Ο Γιάννης ο αγρότης αποφάσισε
ότι ο τραυματισμός του από το ατύχημα
ήταν αρκετά σημαντικός ώστε να πάει την εταιρεία μετακομίσεων
(υπεύθυνη για το ατύχημα) στα δικαστήρια.
Στα δικαστήρια, ο δικηγόρος της εταιρείας,
ρωτούσε τον Γιάννη:
- Μα, δεν είπατε κατά τη σκηνή του ατυχήματος:
«Καλά είμαι»;
Ο Γιάννης απάντησε:
-Λοιπόν, θα σας πω τι έγινε.
Μόλις είχα φορτώσει το αγαπημένο μου γαϊδούρι, το Mήτσο, μέσα στο...
-Δεν σας ρώτησα για λεπτομέρειες, ο δικηγόρος διέκοψε,
απλά απαντήστε την ερώτηση:
Δεν είπατε μετά το ατύχημα:
"Kαλά είμαι " ;
Ο Γιάννης είπε:
-Λοιπόν, μόλις είχα φορτώσει τον Μήτσο στο αγροτικό μου, και οδηγούσα στο δρόμο....
Ο δικηγόρος διέκοψε και πάλι και είπε:
-Κύριε δικαστή, προσπαθώ να επιβεβαιώσω το γεγονός
ότι μετά το ατύχημα, αυτός ο άνθρωπος
είπε στον αστυνομικό που κατέφτασε ότι ήταν καλά.
Τώρα μερικές εβδομάδες μετά, καταγγέλλει τον πελάτη μου.
Πιστεύω ότι είναι απατεώνας.
Παρακαλώ πείτε του απλά να απαντήσει στην ερώτηση.
Ο δικαστής όμως ενδιαφερόταν πολύ για την ιστορία που ο αγρότης έλεγε
και έτσι είπε στο δικηγόρο:
- Θα με ενδιέφερε να ακούσω τι έχει να πει ο Γιάννης για τον Μήτσο.
Ο Γιάννης ευχαρίστησε τον δικαστή και συνέχισε:
- Λοιπόν, όπως έλεγα, μόλις είχα φορτώσει τον Μήτσο στο αγροτικό μου
και οδηγούσα στο δρόμο προς την πόλη, όταν ένα τεράστιο φορτηγό
της εταιρείας αυτής, παραβίασε το σήμα STOP που είχε,
και τράκαρε το αγροτικό μου.
Εκτοξεύτηκα στη μία άκρη του δρόμου και ο Μήτσος στην άλλη.
Είχα τραυματιστεί πολύ άσχημα και δεν μπορούσα να κουνηθώ.
Παρόλα αυτά, άκουγα τον Μήτσο να γκαρίζει και να ουρλιάζει από πόνο και αυτός..
Ήξερα ότι ήταν και το ζωντανό μου, σε πολύ άσχημη κατάσταση
από τις φωνές του και μόνο.
Λίγο μετά το ατύχημα ένας αστυνομικός ήρθε.
Άκουγε τα γκαρίσματα του Μήτσου και πήγε έτσι πρώτα σε αυτόν.
Αφού τον κοίταξε, έβγαλε το όπλο του
και τον πυροβόλησε ανάμεσα στα μάτια του.
Μετά, ο αστυνομικός πέρασε απέναντι το δρόμο
με το όπλο του στο χέρι και με κοίταξε.
Είπε : «Το γαϊδούρι σας ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση που
έπρεπε να το πυροβολήσω. Εσείς πώς αισθάνεστε;»
Ευχαριστώ το φίλο Γιώργο Τσ. για το ανεκδοτάκι που μου προώθησε.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Μπάαααααχαχαχαχαχαχαχα καλή μου Σαλογραία, με έκανες και γέλασα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω κι εγώ ένα μικρό και χαζούλικο; Να πω!
Πως λέγονται λέει τα γυαλιά που χρησιμοποιούν οι γιαγιάδες για το πλέξιμο;;;
Plexiglass!
Ήλος
;-) Ήλε μου να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές, όταν περπατάω, θυμάμαι κάτι που μου φαίνεται αστείο (ένα ανέκδοτο, ένα σκηνικό, ένα παράξενο όνομα) και με πιάνουν τα γέλια εκεί που βαδίζω και τότε ψιλοντρέπομαι μέσα μου ότι κάποιος που θα με δει να γελάω μόνη μου, τι θα πεί; ε! το πολύ πολύ να πεί την αλήθεια, ότι δηλαδή, είμαι σαλταρισμένη-η βάβω! Και τι έγινε λοιπόν; Τα προξενιά αποκλείεται να χαλάσουνε!
;-)
("Μωρή σαλογραία τώρα που υπάρχουν τα κινητά, έχεις άλλοθι, βρε βλακόμουτρο! Θα νομίζουνε ότι με κάποιον μιλάς στο κινητό και ότι εκείνος σε έκανε να γελάσεις. Μη φοβού βοΪδάγγελε!")