Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Bαριές κουβέντες-Κοσμάς Βίδος

Μοσχαναθρεμμένο μου

το χαμογελαστό  κύριο  Κοσμά Βίδο
δεν τον γνωρίζω προσωπικά, 

όμως τον διαβάζω με ευχαρίστηση  όποτε τον πετυχαίνω
μη σου πω ότι αγοράζω το ΒΗΜA τις Κυριακές 
για τον συγκεκριμένο και άλλους δυο τρείς που αρθρογραφούν
με άψογα ελληνικά και ενδιαφέρουσες απόψεις, εκεί. 

Δεν έχω - θα σημειώσω-   ιδέα  για ποιο λόγο σάλταρε το δύσμοιρο
τις  περασμένες μέρες
από τη γέφυρα του Ρίου στην Πάτρα

- λες να έπεσε και θύμα του φαινομένου
 που περιγράφει παρακάτω  ο δημοσιογράφος; 
ο Θεός μόνο μπορεί να γνωρίζει,
αλλά  μετά το σοβαρό κείμενο του Κοσμά,  
κοίτα- αν έχεις χρόνο-  και την σαλεμένη  μου  ανάρτηση, 
αυτήν  με τίτλο:

Σε ασπάζομαι νοερά
και η Παναγιά  να μας φυλάει απ'  τις κακές λάμιες
που τρέφονται με αθώο αίμα- πάντα καλά κρυμμένες- 
στο Στοιχειωμένο  Δάσος των Φθονερών.
Σαλογραία
....................................................................
....................................................................
ΚΟΣΜΑ ΒΙΔΟΥ- ΒΑΡΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ 

Συνέβη προσφατα. 

Ο Αντώνης, έπειτα από μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο
της ζωής του
κατά την οποία έκανε αγώνα για να αδυνατίσει 
(ήταν υπέρβαρος και για να κατέβει από τα 180 κιλά στα 100
χρειάστηκε εγχειρήσεις, υποστήριξη από ψυχολόγο, 
καθημερινή άθληση και εξαντλητική δίαιτα),
αποφάσισε να κοινοποιήσει τα αποτελέσματα
 της προσπάθειάς του
στους ανά την υφήλιο διαδικτυακούς φίλους του,
γνωστούς και αγνώστους,
ανεβάζοντας μια φωτογραφία του, 
για να εισπράξει ανάμεσα στα επαινετικά σχόλια
και το σχόλιο κάποιου Petris: 

«Eίσαι ακόμη αηδιαστικά χοντρός! 
Σταμάτα να τρως, γουρούνι!».
Πώς αντιδράς σε μια τέτοια επίθεση; 
Αγνοώντας επιδεικτικά τον γάιδαρο, υποθέτω, 
και ευχόμενος τα 80 κιλά
που είχες χάσει 
να τα βρει αυτός στον δρόμο του
και να τα φορτωθεί για πάντα. 
Οταν, όμως, δεν είσαι στα καλύτερά σου, αισθάνεσαι ανασφαλής,
έχεις άγχος για την εικόνα σου και εισπράττεις τέτοια απαξίωση,
τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ δυσάρεστα και επικίνδυνα. 
Τον φίλο μου, ο Petris, με τη γενναιόδωρη καρδιά
και την καλή κουβέντα, 
τον πήγε αρκετές εβδομάδες πίσω στη δίαιτά του
και τον έκανε να κλειστεί ακόμη περισσότερο στον εαυτό του 
– αυτό, βεβαίως, μεταφράζεται σε επιμήκυνση
των συναντήσεων με ψυχολόγους,
γυμναστές, παθολόγους και διαιτολόγους, 
επιπλέον έξοδα, επιπλέον αγωνία, μελαγχολία και θλίψη. 
Ενας ανόητος παραλίγο να τινάξει στον αέρα προσπάθειες μηνών, 
βλάπτοντας έναν καλό άνθρωπο
ο οποίος το μόνο που ζητούσε ήταν λίγη ενθάρρυνση. 
Ηλεκτρονικό έγκλημα δεν είναι και αυτό;
Πρόκειται για φαινόμενο που εξαπλώνεται: 
το Internet χάνει τον εκπαιδευτικό-ψυχαγωγικό χαρακτήρα του
και μετατρέπεται σε μια αρένα
όπου καθένας εκδηλώνει την πιο θλιβερή, αποτρόπαια,
ποταπή πλευρά του. 

Το παρατηρώ καθημερινά σερφάροντας στο Facebook, 
με τα ειρωνικά, αγενή και απαξιωτικά σχόλια, 
με τους καβγάδες και την εκδικητική διαγραφή διαφόρων «φίλων»
που δεν είναι φίλοι.

Το παρατηρώ στις κακεντρεχείς αναφορές
που διαβάζω στις σελίδες «κοινωνικής κριτικής»,
στις «συναντήσεις» μου 
μέσα στις εκατοντάδες σελίδες επικοινωνίας
με ανθρώπους που συνδιαλέγονται
ξερνώντας χολή. 

Που μοναδικό στόχο έχουν
να προσβάλουν, 
να θίξουν, 
να εξευτελίσουν, 
ακόμη και να καταστρέψουν τον άλλον, 
εκτονώνοντας με αυτόν τον εύκολο τρόπο 
τα απωθημένα τους, 
τη σκοτεινιά της ψυχής τους.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό
και με τα σχόλια που αναρτώνται κάτω από τα άρθρα μας
στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα»
και σε άλλες ειδησεογραφικές σελίδες:
ορισμένοι αναγνώστες (;), κρυμμένοι πίσω από ψευδώνυμα
και ψεύτικες διευθύνσεις e-mail, 

παρεμβαίνουν όχι για να ανοίξουν διάλογο

έστω διαφωνώντας μαζί μας, 

αλλά για να μας βρίσουν χυδαία, 

για να απαξιώσουν τη δουλειά μας,

για να ζητήσουν την απόλυσή μας... 

Παρόμοια φαινόμενα στα μπλογκ φίλων, 
με διάφορους άσπονδους followers
να επιτίθενται με κάθε ευκαιρία
και με τη χάρη οχιάς. 

Θύμα ενός από αυτούς έπεσε και ο Αντώνης, 
για να ανακαλύψει ότι μέσα στο σκοτεινό δάσος
τα φθονερά ερπετά και ο κακός λύκος
εξακολουθούν να παραμονεύουν. 

Σε ένα δάσος, αυτό της σύγχρονης κοινωνίας
  της πληροφορίας, 
γοητευτικό πάντα, αλλά και γεμάτο κινδύνους, 
στα μονοπάτια του οποίου περιφερόμαστε γεμάτοι ενθουσιασμό, 
οι αφελείς, 
ώσπου να διαπιστώσουμε
ότι απομακρυνθήκαμε από το ξέφωτο
και βρεθήκαμε σε εχθρική περιοχή.

Οι ειδικοί προειδοποιούν: 
θέλει μεγάλη προσοχή η εκδρομή. 

Το διάβασα και σε ένα άρθρο, μερικές ημέρες
 μετά το ατυχές περιστατικό με τον φίλο μου. 

Το cyberbullying, δηλαδή η χρήση των τεχνολογιών
του Διαδικτύου
για να προσβάλεις, να μειώσεις, να βλάψεις, 
να κακοποιήσεις
τους άλλους, 
θεωρείται από τις μάστιγες της σύγχρονης κοινωνίας. 

Πρόκειται για φαινόμενο
που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, 
με τα θύματά του να οδηγούνται ακόμη
και στην αυτοκτονία. 

Αυτό, επειδή κάποιος ανεγκέφαλος ξέσπασε επάνω τους
τα απωθημένα του
την πιο ακατάλληλη στιγμή, 
όταν δεν ήταν έτοιμοι να αμυνθούν, 
δεν είχαν αντοχές για να αντιδράσουν.

Για άλλη μια φορά ο άνθρωπος ο μικρόνους και μικρόψυχος 
παίρνει το δώρο, τις δυνατότητες
που του παρέχει η εξέλιξη της πληροφορικής, 
και αντί να το χρησιμοποιήσει προς όφελός του
το μετατρέπει σε όπλο με το οποίο πυροβολεί αθώους. 

Και αν «στους νικημένους της ζωής επιτρέπεται να ξαλαφρώνουν το μέσα τους
με τις πικρές τους γλώσσες» (Σαίξπηρ, «Τίτος Ανδρόνικος»), 

είναι απίστευτο το πόσο κακό μπορούν να κάνουν
οι «νικημένοι»

τώρα που το δηλητήριο δεν το σταλάζει
η γλώσσα τους, 
αλλά το πληκτρολόγιό τους, 

και που εύκολα, με το πάτημα του Enter, 
το διαχέει σε όλον τον κόσμο.

Παραμένω εκστατικός μπροστά στις δυνατότητες 
που μου δίνει το Internet στη δουλειά
και στη ζωή μου γενικότερα, 
είμαι χαρούμενος που μπορώ να το χρησιμοποιώ.

Την ίδια στιγμή, όμως, προβληματίζομαι και θλίβομαι
 για την απαράδεκτη χρήση
που κάνουν ορισμένοι – δεν είναι λίγοι –, ευάλωτος κι εγώ όπως όλοι μας
στο cyberbullying, στην κακεντρέχεια και στον φθόνο, 
όπως εκδηλώνονται με το πάτημα ενός κουμπιού, 
με την αποστολή ενός μηνύματος γραμμένου σε greeklish. 

Τόσα χρόνια από τότε που ήμουν παιδί, 
όλο και πιο δυνατά τα φώτα που ανάβουν γύρω μου, 
και όμως, το δάσος μοιάζει πιο σκοτεινό από κάθε άλλη φορά.


ΚΟΣΜΑΣ  ΒΙΔΟΣ
Δημοσιεύθηκε στο BHMagazino την Κυριακή 10 Μαρτίου 2013
..................................................

Υστερόγραφο.

Το πρώτο σχόλιο που ακολούθησε μετά τη σημερινή  ανάρτηση
μου θύμισε και την περίπτωση ενός 23χρονου. 
Γιος αυτός, μιας εξαιρετικής, παιδικής φίλης.

Το αγόρι ως μαθητής, ψηλός και όχι υπέρβαρος.

Ξαφνικά , ως φοιτητής, από πίτσες;  από μπύρες;  παραπάχυνε. 

Άρχισε  να αισθάνεται χάλια, και αποφάσισε
να αδυνατίσει με χειρουργική επέμβαση.

Διάλεξε  ένα από τα καλύτερα ιατρικά κέντρα της Αθήνας.

-Βρε μην πας! φώναζαν  οι δικοί του, ανησυχώντας.

Αυτός  σαν σκοτεινός, της ζωής του  πειρατής, 

κράταγε το μαχαίρι της απόφασης, 

αμίλητος, μέσα στα δόντια. 

-Κάλλιο νεκρός παρά χοντρός!

-Καταραμένος  ο κοινωνικός ρατσισμός!

- Άξιος, φημισμένος  κι ο χειρουργός,

 όμως...

ήρθε  η ώρα η κακή, οι μήνες οργισμένοι ....

Εξ αιτίας της επέμβασης, το παλικάρι, στα 23 του, φυτό απέμεινε.

Ας κάνουμε, παρακαλώ, μια προσευχή, ικετεύει η μάνα του.

- Για το Θαύμα της ίασης.

Σαλογραία

.......................................
Υστερόγραφο του Υστερογράφου

Διάβασε αν θες,  περιστεράκι μου,
και τις 3 παλιότερες ανάρτησεις μου: 

Τις θεωρώ όλες συνδεόμενες με το θέμα 
του ψυχικού πόνου, που στις ακραίες εκφάνσεις του
οδηγεί (ο πόνος αυτός)  σε πράξεις οργής, μείζονες.

2)Δική μου είναι η εκδίκηση
3)Η δυσκολία του Πάτερ ημών 
1)Ασύλληπτη τρεπτότητα...ή πόσο εύκολα σπάει της ψυχής το τζαμάκι

(Σε παραξενεύει το ...ανακάτωμα της αρίθμησης; 
χαχα... μα δεν είμαστε σοβαρό μπλογκάκι, εδώ μέσα 
της τρελλής γίνεται -για Όνομα!)

Σαλο-γραία 

(ο τόνος στο γραί - παρακαλώ, 
το βρίσκω πιο...μεγαλόπρεπο!)

;-)




19 σχόλια:

  1. Νομίζω ότι η ανάρτηση αυτή έχει άμεση σχέση με την προηγούμενη. Εξηγούμαι:
    Ο άνθρωπος, το παν και το το τίποτα, ο πηλός και ο κατά χάριν θεός, όταν απομακρυνθεί από τη χάρη του Θεού γίνεται ευάλωτος στον Πονηρό. Ο οποίος "ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τι να καταπίει".
    Και καταπίνει (πολλάκις αμάσητους) και τον "αδύναμο", "ευάλωτο" κλπ, και τον εκμυκτηρίζοντα. Παρένθεση: "εκμυκτηρίζω" σημαίνει φυσάω από τη μύτη μου περιφρονητικά. Αυτό που κάνουμε υπεροπτικά σουφρώνωντας "από αηδία" τα χείλια, στρέφοντας λίγο το κεφάλι και ξεφυσώντας από τη μύτη. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να ξέρουμε ότι για αυτό υπάρχει ρήμα και μάλιστα αρχαίο! Κλείνει η παρένθεση!!!
    Καταπίνει λοιπόν και τους δύο, αλλά και εμένα, τον φλυαρούντα και υπεραιρόμενο ότι και καλά εγώ είμαι ο δυνατός που δεν μπορεί να με παρασύρει γιατί πιστεύω στο Θεό κλπ.
    Πάντως το φάρμακο και των δύο, ή των τριών αν θέλετε, είναι ακριβώς αυτό: Να "ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ" οπότε ο πρώτος δεν θα είναι "αδύναμος", ο δεύτερος δεν θα κακολογεί γιατί θα ξέρει ότι θα ακούσει "δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν εκείνην αφήκα σοι, επί παρεκάλεσας με. ουκ έδει και σε ελεήσαι τον σύνδουλον σου, ως και εγώ σε ηλέησα;" και εγώ "τι έχεις ο ουκ έλαβες; ει δε και έλαβες τι καυχάσαι;"
    Στέλιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στέλιο αδερφέ

    με τη θετική και καλοπροαίρετη πάντα Ορθόδοξη προσέγγισή σου, σωστά παρατηρείς ότι αυτή η ανάρτηση έχει σχέση με την αμέσως προηγούμενη.

    Και πώς θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί σου, αφού είμαστε του ιδίου Πνεύματος ακόλουθοι;
    ;-)
    Εντάξει.

    Μυκτηριστές του πλησίον, κατά περιόδους τυγχάνομεν άπαντες και με πλείστες αφορμές.

    Ουδείς αναμάρτητος.


    Τουλάχιστον ας κάνουμε μια αυτοκριτική και ας διορθωνόμαστε όπου μπορούμε.

    Αν ζητήσουμε και μια ειλικρινή συγνώμη από όποιον πληγώσαμε ακόμη μεγαλύτερο το κέρδος θα είναι για μας τους ίδιους, αλλά δε βαριέσαι!

    Οι πρωταγωνιστές στις Αμερικάνικες ταινίες που έχω δει, ΠΟΤΕ σχεδόν δε ζητάνε συγνώμη.

    Το δείχνουνε λέει με κάποιους τρόπους αλλά όμως δεν το λεκτικοποιούν κιόλας.

    Φοβούνται μην τους πέσει η...μήτρα ή και η μίτρα!
    ;-)

    Και όμως και τα λόγια της συγνώμης, όχι μόνον τα έργα
    κρίνονται απαραιτητότατα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλουν μεγάλη προσοχή όλες οι ..εκδρομές! Εύα μου! Κάποιοι τρώνε από απελπισία, κάποιοι προσπαθούν να χορτάσουνε απ την αγάπη που λιμοκτονούν. Κι είμαστε Υπεύθυνοι για την Αγάπη που δεν δίνουμε. Όσο για το πόσο ευάλωτος είσαι και γιατί να είσαι τόσο ευάλωτος, όποια κι αν είναι η απάντηση μπορούμε να σηκώνουμε ο ένας τον άλλον κι ας μην είναι κανείς μας ολότελα..βλέπων! Όλοι μπερδευόμαστε στο δρόμο- προσωπικά δεν με νοιάζει που δεν είμαι συλφίδα- ούτε και που δεν θα γίνω.. Πως μπερδεύτηκα μέσα σ αυτά τα δάση και να που βρήκα ξέφωτο το δροσερό νερό σου Σαλογραία μου. Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Tατιάνα, Κερκυραία, ωραία αρχόντισσά μου

    Σε καταλαβαίνω και με καταλαβαίνεις.

    Ανεβαίνουμε ανηφόρα και χρειαζόμαστε στήριξη.

    Για το Φως που σκορπίζεις με την ειλικρίνεια και την αγάπη σου, απ' την καρδιά μου πάντα σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύα μου έλα να δυσκολευτείς εδώ:http://anemondixtia2.blogspot.gr/2013/10/blog-post_23.html
      Δεν φταίω εγώ! Ο Μάκης με παρέσυρε..(κάπως έτσι απάντησε και ο Αδάμ ...πάλαι ποτέ..).κι εγώ ανέσυρα ένα παιδί εντός μου.. Σε φιλώ. Ναι. Καταλαβαινόμαστε. Και οι δρόμοι του γέλιου, του αυτοσαρκασμού αυτοί οι δρόμοι που σου επιτρέπουν να γελάσεις με τον εαυτό σου, σε οδηγούν πιο εύκολα στην Αλήθεια και στην Ταπείνωση.

      Διαγραφή
  5. Ήμουν θύμα του σχολικού εκφοβισμού ( όπως το λένε τώρα) γιατί οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα να μου δώσουν να πάρω απο την καντίνα κολατσιό και μου έφτιαχναν ψωμί με σαλάμι.. Σαλαμού στο δημοτικό, στο γυμνάσιο φυτό και κοτοπουλοφαγού (επειδή είχα πλούσια τα ελέη..) στο λύκειο μια απο τα ίδια. Οσες φορές αμύνθηκα, οι "αντιπάλοι" γίνονταν περισσότεροι, κυρίως απο εκείνους που απο περιέργεια για το σήριαλ, μαζεύονταν πίσω απο την πλάτη του θύτη.

    Οταν τελείωσα το σχολείο είχα τόσο θυμό που στο πανεπιστήμιο με ήθελαν οι κνίτες για παρέα επειδή ήμουν "τσαμπουκαλού".

    Μετά ανακάλυψα οτι παντού στη ζωή μας γίνεται εκφοβισμός απο αυτούς που κρύβονται πίσω απο την αμάθεια και την άρνηση να ανακαλύπτουν την ζωή.

    Αυτοί οι άνθρωποι για μένα, είναι εκείνοι που μόνο αυτά που βλέπουν, πιάνουν μυρίζουν και ακούν, καταλαβαίνουν και τίποτα άλλο.
    Αλλά αν τους κάτσεις μια κλωτσιά (με το συμπάθιο) στο πισινό θα έχουν και κάτι άλλο να καταλάβουν.
    Παρεπιπτόντως, ενας απο τους θύτες μου, μετά απο χρόνια, ζητιάνευε ενα πενηντάλεπτο για τη δόση του στο σταθμο του Ηλεκτρικου, και να με συγχωρέσει ο Θεός, και τώρα που το λέω δεν είναι σωστό, αλλά τότε το ευχαριστήθηκα..
    Εχω καταλάβει οτι δεν είναι πολλοί οι κακοί στον κόσμο, πολλοί ειναι οι αδιάφοροι και οι περίεργοι που δίνουν μπούγιο στον κακό. Μη δίνετε σημασία σε δαύτους!!!! Να ζητάτε μόνο την επιβράβευση απο τον Θεό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @vicoparea

    Με γειά το μπλογκάκι!
    Πρώτη εντύπωση πολύ καλή
    και κάποια μου θυμίζει...κάποια μου θυμίζει...

    Γνωριζόμαστε; '
    ;-)

    Αν θες στα κείμενα σου βάλε πιο μεγάλα γράμματα να τα μπορούμε να τα διαβάζουμε και μεις οι γριες με τη μεγάλη μυωπία-πρεσβυωπία-στραβομάρα γενικώς!
    ;-)
    Εχω καταλάβει οτι δεν είναι πολλοί οι κακοί στον κόσμο, πολλοί ειναι οι αδιάφοροι και οι περίεργοι που δίνουν μπούγιο στον κακό. Μη δίνετε σημασία σε δαύτους!!!! Να ζητάτε μόνο την επιβράβευση απο τον Θεό.

    Κρατώ τις σκέψεις αυτές με αγάπη¨

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαλογραιά...!!
      Την Πάτρα την σέβομαι γιατί είναι η πατρίδα της συγχωρεμένης της γιαγιάς μου, που μέχρι τα βαθειά γεράματα που η άνοια είχε χαλάσει, την υμνούσε και την ονειρευόταν.
      Νομίζω πως δεν σε ξέρω όμως, αλλά, έχω την χαρά να σε γνωρίσω!!!
      Θα μεγαλώσω τα γράμματα στο υπόσχομαι!!!
      Τα σέβη μου. υπέροχα άρθρα!!!

      Διαγραφή
  7. Λαμβάνω "σέβη" από new generation;?!
    ;-)
    Απίστευτο!
    Νόμιζα ότι τα "σέβη" είχαν καταντήσει κάτι το εντελώς παλιομοδίτικο!

    Καλό για σένα αυτό Vicoparea μου.
    ;-)
    Δεν είμαστε, εμείς από Πάτρα.
    Εμείς πιάνουμε από Μεσσηνία-Ηλεία

    Μένουμε στην Πάτρα τρεις δεκαετίες λόγω εργασίας.

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γράφει η Αλκυόνη Παπαδάκη καλή μου Σαλογραία σε ένα βιβλιαράκι της:

    "Αυτός ο κόσμος, ο κερατάς, μου 'λεγε μια φορά η φίλη μου, λες κι είναι καμωμένος μόνο γι' αυτούς που ξέρουν να καταπατούν. Γι' αυτούς που στήνουν ταμπέλες. Που κάνουν περιφράξεις και βάζουν μέσα άγρια σκυλιά για φύλακες. Αυτός ο κόσμος, ο κερατωμένος κερατάς, λες κι είναι καμωμένος τελικά για ψυχές από μαντέμι". Είχε δίκιο. Οι... από φίλντισι, που βρίσκουνε παρηγοριά; Δε μου είπε.

    Το βρήκα σχετικό του θέματος, κι είπα να το αντιγράψω. Άλλο θέμα τώρα, όταν ήμουν παιδάκι, στην γειτονιά που παίζαμε ερχόταν μερικές φορές ένα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι αυτό είχε νοητική καθυστέρηση και κάποια δυσκολία στην έκφραση. Η γιαγιά του μας ζητούσε να έρθει να παίξει μαζί μας, αλλά η παρέα για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν ήθελε. Εγώ πάλι, δε μπορούσα. Δεν αισθανόμουν καλά να αφήνουμε απ' έξω το κοριτσάκι αυτό. Τα συναισθήματά μου από όσο είμαι σε θέση να θυμάμαι κυμαινόντουσαν μεταξύ λύπης και συμπάθειας.

    Έτσι, όσο μπορούσα, προσπαθούσα να παίρνω και το κορίτσι αυτό στην παρέα μας, τις φορές που ερχόταν επίσκεψη να δει την γιαγιά και τον παππού της. Ωστόσο η συμπεριφορά της παρέας δεν ήταν και η καλύτερη. Τα χρόνια πέρασαν, η παιδική παρέα σκόρπισε, κάποιες από τις φιλίες της εποχής εκείνης παρέμειναν. Το κοριτσάκι αυτό έχω να το δω πολλά πολλά χρόνια. Από τότε... Δεν είμαι σίγουρος ότι θα το αναγνώριζα οπτικά. Φαντάζομαι η παιδική φυσιογνωμία που παραδόξως θυμάμαι ξεκάθαρα, θα έχει αλλάξει πολύ.

    Δεν ξέρω αν σήμερα θα θυμόμουν το κορίτσι αυτό καν, αν πριν από δυο-τρία χρόνια δε μου έλεγε η μητέρα μου ότι είχε πει στη γιαγιά της να μου δώσει χαιρετίσματα. Σήμερα, είδα τυχαία την γιαγιά της στο μπαλκόνι της την ώρα που πήγαινα να φάω με τους γονείς μου. Την χαιρέτισα και το ΄φερε η κουβέντα να μου πει πως η εγγονή της πάντα ρωτάει για μένα τι κάνω κάθε φορά που μιλάνε... Όπως και τότε, πάλι συγκινήθηκα. Πολύ θα ήθελα να ήξερε πως η αγάπη της και το ενδιαφέρον της μου έχουν δώσει πολύ περισσότερα από ό,τι έδωσα ποτέ εγώ.

    Ίσως γι' αυτό ο Χριστός αναφέρει στους μακαρισμούς Του αυτές τις ψυχές. Δεν ξέρουν από "δάση σκοτεινά" τα οποία παρεμπιπτόντως, μέσα μας τα κουβαλάμε. "Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου."

    Ήλος

    http://www.youtube.com/watch?v=IvqlvJOInB0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ Ήλε φίλτατε!

    Γιατί πουλάκι μου έγινες τόσο συναισθηματικός;
    ;-(
    Χωράει ο κόσμος αυτός ο Κερασφόρος του Σκότους, χωράει ψυχές καθαρές-παιδικές, ακόμη;

    Φαίνεται πως χωράει, για να λαβαίνω τέτοια μηνύματα.

    Χαίρομαι βαθιά και κρατώ τις τελευταίες σου φράσεις για σημερινό μενταγιόν, στο λαιμό της σκέψης μου.

    Γράφεις:

    " Πολύ θα ήθελα να ήξερε πως η αγάπη της και το ενδιαφέρον της μου έχουν δώσει πολύ περισσότερα από ό,τι έδωσα ποτέ εγώ.

    Ίσως γι' αυτό ο Χριστός αναφέρει στους μακαρισμούς Του αυτές τις ψυχές.

    Δεν ξέρουν από "δάση σκοτεινά" τα οποία παρεμπιπτόντως, μέσα μας τα κουβαλάμε.

    "Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

    αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου."

    Καλημέρα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. σαλογραία, πολύ ωραία τα άρθρα σου.
    απο χθές που σε ανακάλυψα τυχαία (αλλού εγώ ξεκίνησα και αλλού η ζωή με πήγε!!!) δεν έχω σταματήσει να διαβάζω (εντάξει, κάνω και καμιά δουλειά δεν το παίζω αλλαλούμ), τον τόνο τον έβαλα απο το καλογραιά, την παραλία που μικρή μας πήγαινε η γιαγιά μου για μπάνιο... μου ήρθε φυσικά.. όπως εντελώς φυσικά και λίγο αθώα (και καλά..) γράφω.
    Σήμερα που ήθελα να αναρτήσω ενα θέμα - σχολιασμό (ξεκατίνιασμα) δεν έχω καμια διάθεση να το κάνω γιατί διαβάζω όμορφα πράγματα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτά είναι τα αποτελέσματα όταν δεν έχουμε αγάπη, όλα παραμορφώνονται, τίποτα δεν δουλεύει σωστά!
    Η δύναμη χωρίς την αγάπη σε κάνει επιθετικό.
    Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη.
    Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο.
    Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο.
    Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό.
    Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό.
    Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο.
    Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό.
    Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή.
    Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό.
    Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό.
    Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη.
    Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό.
    Κι αυτά είναι μόνο ένα μέρος των κακών.
    Χωρίς αγάπη λοιπόν είμαστε χαμένοι! Επίσης αν έχουμε αγάπη, (όχι αυτήν που την βάζουνε σε πλαστιγγες και την ζυγίζουμε, Αγάπη με κεφαλαίο Α διότι η αγάπη είναι απόλυτη έννοια όπως ο Θεός ) όλα και όλοι γύρω μας αλλάζουνε χωρίς να προσπαθήσουμε πολύ. Τι μπορεί να αντισταθεί στην Αγάπη, όποιος επιμένει να πηγαίνει ανάποδα απλώς καίγεται όπως τα βαμπίρ στο φως του ήλιου!

    Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @vicoparea

    q;-)

    (μου φόρεσα και κάτι στο κεφάλι για το κρυολόγημα που με βασανίζει, προστατευτικό)

    Μ' εμψυχώνει η καλοπροαίρετη σου η διάθεση.

    Αν το πάρεις από την αρχή το μπλογκάκι, μπορεί να βρεις και άλλα εξομολογητικά μου κειμενάκια που να σ' ενδιαφέρουν.

    Τότε στην αρχή, ΔΕΝ είχα καταλάβει ακόμη τι είναι τα μπλόγκια και έγραφα αμέριμνη...χαχα...

    Μετά που κατάλαβα, ήταν αργά!
    Είχα πιαστεί στον Ιστό της Μεγάλης Αράχνης.
    ;-(

    Την "πάτησα", αλλά...ας όψεται ένας κομπλεξικός ρασοφόρος που με έσπρωξε με τη ΒΛΑΚΩΔΗ κακία του και έπεσα στο ...νερό του Διαδίκτυου.
    ;-)
    Πώς θα στεγνώσω τώρα, μόνον ο Θεός το γνωρίζει!
    ;-(
    ..............................................................................................................................................................
    Φίλτατε Π.

    Υπέροχα αυτά που μας έστειλες. Ευχαριστούμε.

    ΤΙΠΟΤΕ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΔΕΝ μπορεί να αντισταθεί στην Αγάπη, απλά εμείς είμαστε τυφλοί ασπάλακες(τυφλοπόντικες)
    και δε νιώθουμε-οι ασπαλακίζοντες-
    την Ανακαινιστική και Ευλογημένη, της Θείας Αγάπης Δύναμη!

    ΔΕ νιώθουμε και έτσι, βγάζουμε τα ματάκια μας, μόνοι μας, οι κακόμοιροι.

    Και τρώνε ψητά αρνιά οι διαόλοι.

    Όμως...όσο ζούμε, υπάρχει ελπίς θεραπείας της Όρασης!

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ αγαπητή μου ακριβώς! Όσο ζούμε υπάρχει ελπίς θεραπείας της Όρασης!
      Αμήν!

      Π

      Διαγραφή
    2. Ο Ιατρός, ο Κύριος, συνοδοιπορεί με εμάς (όπως εις Εμμαούς) και μας γιατρεύει κατά τάξη και ετοιμότητα.
      Μας ανοίγει σταδιακά τους οφθαλμούς, που ως εσπέρας κρατούνται, όταν δεχόμαστε με εμπιστοσύνη και αγόγγυστα την θεραπευτική αγωγή.

      Με την υποταγή, την υπακοή και την υπομονή, με το "Γεννηθήτω το θέλημά σου", το φαρμάκι γίνεται φάρμακο και τα πρώην μικρόβια γίνονται αντισώματα ,απαραίτητα γιά την αποκατάσταση της υγείας μας.

      Διαγραφή
  13. Καταπινει και εμενα τον υπεραιρομενο
    οτι εγω ειμαι ο δυνατος
    και δεν μπορει να μεπαρασυρει
    γιατι πιστευω στο Θεο.
    --------------Στελιος

    Αδελφε μου!
    Ξερεις ποσα χρονια φοβομουν τον πειρασμο;;;ακομη και να αντικρυσω βλεμμα .... για να μην μπει και καλα μεσα απο εκει κατι και με κεντησει;;;

    Αργοτερα καταλαβα τι σημαινει πειρασμος και πως μπορεις να τον αντιμετωπιζεις καταματα με τη βοηθεια της Θειας Χαρης.

    Διοτι,η Θεια χαρη ξερεις ποτε φευγει;;;

    1)οταναμαρτησεις
    2)οταν κρυφτει για να κανει τον αγωνιστη δυνατοτερο στα πνευματικα.

    Οταν εχεις κατα νουν οτι μονος δεν μπορεις να τα βγαλεις περα με τους πειρασμους,σιγουρα τους αποφευγεις...αλλα αυτο δεν σε βοηθαει πρακτικα κατα την ελλιπη γνωμη που εχω ακομη [παντα συμφωνα με την ζωη μου μιλω]

    αλλα οταν γνωριζεις οτι με τη Βοηθεια της Θειας Χαρης θα ξεπερασεις τα παντα κινδυνους και πειρασμους.

    Να θυμασαι καλα :
    Η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΟΤΑΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΤΙΜΙΑ...ΟΜΩΣ

    Καποιοι γεροντες ετοιμαστηκαν να πανε απο το Σινα στη Ραϊθώ..και οταν εμαθαν οτι ειχε γινει επιδρομη βαρβαρων αποφασισαν να μεινουν..

    .Αυτο σημαινει πως αναλογως μπορει κανεις να μπει η να μην μπει στον κινδυνο η τον πειρασμο..γιατι και αυτη η ενεργεια θελει ελεγχο..διακριση..προσευχη..συζητηση με τον πνευματικο ,ο οποιος εχει επιγνωση των μετρων σου.


    Οσον αφορα την αγαπη...ολοι ειμαστε μαθητες και ο καθενας εχει τις δικες του εμπειριες.

    Σιγουρα ,ο στοχος ολων ειναι ...ξερουμε..

    Η αγαπη ειναι το πιο ομορφο λουλουδι στον πινακα του Ζωγραφου.

    Εμεις ζηταμε την αγια Αγαπη!!!

    Αυτην που δεν την πιανει το ανθρωπινο βλεμμα.

    Ναι ,την αγαπη που δινει χωρις να παρει...που ποναει...που προσπαθει ,αυτην που προσευχεται για ολους και για ολα και για την κτιση ακομη..

    που βλεπει τον αλλον ως αγιο,

    που δεν τον γδυνει γιατι πεταει τη σαρκα του ο ιδιος στον Καιαδα και πεταει τη σκουφια του,να γινει ασωματος με τη δυναμη Του Θεου ...και ολα αυτα που υπογραμμησε ο πρωηγουμενος φιλος του μπλοκ τα οποια φανταζουν να ειναι σαν αθλος για τους πτωχους λαικους δυσλεξικους και μη,αλλα ομως ας ειναι ΣΤΟΧΟΣ...

    ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΖΕΙ ΣΤΟΧΟΥΣ
    ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΘΕΛΗΜΑ,
    ΑΣ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ...

    ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

    ΠΗΝΕΛΟΠΗ..

    ΚΑΙ....ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πηνελοπάκι
    συγνώμη που "πείραξα" λίγο τις σειρές στο κείμενό σου.
    Το κάνω γιατί προσωπικά εγώ δυσκολεύομαι με τα πυκνογραμμένα.

    Σε ασπάζομαι και ανταποδίδω την αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή