"Όπου το πτώμα εκεί... και οι αετοί"(Ματθ. κδ΄, στ.28)-Νικόλαος Καβάσιλας και επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Αετοί* 

(του εν αγίοις Νικολάου Καβάσιλα , κεφάλαιο  από το έργο του:
 " Η Μυστική εν Χριστώ Ζωή )
......................................................................

"Τα μετέωρα βάρη ορισμένων σωμάτων , όταν κοπούν οι αλυσίδες που τα κρατούν
ψηλά, πέφτουν προς τη γη  και ζητούν αμέσως να πιάσουν τον τόπο τους στο έδαφος.
Έτσι και τα σώματα των αγίων Χριστιανών.
Βρίσκονται βέβαια πάνω στη γη  και είναι δεμένα με τη φθορά και βασανίζονται μένοντας εδώ, γι αυτό "στενάζομεν-λέει-εν τω σκήνει"(Β΄Κορ.ε΄4).

Σαν όμως θα φανεί η ελευθερία , ο Χριστός, με ακράτητη ορμή θα στραφούν προς Αυτόν και θα πιάσουν τον δικό τους,  κοντά Του, τόπο.

Γι αυτό ο Παύλος, δείχνοντας πως ο δρόμος αυτός είναι διαφορετικός, ουράνιος, ονομάζει αρπαγή το πράγμα.

"Αρπαγησόμεθα γάρ-λέει-εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα"(Α΄Θεσ.δ΄ 14).

Και ο Σωτήρ λέει ότι θα  παραλαμβάνωνται οι άνθρωποι την ημέρα της Κρίσεως.

 "Τότε έσονται εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται  και ο είς αφίεται"
(Ματθ.κδ 28), δηλώνοντας  ακριβώς εκείνο , ότι τίποτε πια δεν θα υπάρχη ανθρώπινο , ώστε να καθυστερήση
κανείς.

Αλλά ο Ίδιος ζήτησε τους πλανημένους.

Έπειτα τους έδειξε το δρόμο και επειδή δεν μπορούσαν να βαδίσουν, τους εσήκωσε στους ώμους και τους μετέφερε όταν έπεφταν, τους ξανασήκωνε κ όταν ραθυμούσαν, τους διώρθωνε και όταν έφευγαν, τους παρακαλούσε και δεν έπαυσε καθόλου να τους παρακινή στη σωτηρία τους.

Έτσι και τότε, όταν θα τρέχουν οι χριστιανοί, τον τελικό δρόμο τους , Εκείνος θα τους αναστήση, για να πετάξουν προς  τον Ουρανό, Εκείνος θα τους φτιάξη τα φτερά. 

Γι αυτό και τους ονομάζει αετούς, που θα συγκεντρωθούν πάνω στο πτώμα.

"Όπου γαρ -λέει-το πτώμα εκεί συναχθήσονται και οι αετοί"(Ματθ.κδ΄28)

Διότι από τράπεζα σε τράπεζα θα πάνε. 

Από την καλυμμένη Τράπεζα της θείας Ευχαριστίας στην ήδη φανερή. 

Και από τον άγιον Άρτο στο Σώμα.

Τώρα βέβαια ο Χριστός είναι Άρτος  γι αυτούς, διότι την ανθρώπινη ζουν ακόμα ζωή, και είναι επίσης πασχαλινό δείπνο, διότι διαβαίνουν από τα εδώ προς την πόλι του Ουρανού.

Όταν δε "αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί"(Ησ.μ΄,31) λέει ο θαυμαστός Ησαίας και τότε θα καθίσουν πάνω σ' αυτό το ίδιο το Σώμα του σταυρωθέντος Ιησού χωρίς κανένα πια προπέτασμα. 

Αυτό δηλώνει και ο μακάριος ευαγγελιστής Ιωάννης όταν λέη:

"Οψόμεθα αυτόν καθώς εστιν".

Διότι ούτε Άρτος είναι ο Χριστός για εκείνους  που έπαυσαν να ζουν αυτή την επίγεια ζωή, ούτε περιμένουν πια Πάσχα.

Η έννοια του σώματος όμως έχει πολλά να μας πη. 

Διότι να τα χέρια του Χριστού με τα τραύματα. 

Να τα πόδια που φέρνουν τα σημάδια των καρφιών και η πλευρά που φέρνει  ακόμη το σημάδι της λόγχης.

Τούτο το Δείπνο της θείας Ευχαριστίας, μάς οδηγεί σ' εκείνο το Σώμα. 

Χωρίς όμως αυτό το Δείπνο είναι αδύνατον να λάβουμε εκείνο, όπως δεν μπορεί να λάβει πείρα  του ηλιακού φωτός, όποιος έχασε τα μάτια του.

Διότι αν δεν έχουν ζωή μέσα τους, όσοι δεν εδείπνησαν στο Δείπνο αυτό, πώς είναι δυνατόν η αθάνατη Κεφαλή ο Χριστός , να γίνη κεφαλή μελών τα οποία είναι νεκρά;

Μία είναι η δύναμις της αγίας Τραπέζης, ένας ο Οικοδεσπότης και σ'αυτό τον κόσμο και στον άλλο. 

Εδώ είναι ο νυμφών, εδώ η προετοιμασία για τον νυμφώνα, εδώ κι ο ίδιος ο Νυμφίος.

Επομένως, όσοι φεύγουν προς την αιώνια ζωή χωρίς να έχουν μαζί τους τα δώρα αυτά, τίποτε πλέον δεν τους απομένει.

Όσοι όμως πραγματικά έλαβαν την Χάρι και την διετήρησαν, αυτοί και στη χαρά του Κυρίου τους εισήλθαν και μπήκαν μαζί με τον Νυμφίο (Λουκ.ζ΄21) στον Νυμφώνα και απόλαυσαν την τρυφή που χαρίζει το Αιώνιο Δείπνο.

Και αυτά δεν επέτυχαν εκεί για πρώτη φορά, αλλά ό,τι μετέφεραν μαζί τους, αυτά και δοκίμασαν καθαρώτερα με την φανέρωσι του Χριστού.

Τούτο το φανερώνει καθαρώτερα ο λόγος σύμφωνα με τον οποίον:
"Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν"

(Αγίου Νικολάου Καβάσιλα "Η Μυστική εν Χριστώ Ζωή" σελ.190-193 έκδοσις Ι. Ησυχαστηρίου Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Κουφάλια Θεσσαλονίκης)
..................................................................................

* "Την κοινή κατά την Β΄ Παρουσία ανάστασι ο βυζαντινός μυστικός , ακολουθώντας τον Παύλο, ονομάζει "αρπαγή". "Αρπαγησόμεθα γάρ, φησιν, εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα "(Α΄ Θεσσαλονικείς4, 17 )

Γι αυτό και ο Κύριος ωνόμασε τους αγίους αετούς (Ματθ.24,28)

Ό,τι συμβαίνει στα μεγάλα βάρη , ερμηνεύει ο Καβάσιλας, που όταν κοπούν τα δεσμά που τα κρατούν μετέωρα, πέφτουν με δύναμη στη γη, θα συμβή και στα σώματα των αγίων...Το αναστηθέν Σώμα του σαρκωθέντος Δημιουργού θα λάμψη ως το πραγματικό κέντρο της παγκοσμίου έλξεως, και θα ελκύη στον  εαυτόν του τα πάντα.
(Παναγ. Νέλλα "Ζώον Θεούμενον" . Εκδόσεις Εποπτεία Αθήναι 1979 σελ. 179)
..........................................................................
...............................................................................................

Παραθέτω και μια δεύτερη ερμηνεία από τον εν αγίοις επίσης αναπαυόμενο επίσκοπο Νικόλαο Βελιμίροβιτς 

"Περί του πτώματος και των αετών"

"Γράφετε πως "υπάρχουν πολύ δύσκολα χωρία στην Αγία Γραφή".

Εξαρτάται από το πνευματικό ύψος του αναγνώστη.

Είναι πολύ περισσότερα τα εύκολα και σαφή λόγια , που όταν εφαρμοστούν στη ζωή κάνουν και το πέπλο από εκείνα τα δύσκολα να πέσει.

Έτσι, ρωτάτε, περί των λόγων του Χριστού:"Όπου γάρ έαν ή το πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί"(Ματθ. 24, 28).

Στη φύση αυτό είναι ξεκάθαρο.

Μόνος  σας βλέπετε, πως οι αετοί μαζεύονται πάνω στα πτώματα και μάλιστα τα αισθάνονται από τόσο μεγάλο ύψος  και από τόσο μακριά , ώστε ο άνθρωπος πρέπει να αναρωτιέται παραξενεμένος , με ποιο αισθητήριο  μαθαίνουν πού βρίσκεται το πτώμα;

Με το αισθητήριο της όσφρησης , ή με κάποιο έκτο αισθητήριο, σαν τον δρυοκολάπτη , που ξέρει ακριβώς, πού βρίσκεται το σκουλήκι  στο δέντρο και εκεί και τσιμπά;

Ο Χριστός αναμφίβολα μιλάει εδώ για το δικό Του πτώμα.

 Μιλάει για τον μέλλοντα χρόνο:"εκεί συναχθήσονται( θα μαζευτούν) οι αετοί".

Εάν δεν εννοούσε τον εαυτόν Του, θα μιλούσε σε χρόνο ενεστώτα για ένα συνηθισμένο και καθημερινό φαινόμενο: εκεί συναντιούνται οι αετοί.

Αλλά, Αυτός μιλάει σε μέλλοντα χρόνο , αφού εννοεί το δικό Του σώμα, και αφού μιλά πριν τον θάνατό Του, δηλαδή προφητικά.

Και η προφητεία εκπληρώθηκε. 

Στον Γολγοθά κρεμόταν το δικό Του νεκρό σώμα.

Για δεκαεννέα(τότε που έγραφε) αιώνες πολλές χιλιάδες προσκυνητών μαζεύονται χρόνο  με τον χρόνο στον Τάφο Του κάτω από τον  Γολγοθά.

Αυτοί οι προσκυνητές -δεν πρόκειται για τουρίστες-επισκέπτονται τον Τάφο του Σωτήρα τους από υψηλή πνευματική ώθηση και ανάγκη: για να θρέψουν και να ποτίσουν τις ψυχές τους έτσι όπως οι αετοί  τρέφονται με τα νεκρά σώματα.

Οι πραγματικοί προσκυνητές του Τάφου του Χριστού είναι και οι πραγματικοί αετοί του Χριστού. 

Ακόμα αυτός ο λόγος αναφέρεται και σ'  όλους τους κοινωνούς , οι οποίοι κοινωνούν από το άγιο Ποτήριο με το αίμα του Χριστού.

 Όλοι αυτοί είναι οι αετοί του Χριστού που πεινασμένοι και και διψασμένοι, πέφτουν μπροστά στο ιερό και ρουφούν τη ζωή από το πτώμα, δηλαδή από το σώμα του Χριστού, το σφαγιασμένο σώμα, τη θυσία, τον σφαγιασθέντα Αμνό   του Θεού, για μας και για τη σωτηρία μας.

Με ποιο  αισθητήριο μαθαίνουν εκείνοι ότι στην Άγια Μετάληψη υπάρχει η τροφή και η ζωή;
Σαν με κάποιο  έκτο, άϋλο, πνευματικό αισθητήριο, με ανεπτυγμένη και οξεία πίστη -αισθητήριο, που δυστυχώς για τους απίστους είναι αμβλυμμένο.

Όμως , γιατί μιλάμε για αισθητήριο;

Είναι ο νους ο φωτισμένος στους πιστούς με την πίστη, ή συσκοτισμένος  στους άπιστους με την απιστία. 

Ειρήνη σε σας και ευλογία από τον Κύριο"

( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σελ.91-92,  "Ιεραποστολικές επιστολές Β- από το βιβλίο- "Δεν φτάνει μόνον η πίστη" των εκδόσεων "ΕΝ ΠΛΩ")

..........................................................................................................
..........................................................................................................
Υ.Γ.:

Μαζί με τις ανωτέρω ερμηνείες, των  εν αγίοις ευρισκομένων  Νικόλαου Καβάσιλα, και Νικόλαου Βελιμίροβιτς( και το σχόλιο τού  θεολόγου Παν. Νέλλα) θα ήθελα να σε παρακινήσω, αγαπημένο μου,  ακούραστα, για άλλη μια φορά,  να μελετήσεις με μεγάλη προσοχή το βιβλίο:

" Περί συνεχούς θείας Μεταλήψεως",  των μεγάλων Αγίων Νικοδήμου Αγιορείτου και Μακαρίου επισκόπου Κορίνθου, προκειμένου  να καταλάβεις  σε βάθος πόσο επείγουσα  τυγχάνει  η αναγκαιότητα της αδιαλείπτου  Τροφοδοσίας μας.

Χωρίς συνεχή και αγία Τροφοδοσία-  κάτω από τις προϋποθέσεις που θέτει η Ορθόδοξη Εκκλησία και η εκάστου συνείδησις-   αποδυναμώνεται η ψυχή και εύκολα γίνεται  θηριάλωτος υπό του νοητού Εχθρού, που φθονεί την αγιότητα και την αιώνια σωτηρία της.

Δυστυχώς πολλοί   πνευματικοί, για διάφορους λόγους,  με... " δεξιές " τουτέστιν, εύλογες δήθεν, προφάσεις(που θλίβουν, τους αληθινά  αγίους ιερουργούς  και διακριτικούς και " ορώντας" ) προσπαθούν να απομακρύνουν τους πιστούς από το Άγιο Ποτήριο,  και να τους ψυχράνουν τον ζήλο, φοβερίζοντας και τρομοκρατώντας τους.

(Για να θαυμάσεις θεραπευτική  πρακτική διακριτικού και Ορθόδοξου Αγιορείτη πνευματικού του προπερασμένου αιώνα  μπορείς να δεις την παλιότερή μου ανάρτηση με τίτλο:Το σεξ, ο ηγουμενος Σάββας(+1821) και η συνεχής θεία Μετάληψη)

Όταν γίνουν χειροπιαστές και μη αναστρέψιμες,  οι κακές συνέπειες αυτής της αστόχαστης πρακτικής, τότε...πάπαλααα! θα  νιώσουμε  ότι  " πολύ αργά για δάκρυα Στέλαααα!..."

Φιλώντας σε, πάντα με  ελπίδα,  σού εύχομαι  φώτιση
και  τις υπομονές και της αρκούδας, με όλους  τους σκληρόκαρδους  φαρισαίους, που σε πληγώνουν,  ευλογημένο μου.

Πρέπει να αντέξουμε τον καύσωνα της ημέρας-  όσος και να 'ναι-  διότι όντως...

ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!  

Σαλογραία