Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

ΠΑΠΙΚΑ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΑ: ΟΤΑΝ " ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ" Ο ΘΕΟΣ !

 Του ιερέως π. Διονυσίου Ταμπάκη



MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε  σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων,Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω  θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.


Εμείς λοιπόν  μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας , όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.


Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο,  θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός
 στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του:
 


Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:

Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: « Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και  ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν   «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας»

Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών»

(S.SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent.Τμ.ΙΙΙ, κεφ.12.σελ.172)


Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που  ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική  τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο»

(S.SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent.Τμ.ΙV, κεφ,1 σελ. 196.)


Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:

 Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε  στην Μάδυτο.Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.


Επίσης συνέβη στην Φερράρα ,όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ , και το ακόλουθο γεγονός:

«Ένας Παπικός θεολόγος, ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θρασύτητα.

Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν  του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο , όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:

«πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων.»

Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος  στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως.

les Russes au Concile de Ferrare-Florence,εις Περιοδ«IRENIKON” 1974/2 σελ. 201)

Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος.
 

Μόλις άρχισε να δημηγορεί  υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του ,που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά.Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει  και να κλαυθμυρίζει  αδιάκοπα.Σιώπησε μόνο  όταν τελείωσε τον λόγο του  ο βασιλιάς. »

(S.SYROPOULOS σελ.458)


Κάτι παρόμοιο  έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη  ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά  στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή(Αριθμ. κβ΄23-30)


Ας συνεχίζουμε τώρα  με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος)Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ τον Β΄και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:


Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της  ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.

Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημερες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.

Ήτο  Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου  ο Ιωσήφ κατελήφθη από «φοβεράν τρεμούλα.» «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του  και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ»

(ΠΡΑΚΤιΚΑ vol.V,FascII,σελ.444


Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα  Ευγένιο τον Δ΄που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθοδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρόντας ,κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογώντας :

  «Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος, αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!»

(Περ.ΚΙΒΩΤΟΣ αρ.φυλ.17-18 ΜάΙος –ούνιος 1953, σελ. 196)

Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου :
«Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος»για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:

«Δεν μπορ να φάγω τρες μέρας»…

ερομόναχος Γαβριήλ βηρίτης (1871-1965)

Διακρίθηκε ς διακριτικός Πνευματικός. ξομολογοσε μοναχούς πέντεθωνικν μονν, καθώς καί σκητν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ ατόν ξομολογετο καί  καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του γινε μοναχός…
Σέ 
πιστολή του  πάπα-Γαβριήλ ναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εδε σ' να σπήλαιο ξω τς Μ. Λαύρας τούςφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς ,και καταλήγει: 
«Τότε διόλου δέν δειλίασα, τώρα μως, ταν τούς νθυμηθ, ταράττεται  ψυχή μου καί δέν μπορ οτε νά κοιμηθ ημερόνυκτα οτε νά φάγω δύο καί τρες μέραςν τότε που τούς εδα οτεβαλα τίποτε ες τόν νον μου.
Γράφω Ιδία χειρί ε
ς τάς 2 Μαρτίου 1964 ν τή ερά Μονή Ξενοφντος, 
Γαβριήλ 
ερομόναχος Πνευματικός κ το βηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοΤιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστο ωάννου, το πιλεγομένου Μαλακή» .νεπαύθη ν Κυρίω στίς 17-03-1965 

(Μέγα  Γεροντικό – Μον.Μωϋσέως Αγιορείτου-εκδ. Μυγδονία) 
*  *  *
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους
τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.

2 σχόλια:

  1. Θα ήθελα να πώ ότι δεν είναι ακριβώς έτσι όπως τα γράφει ο Γέροντας Μωυσής για τον Πνευματικό Γαβριήλ.
    Εκείνος ο ευλογημένος Πνευματικός ο Πάτερ Γαβριήλ, ήταν από μικρός στο Άγιο Όρος και είχε ακούσει από τους παλαιότερους Γεροντάδες την ιστορία με τους αφορισμένους, και τότε θέλησε να πάει να τους δεί στη σπηλιά, όπου υπάρχουν μέχρι σήμερα.
    Το είπε στον Γέροντά του και εκείνος του αρνήθηκε, δεν του έδωσε ευλογία να πάει και να δεί με τους δικούς του οφθαλμούς τους αφορισμένους.
    Κρυφά λοιπόν, νεαρό και ενθουσιώδες τότε καλογεράκι, πήγε να δεί αυτό που είχε ακούσει σαν θρύλο.
    Όταν μπήκε στη σκοτεινή σπηλιά και πλησίασε, ξαφνικά και χωρίς να το περιμένει είδε ένα τρομερό, αλλόκοτο, φρικτό θέαμα, με μαλλιά γένια και νύχια μακριά και γυριστά και ένας μεγάλος ποντικός από τα σκηνώματα πετάχτηκε μπροστά του, που συνολικά τόσο πολύ τρόμαξε που κακήν κακώς έφυγε, και από τότε για σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες ούτε μπορούσε να φάει αλλά ούτε και να κοιμηθεί, να αναπαυτεί.
    Οι Πατέρες με προσευχή παρακαλούσαν Την Παναγία να επέμβει χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τότε αφού οι ημέρες περνούσαν και ο μοναχός από αδυναμία όδευε προς τον Θάνατο, αποφάσισαν οι Πατέρες και εναπόθεσαν τον Γέροντα με το κρεβάτι του στο παρεκκλήσι Της Παναγίας Της Πορταίτισσας, και την τεσσαρακοστή ημέρα από τότε που πήγε στην σπηλιά και ήταν άσιτος και άγρυπνος, έλαμψε όλο το Παρεκκλησι Της Παναγίας και Ω Του θαύματος παρουσιάστηκε η Παναγία και έκανε καλά τον Γέρο Γαβριήλ.
    Αυτά είναι λοιπόν τα οψώνια της καλογερικής ανυπακοής αλλά και της ανυπακοής στα Άγια Δόγματα.
    Την ιστορία που αναφέρω μου την διηγήθηκε Αγιορείτης Πνευματικός, που ο ίδιος ο Γέρο Γαβριήλ του την είχε περιγράψει όπως το έζησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mαρίνο μου
    ευχαριστώ για την κατάθεση της μαρτυρίας σου και σε πιστεύω.

    Στις περιπτώσεις όμως αυτών των σημείων, έκαστος αναγνώστης, θα αποδεχτεί ό,τι του επιτρέπει η προαίρεσή του, η παιδεία του, και η ερμηνεία των εμπειριών του δηλαδή κυρίως το υπόστρωμα των συναισθημάτων του.

    Τα σχετικά σημεία δίδονται για πολύ συγκεκριμένους λόγους και σε πολύ συγκεκριμένους αποδέκτες.

    Εμείς οι πιο έξω είμαστε μάρτυρες από δεύτερο και από τρίτο χέρι, αφού δεν τα ζήσαμε οι ίδιοι...

    Όπως και να χει όμως, τις καθαρές ψυχές, ΔΕΝ θα τις εγκαταλείψει ο Κύριος Ιησούς. Θα τις φωτίσει και θα τις οδηγήσει σε λιμένα σωτηρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή