Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Πατήρ Γ. Μεταλληνός: "Όταν καίμε έναν άνθρωπο είναι σαν να λέμε ότι είναι προδότης"-π.Νικηφόρος Νάσσος, περί του σχεδιαζομένου ανθρωπολογικού ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, της καύσεως των νεκρών



Την ώρα που ορισμένοι δήμοι, όπως της Θεσσαλονίκης, έχουν δρομολογήσει τη διαδικασία για κατασκευή του αποτεφρωτηρίου, η Εκκλησία "φυλάει Θερμοπύλες", σε μια προσπάθεια να κρατήσει ακέραιη και αλώβητη την ελληνορθόδοξη παράδοση. 
Αυτό υποστήριξε, ο πρωτοπρεσβύτερος και ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Μεταλληνός, συμφωνώντας απολύτως με την πρόσφατη εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας, σύμφωνα με την οποία δεν θα γίνεται νεκρώσιμος ακολουθία και μνημόσυνο σε όσους επιλέγουν την αποτέφρωση. 
"Η αποτέφρωση δεν έχει καμία σχέση με την ορθοδοξία και τον ελληνισμό. 

Οι Έλληνες δεν αποτεφρώναμε στην αρχαιότητα. Οι Έλληνες εκηδεύαμε. 

Εάν πάτε στον τύμβο του Μαραθώνος, θα βρείτε σκελετούς. 

Κάνουν ανασκαφές πολλές φορές εδώ στην Αθήνα και βρίσκουν από την αρχαιότητα σκελετούς. 

Πριν μερικά χρόνια, στην οδό Πατησίων, πάνω από 170 σκελετούς βρήκαν από την αρχαιότητα" τόνισε ο π. Μεταλληνός.
Και πρόσθεσε: "Πότε έκαιγαν ή κυρίως άφηναν άταφο το σώμα. 
Ή όταν είχαμε προδοσία ή μολυσματικές νόσους. Τότε καίγανε

Αλλά κυρίως στην προδοσία.

Άρα όταν καίμε έναν άνθρωπο είναι σαν να λέμε ότι είναι προδότης και τον καίμε.
Η κηδεία είναι το σώμα. Εμείς είμαστε ορθόδοξοι Έλληνες. 

Ανατολίτες και λοιπά, ας κάνουν ό,τι θέλουν. 
Είναι μια παράδοση και μετά θεολογία. 
Θα σας πω ένα παράδειγμα. Εγώ είμαι Κερκυραίος. 
Στην Κέρκυρα υπάρχει ακέραιο και θαυματουργό το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνος. 

Στην Κεφαλονιά, ο Άγιος Γεράσιμος

Αν κάψουμε, δεν θα ξέρουμε ποιος είναι Άγιος μετά, 
γιατί το λείψανο ευωδιάζει και μένει άφθαρτο. 

Είναι απόδειξη της ορθοδοξίας ότι ο Θεός κατοικεί μέσα στο λείψανο. 

Επομένως είναι πάρα πολλοί λόγοι που η ελληνορθόδοξη παράδοση
και όλων των ορθοδόξων δεν καίει". 
Και κατέληξε: "Το ίδιο ίσχυε και στον δυτικό χριστιανισμό. 
Τώρα μπήκαν μέσα η αθεΐα και όλα αυτά τα ζητήματα, 
τα οποία οδηγούν σε άλλες αποφάσεις. 

Ε, δεν θα ακολουθήσουμε και εμείς τον ίδιο δρόμο". 

..........................................................................................................................
...........................................................................................................................



ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ 

ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΟ 

ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ


πό π. Νικηφόρου Νάσσου


πίστευτο, λλά δυστυχς ληθινό! 

Στό Δμο Βόλου καί στό χώρο το Δημοτικο   Κοιμητηρίου, πως λέγεται, θά κατασκευαστε τό πρτο ποτεφρωτήριο νεκρν στήν λλάδα! πό τήν μορφη πόλη μας θά ξεκινήσει, δυστυχς, ατή σέβεια! «Ες ποίους καιρούς τετήρηκας μς Κύριε»! 

λλά ς κάνουμε κάποιες παραίτητες πισημάνσεις πί το θέματος.

Στόν Χριστιανισμό ς ρθοδοξία,  νθρωπολογία εναι ρρήκτως συνυφασμένη μέ τήν Θεολογία καί δέν μπορε νά ξεχωριστε πό ατήν πειδή τσι ρέσει στούς νθρώπους το σκότους, ο ποοι διά μέσου τν αώνων πολυειδς καί πολυτρόπως πολεμον τόν ληθινό Θεό καί τήν πί γς ζσα εκόνα το Θεο

Στό νθρωπολογικό πίπεδο, λοιπόν, ρθοδοξία βλέπει τήν κορωνίδα τς θεία δημιουργίας, ατόν πού ποτελε τήν «νακεφαλαίωσιν τν το Θεο κτισμάτων»[1], τόν νθρωπο, συνθετικά. Τόν θεωρε νωτικά καί χι διαιρετικά πως τόν βλέπουν ο περισσότεροι πό τούς ρχαίους φιλοσόφους.  

Σύμφωνα μέ τήν ρθόδοξη Παράδοσή μας, τό σμα ποτελε ναπόστατο ντολογικό στοιχεο το νθρώπου, ποος δέν πρξε χρονική στιγμή κατά τήν ποία νά πρχε χωρίς σμα, διότι ξ ρχς πλάστης νωσε δύο στοιχεα στόν νθρωπο χωρίστως καί διαιρέτως[2]

νθρωπος, ς μέγας κόσμος μέσα στόν μικρό, εναι τό μεθόριο μεταξύ δύο κόσμων, συμπύκνωση, συμπερίληψη το σύμπαντος, φο νώνει τό νοερό καί τό ασθητό.[3]

 Τό σμα,  ς τό να πό τά δύο συστατικά στοιχεα τς πάρξεώς το νθρώπου, εναι ερό, προοριζόμενο νά «συνδιαιωνίσει τήν ψυχή» (θηναγόρου, περί ναστάσεως), νά ζήσει καί ατό στήν τέρμονη Αωνιότητα, μετά τήν κοινή νάσταση τν νθρώπων, κατά τήν Δευτέρα, νδοξο Παρουσία το Χριστο.

  ρθόδοξη κκλησία, πως γνωρίζουμε, καταφάσκει τό λικό σμα, τό τιμ καί τό σέβεται, διότι καί ατό μετέχει τς χαρισματικς θεώσεως, πως πογραμμίζεται πό κορυφαίους Πατέρες καί μπειρικούς Θεολόγους, πως λ.χ. τόν γιο Συμεών τόν Ν. Θεολόγο, τόν γιο Γρηγόριο Παλαμ κ..

Τό νθρώπινο σμα εναι Ναός Θεο κατά τόν πόστολο τν θνν Παλο, ποος γράφει πρός τούς Κορινθίους: «μες ναός Θεο στέ ζντος»[4]

ξία καί ερότητα το σώματος παρουσιάζεται σέ πολλά γιογραφικά καί πατερικά δάφια, τά ποα παραλείπουμε γιά τό στενόν το χώρου. 

Καί ταφή το σώματος μετά θάνατον διδάσκεται στήν πράξη πό τήν κκλησία μας, πό τόν διο τόν «Παθόντα καί Ταφέντα δι᾿ μς» Κύριο ησο Χριστό, πό τούς γίους ποστόλους καί τούς Πατέρες καί φαρμόζεται πό λους τούς πιστούς. 

λη Παράδοσή μας δέχεται τήν ταφή τν σωμάτων, μιά πράξη πού δη πό τόν πόστολο Παλο παραλληλίζεται μέ τή σπορά το κόκου το σιταριο καί συνδέεται μέ τήν προσδοκία τς νέας ζως.[5] πό πλευρς Κανονικο Δικαίου τς κκλησίας θά μπορούσαμε νά πομε τι πάρχουν μμεσες ναφορές καί θέσεις τι ταφή εναι μόνος κανονικός τρόπος μεταχειρίσεως τν νεκρν σωμάτων, γι᾿ ατό καί ναφέρεται στόν ΙΓ΄ Κανόνα τς Α΄ Οκ. Συνόδου τι «περί τν ξοδευόντων παλαιός καί κανονικός Νόμος φυλαχθήσεται καί νν».[6] 

ντίθετα, πάρχει Κανονική ναφορά πορριπτική τς καύσεως στόν ΞΕ΄ Κανόνα τς Πενθέκτης Συνόδου, ποος κατακρίνει τόν Μανασσ γιά τήν καύση τν παιδιν του μαζί μέ λλες εδωλολατρικές πράξεις πού κανε καί γι᾿ ατό«πλήθυνε το ποισαι τό πονηρόν νώπιον το Κυρίου, το παροργήσαι ατόν».[7]     

Εναι παραίτητο νά πισημανθε τι  βιολογικός θάνατος, μέ τόν ποο χωρίζονται τά δύο συστατικά το νθρώπου, ψυχή καί τό σμα δέν ποτελε τό τελευταο στάδιο τς νθρώπινης ζως. 

Μετά τήν ναχώρηση τς ψυχς πό τό σμα δέν καταργεται  πόσταση το νθρώπου. 

Δέν πρέπει νά γνοομε πώς διαίρετη φύση το νθρώπου παραμένει αωνίως διαίρετη

Προσωρινό πεισόδιο στήν στορία το νθρώπου δέν εναι σύνδεση τς ψυχς μέ τό σμα, πως δίδασκαν ο φιλόσοφοι (Πλάτων). Γιά μς τούς ρθοδόξους, προσωρινό πεισόδιο εναι χωρισμός τς ψυχς πό τό σμα. 

Καί τό γεγονός ατό, στόν μέν Πλατωνισμό βιώνεται ς πελευθέρωση τς ψυχς πό τόν τόπο τς φυλακίσεώς της, σέ μς δέ βιώνεται ς  διάσπαση τς νότητος το νθρώπου (ς «ρξη τς ψυχοσωματικς συμφυΐας» καθώς ψάλλουμε στή Νεκρώσιμο κολουθία ) καί ατή διάσπαση περβαίνεται στήν νάσταση.  

νθρωπος κατά τήν Πατερική μας Γραμματεία «δυνάμει τέθραυσται, να ν τ ναστάσει γις ερεθ».[8] Δέν χάνεται, οτε κμηδενίζεται! 

λλωστε, πάλι κατά τόν πόστολο Παλο, «σπείρεται σμα ψυχικόν, γείρεται σμα πνευματικόν».[9]

Ο κλασικές περί νθρώπου θέσεις τς Φιλοσοφίας, πως α) το Πλάτωνος περί γκλεισμο τς προϋπαρχούσης ψυχς στό σμα καί β) το ριστοτέλη περί νοικήσεως το νωθεν ρχομένου νο στό ψυχοσωματικό στοιχεο, πό τίς ποες θεωρίες συνάγεται τι οσία το νθρώπου εναι ψυχή νος ντίστοιχα, παύουν νά σχύουν στήν ρθόδοξη Πατερική Θεολογία καί νθρωπολογία. 

Καί τοτο διότι τό «κατ᾿ εκόνα» Θεο στόν νθρωπο ντοπίζεται (κτός πό τό λογικό, νοερό, ατεξούσιο κλπ.) καί στό σμα, τό ποο γίνεται (μπροϋπόθετα)κατοικητήριο τς κτίστου Χάριτος το Θεο. 

γκόλιθος τς ρθοδόξου Θεολογίας, γιος Γρη­γό­ριος Πα­λαμς θά μς πε  τι «τό συ­ναμφό­τε­ρον», λος νθρω­πος, ς ψυ­χή καί σμα, εναι καί λέγεται εκό­να το Θε­ο: «Μή ν ψυ­χήν μό­νην, μή­τε σμα μό­νον λέ­γε­σθαι νθρω­πον, λλά τό συ­ναμ­φό­τε­ρον, ν δή καί κατ᾿εκό­να πε­ποι­η­κέ­ναι Θε­ός λέ­γεται».[10] 

Νωρίτερα τόν 5ο αἰῶνα, συνώνυμός του καί δελφός το Μ. Βασιλείου, γιος Γρηγόριος Νύσσης εχε καταθέσει τι νθρωπος ς ψυχοσωματική λότητα εναι «γήινον πλάσμα τς νω δυνάμεως πεικόνισμα».[11]  

Σκοπς δέ το νθρπου ς προσπου πο εκονζει τν Θε εναι ν χωρσει μσα του τν εκονιζμενο, δηλαδ τν διο τν Θε

λα τ λλα ποτσσονται κα ντσσονται στν σκοπ ατ.

Ατό τό «γήινο πλάσμα» πού ς νωμένο λον πεικονίζει τόν Δημιουργό Του, πιδιώκουν σήμερα νά τό διαχωρίσουν πλατωνικά κενοι πού δηλώνουν τήν παξία πρός τό σμα, φο θέλουν μετά τόν βιολογικό θάνατο καί τήν ναχώρηση τς ψυχς π᾿ ατό νά τό πετον στόν κλίβανο γιά ποτέφρωση! 

Ατό τό σμα μως, δέν εναι χρηστο, οτε πόβλητο, λλά χει τήν τιμή καί τήν ξία του πως επαμε. Καί τοτο διότι ναί μέν εναι λικό, λλά μπεριέχει «νσημαινομένας πνευματικάς διαθέσεις» κατά τόν γιο ρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, Γρηγόριο τόν Παλαμ, δηλαδή συνιστ να πνευματικό γεγονός, φο καί ατό δέχεται τήν κτιστη Χάρη καί νέργεια το Τριαδικο Θεο.

Δέν θά πρέπει νά γνοομε τι σέ λκληρη τν στορα τς Παλαις Διαθκης,   καση τν νεκρν ντιμετωπζεται ς εδωλολατρικ συνθεια κα θεωρεται ς ποκρουστικ πρξη. 

Εδικτερα, δι πυρς θνατος συνδεται στν Παλαι Διαθκη μ εδεχθ γκλματα.

Καιν Διαθκη θεωρε ατονητη τν ταφ τν νεκρν, ν στν στορα τς κκλησας μνο δικτες της κατφυγαν στν ποτφρωση τν σωμτων τν Χριστιανν, γι ν ξαφανσουν τ μνμη τους κα ν πλξουν τν λπδα τς ναστσες τους. 

Κατ τος νετερους, τλος, χρνους καση τν νεκρν φαρμσθηκε κα ς κποια μορφ ξαγνισμο το κσμου π τν παρουσα τους. Εναι γεγονός τι ο νατολικές θρησκεες δείχνουν ποστροφή καί χθρότητα πρός τό σμα

ρθόδοξη κκλησα, μως, δν βλπει τ σμα χθρικ οτε τ θεωρε ς «σμα», δηλαδ ς τφο, πως τ θεωροσε Πλτων, στε ν θλει ν τ φανσει μέ τήν φοβερή, σεβ καί εκονοκλαστική διαδικασία τς ποτεφρώσεως! 

Εναι ντως εκονοκλαστική πράξη διότι τό νθρπινο σμα, πως προελέχθη εναι Νας το Θεο, Ναός το γου Πνεματος. Καί τούς Ναούς δέν τούς καμε! 

Τό νθρώπινο σμα, ατή φύση τήν ποία διά τς νανθρωπήσεως προσέλαβε Χριστός, εναι ζωνταν κκλησα, μσα στν ποα καλεται νθρωπος ν λατρεσει τν ν τριάδι Θε

Κα ποιοι λατρεουν ληθιν τν κτιστο Θε, θεμελινουν μ τ λεψαν τους τς κτιστς κκλησες[12], πο στεγζουν τος ζωντανος, τά μέλη το Σώματος το Χριστο

Ατς εναι καί λόγος  τς μεγάλης τιμς πό μέρους τς κκλησίας τν ερν λειψάνων. Πλοτος δαπάνητος τς κκλησίας εναι τά για, φθαρτα και θαυματουργούντα λείψανα τν θεοφόρων τέκνων της! 

Ατά φέρουν κδηλα τά σημεα τς θεώσεως, τά σήμαντρα το θείου λέους, τά τεκμήρια τς ν Χριστ «νακράσεως»[13]  καί γι᾿ ατό  τ διατηρε κκλησία ς πολτιμους θησαυρος. 

Ατν τν θείων δώρων καί δωρεν ξιώνεται νθρωπος μέσα στό πλαίσιο τς κκλησίας. 

Καί κατά τόν θεοφόρο Γρηγόριο τόν Παλαμ, πως πό τόν Κύριό μας ησο Χριστό δεν χωρίστηκε  θεότητα μετά τόν χωρισμό τς ψυχς πό τό Σμα πάνω στόν Σταυρό,  τσι καί στούς γίους μας,  μετά τόν χωρισμό τς ψυχς πό τό σμα κατά τόν βιολογικό θάνατο, δέν χωρίστηκε λλά παρέμεινε θεοποιός Χάρις καί πί το σώματος, ες πίστωσιν τς γιότητος.

[14]  ν εχε υοθετηθε πό παλαιά καύση τν νεκρν, θά εχαμε σήμερα για λείψανα;

 ποιος βλπει τ νεκρ σμα ς λεψανο, ς σεβαστ δηλαδ πόλειμμα, κατλοιπο τς νθρπινης πρξεως, θλει ν τ τιμσει. Κα στν περπτωση ατ ταφ καί μετά τατα διατρηση τν στν εναι ερ

λλά καί ξόδιος κολουθία πού πιτελομε στούς κεκοιμημένους ν Χριστ, κόμη καί ς ρολογία παραπέμπει σέ γάπη καί φροντίδα.

   λέξη «κηδεία» προέρχεται πό τό ρμα «κήδομαι», πού σημαίνει φροντίζω. ταν κάτι θέλουμε νά τό φροντίσουμε, δέν τό καμε! Εναι φρικτό καί ποκρουστικό καί νά τό σκεφθε κανείς! 

 λλο εναι νά παραδίδεται μέ τίς εχές τς κκλησίας «σεπτός νεκρός» πως λέμε στή μητέρα γ «ξ ς λήφθη», μέ τή γνωστή  κείνη παραπεμπτική καί θεολογική φράση καί λλο εναι νά δηγεται πάνθρωπα στή φωτιά πρός ξαφάνιση καί το τελευταίου στοιχείου τς λικς του ποστάσεως!


ν λα ατά σήμερα γνοονται, σκοπίμως παραθεωρονται πό τούς δθεν προοδευτικούς το τόπου μας καί υοθετονται ξενόφερτες πρακτικές πως καύση το σώματος μετά θάνατον γιά τό λόγο τι δθεν προκαλονται μολύνσεις καί μικρόβια, ς συνειδητοποιήσουν πιτέλους τι τή μόλυνση τή δημιουργον ο ζωντανοί· χι ο νεκροί! 

ντίθετα, πως χει τεκμηριωμένα πισημανθε, ρύπανση περιβάλλοντος πωσδήποτε θά προκαλε  καύση τν νεκρν σωμάτων

Συμπερασματικά θά καταθέσουμε τι « καύση τν νεκρν, ποιαδήποτε πιχειρήματα καί ν χει πρός ποστήριξή της, βρίσκεται ξω πό τήν ρθόδοξη παράδοση. 

Τό σμα πρέπει νά μπε στόν τάφο, νά ποδοθε στή μητέρα γ, νά πιστρέψει στό χμα πό τό ποο πλάστηκε, σύμφωνα μέ τό πρόσταγμα το Δημιουργο του. Νά κοιμται ρεμα στό μνμα μέχρι τή στιγμή πού θ᾿ κουσθε, κατά τή Δευτέρα Παρουσία σάλπιγγα το γγέλου, γιά νά ξυπνήσει μαζί μέ τά λλα νεκρά σώματα πό τόν πνο του, νά ντυθε τά φθαρτα μάτιά του, ν᾿ ναστηθε καί, νωμένο πάλι μέ τήν ψυχή του, νά πάει κοντά στόν πλάστη του καί νά κριθε καί ατό σύμφωνα μέ σα πραξε κατά τή διάρκεια το πί γς βίου του. λλωστε τάφος εναι να σύμβολο, παρουσία το ποίου τόσο εγλωττα διδάσκει τούς ζωντανούς γιά τήν λήθεια τς ζως, στία ποία συγκεντρώνει γύρω της τήν γάπη τν νθρώπων γιά τά προσφιλ τους πρόσωπα πού θάνατος φήρπασε».[15]

Εθε Κύριός μας ησος Χριστός ποος, κατά τήν σωτηριώδη νσαρκο Οκονομία του προσέλαβε λον τόν νθρωπο ψυχοσωματικς γιά νά τόν σώσει[16], νά μήν πιτρέψει νά κκινήσει πό τήν πόλη μας λλά καί πό καμία πόλη τς γιοτόκου πατρίδος μας ατή  διαβεβοημένη σέβεια τς καύσεως τν νεκρν σωμάτων!

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014

Ιερομόναχος π. Νικηφόρος Νάσσος



[1] Βλ. γίου Γρηγορίου το Παλαμ, μιλία ΝΓ΄, ΕΠΕ, 11, 330 - 332.
[2] Βλ. πρ. Θεοδώρου Ζήση, Εσαγωγή στόν Πλάτωνα, Θεσσαλονίκη 1995, σελ. 191
[3] Βλ. γίου Γρηγορίου το Θεολόγου, Λόγος, 45, 7: «Τοτο δή βουληθείς τεχνίτης πιδείξασθαι Λόγος, καί ζον ξ μφοτέρων (οράτου τε λέγω καί ρατς φύσεως) δημιουργε τόν νθρωπον…οόν τινα κόσμον τερον, ν μικρ μέγαν, πί τς γς στησιν γγελον λλον, προσκυνητήν μικτόν, πόπτην τς ρατς κτίσεως, μύστην τς νοουμένης…ρατόν καί νοούμενον, τόν ατόν πνεμα καί σάρκα».
[4] Β΄Κορ. 6, 16.
[5] Α΄Κορ. 15, 36 -37.
[6] «Πηδάλιον», σελ. 141.
[7] Βλ. ΞΕ΄ Καν. τς Πενθέκτης Οκ. Συνόδου, «Πηδάλιον», σελ.278.
[8] Θεοφίλου ντιοχείας, Πρός Ατόλικον«Θεο μοναρχία, κόσμου γένεσις καί νθρώπου ποίησις», 2, 26. Βλ. Π. Χρήστου,  περί νθρώπου διδασκαλία το Θεοφίλου ντιοχείας, νάτυπον κ το περιοδικο «Γρηγόριος Παλαμς», Θεσσαλονίκη 1957.
[9] Α΄Κορ. , 44.
[10] «Τί­νας ν εποι λό­γους σμα κατ ψυχς», ΜPG 150, 1361C.
[11] Κατηχητικός Μέγας, 6, MPG. 45, 28 Α.
[12]  Ζ΄ γία Οκ. Σύνοδος στόν 7ο ερό Κανόνα της  διατάσσει τήν καθιέρωση τν Ναν, διά τς τοποθετήσεως σ᾿ ατούς ερν λειψάνων. Γιά νά γίνει βεβαίως ατή καθιέρωση θά πρέπει νά πάρχουν ερά λείψανα καί ατό λαμβάνει χώρα μόνο μέ τήν ταφή τν σωμάτων καί χι μέ τήν καύση τους! δέ δύναμις τν ερν λειψάνων εναι τόσο μεγάλη, στε, πως άναφέρετσι στά Πρακτικά τν Οκ. Συνόδων, «κ λειψάνων πολλάκις μαρτύρων καί εκόνων λαύνονται δαίμονες». (Βλ. Ζ΄Οκ. Σύνοδος, Πράξη 4, Σπ. Μήλια, Πρακτικά, τόμ. Γ΄, 282/782).
[13]  ρος «νάκρασις» χρησιμοποιήθηκε κυρίως πό τόν γιο Γρηγόριο Νύσσης. Στήν πρό τς Σαρκώσεως το Λόγου ποχή (Παλαιά Διαθήκη)  δέν πρχαν βεβαίως ο προϋποθέσεις τς νακράσεως νθρώπου καί Θεο. νάκραση τν δύο φύσων στό πρόσωπο το Χριστο πιτρέπει καί τήν νάκραση τν νθρώπων μέ τό θεο, λλά τώρα πλέον στό πρόσωπο το ησο Χριστο«να τ πρός τό θεον νακράσει συναπωθεωθ τό νθρώπινον»MPG. 45, 1152 C. Βλ. Στ. Παπαδοπούλου, Πατρολογία, Β΄, σελ. 608 -609.
[14] «Ο γάρ διέστη τούτων χάρις το Θεο, σπερ οδέ το προσκυνητο σώματος Χριστο διέστη θεότης πί το ζωοποιο θανάτου». Φιλοκαλία, τόμ, Δ΄, κδ. Παπαδημητρίου, σελ. 118.
[15] Βλ. ν. Θεοδώρου, «μωμοι ν δ», κδ. «ποστολική Διακονία», θήνα 1990, σελ. 225.
[16] Βλ. γίου Γρηγορίου το Θεολόγου, χαρακτηριστική φράση πό τό Κατά πολλιναρίου:«λος λον νέλαβέ με, καί λος λ νώθη, να λον τήν σωτηρίαν χαρίσηται». MPG37, 181C – 181 A.




27 σχόλια:

  1. Πολλή φασαρία για το τίποτα.Όσοι θεωρούν εαυτούς μέλη της Εκκλησίας θάβονται.Όσοι δεν αποδέχονται τη διδασκαλία της θα κάνουν ό,τι θέλουν.Είτε είναι αποτέφρωση είτε κατάψυξη είτε ό,τι άλλο τους κατέβει.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ;-( παπα-Κώστα μου
    Πρακτικός και ευθύβολος πάντα και
    καλά τα λες, όμως αν διαδοθεί ως πρακτική το κάψιμο, κατά τα αμερικάνικα πρότυπα που βλέπουμε σε ταινίες, θα αλλοιωθεί έτι περαιτέρω το Ορθόδοξο φρόνημα των ανθρώπων.

    Λίγη αλλοίωση από δω, λίγη αλλοίωση απο κεί, στο τέλος τι θα μείνει στα μυαλά ειδικά των νέων ανθρώπων που δεν έχουν προλάβει να αποκρυσταλλώσουν απόψεις και που η πίστη τους είναι ακόμη αδύναμη;

    Ανησυχώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή μου Ευανθία, θα έλεγα ότι η επιλογή της αποτέφρωσης, είναι αποτέλεσμα ολόκληρης της Πνευματικής ζωής του ανθρώπου και όχι ελεύθερη επιλογή, πνευματικός καρπός και όχι πολιτισμική υπόσταση όπως το παρουσιάζουν σήμερα, απόλυτη εξουσία του διαβόλου στον άνθρωπο, και όχι ελευθερία πνεύματος!!!!

    Η Αγιότητα είναι η αφθαρσία του σώματος, και η καύση δια της επιλογής του τεθνεώτος, είναι η πλήρης εξαφάνιση από προσώπου του Σύμπαντος Κόσμου!!
    Ο διάβολος τόσο πολύ μισεί τον άνθρωπο, που δεν αρκείται μόνο στο να τον κολάσει ψυχικά, αλλά και να τον αποτεφρώσει σαρκικά, για να μην υπάρχει καμία μα καμία ελπίδα ελέους Του Αγίου θεού, και σωτηρίας αυτής της ψυχής, Την Ανάσταση των νεκρών στην Δευτέρα Παρουσία κατά την τελική κρίση.

    Γνωρίζει πολύ καλά ο διάβολος ότι πολλές ψυχές ενώ ήταν και είναι στην κόλαση, η ευσπλαχνία των συγγενών ανθρώπων με τα Σαρανταλείτουργα, τα μνημόσυνα, και τις ελεημοσύνες, προς την υπό- κρίση ψυχή πολύ ωφελούν, και είναι δυνατόν να τις βγάζουν από την κόλαση. Είναι πολύ φοβερό το παράδειγμα στην ιστορία της Αγίας Εκκλησίας, που η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα, έβγαλε από την κόλαση τον αιρετικό εικονομάχο σύζυγό της Θεόφιλο, με τις μεσιτείες και προσευχές του ποιμνίου και του Αγίου Μεθοδίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως!

    Συνέπεια λοιπόν των παραπάνω σκέψεων, θεωρώ ότι η αποτέφρωση του σώματος, είναι η μεγαλύτερη έκφραση μίσους του διαβόλου προς τον άνθρωπο, δηλαδή είναι το τελειωτικό χτύπημα, σφράγισμα στην κόλαση, με καμία ελπίδα σωτηρίας κατά την Δευτέρα Παρουσία, και για τον απλούστατο επιπλέον λόγο ότι οι αποτεφρωμένοι δια της δικής τους επιλογής, δεν θα έχουν λείψανο για την κοινή Ανάσταση, όπως αναφέρεται στην συγκλονιστική προφητεία / όραμα του Προφήτου Ιεζεκιήλ που διαβάζουμε την Μεγάλη Παρασκευή.
    ""προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου.
    τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ᾿ ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς καὶ δώσω ἐφ᾿ ὑμᾶς νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ᾿ ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος""!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω ότι τα επιχειρήματα του π. Μεταλληνού είναι πολύ αδύναμα. Ίσως το μέσον δεν ήταν πρόσφορο για να αναπτυχθεί μια πιο ουσιαστική προσέγγιση.
    Πάντως ούτε και η αγωνία για την διατήρηση της παράδοσης είναι αρκετή ως ανάχωμα.
    Η συζήτηση πρέπει να γίνει επί της ουσίας του θέματος και η αναμέτρησή μας με την παράδοση, δεν βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου στην διατήρησή της, αλλά στο αν έχει κάτι να απαντήσει (αυτή η παράδοση) στις σημερινές ανάγκες του ανθρώπου. Το ποιές είναι οι ανάγκες του ανθρώπου, εκεί πρέπει να γίνει αποκαθαίρεση των ψευδεπίγραφων αναγκών και των διλημμάτων, αλλά με γλώσσα που να μιλάει στο σήμερα.
    Επομένως το θέμα της καύσης των νεκρών πρέπει κατ' αρχή να λάβει υπόψη του την συζήτηση για τη σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με το σώμα του και την αντικειμενοποίησή του.
    Η "γλώσσα του ιερού" πρέπει να μιληθεί και για το σώμα εν ζωή για να έχει κάποιο νόημα η συζήτηση για το σώμα μετά θάνατον.
    Το θέμα είναι τεράστιο και με πολλές προεκτάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @paracosmos

      Σαφώς και απλή νύξη έγινε από τον π. Γεώργιο Μεταλληνό, Ελένη μου.

      Δεν έγραψε πραγματεία επί του θέματος
      της καύσης, ο επιστήμων άνθρωπος.

      Απλά μια έμφαση, προφανώς, θέλησε να δώσει, γι αυτό και γω πρόσθεσα στη συνέχεια
      τις σκέψεις, τις πιο εκτενείς,
      του παπα-Νικηφόρου Νάσσου.

      Για όσους αγωνιζόμαστε, πάση δυνάμει, προκειμένου να παραμείνουμε φιλοπαραδοσιακοί Ορθόδοξοι (σε διαβεβαιώνω, τη σημερινή αντίΧριστη και σαρκολατρική εποχή τυγχάνει πανδύσκολο το εν λόγω άθλημα) για μας, ξαναλέω,
      ΔΕΝ τίθεται ούτε το παραμικρότερο θέμα καύσης του σώματος των νεκρών.

      Οι συζητήσεις που αναφέρεις, κατ’ εμέ, χρειάζονται για ανθρώπους άλλου ψυχισμού και διαφορετικής προέλευσης πνευματικής, προκειμένου να κατανοήσουν (εφόσον είναι καλοπροαίρετοι) τα «διατί» και τα «διότι» της αρχαιότατης πρακτικής των ενταφιασμών, της Ορθοδοξίας.

      Όπως το σημειώνεις και επαναλαμβάνουσα
      την εξαιρετική σου διατύπωση θα συμφωνήσω ότι:" Η "γλώσσα του ιερού" πρέπει να μιληθεί και για το σώμα εν ζωή για να έχει κάποιο νόημα η συζήτηση για το σώμα μετά θάνατον".

      Πράγματι...
      Άνθρωποι οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν την ιερότητα του σώματος απ’ τον καιρό
      που βρίσκονται εν ζωή, δυσκολεύονται τα μάλα να κατανοήσουν την ιερότητα του σώματος, από τη στιγμή που αυτό το σώμα θα σωριαστεί άψυχο επάνω στο χώμα.

      Επομένως, είτε θαφτεί το σώμα, είτε καεί, είτε πάθει οτιδήποτε άλλο,
      το ίδιο τους κάνει.

      Δεν έχουν τις ΕΜΠΕΙΡΙΚΕΣ προϋποθέσεις ώστε να νιώσουν τη διαφορά.

      Θυμάμαι (και κρίμα που δεν μπορώ να το βρώ) ένα αρχαίο κείμενο του Αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου που είχα συναντήσει πριν χρόνια, στο οποίο
      ο άγιος με άφθαστο λόγο εξηγούσε, το πως η Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αποταμιεύεται αοράτως, δια των Μυστηρίων της Εκκλησίας ΕΝΤΟΣ των σωμάτων, των Αγωνιζομένων Χριστιανών και εγκρύπτεται εκεί ως ένας αόρατος σπινθήρας Ζωής Αθανάτου.

      Αυτά τα σώματα των κεκοιμημένων πιστών, αναμένουν την Κοινή Σάλπιγγα της Τελικής Ανάστασης, προκειμένου εν ριπή οφθαλμού,
      η αποταμιευθείσα εντός τους, σπίθα της Χάριτος, να αναζωογονήσει και να αναδημιουργήσει το Άφθαρτο πλέον, καινούργιο σώμα, κατά την Αψευδή Διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.

      Σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτή
      η Μετατροπή των σωμάτων
      (που δεν χώραγε για πολλά χρόνια στο παιδικό και ολιγόπιστο μυαλό μου)
      έγραψα το 2010 εδώ στο μπλογκ μου, ένα λωλαμένο ποστάκι με τίτλο:
      «Ο Αϊνστάιν , το Φώς και η αναπλαστική του δύναμη»:
      http://salograia.blogspot.gr/2010/01/blog post_06.html

      Αν δεν το έχεις δει, και έχεις λίγο χρόνο, μπορείς να το κοιτάξεις.
      ;-)

      ........................................
      Και για το Μαρίνο

      τον πολυσεβαστό μου

      να προσθέσω κάτι.

      Ευλογημένοι , φίλτατε, όσοι πέθαναν εν ειρήνη ή θάφτηκαν χριστιανικά.
      Ευλογημένοι πράγματι. Αλλά και όσοι πέθαναν με διάφορους άλλους τραγικούς τρόπους, ή τους έφαγαν θηρία, ή εξαερώθηκαν από πυρηνικά, ή καταβροχθίστηκαν από κήτη, ΟΛΟΙ ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ, την Ημέρα της Κρίσεως,

      θα λάβουν πίσω ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ και ΑΦΘΑΡΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ το ΣΩΜΑ τους.

      Και αγαλλίαση ανεκλάλητη, σε όσους αποταμίευσαν, (προ του προσωπικού τους θανάτου) την Χάρη του Αγίου Πνεύματος- δια των προθέσεων, δια των λόγων, δια των μυστικών έργων, δια της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ τους.

      ΧΑΡΑ σε εκείνους, διότι το ΦΩΣ που θα εκπέμψουν οι υπάρξεις τους,
      θα ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΙ , και θα είναι ΦΩΣ Ευφρόσυνον, Μέγα, Ήλίου λαμπρότερον!

      Διαγραφή
  5. Είμαι Ορθόδοξος με μυστηριακή ζωή και επιθυμώ μετά θάνατο να με αποτεφρώσουν. Αυτή είναι η επιλογή μου. δεν είδα κάπου ο Κύριος να πει ότι όσοι αποτεφρωθούν θα χάσουν την Βασιλεία των Ουρανών. Ως συνειδητό μέλος της Εκκλησία απαιτώ να γίνει η νεκρώσιμος ακολουθία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ και...ευλαβέστατε (κατά δήλωσίν σου)
    ανων. των 3:11 μ.μ.

    πέθανε εσύ πρώτα, με το καλό,

    και τι θα κάνουν οι Ορθόδοξοι ιερείς και οι ζώντες συγγενείς σου, με το πτωματάκι σου, ας μη σε αγχώνει...

    Φιλάκια!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Mαρίνο πολυσεβαστέ μου

    συμφωνώ και γω απολύτως μαζί σου πάνω στό ότι:"ότι η αποτέφρωση του σώματος, είναι η μεγαλύτερη έκφραση μίσους του διαβόλου προς τον άνθρωπο".

    Ο διάβολος "απ' αρχής ήν ανθρωποκτόνος" δε λέει κάπου η Γραφή; Το μίσος αυτό του Δαίμονα, ο Φθόνος του για την ανθρώπινη υπόσταση εμείς τα χάπατα της ιστορίας, ΑΔΥΝΑΤΟΥΜΕ να το συλλάβουμε, διότι όσο και κακοί και αν είμαστε, λάβαμε και κάποια αγάπη από συνανθρώπους που μας μαλάκωσε την ψυχή.

    Οι δαίμονες όμως ΔΕΝ διαθέτουν έλεος. Και εργάζονται νυχθημερόν για την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και της ψυχής και του ανθρώπινου σώματός μας.

    Προφανώς οι Εξαποδοί, στον Ελλαδικό χώρο, στην παρούσα φάση, αποφάσισαν να τελειώνουν με τα λείψανα των Χριστιανών ανθρώπων.

    Ενοχλούνται, εξοργίζονται από την παρουσία λειψάνων.

    Σιγά σιγά θα μας πούμε να πάμε να κάψουμε και τα ήδη υπάρχοντα ΑΓΙΑ λείψανα των Αγίων Σπυρίδωνα, Γερασίμου, Διονυσίου, Ιωάννη Ρώσου, κλπ για να μην...μολύνουν το περιβάλλον!

    Τους έχω ικανούς, ως υποκινουμένους υπό του Εωσφόρου, να φτάσουν ΚΑΙ σε τέτοιο σημείο...δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία εξάλλου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ";-( παπα-Κώστα μου
    Πρακτικός και ευθύβολος πάντα και
    καλά τα λες, όμως αν διαδοθεί ως πρακτική το κάψιμο, κατά τα αμερικάνικα πρότυπα που βλέπουμε σε ταινίες, θα αλλοιωθεί έτι περαιτέρω το Ορθόδοξο φρόνημα των ανθρώπων.

    Λίγη αλλοίωση από δω, λίγη αλλοίωση απο κεί, στο τέλος τι θα μείνει στα μυαλά ειδικά των νέων ανθρώπων που δεν έχουν προλάβει να αποκρυσταλλώσουν απόψεις και που η πίστη τους είναι ακόμη αδύναμη;

    Ανησυχώ..."

    Συμφωνώ κι επαυξάνω. Είμαι νέος άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεωργία μου
    είναι το Σύστημα του Εωσφόρου αυτό.

    Εργάζεται ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ, με ΆΚΡΑ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΎΠΟΥΛΑ, με ένα βήμα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ των Ιερών και των Οσίων, κάθε φορά.

    Οταν ήμουν στην ηλικία σου, η ομοφυλοφιλία π.χ. εθεωρείτο ΑΣΘΕΝΕΙΑ την οποία ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ να ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΥΝ οι ψυχίατροι.

    Μετά εδώ και σαράντα ίσως χρόνια, η Αμερικάνικη Ψυχιατρική εταιρεία ΔΙΕΓΡΑΨΕ την ομοφυλοφιλία από τη λίστα των ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ.

    Γι αυτό πια και στα Μedia και στα σίριαλ, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ο.κ. να είναι κάποιος ομοκλπ.

    Προς υπεράσπισιν τής όλης ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ έχουν βρει και όρο:

    Αυτός, λέει, είναι..φασίστας ομοφοβικός!

    Κρίμα που δεν έχω δει ποτέ να υπερασπίζονται οι ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ τους Γνήσιους Ορθόδοξους του Πατρίου Εορτολογίου και να στιγματίζουν όσους τους προπηλακίζουν με ατάκα του στίλ:

    -Πω πω ρε παιδί! Αυτός είναι φασίστας του Κερατά, εντελώς ΆΘΛΙΟΣ παλαιοημερολογοΦΟΒΙΚΟΣ!
    ;-)

    .(παπά μου... παρθενόπε, που όλο σοκάρεσαι όταν ακούς τέτοιες λέξεις και δαγκώνεται τάχα μ' σκανδαλισμένη η "αγιοσύνη" σου , όταν λέω" Κερατά", πάντα το... Φούστη... το Διάβολο εννοώ!)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νομίζω ότι βλέπουμε,για άλλη μια φορά,το δέντρο και χάνουμε το δάσος.Αρχίζουμε και λέμε για συνωμοσίες,σκοτεινές δυνάμεις κλπ.Αγνοούμε όμως το γιατί βρίσουν έδαφος ολοένα και περισσότερο;Μήπως επειδή οι ορθόδοξοι,κληρικοί και λαϊκοί,δεν εμπνέουν πλέον;Δεν μπορείς να είσαι κάθετος σε οποιοδήποτε θέμα όταν η ζωή σου δεν παραπέμπει σε κάτι το διαφορετικό,το οποίο πρεσβεύεις.Αλλά το εύκολο είναι να τα ρίχνουμε όλα στο Διάβολο και να είμαστε εμείς ήσυχοι.
    ΥΓ.Υπάρχουν όμως και οι νεοημερολογοφοβικοί και Βαρθολομαιοφοβικοί.
    παπα-Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. παπά-Κώστα μου
    ;-)
    άγια κάνουν που υπάρχουν αυτοί οι τελευταίοι των Μοϊκανών φοβικοί " νεοημερολογοφοβικοί και Βαρθολομαιοφοβικοί"που ανέφερες.

    Αν δεν φοβούμαστε τις προδοσίες, και την εκκοσμίκευση της Εκκλησίας, αν δεν φοβούμαστε το κακό, ΑΔΥΝΑΤΙΖΕΙ η διάθεσή μας να το αποφύγουμε.

    Το ΕΥΚΟΛΟ στη σημερινή εποχή είναι να παρατήσει κάποιος όλους τους αρχαίους φόβους, της Αίρεσης, της Διαφθοράς , και να αφεθεί στο άθλιο Μπλιάτς της ψυχής, σε αυτή τη χλεχλεδίστικη αμερικανιά, του "γιατί όχι;".

    Μας κατάστρεψε αυτή η σιχαμένη ατάκα "γιατί οχι;" καταλαβαίνεις τι θέλω να πώ.

    ΟΙ άνθρωποι από την απίστευτη δαιμονική πλύση εγκεφάλου που υφιστάμεθα, ημέρα και νύχτα, έχουμε απολέσει την άλλοτε ισχυρή και σταθερή πνευματική ραχοκοκαλιά της ψυχής μας.

    Δίχως ραχοκοκαλιά, καταντάμε ιλυσπώμενα πλάσματα που έρπουν κάτω από τη γή και παύουμε να εξαγιαζόμαστε ως πρόσωπα ευθυτενή που βάζουν υψηλούς στόχους και άνω θρώσκουν προσβλέποντας με Ελπίδα στον Ουρανό της Ορθής Πίστεως.

    Σχεδόν, στα μάτια των πολλών, καταντήσαμε γραφικές παραστάσεις μερικοί όταν επιμένουμε να υποστηρίζουμε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ.

    ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ...

    Πολλοί μας κοιτούν λοξά και χλευάζουν..

    (Αχ αυτό το δαιμονικό, αποδομητικό, πνεύμα της Χλεύης)

    Ετσι πάντα γινόταν ωστόσο, μόνο που σήμερα το ΒΛΕΠΟΥΜΕ πιο ξεκάθαρα και σε μεγάλη κλίμακα το συγκεκριμένο το "κράξιμο". Βοηθάν σε αυτό και τα media.


    Σαφώς και δεν εμπνέουν οι Ορθόδοξοι κληρικοι στην πλειονότητά τους.

    Γι αυτό και δεν πείθουν, όμως...

    θεωρώ τον εαυτόν μου πολύ ευεργετημένο που Φωτεινές Εξαιρέσεις, στη μικρή μου ζωή, αξιώθηκα απροσδοκήτως να συναντήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητή σαλογραία χαίρε εν Κυρίω! Ακούμε, σε ένα διάλειμμα της εφημερίας, ο υποφαινόμενος μαζί με έναν άλλο συνάδελφο τον Πετρολούκα-Χαλκιά στο κλασσικό βορειοηπειρώτικο μοιρολόι "τι κακό έκανα ο καημένος και με λεν όλοι φονιά" και κοντεύουμε να...μερακλώσουμε! Ο συνάδελφος είναι Ηπειρώτης ενώ ο υποφαινόμενος σαρακατσάνος! Σε ευχαριστούμε για την επιλογή σου!
    Λ.Ν.
    υ.γ. Το θέμα που έθιξες είναι βαθύ. Προσωπικά ασπάζομαι εξ ολοκλήρου τη συλλογιστική σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλτατε Λ.Ν.
      ευχαριστώ για την εξαιρετική τιμή της επίσκεψης και την αγάπη της εμψύχωσης.

      Να είστε καλά!

      Η αλήθεια είναι πως με τα κλαρίνα των Χαλκιάδων (καί όχι μόνον) και "πεθαμένος" κάτω από την κούραση της εφημερίας να δηλώνει ένας γιατρός, αναπόδραστα θα... μερακλωθεί μέχρι μυελού οστέων
      ;-)
      και θα σηκωθεί όρθιος, να κινηθεί, συντροφεύοντας τη μουσική, με ρυθμό αργό, δωρικό, μεγαλοπρεπή, σε μια πανάρχαιη ανάταση της βαθείας καρδίας του!


      Διαγραφή
  13. Η συζήτηση ήταν για την καύση των νεκρών.
    Πώς προέκυψε ένα τέτοιο θέμα;
    Θα μπορούσε να απασχολεί έναν άνθρωπο ή μια κοινωνία ολόκληρη πριν 100 χρόνια; Γιατί προέκυψε τώρα κι όχι τότε; Προόδευσε ο διάβολος ή εμείς;
    Πώς ήταν τα κοιμητήρια των χωριών και των πόλεων τότε; Πώς ήταν τα σπίτια των ζωντανών τότε και πώς τώρα;

    Η σορός του νεκρού απαγορεύεται πλέον να μένει στο σπίτι και από εκεί να ξεκινάει η εξόδιος ακολουθία. Ο νεκρός μένει στο ψυγείο του νεκροθαλάμου, μόνος και ξένος. Οι συγγενείς επεξεργάζονται τα νέα ήθη του πένθους. Κάποτε ήξεραν, μάθαιναν... τώρα η γνώση είναι κάποιων επαγγελματιών... Πώς να το διαχειριστούν λοιπόν;...λείπει το σώμα του ανθρώπου, μαζί μ' αυτό το σώμα της γνώσης και το σώμα της κοινωνίας.

    Ή μήπως έλειπε από πάντα σαν ένα σώμα αγαπημένο, ένα σώμα για να συνδεθείς μαζί του, για να το παραδώσεις όσο ζεις στα χέρια και όταν πεθάνεις στη μνήμη του άλλου...

    Θέλω να πω ότι η αποπροσωποίηση των σύγχρονων ανθρώπων και η εμπορευματοποίηση του θανάτου, είναι ένα έργο που όλοι μαζί επιτελέσαμε για χρόνια πολλά.
    Θλιβερές εικόνες : εργολάβοι κηδειών, λουλουδάδες, μαρμαράδες, βιαστικοί παπάδες, φτηνοί θάνατοι, φτηνοί καφέδες...., ανοιγμένοι τάφοι, σπασμένες πλάκες και σταυροί, πλαστικά λουλούδια... πόσο στοιχίζει ένας θάνατος; μια ταφή;

    Πώς να το δούμε το θέμα;
    Δογματικά; Φιλοσοφικά; Φοβικά; ή Ανθρώπινα; προσπαθώντας να σκιαγραφήσουμε για τον παραζαλισμένο σύγχρονο άνθρωπο, έναν θάνατο και μια ζωή αμφότερα ξεχασμένα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. .... ξέχασα τους μισθωμένους καντηλανάφτες...

    Μια κουβέντα μόνο για να γίνω πιο σαφής:
    ανάμεσα στον θεωρητικό στοχασμό, την εκκλησιαστική δογματική και την πολεμική των όλων μεταξύ τους και με τον διάβολο, χάνεται ένα ενδιάμεσος βασικός κρίκος του λόγου.
    Ο λόγος αυτός οφείλει να είναι συνδετικός και για να είναι τέτοιος πρέπει να λαμβάνει υπόψη του την ρεαλιστική κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στην σύγχρονη κοινωνία.
    Αν θέλουμε κάπου να είμαστε χρήσιμοι πλην της σωτηρίας της ατομικής μας ψυχής (που κι αυτό παίζεται) ας προσπαθήσουμε να ακούσουμε τους συγκαιρινούς μας...

    Πώς να μιλήσεις για τον θάνατο και την ζωή εν Χριστώ στον άνθρωπο του σήμερα, αυτόν που συναντάς στην εκκλησία (λαϊκό ή κληρικό) ή στη γειτονιά ή στην παρέα σου, δίχως να φανείς δογματικός ή φοβικός ή θεωρητικός, δίχως κούφια λόγια εάν δεν λάβεις υπόψη σου ότι του τα έχουν κλέψει και τα δύο;
    Για ποιό πράγμα του μιλάς ;
    Τότε είναι καλύτερο να σωπαίνουμε ή να παραδεχόμαστε την ανεπάρκειά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ελένη μου
    στα σχόλια, εδώ, μονίμως ξεφεύγουμε εκτός θέματος.
    Συγχώρησον.
    ;-)
    Το έχω παρατηρήσει αλλά δεν το βρίσκω πάντα κακό.
    ;-)
    Στην ερώτησή σου:"Προόδευσε ο διάβολος ή εμείς;"
    θα απαντήσω ότι μάλλον και τα δύο συνέβησαν.

    Και εννοείται ότι ο Εξαποδώς με την πάροδο των αιώνων, αποταμίευσε πείρα, κατάλαβε ότι τα πολλά τσιγκέλια και τα μαρτύρια που έκανε στους χριστιανούς, μάλλον
    του κάψαν τα κέρατα, έμαθε πια αυτός ο Αλαζόνας, ΠΩΣ να μας πολεμάει τους Ορθόδοξους, αποτελεσματικότερα δια του λόγου του πολιτισμένου δήθεν, του πολιτικώς ορθού... δηθενότερα.. έμαθε τελικά, πώς δια της αντίΧριστης εικόνος να μας αποδομεί πνευματικά, να μας μηδενίζει -τις ανοχύρωτες πόλεις- όσον δύναται.
    ;-(

    Και βέβαια έχοντας προηγηθεί όλο το κακό χάλι της εμπορευματοποίησης του θανάτου, που περιγραφικότατα μας θύμισες, λογικό φαίνεται να επιθυμούν κάποιοι μια αλλαγή σε κάτι "νέο", μη τετριμμένο ενώπιον των οφθαλμών μας, μη φορτισμένο αρνητικά, προκειμένου να κάνουμε- φανταζόμαστε- τους πόνους, τους προερχόμενους εκ της κορυφαίας εμπειρίας του θανάτου, ελαφρότερους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @paracosmos- Eλένη Ραβάνη
    για το σχόλιο των 7:32 π.μ.

    Αν εννοείς, Ελένη μου, ότι οι ιερωμένοι με όλη την ακολουθία τους, δεν πρέπει να μιλούν για το θάνατο και τα σχετικά επειδή δεν δίνουν το άριστο παράδειγμα βίου θα πω ότι αυτό μάλλον μοιάζει ανέφικτο.
    Αντιφάσκει προς τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
    Οι άνθρωποι βγαίνουν στον άμβωνα για να πουν ακριβώς αυτά. Το αν πείθουν ή δεν πείθουν έτερον πρόβλημα. Ας το λύσουν όσοι το έχουν με όποιον τρόπο μπορούν.

    Αν αναφέρεσαι τώρα στους λαϊκούς που μιλάν και τοποθετούνται γι αυτά τα ζητήματα, πάλι θα το θεωρήσω αναπόφευκτο. Όλοι επιθυμούμε να εκφραζόμαστε για το θάνατο και το Θεό όπως όλοι επιδιώκουμε να μιλάμε και για τον έρωτα.

    Και εκ του περισσεύματος της εμπειρίας και της καρδίας, σε κάθε περίπτωση,
    το στόμα, λαλεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η πικρή αλήθεια είναι ότι έχουμε προοδεύσει στον ατομισμό. Μας νοιάζει μόνο το είναι μας και αδιαφορούμε για τους γύρω μας. Το privacy έχει αναχθεί σε μείζον αγαθό και "αξία". Θέλουμε να φροντίζουμε μόνο τον εαυτό μας. Η κηδεία, το κήδος, είναι φροντίδα για τον άλλο. Είναι κίνηση εξόδου από το εγώ και φροντίδας για τον άλλο, συγκεκριμένα για τη σωματική υπόσταση του άλλου. Και επειδή είναι παντελώς αδιάφορο το αν καίγεται ή υποφέρει ο "άλλος" όταν είναι εν ζωή, στην καλύτερη περίπτωση, τον αφήνουμε να καεί. Σίγουρα αυτό δεν είναι κηδεία! Είναι αδιαφορία, είναι σπουδή για την εξάλειψη του μνημοσύνου του συνανθρώπου μας. Πολλοί μάλιστα διασκορπίζουν και αυτή την τέφρα, ώστε ή δυνατόν να μην μείνει τίποτε!
    Ο Κύριος εκηδεύθη υπό των Μυροφόρων, ανδρών και γυναικών. Ο ευλαβής Χριστιανός σχολιαστής, θα πρέπει να ανλογισθεί το αν αυτό σημαίνει κάτι για μας. Αν ο Κύριος βέβαια είναι ο κατά πάντα τύπος και υπογραμμός! Αν η "κηδεία" η φροντίδα δηλαδή του άπνου σώματος, δεν ήτο αρεστή στην Θεότητα δεν θα είχε γίνει κάτι; Ή πάλι αν ήταν αδιάφορη θα είχαν τιμηθεί οι Μυροφόροι και αι Μυροφόρες;
    Τέλος, ας θυμηθούμε και από τον Εθνικό μας ποιητή: "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά (όχι την τέφρα...)...", ο οποίος παραπέμπει στην κηδεία των προγόνων και στην ταφή τους μάλλον, με την οποία συνδέει την Ελευθερία!
    ΑΚΥΛΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Aγαπητή Σαλογραία,
    Σε κάθε περίπτωση το να μιλάμε είναι μια εξωτερίκευση. Μια κίνηση προς τα έξω.
    Και ποιός μπορεί να απαγορεύσει στον άνθρωπο να εξωτερικεύσει τον εαυτό του;
    Ας το κάνουμε λοιπόν, θέτοντας όμως στην αρχή πάντων των λόγων, των κηρυγμάτων μας και τον διακηρύξεών μας, ένα τεράστιο ερωτηματικό. Τόσο τεράστιο όσο η Αλήθεια και τόσο βαρύ όσο ο κόσμος, που να έχει συντρίψει το πολύξερο και φαύλο Εγώ μας.
    Ας μιλάμε από μια θέση "Εγώ αδελφέ μου, έτσι τα είδα και ένιωσα τα πράγματα, τι να σου πω κι εγώ; Τόσο είδα, τόσο κατάλαβα, τόσο σου λέω".
    Μα περισσότερο κι απ' αυτό πρέπει να ακούμε.
    Νέα ήθη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ, καθώς θα μιλάμε, ότι θα μάθουμε την αρχή των πάντων μόνο στο τέλος. Κι αυτό, σύμφωνα με την χριστιανική αντίληψη, ισχύει για όλους και για όλα: έμψυχα και άψυχα, χριστιανούς και απίστους, σεσωσμένους και αμαρτωλούς, επιστήμονες και αναλφάβητους....
    Έως τότε ας ευχόμαστε να μην έχουμε πλανηθεί πολύ και να μην έχουμε πάρει κι άλλους στο λαιμό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @paracosmos

    Ήμουν από το πρωί σε μεγάλη τρεχάλα Ελένη μου.
    Αυτή τη στιγμή στέκομαι λιγάκι.

    Ομολογώ ΔΕΝ έχω καταλάβει τη θέση σου πάνω στο ζήτημα της καύσης των νεκρών.

    Προσωπικά τοποθετήθηκα ξεκάθαρα Ορθόδοξα επάνω στο ΄θέμα

    . Εσύ θα ήθελες να μας πεις επίσης ΞΕΚΑΘΑΡΑ τι σκέφτεσαι επάνω στην πρόταση;

    Είσαι υπέρ της ταφής ή είσαι υπέρ του θαψίματος;

    Θα ήθελα να το ακούσω.

    Προσωπικά όταν μιλάμε για θέματα στα οποία η Εκκλησιαστική Ορθόδοξη Παράδοση ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ επί ΑΙΩΝΕΣ, ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ , ΔΕΝ επιτρέπω στον εαυτόν μου να αμφισβητεί και να γράφει δοκίμια με ερωτηματικά επικίνδυνα.


    Εμείς ΠΑΙΔΙΟΘΕΝ μάθαμε να ΑΚΟΥΜΕ και να ακολουθούμε τα ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ Εκκλησίας είτε τα καταλαβαίναμε με την ανθρώπινη, απατηλή λογική μας, είτε ΔΕΝ τα καταλαβαίναμε.

    ("μανδάμ, τόση λοβοτομή δηλαδή σε δέρνει;"
    "Μάλιστα. Τόση λοβοτομή με δέρνει!
    Εσύ τι ζόρι τραβάς και μου κολλάς κάθε τόσο ;
    άμε στην ευχή, άνθρωπέ μου, ηρέμησε !")
    ............................................
    Κοινώς,φιλτάτη Ελένη, παιδιόθεν, μάθαμε να κάνουμε ΥΠΑΚΟΗ στους ΑΓΙΟΥΣ της Ορθόδοξης Εκκλησίας επειδή ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ότι μιλούσαν και έγραφαν εν ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΓΙΩ.

    Αυτή η παιδική μας, το κατά δύναμη υπακοή, σε ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΩ, από πολλά δεινά, στο διάβα της ζωής, μας ΕΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕ.

    Σαφώς και την Τελική Κρίση για ΟΛΑ και ΟΛΟΥΣ, την έχει ο Κύριος Ιησούς ο Σωτήρας μας.

    Σε αυτό απολύτως συμφωνούμε.

    Αλλά...μέχρι να πεθάνουμε, και ΜΕΧΡΙ να ακούσουμε τη Δική Του Ετυμηγορία για το μέλλον των ψυχών μας, προτιμάμε να ΥΠΑΚΟΥΜΕ στα ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ των Πατέρων της Εκκλησίας και όχι στα αμφιβόλου ποιότητος αμπελοφιλοσοφήματα, των "πατέρων" της νεωτερικότητας, που ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ μέσα στην αλαζονική ΈΠΑΡΣΗ τους, ότι μπορούν να αποφασίζουν με ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΥΡΟΣ των αρχαίων Επισκοπικών Συνόδων, ενώ ζουν ΤΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΥΣ.
    ΕΝΩ η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ, τους έχει αλλοτριώσει και η ΠΡΟΔΟΣΙΑ,
    τους έχει λΙΑΝΊΣΕΙ τη ραχοκοκαλιά της ψυχής τους και τους έχει καταντήσει την ύπαρξη, έναν άχρωμο ζελέ, "δαιμόνων επίχαρμα".

    Εμείς, Ελένη μου, όσο και αν αυτό σε ξενίζει, επιλέγουμε τα ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΑ,
    διότι το θεωρούμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας και ΔΙΚΑΙΩΜΑ μας.

    Δεν επιβάλλουμε σε ΚΑΝΕΝΑΝ τις επιλογές μας, αλλά θα επιθυμούσαμε και οι διαφωνούντες μαζί μας, ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ τις δικές μας.

    Οπως έγραψε αποφθεγματικά και σοφά κάπου στην αρχή αυτής της κουβέντας και ο νεαρός παπα-Κώστας σχετικά με το θέμα της ΒΕΒΗΛΗΣ (για μας τους Ορθόδοξους ) καύσης των νεκρών :

    "Πολλή φασαρία για το τίποτα.Όσοι θεωρούν εαυτούς μέλη της Εκκλησίας θάβονται.Όσοι δεν αποδέχονται τη διδασκαλία της θα κάνουν ό,τι θέλουν.
    Είτε είναι αποτέφρωση είτε κατάψυξη είτε ό,τι άλλο τους κατέβει"

    Εἰναι απλούστατο!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητή Σαλογραία,
    σωστά δεν κατάλαβες τη θέση μου για το θέμα της ταφής ή της καύσης των νεκρών γιατί δεν έλαβα καμία θέση.
    Επίσης δεν είπα ούτε για λοβοτομή κανενός, ούτε για λιανισμένες ραχοκοκαλιές ούτε για αμπελοφιλόσοφους.
    Αναγνωρίζω ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν ως οδηγό ζωής και πίστης τις παραδόσεις των πατέρων τους και της εκκλησίας. Τους σέβομαι απόλυτα.
    Αναγνωρίζω επίσης ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, όχι λιγότερο καλοί από τους πρώτους ή δαιμονικοί, δεν διαθέτουν αυτή την πίστη και προσπαθούν να σκεφτούν και να συνδιαλεχθούν προβληματιζόμενοι μέσα στην εποχή τους.
    Μόνο αυτά. Τα λίγα.
    Ζητώ συγνώμη εάν δεν μπορώ να γίνω σαφής και ο λόγος μου φαίνεται ξενικός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ελένη μου
    δεκτές οι εξηγήσεις σου.

    Λυπάμαι και γω αν σε λύπησα στην προσπάθειά μου να ΤΟΝΙΣΩ ότι οι απλοί αγωνιζόμενοι χριστιανοί όπως η υποφαινόμενη, μερικά ΒΑΣΙΚΑ για μας σημεία, όπως η καύση των νεκρών και η ημερολογιακή Καινοτομία, ΔΕΝ τα διαπραγματευόμαστε με ΚΑΝΕΝΑΝ.

    Τα θεωρούμε ΔΕΔΟΜΕΝΑ.

    Αν αυτό ενοχλεί, δεν μπορούμε να κάνουμε για τους συνομιλητές μας, κάτι περισσότερο.


    Πάντα με αγάπη σε καλημερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Η διαφάνεια και το εμπόδιο.
    Δύο καταστάσεις που χαρακτηρίζουν τον πτωτικό άνθρωπο.
    Όλους εμάς. Γιατί τι είναι τελικά η πτώση για τον άνθρωπο αν όχι η απώλεια της διαφάνειας;
    Θα πρέπει συνεχώς να εξ-ηγούμε τον εαυτό μας...
    Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι για να εξηγήσεις τον εαυτό σου πρέπει να μπορείς να πάρεις απόσταση απ' αυτόν. Εκεί ξεκινάνε οι δυσκολίες.
    Ας είναι.
    Μεγάλες κουβέντες.




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Eλένη μου
    νομίζω
    μας αφαιρέθηκε η διαφάνεια μετά την Πτώση
    για να μην κάνουμε περισσότερο κακό στον εαυτόν μας και στους άλλους. Υπήρξαν μεγάλη Πρόνοια Θεού για την προστασία της εκπεσούσης ανθρώπινης φύσεως, "οι δερμάτινοι χιτώνες" που μας δωρήθηκαν από τον Πλαστουργό μας μετά την Έξοδο εκ του Παραδείσου.

    Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, εμείς πιστεύουμε ότι η αρχαία απολεσθείσα διαφάνεια αποκτάται δια του πνευματικού οδηγού και του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως και Μετανοίας.

    Αλλά αυτό ειναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο.
    Μεγάάααλη κουβέντα. Για άλλη φορά.

    Υγεία και Ειρήνη εύχομαι στην ημέρα σου
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μεγάλες κουβέντες, μεγάλες αγωνίες
    μικρά τα μέσα μας, μικροί κι εμείς.
    Σε χαιρετώ
    και σένα καλή Ευανθία και την εκλεκτή παρέα σου...
    Ελ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή