Καλύτερα φυλακισμένος παρά αυτοκτονημένος

Φωτό: Προσκυνητής

Αγαπημένο μου, πάλι, έχω φρικάρει.

Έμαθα χτες για έναν τίμιο επιστήμονα, έγγαμο, ώριμο στην ηλικία,
πατέρα ανηλίκων τέκνων που αυτοκτόνησε επειδή- λέει-τον πνίξαν τα χρέη- 
μα για Όνομααα!

-Δε βρέθηκε ένας γείτονας, ένας φίλος, ένας συγγενής, να ψυλλιαστεί τις προθέσεις του, 
να τον βοηθήσει, να τον στερεώσει στην ώρα τη δύσκολη, να τον σώσει;

-Δε βρέθηκε. 
Την έκρυβε την απελπισία του, απολύτως.

-Δε βρέθηκε κάποιος να του δώσει να δει, έστω σε βίντεο 
τη διδακτική ταινία: "Ρίτα Χέηγουωρθ, τελευταία έξοδος" να μάθει
πώς αναβάθμισε τη φυλακή του, ένας φυλακισμένος;

-Να τον βοηθήσει να καταλάβει ότι είναι καλύτερα φυλακισμένος παρά αυτοκτονημένος;

-Διότι η φυλακή κάποτε θα τελειώσει, ενώ η αυτοκτονία δεν τελειώνει ποτέ,
άσε που δίνει και το αίσχιστο παράδειγμα βίου στα ορφανά τα  παιδιά του!

-Πού ακούστηκε να αυτοκτονάνε, Ορθόδοξοι βαπτισμένοι, Έλληνες;
-Τόσο ζελέδες της συφοράς,  γίναμε  όλοι;

Πώς μας κατάντησαν έτσι οι ρουφιάνοι, οι ψεύτες,  οι λεηλάτες της ζωής μας- δαιμόνοι;

-Μας κατάντησαν  Γιαπωνέζους! 
-Κάθε τόσο, μας τρίβουν στα μούτρα,  
κι από ένα, εγω-κεντρικό, χαρακίρι! 

-Θε μου, θε μου! 
-Παναγία μου Σώσε μας! 

-Τι αρουλιέσαι, ως σκύλα,  μωρή σαλογραία; (ο τόνος στο γραί-παρακαλώ) 
-Τι σουρομαδιέσαι, κυρά μου,  όλη την ώρα;

-Μα δε  βρέθηκε ένας χριστιανός να του δώσει ένα θάρρος, ένα δάνειο τελοσπάντω,
 να τον γλυτώσει;

-Δε βρέθηκε,  μη με ζαλίζεις! 

-Ποιος χολοσκάει σήμερα για τον πόνο του διπλανού του;

-Ούτε καν παπάδες, δεσποτάδες, δε  νοιάζουνται άστα να πάνε...
-Πού να πάνε;
-Με εκνευρίζεις!
.........................................................
( Πσυχραιμία!  Πάνω απ'όλα πσυχραιμίααα!...ξαναπιάνω το νήμα...)

-Κάνε, καλοιακουδάκι μου, μια προσευχή για την ψυχή 
του σκοτισμένου  αυτόχειρα.

Κοίτα και τις περασμένες μου αναρτήσεις
περί του βλακώδους
και του ατόπου και του αχρήστου, 
και περί του καταστροφικού διδάγματος, της αυτοκτονίας.

Επιμένω και παρακαλώ να το ξαναδιαβάσεις: 
Τον καιρό που πίστευαν οι άνθρωποι ότι υπάρχει Αιώνια Κόλαση, 
τόσες αυτοκτονίες, δεν είχαμε! 

Σε πρώτη ευκαιρία, θα σου γράψω μια νέα, αληθινότατη και θαυμαστή  ιστορία, 
για την εμπειρία  του μακαρίτη πλέον, παλαιού φίλου Χαρίλαου, κατοίκου Πατρών, που κάποτε, εδώ και χρόνια, μπήκε  φυλακή για  χρέη,  και ανελπίστως, εκεί στην οδύνη του εγκλεισμού, συνάντησε  τον Κύριο Ιησού, το Φως, τη Χαρά  και την Απελευθέρωση της ψυχής του.

Μέχρι τότε,  εύχομαι εκ καρδίας, 
όλη την εν Χριστώ  υπομονή και την  υπέρ-λογη, θεία ειρήνη!

 Σαλογραία