Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

O Ζαχαρίας , τα φίδια και ο όρκος


«Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, οὐκ ἐπιορκήσεις, ἀποδώσεις δὲ τῷ Κυρίῳ τοὺς ὅρκους σου.

34 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· 

μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ· 35 μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστι τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς ῾Ιεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶ τοῦ μεγάλου βασιλέως· 36 μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι.

37 ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· 

τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν»

(Κατά Ματθαίον  κεφ. ε,  στ.34-37)





Αποπροσανατολισμένο και λατρεμένο  μου

προχτές   η  επίσημη σκηνή της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, που είδα στο δελτίο ειδήσεων της τυφλεόρασης, έφερε στο νου μου, τον  εν Κυρίω, εκλεκτό   αδελφό, Ζαχαρία.

-Ποιος είναι, πάλι, αυτός ο Ζαχαρίας, τρελόγρια  μου;

-Να σου παραθέσω τις ψηφίδες των εικόνων  πάραυτα,  να το συλλάβεις το παζλ της ημέρας, το θεολογικότατο.

Ο Ζαχαρίας υπήρξε ευειδής, γελαστός  νέος,  εικοσιπέντε- το πολύ τριάντα-  χρονών, αγρότης, στην περιοχή της Μεσσηνίας-  εκεί που ήμουν και γω νεοδιόριστη -εις την υπηρεσίαν της  Πατρίδος-  κόρη, τρέφουσα  πλούσια καστανή χαίτη - άλλων δασών,  αμαδρυάς- παρήλθον εν ευλογίαις  οι χρόνοι εκείνοι- δόξα στον Κύριο!

Δεν θυμάμαι πια  πώς γνωριστήκαμε με τον γλυκύ- πλην ουδόλως  γλυκερόν-   Ζαχαρία ούτε κι  ενδιαφέρει εξάλλου.

Ο Ζαχαρίας είχε- δεν είχε τελειώσει το δημοτικό, κι  αυτό δεν θα το σημείωνα, όμως,  το αναφέρω, επειδή όταν κουβέντιαζε, πέταγε  αραιά και πού, κάτι  ...γλωσσικά   τουβλάκια, τα οποία  δημιουργούσαν  στην ψυχή τού ακούοντος,  ένα...  συναισθηματικό ξεπαγιασματάκι, ανεπαίσθητο.

(η έλξη των ανθρώπων  και η άπωση,  σε τι λεπτομέρεια της λεπτομέρειας, ω λεπτομέρειαααα, σε  τι ψιλή τρίχα κρέμεται! Οι αιώνες γνωρίζουν!)

Πολλοί τα «έπιαναν»  τα ...τουβλάκια, λίγοι τα καταλάβαιναν,  όπως έλεγε και η μαμά η συχωρεμένη-κυριότατα  ο ίδιος δεν  τά 'βλεπε - "tragic" θα αναφωνούσε και μια γνωστή  φιλενάδα- έτσι η πλεονάζουσα   αυτοπεποίθησή του,  ουδόλως τον εγκατέλιπε- κι  όλα καλά, όλα ανθηρόταταααα!

 Τώρα που έγραψα  "ανθηρότατα", ενθυμούμαι- η πάλαι ποτέ  ευανθής - ότι τω καιρώ εκείνω, ο ιππότης Ζαχαρίας,  μού πρόσφερε κάποιο πρωί, χαμογελώντας- σε χειροποίητο καλαθάκι βαλμένα-  φρέσκα «μανουσάκια-μανουσάκιαααα!»

 Λεπτή, αυτή  η  χειρονομία!  Αλήθεια, με σκλάβωσε, αφού τη θυμούμαι ακόμη!

Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω  με ντροπαλό  και χαμηλοβλεπούσικο ύφος, όπως συνήθως, σεβαστέ μοι πάτερ, ότι:  λίγη γραμματική, αν κάτεχε   ο ρομαντικός  νέος εκείνος, ( τις οίδεν; εξάλλου  ελεύθερο κορίτσι ήμουνα τότε) 
μπορεί και να τον ερωτευόμουνα κάμποσο, και όλος ο βίος  να είχε μια άλλη εξέλιξη,   πλην όμως...εφόσον από  γραμματική,  δε σκάμπαζε «γρυ», το ειδύλλιο-θα σε απογοητεύσω- ούτε κατά φαντασίαν δεν μας προέκυψε-  glory glory  στον Κύριο!

 Ούτω  πως και χάριτι θεία,   τη γλύτωσε ο μακάριος  Ζαχαρίας  τη συγκεκριμένη… γαμοπαγίδα

(κατά το "ποντικοπαγίδα" η λέξη "γαμοπαγίδα"),

 γι αυτό σου τονίζω   ότι: «ουδέν κακόν αμιγές καλού» και «κάθε εμπόδιο για καλό» ή «αν είναι νά ρθει θε ναρθεί αλλιώς θα προσπεράσει»-  με πιάνεις;

-Σε πιάνω! προχώρα! άμα αρχίζεις την άχρηστη  πολυλογία, τα νεύρα μου κυρά μου! τα νεύρα μου, κάνει και ζέστη, έλεος!

 -Άχρηστη  πολυλογία»; αχάριστο alter ego μου!

Επιδίδομαι  σε... γαργαλιστικές....

 (τρόπος του λέγειν "γαργαλιστικές" ... τίμιε  πάτερ μου, μηννννν... αγριεύει το μάτι σου)...

....λεπτομέρειες προκειμένου  να σου ζωντανέψω την εικόνα, να σε βοηθήσω να καταλάβεις καλύτερα  και συ «μου τη λές» κι από πάνω; ασέβαστη!

-Τιμωρία!  
Θα σου τραβήξω, χαμένο,  σφαλιάρα κασσιδιάρικη και θά  'ρθεις στα ίσια σου!
............................................................................

(Σε αυτό το σημείο της ανάρτησης,  διημείφθησαν διάφορα, χάριν συντομίας-και μη σκανδαλισμού σου- τα παραλείπω, ευλαβικέ αναγνώστα μου )
.................................................
...................................................
-Λοιπόν;  
Που είχαμε μείνει μετά τον... σχιζοκαβγά; 
Τι δια των λέξεων, σήμερον,  περιγράφαμε; 

-Περιγράφαμε  τις αναμνήσεις απ' τον Ζαχαρία τον αλησμόνητο!

-Α μάλιστα.!
Ας είναι καλά, όπου και αν βρίσκεται, αν ζεί ακόμη, βεβαίως-  θα κοντεύει να γίνει Μαθουσαλίξ  τώρα κι αυτός -σαν και του λόγου μου-   εξάλλου  η ζωή εκάστου αποτελεί πολυτιμότατον δώρον ανά παν  δεύτερον ανανεούμενον- τα ξέρεις, τα γράφω  πλειστάκις-  τα επαναλαμβάνω, ωστόσο κάθε τρεις, προς μεγαλυτέραν εμπέδωσινννν!.

-Και διατί, λοιπόν,  μου έμεινε αξέχαστη αυτή  αύτη  η ψυχή τού αγροτόπαιδος Ζαχαρίου;

Διότι,ο καλόβολος και νορμάλ κατά τα άλλα προκομένος  πάλληξ,  έκρυβε  ένα βίτσιο παράξενο.

-Τι βίτσιο;
-Δεν το φαντάζεσαι!

Παθιαζόταν με τα φίδια, ο φέρελπις νέος!

-Απίστευτο!

Τότε δεν υπήρχε παντού στα χωριά  τυφλεόραση, ούτε ξέραμε τους «κουμπιούτερ», δεν είχαν γίνει -ακόμα- της μόδας, οι σαύρες και  τα  ερπετά, δεν τα πουλάγαν -τα σιχαμένα μου-  σε πετ-σοπάδικα, όοοοχι!

Ο Ζαχαρίας  μπορώ να σε διαβεβαιώσω,  ανωμοτί,  υπήρξε  πρωτοπόρος στην εν λόγω ξεχωριστή  ενασχόληση.

 Η αλήθεια είναι  πως δεν   σκέφτηκα να διερευνήσω  τι κόλλημα «είχε φάει» με το είδος αυτό των πλασμάτων

(παρακαλώ τους πσυχίατρους, και τις... πονηρεμένες κουλτουριάρες που περνάν από τη σελίδα,  να μην αρχίσουν τα ψυχαναλυτικά  τους,
 « ίλεως ίλεως, ζαβακατρανέμια!» )

 Κάθε τόσο, όμως,  εκεί στους αγρούς  που έτρεχε από πρωίας μέχρι νυκτός, με τα τρακτέρια του,  προκειμένου  να βγάζει τον επιούσιον,  

(διότι ήτον και το πρώτον  νοικοκυρόπαιδο της περιοχής Μεσσηνίας, με τα σέα του, με τα μέα του, με όλα τα εργαλεία του)

 εκεί, λέγω, που χωραφαρμένιζε, γεμάτος ενέργεια,  όλο και κάποιο κομψό, γυαλιστερό  φιδάκι- στο εντελώς  απροσδόκητο- ξεπεταγόταν  μπροστά του! 

Ως που να ουρλιάξεις, πανικόβλητος,  εσύ, ο ανυποψίαστος φίλος,  στεντορεία τη φωνή, κι ως το Θεό  φρικαρισμένος :

- Ζαχαρίααα! φίδι μαύρο και κολοβό που σε έφαγε!

 ο  Ζαχαρίας είχε καπακώσει αστραπιαίως το φίδουκλα, αφαιρώντας    με ταχυδακτυλουργία  Χουντίνι , το δηλητήριο- αν τύγχανεν επικινδύνως  ιοβόλος ο όφις -λόγου χάρη, οι έχιδνες.
Στη συνέχεια ..ως λάφυρο πολύτιμο,  έφερνε  περιχαρής  στο σπίτι , με τρυφερότητα  το... πλάσμα, διπλωμένο στο τσεπάκι τού παντελονιού,  ή του πουκάμισου, κοινώς,  τον όφι τον αναγόρευε -δια της φροντίδος-  σε   κατοικίδιο- "βάι βάι μανούλα μ'" - και εφεξής,  την έχιδνα, ή τη δεντρογαλιά, ας πούμε,  την   τάιζε, τη φρόντιζε, την  έχωνε στοργικά  κάτω από το μαξιλάρι, όταν ερχόταν η  ώρα του ύπνου, για...χρυσή
-ασημί -ακριβέστερον-  παρεούλα του,

-   κι οι οχιές, κατά βάθος   " στοργή και προδέρμ" ψάχνουν απεγνωσμένα -

ναι, ναι!  τέτοιες απείρου κάλλους σκηνές ξετυλίγονταν,  και ελάχιστα απ' όσα συνέβαιναν   αναφέρω- δεν θέλω να σε κουράσω περιστεράκι μου!

Όταν ξημέρωνε ο Θεός την ημερα- αφού ο γόης  φιδιών (και ουχί κοριτσιών)   είχε χαράματα,  πάρει τους δρόμους για τα χτήματα-πλησίαζε  η μάνα του Ζαχαρία, η  καλή γυναίκα,  ανυποψίαστη, να σάξει  τον κράββατον.
Καθώς μισοτράβαγε την κουβέρτα,  ιδού,  αγουροξυπνημένο,  και το ευτυχισμένο φιδάκι, να τεντώνεται νωχελικά,  στης ευνής,  τα σεντόνια!

 -Παναγία μου!!!

 Η μήτηρ,  αναπηδούσε  ως το ταβάνι,  κοψοχολιασμένη, χαχα... απορούσε  μετά ο Ζαχαρίας, παρότι νοικοκυρόπαιδο, γιατί δε "σταύρωνε",  λέει, γυναίκα- ούτε στον ύπνο του- τέλος πάντων μην ανοίγω πολύ τη συζήτηση,  δεν είναι  θέμα μας,   της παντρειάς τα κωλύματα, φιλάρα αναγνώστα, ας προχωρήσω, μετά την εύθυμον ταύτην εισαγωγήν, εις το ουσιαστικόν και σοβαρόν  παρασύνθημα.

-Ποίον ήτον, νομίζεις, το δεύτερον πάθος του Ζαχαρία;

Το δεύτερον πάθος του Ζαχαρία ήταν η Αλήθεια του Κυρίου Ιησού Χριστού.


 Διάβαζε το Ευαγγέλιο καθημερινά και αγωνιζόταν ψέμα να μη λερώσει τα χείλη του, και να είναι ο λόγος του «ναι, ναι» ή «όχι, όχι», όπως ταιριάζει σε άνθρώπους   περήφανους  και όχι σε δούλους περίτρομους, ή σε χαφιέδες.

Το δηλητήριο των  όφεων,  ποτέ του  δεν το φοβήθηκε  ο ηρωικός  Ζαχαρίας,
ούτε τα στοιχεία της φύσεως, ούτε καν τις θεότρελες  τις  γυναίκες!

Ένα πράγμα μόνο, στη ζωή του,   φοβόταν ο ευλαβέστατος:

Της πολυπρόσωπης αμαρτίας το δηλητήριο το δραστικότατο, που εξοντώνει τις ψυχές στον Αιώνα.

Γι αυτό και  άπαξ  και  τον κάλεσαν σε  δίκη ως μάρτυρα, πηγαίνοντας  στο δικαστήριο να καταθέσει,  αρνήθηκε   να τοποθετήσει το χέρι του στο Ευαγγέλιο, επειδή-τόνισε  με θάρρος στους δικαστές:

-Ο Κύριος Ιησούς, κατηγορηματικά, απαγορεύει στους πιστούς Του, τον όρκο!

Οι δικαστές,  σε κείνη τη δίκη, εγκεφαλικό παραλίγο  να πάθουν- το  νιώθεις.

Δεν είχαν συνηθίσει,  απλός  θνητός και μάλιστα νέος, να  φέρνει στην μεγαλειότητά τους, θεολογικού  περιεχομένου, αντίρρηση!

Αντιμετωπίζοντας ωστόσο,  την μέχρι θανάτου  άρνηση του Ζαχαρία
να  ορκιστεί στο Ευαγγέλιο, όπως ο ανθρώπινος νόμος επέταττε,
τού έριξαν στα αφτιά  ποινή φυλάκισης  μηνών κάμποσων,  ποινή ανεξαγόραστη-  που ήταν όλη δική του!

Ο Ζαχαρίας  υπομονετικά, την εξέτισε.
Και διάβαζε  την Αγία Γραφή
στη φυλακή στο κελί του, γεμάτος θεία ειρήνη.
............................................................
.................................................................
Κατάλαβες τώρα γιατί  θυμήθηκα, τον  εντιμότατο  εκείνο,  αγρότη;

Επειδή  προσφάτως  -"θαύμασα"  στο δελτίο  ειδήσεων-  το επίσημο Ελλαδικό  ιερατείο  μαζί με τον  αρχηγό της  νέας κυβέρνησης  να παραβαίνουν πανηγυρικά την Απαγορευτική Εντολή περί του Όρκου  και όλη αυτή την Παράβαση, βεβαίως βεβαίως,  να την πραγματώνουν δήθεν με... ευλάβεια «εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος»!
............................................................
................................................................
Αγαπημένο μου...

«Ή στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε»

Και κάπου τη "μπάλα", ως "Ελληνοχριστιανικόν  Έθνος" τη χάσαμε,  γι αυτό σου λέω:

Με έχουν ζώσει , ουχί του Ζαχαρία,

αλλά πολύ χειρότερα εκείνων - του Ζαχαρία –

Τα μαύρα-πίσσσα κατάμαυρααα!- ιοβόλα φιδάκια!

Μόνο μεγάλο θαύμα μάς σώζει! 

Καλό μας ξημέρωμα!
   
Σαλογραία






   










39 σχόλια:

  1. Το πρόβλημα δεν είναι ο όρκος μιας κυβέρνησης. Όχι, το πρόβλημα είναι αλλού. Στο πόσο κι αν αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό, το συγκεκριμένο Θεό κι όχι άλλον,και στο υποκριτικόν του πράγματος. Ίσως, σίγουρα, είναι η τελευταία φορά που είδαμε ορκωμοσία κυβέρνησης. Προσωπικά συμφωνώ. Δε χρειάζεται το κράτος την εκκλησία, ούτε την ορκομωσία. Ο καθένας στο πόστο του. Η εκκλησία στο δικό της, το κράτος στο δικό του. Εκεί θα φανεί τι και πόσο είναι ο καθένας. Στην αφάνεια κι όχι στη δόξα της εξουσίας και τη συναλλαγή.
    Σίγουρα σήμερα θα τον περιλάμβαναν τα μμε το Ζαχαρία και θα γνώριζε δόξες. Τι κι αν δεν ήξερε γραμματική; Σιγά τα ωά!! Εκεί να βλεπες, συ που έμεινες στη γραμματική κι όχι στα...φίδια του παιδιού!!χαχαχαχαχα
    Κάποτε είχα ένα μαθητή, παιδί δημοτικού, που χε την πετριά με τα φίδια. Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο ζώο είναι έντελώς παρεξηγημένο. Το αδικούμε. Και στη χώρα μας δεν έχουμε τόσο επικίνδυνα φίδια. Μόνο η οχιά κι ένα άλλο μικρό είναι τα δηλητηριώδη.
    Ελπίζω χτες βράδυ να μην είδες φίδια στον κήπο σου(μια φορά έχω δει όνειρο με φίδια, 2 όνειρα θυμαμαι στη ζωή μου, δε βλέπω, κι ήταν τόσο εντυπωσιακό που το θυμάμαι χρόνια τώρα. Θα στο διηγηθώ κάποια στιγμή..είναι πολύ ενδιαφέρον).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ;-)
    Καλημέρες φιλενάδα!

    Περιμένω και τα όνειρα με τα φίδια...

    Ίσως να κάνουμε μια ανάρτηση για όνειρα και εκείνα ιστορήσουμε διάφορα...

    Ναι το πρόβλημα δεν είναι ο όρκος της κυβέρνησης και η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ του ΛΟΓΟΥ του Κυρίου που γίνεται από το ίδιο το μεγαλόσχημο ιερατείο.

    Το πρόβλημά μας, είναι η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.

    Η οποία υποκρισία, για να συντηρείται, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δίνει μεγάλα επίγεια κέρδη και οφέλη σε αυτούς που την ασκούνε.

    Με ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ που οι ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ χρησιμοποιούν το Θεό, δηλαδή το Πρόσωπο που ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΑΣΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
    προκειμένου να κρατάνε με τη δύναμη του ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ
    τους ανθρώπους ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΥΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΑΘΗ ΘΕΛΗΜΑΤΑ, τα οποία τα βαφτίζουν "θέλημα του Κυρίου"

    Αυτό μου δημιουργεί μια οργή που ΑΚΟΜΗ, στην ηλικία της ωριμότητας που βρίσκομαι, δεν έχω καταφέρει να ξεπεράσω.

    Διότι από ανθρώπους ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ, Ο Λ Α ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά...από σένα πάτερ μου, βολεμένε μου δημόσιε υπάλληλε, που ...κόπτεσαι ΤΑΧΑΜ για την ΑΛΗΘΕΙΑ του ΘΕΟΥ, και την ΑΛΗΘΕΙΑ την έχεις καταντήσεις ένα πατσαβούρι σαν και τα μούτρα σου, έλεος δηλαδή...ΠΟΣΟ ΣΘΕΝΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΩ, για να παριστάνω ότι δεν βλέπω την ΑΘΕΟΦΟΒΙΑ ΣΟΥ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν εστίασα στους ιερείς, αλλά στους πολιτικούς. Τους ιερείς τους τοποθετώ το ίδιο με μένα. Καμιά διαφορά μεταξύ των χρριστιανών. το όνειρο με τα φίδια είναι ένα ψυχολογικό καθαρά όνειρο, εντυπωσιακό όμως. Θα στο γράψω αργότερα. Έχω δουλειές τώρα έχω και κήπο βλέπεις. Θα σου στείλω και φωτό με τα πεπονοκάρπουζα!! τρέλα. θεωρώ το πιο σημαντικό δώρο που μου δόθηκε εσχάτως από το Θεό(τον κήπο εννοώ). Δε γίνεται να μην πιστεύει άνθρωπος στο Θεό που ασχολείται με τη φύση......αδύνατον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ;-0
    Πεπονοκάρπουζα;
    Απίστευτο!
    Στείλε οδηγίες!
    Τι τους κάνεις και ξεφυτρώνουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πεπόνι και καρπούζι εννοώ, χωριστά. Τη λέξη έβαλα μαζί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ;-)Παιδί μου δεν είμαι και τόσο βλάκας πια, το κατάλαβα, απλά απόρησα, πώς σου φύτρωσαν ΚΙΟΛΑΣ, διότι στο δικό μου μποστάνι, ούτε πέρσι, ούτε φέτος φύτρωσε το είδος. Γι αυτό ζήτησα οδηγίεςςςς!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι θέμα μάστορα!!!χαχχαχαχαχαχα
    πέρα από την πλάκα...έχει λίπανση το έδαφος; τσαπίστηκε σωστά; Ποτίζονται σωστά; Μπορεί το έδαφος να μην υποστηρίζει τη συγκεκριμένη καλλιέργεια..δεν ξέρω, απλά γράφω διάφορα...τι υψόμετρο είναι; Να ρθώ να σου καλλιεργήσω; χαχαχαχαχα έβαλα πεπονιά για όψιμα στο σπίτι...έσκασε το φυτό κι αναπτύσσεται....ουαου!!! Μιλάμε θεϊκή εργασία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ;-)
    Πολλά ρωτάς!
    Δεν μπορώ να απαντήσω σε καμία ερώτηση.
    Πρέπει να μιλήσω με τον...κηπουρό πρώτα!
    ;-)
    Οι φωτό υπέροχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δε ρωτάω, δείχνω το πεδίο έρευνας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Για τις φωτό! Αγόρασα καλό κινητό! Για να παρηγορηθώ για το ..χαμένο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ;-)
    Από έρευνα εδώ...να φάει και ο κοτόπουλος Παταβούκος.
    Και ουδέν κακόν αμιγές καλού ΚΑΙ με την απώλεια του κινητού, λοιπόν.
    Φιλιάααααααααααααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ακόμα ζει ο Παταβούκος; χαχαχαχ Εμένα η μάνα μου στο χωριό "έστρωσε" κι άλλη κλώσσα!! Τα πρώτα έχουν ήδη μεγαλώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ;-) Ελήφθη ο σύνδεσμος για τα ιστορικά, ευχαριστώ.

    Δεν είναι θέμα ευφυίας μερικά πράγματα.
    Η πληροφορία κυκλοφορεί σε μύριες σελίδες στο δίκτυο.
    Φακελωνόμαστε καλά όλοι και από μόνοι μας, δόξα στον Κύριο!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. χαχαχχαχαχα
    Έχεις χιούμορ, δείγμα ευφυίας!!Κι αυτό.
    Τώρα πως από το Ζαχαρία, τα φίδια φτάσαμε στα πεπονοκάρπουζα κι από κει στο μεγάλο αδερφό...αυτό μόνο συ κι εγώ...χαχαχαχαχαα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ;-)
    Φιλενάδα
    Το ποιός ΠΡΑΓΜΑΤΙ είχε ευφυία, θα φανεί ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ.
    Μέχρι τότε ΥΠΟΜΟΝΗΗΗΗΗ!
    ;-)
    Ναι, το ταλέντο της ...χάλασης του συνειρμού και της εκτροπής από το κύριο θέμα, το έχουμε επαρκώς αναπτύξει!
    ;-)
    Αντε να κάνουμε και κανα οικιακό πριν πιάσει η μεγάλη η ζέστηηηηη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο συνειρμός δε χαλιέται, αγαπητή μου, απλά φανερώνει, έστω κι απειροελάχιστα δυνατότητες ανάπτυξης του μυαλού σε συνδυασμό μ εμπειρία και γνώση.....κλπ...χαχααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ;-)
    "Χάλαση συνειρμού" είναι όρος ψυχιατρικός για περιγραφή παραληρήματος που μπορεί να συνοδεύει μια ψυχική νόσο όταν αυτή βρίσκεται σε έξαρση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ο κάθε άνθρωπος κοιτά από διαφορετική σκοπιά τα πράματα! ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ;-) Ναι.
    Ακριβώς γι αυτό έγραφε κι ο Ελύτης:
    "Δώστε μου το Θεό και θα συννενοηθώ αμέσως.
    Με τους ανθρώπους είναι το ΔΥΣΚΟΛΟ!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το έχουμε θεοποιήσει ολίγον τι τον Ελύτη; Κι ειδικά οι χριστιανοί ενώ ο ίδιος ζούσε μια εντελώς αλλιώτικη ζωή..
    !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ;-)
    Προσωπικώς ΔΕΝ έχω θεοποιήσει άνθρωπο ΚΑΝΕΝΑΝ όσο ζεί αυτός ο άνθρωπος, και όποιος διαβάζει αυτό το μπλογκ, ΛΟΓΙΚΑ, θα πρέπει να το έχει καταλάβει.

    Απλώς θαυμάζω το χάρισμα του Ελύτη στη γλώσσα και μια και διατύπωσε με ΩΡΑΙΟ ΤΡΟΠΟ, μια ΑΛΗΘΕΙΑ που με ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ,είπα να χρησιμοποιήσω το τσιτάτο(το έχω ξαναγράψει)

    Ουδέν έτερον.

    Με τον προσωπικό του βίο, δεν έχω ασχοληθεί.

    Δεν με αφορά.

    Μακάρι είναι καλά εκεί που βρίσκεται...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ω Θεέ μου...είχα γράψει ένα κατεβατό ότι ΔΕΝ κατέχω από ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ονείρων και λίγο πριν το στείλω σβήστηκε.
    ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δε ζήτησα ερμηνεία, την εχω δώσει εγώ μια και μ αφορά άμεσα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ;-) α! ξέρεις την ερμηνεία, απλά ρώτησες τη δική μου άποψη; τι σημασία θα είχε; μου κάνεις τέστ ...νοημοσύνης; είπαμε είμαι ΒΛΑΚΑΣ...ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. τη δική μου ερμηνεία ξέρω. Των άλλων την αναζητώ!!Αλλά δεν τη δίνουν! Δεν τους άρεσε φαίνεται!!Τ όνειρο ντε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. και μπορείς να ...αυτοπροσδιορίζεσαι.το πως εγώ σε τοποθετώ αφορά μάλλον εμένα...;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. ;-)
    Δεν έχει ΚΑΜΙΑ σημασία, τι πιστεύω εγώ για μένα όπως ΔΕΝ έχει καμία σημασία τι πιστεύεις εσύ ή όποιος άλλος για μένα, και για κάθε πρόσωπο.

    Σημασία έχει ΜΟΝΟ η γνώμη του Κυρίου, αλλά αυτή την βεβαία και ασφαλή ΜΟΝΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΘΑ ΤΗΝ ΛΑΒΟΥΜΕ Μ Ε Τ Α θάνατον.

    Μέχρι τότε, ας ΜΗΝ παίρνουμε κατάκαρδα, καμία κρίση ανθρώπινη...
    Τη βρίσκω ΑΚΡΩΣ απελευθερωτική αυτή τη σκέψη.
    Εμείς μόνο ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
    ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
    ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Κάτι επί του εισερχομένου θα πεις; Τα λοιπά, άστα.Γνωστά..;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ;-)
    Τὠρα ἐχω χἀσει τη μπάλα...
    Το όνειρο που μου είπες, μου θύμισε σουρεάλ σκηνές από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, χαχα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. E, καλά!! Κι είχες γράψει κι ενα κατεβατό και τώρα το ξεπετάς με μια σειρά. Και μόνο τον κόπο μου που το γραψα και την οδύνη που το μαυαθυμήθηκα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ;-)
    Αυτά που έγραφα και χάθηκαν ήταν γενικά, όχι ερμηνευτική προσέγγιση του ονείρου.
    Ξαναλέω ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ, για τα όνειρα των άλλων.Μόνο ΈΝΑ δικό μου ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ όνειρο είχα κάποτε και σε κείνο ΔΕΝ ΈΔΩΣΑ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ , ΕΠΕΙΔΗ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ. ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
    .....................
    Για το άλλο που ρωτάς η απάντηση ΣΤΑΘΕΡΑ είναι ΟΧΙ.
    ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑ ΜΑΚΡΩΝ ΕΞΗΓΗΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΖΕ, ΩΣ ΛΟΓΟΥΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Σαλογραία,
    ο Ζαχαρίας εἶναι/ἦταν ἕνας μάγκας χριστιανός. Πούλησε χριστισνική μαγκιά στόν δικαστή καί μπράβο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Φίλτατε Γάιδαρε,

    χαίρομαι πάντα πολύ να ακούω την τίμια σου κουβέντα.

    Οι φωτό ήταν από το μποστάνι της φιλενάδας δασκάλας, άσχετες με το θέμα.

    Μακάρι να είναι καλά ο Ζαχαρίας.

    Ίσως φέτος το καλοκαίρι να πρέπει να κάνω ένα ταξίδι στη Φοινικούντα, όπου έμενε, να μάθω νέα του.

    Δεν το διανοούμαι ότι μπορεί να μπαίνει στο Ίντερνετ, ο φιδομανής Ζαχαρίας μου.

    Μπορεί να ασχολούνται τα παιδιά του, ή και εγγόνια αν έχει.
    Μπορεί να έχει γίνει και καλόγερος(μακάρι!)

    Δεν θυμάμαι πια και το επίθετό του, κάποια κατάληξη σε -άκης είχε νομίζω.

    Αν κάποιος διαβάσει αυτά και κάτι γνωρίζει, ας μου πει, θα τον αγαπήσω και θα του ταχυδρομήσω καραμελίτσες Τεντούρας, για ευχαριστήρια.

    Ο Ζαχαρίας ακολουθούσε με ζήλο και το πάτριο εκκλησιαστικό εορτολόγιο, τότε που εγώ ακολουθούσα ακόμη το νέο.

    Δεν το ανέφερα στην ανάρτηση για να μην νευριαστούν μερικοί και νομίζουν ότι έχω ΚΑΜΙΑ διάθεση να τους κάνω προσηλυτισμό.

    Με τέτοια ζέστη Παναγία μ' και την υπόταση που με δέρνει παιδιόθεν, για ιεραποστολές τέτοιες, δεν έχω την παραμικρότερη διάθεση.

    Μόνο για άραγμα κάτω από σκια με ένα καλό βιβλιαράκι ανά χείρας-εμαρτία εξομολογημένη...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ;-(
    Πάλι έγραψα ένα κατεβατό, πάλι πάτησα λάθος κουμπί, δεν πρόλαβα να το σώσω και χάθηκε.
    Κρίμα!
    Δεν αντέχω να επαναλάβω.
    ΚΑΝΕΙ ΖΕΣΤΗ!
    Σκέφτομαι, αγαπημένα μουμ να ΜΗΝ ΑΝΕΒΑΖΩ ΣΧΟΛΙΑ.
    ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΑΙΩΣΩ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ...

    ΚΟΥΡΑΣΗ.
    ΖΕΣΤΗ.
    ΔΟΥΛΕΙΕΣΣΣΣΣ!

    ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Θεωρώ πάντα επίκαιρο το θέμα που έγραψα τότε.
    Και το θυμήθηκα πάλι σήμερα που έλαβα από το φίλο μου Σάκη,
    ἐνα βίντεο, με έναν οργισμένο δεσποτάκο και με αφορμή το θέμα του όρκου.
    Δεν θα είπω περισσότερα ίνα μη συγχιστεί ο δεσπότης...
    -Ω Κύριε! Σώσον ημάς τους πάνυ παραλογιασμένους, που παριστάνουμε τους Χριστιανούς ενώ ακόμη ΔΕΝ βάλαμε αρχή Μετανοίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή