ιδιότητα των " πεπτωκότων πνευμάτων".
Η γεωγραφία , η γεωδαισία , η γλωσσομάθεια , η φιλολογία κι άλλες επιστήμες , καθώς και οι τέχνες δε μας οδηγούν στην Αλήθεια και δεν αξίζει καν να τις αναφέρουμε. Όλες τους είναι για τον παρόντα κόσμο, περιορίζονται στη γη.  Η ανάγκη του ανθρώπου γι αυτές τελειώνει με το τέλος της επίγειας ζωής. Τι θα πάρω μαζί μου πέρα από τα όρια της ύλης;

Ρωτώ τις επιστήμες! Δώστε μου κάτι αιώνιο  αν μπορείτε,κάτι τέλειο, δώστε μου  κάτι αξιόπιστο κάτι μόνιμο και αναπαλλοτρίωτο , που ν'  αξίζει να ονομαστεί  αιώνια ιδιότητα και περιουσία του ανθρώπου.

Κι εδώ οι επιστήμες δεν απάντησαν.
..............................................................................
* Αναφερόμενος σ' αυτό το χωρίο ο άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ  γράφει: " Χωρίς το Χριστό δεν υπάρχει αλήθεια, δεν υπάρχει αγιασμός, ούτε λύτρωση. Κάθε είδος σοφίας  χωρίς Χριστό είναι σχέτη ανοησία. Ο σοφός άνθρωπος χωρίς Χριστό είναι ανόητος, ο δίκαιος είναι αμαρτωλός , ο αγνός είναι ακάθαρτος...Τι είναι δικό μας;  Μόνο η αδυναμία μας, η φθορά, το σκοτάδι, η κακία και οι αμαρτίες"
(Τόμος 15, επιστολή 11)
.............................................
Από το έργο του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ " ΠΡΟΣΕΥΧΗ και ΠΛΑΝΗ" - Μετάφραση- Επιμέλεια, Πέτρου Μπότση, σελιδες 148-151)