Για περισσότερα επί του θέματος της κατάρας της Μάλμπορο γούμαν που έγραψε-στα δεκαεννιά του περίπου χρόνια- ο Μάριος Κουτσούκος- εδώ
-Μάριε, για όλα τα κακά και για όλα τα κακά στον κόσμο, "φταίνε"οι γυναίκες;
Οι άντρες αθώοι;
Δεν το πιστεύω!
Σαλογραία
Ό,τι τους βολεύει Σαλό!!Μου δίνεις όμως πάσα να γράψω κάτι αντίστοιχο κοιτώντας τη γυναικεία πλευρά. Πως δυσκολεύεται μια γυναίκα στην...εξεύρεση ενός άντρα!! Αλλά γι αυτό φταίνε οι κακές γυναίκες!!! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)lpap
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες τη σωστή κουβέντα νομίζω. Ό,τι τους βολεύει!
Έκαστος αποφασίζει κατά την καρδίαν του.
Και το ερώτημα διαιωνίζεται, και θα διαιωνίζεται.
Και διαιωνίζεται, νομίζω, επειδή ούτε οι άντρες, ούτε οι γυναίκες, αγωνίζονται να εφαρμόσουν τις εντολές του Κυρίου στην ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ τους ζωή και ΣΧΕΣΗ.
Κοίτα, κι εδώ οι ερμηνείες είναι υποκειμενικές! Εδώ ξέρουν τι θα λεγε ο Χριστός σε σένα!! Τι μου λες τώρα! Να με συγχωρεί ο κύριος που διατ'υπωσε τη συγκεκριμένη άποψη σε άλλο ποστ, αλλά μου φάνηκε πολύ υπερβολική..Πάρα πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα ξέραμε τι θέλει ο θεός για μας πρώτα ίσως μας έμενε χρόνος να μάθουμε τι θέλει κι από τους άλλους!!
Θα επιχειρήσω ωστόσο μια καταγραφή της ετέρας άποψης!!
δεν βλεπω καποια αναρτηση για την αδικια κατα του γεροντος εφραιμ σαλογραια.συμβαινει κατι;
ΑπάντησηΔιαγραφήLpap
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι ο ΜΕΓΑΣ ΧΑΜΟΣ της αυθαιρεσίας στις κρίσεις προκύπτει ΑΚΡΙΒΩΣ διότι οι άνθρωποι ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ούτε την παραμικρότερη υποψία ή ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ.
ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΝΟΜΙΖΩ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΟΛΟ το αλάι μαλάι.
Βάλε και την ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ να αγαπήσουμε τον πλησίον. Τον όποιο πλησίον.
Πολύ περισσότερο, ΌΜΩΣ ΒΑΛΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ το ΣΥΝ-ΤΡΟΦΟ, τον συ-ζυγο, το άλλο μισό μας κομμάτι.
ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ...
... ΝΑ ΣΥΓ-ΧΩΡΗΣΟΥΜΕ.
ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΓ-ΧΩΡΗΣΟΥΜΕ.
Επιθυμούμε ΕΓΩ-ΚΕΝΤΡΙΚΑ, ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΜΟΝΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤ'ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΚΟΝ ΜΑΣ.
Ο άλλος ας πάει να κόψει τα λαιμά του. ΝΑ ΧΑΘΕΙ.
ΔΕΝ μας ενδιαφέρει.
ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΛΩΝΟΥΝ,"ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ"ΣΥΖΥΓΟΙ ΑΠΕΡΙΦΡΑΣΤΩΣ.
ΑΛΛΟΤΕ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΛΛΟΤΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΑ.
Είχα συναντήσει πριν καιρό στο δρόμο, έναν ευγενέστατο άνθρωπο, διευθυντή σε σχολείο και συγγραφέα πολλών λαογραφικών βιβλίων.
Λοιπόν, το έφερε η κουβέντα και μου έλεγε με ΠΟΝΟ ψυχής, πόσο ΥΠΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ ΚΑΙ ΠΗΡΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ, σε μεγάλη ηλικία.
ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΕ, ΛΕΕΙ, ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΜΠΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΑΔΙ, ΚΑΙ ΑΥΤΗ, λες και ήταν δήμιος και όχι γυναίκα, αυτό το χάδι ΔΕΝ το έδινε!
Ε, μετά από δέκα χρόνια παρακάλια, ο άνθρωπος, παρά τη θρησκευτική του συνείδηση, "ΕΣΠΑΣΕ".
ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΕ.
ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΟ ΠΗΡΕ.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΥ Η ΕΝ ΛΟΓΩ, ΤΑ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΤΗ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗ ...ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...
Τι να πούμε; ΦΟΒΕΡΗ Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΘΕΛΓΗΤΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΥΘΕΝΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ.
[Πώς-ΜΕ ΤΟΣΗ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ- μένουν τα κεραμίδια ξεκάρφωτα;μυστήριον ξένον, ορώ, και παράδοξον!
;-)
Είναι ΠΟΛΥ ΛΥΠΗΡΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΩΔΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΑ ΑΓΓΙΞΩ.
Ας ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΛΕΟΣ ΜΕ Ο Λ Ο Υ Σ Η ΠΑΝΑΓΙΑ.
ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Τ Ο Σ Ο ΑΘΛΙΑ ΠΟΥ ΤΡΩΝΕ ΨΗΤΑ ΑΡΝΙΑ οι δαιμόνοι...
Ως προς όλα να τοποθετηθώ μόνο για το θέμα της σκληρότητας. Δεν αφορά μόνο γυναίκες αλλά κι άνδρες. Μπορώ να αναφέρω κι εγώ μύρια παραδείγματα. Για μένα είναι θέμα ανθρώπινου προσωπου κι όχι φύλου η σκληράδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα χριστιανικά...κρίμα. Προσωπικά ανατρίχιασα βλέποντας να πηγαίνουν τον Εφραίμ συνοδεία τόσων περιπολικών!! Ούτε ο Ρωχάμης να τανε!! Μεγίστη υπερβολή. Σκέφτομαι κιόλας πως έξω είναι όλα τα λαμόγια που καταχράστηκαν δις σε βάρος όλων μας και συγχύζομαι..Ό,τι κι αν έκανε, αν έκανε, κι αν έκανε και μόνος του, δε άξιζε τέτοιας μεταχείρισης. Ναι, να δικαστεί δίκαια, να μπει φυλακή. Ποιός λέει οχι; Όχι μόνο αυτός αλλά κάθε υψηλά ιστάμενος.
Ο Θεός ξέρει την αλήθεια.. κι όπως είπε κάποια: δεν ξέρουμε τι έγινε, πολλά λέγονται.Έχει όμως σημασία και πως τελειώνει κανείς τη ζωή του. Εν μετανοία ή όχι.
Ας ευχηθούμε τα καλύτερα και γι αυτόν και για όλους εμάς. Κυρίως να μη βιαζόμαστε ούτε να γίνουμε υπερασπιστές ούτε τιμητές και κριτές...
LPAP
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ο μέγας άγιος Μάρκος ο ασκητής:
"ΑΙΤίΑ ΤΩΝ ΑΚΟΥΣΙΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ, ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΜΑΣ, ΕΙΣ ΕΚΟΥΣΙΑ ΠΑΘΗ"
Για μένα αυτή η φράση αποκαλύπτει στα μάτια μου μια μεγάλη αλήθεια.
Ας προσευχηθούμε να δοθει ΜΕΤΑΝΟΙΑ σε ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ ΘΛΙΒΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΝΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΓΙΟΝ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ.
Και σωστά:ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΗ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΤΙ ΛΑΘΗ ΕΚΑΝΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ Π Ω Σ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ.
ΜΕ ΠΟΙΆ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΠΙ-ΓΝΩΣΗ...
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΤΡΩΤΕΣ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΓΙΑ
Ο Λ Ο Υ Σ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ...
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙ Η Θ Ι Κ Ο Υ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΨΥΧΗ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Μ Ε Σ Α ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. Δ Ε Ν ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΑ Ε Ρ Γ Α ΤΗΣ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ.
"ΤΩ ΙΔΙΩ ΚΥΡΙΩ ΣΤΗΚΕΙ Ή ΠΙΠΤΕΙ" ΜΥΣΤΙΚΩΣ, Η ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ.
ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ Ή ΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ.
ΕΠΙ Η Θ Ι Κ Ο Υ, Ο ΚΥΡΙΟΣ Μ Ο Ν Ο Ν ΕΙΝΑΙ Ο ΚΡΙΤΗΣ ΚΑΙ Ο Υ Δ Ε Ι Σ ΕΤΕΡΟΣ.
ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,
Π Ο Λ Λ Α Κ Ι Σ ΠΛΑΝΑΤΑΙ.
ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ Μ Ο Ν Ι Μ Ω Σ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΤΡΩΤΕΣ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ...
ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΑΕΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΠΟΥ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΚΑΙ ΑΝΥΣΤΑΚΤΩΣ, ΠΟΛΕΜΑΝΕ...
She’s got everything she needs
ΑπάντησηΔιαγραφήShe’s an artist, she don’t look back
She’s got everything she needs
She’s an artist, she don’t look back
She can take the dark out of the nighttime
And paint the daytime black
You will start out standing
Proud to steal her anything she sees
You will start out standing
Proud to steal her anything she sees
But you will wind up peeking through her keyhole
Down upon your knees
She never stumbles
She’s got no place to fall
She never stumbles
She’s got no place to fall
She’s nobody’s child
The Law can’t touch her at all
θα μας δώσεις τίτλο του ποιήματος, αγαπημένο μου; είναι τραγούδι;
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΥ Η ΕΝ ΛΟΓΩ, ΤΑ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΤΗ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗ ...ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό θα πει "ναρκισσισμός", ο οποίος δεν είναι τίποτα άλλο παρά εκδήλωση υπερηφάνειας.
Διαστρέφουμε την πραγματικότητα, την μεταχειριζόμαστε σαν πλαστελίνη και την πλάθουμε στα χέρια μας δίνοντάς της όποια μορφή θέλουμε.. Κάποιοι το κάνουμε σε πολύ μεγάλο βαθμό, κάποιοι το κάνουμε σε πολύ μικρότερο βαθμό.
Ένα από τα πράγματα που μας πονάνε όταν πεθαίνουν αγαπημένα μας πρόσωπα είναι πως νιώθουμε οτι κόβεται η σχέση μεταξύ εκείνων κι ημών.
Μην νομίζουμε πως είναι μικρότερος ο πόνος στις περιπτώσεις που κάποιο αγαπημένο πρόσωπο φέρεται όπως η γυναίκα της ιστορίας. Δεν είναι απαραιτήτως μικρότερος ο πόνος, διότι, όπως όταν πεθαίνει κάποιος, έτσι κι όταν έχει ναρκισσισμό, νιώθουμε πως δεν υπάρχει καμμία απολύτως δυνατότητα επικοινωνίας με τον αγαπώμενο. Στις περιπτώσεις του ναρκισσισμού, βλέπουμε τον άλλο ζωντανό, ολοζώντανο, μπροστά μας, δίπλα μας, αλλά είναι αδύνατον να επικοινωνήσουμε μαζί του, όσο ο άλλος αυτοδικαιώνεται ανελέητα, παρουσιάζει ωραιοποιημένη αυτοεικόνα, και μπερδεύει το καλό με το κακό κάνοντάς τα κουβάρι μεταξύ τους.
Σε περιπτώσεις νάρκισσου συντρόφου, για την θεραπεία του ναρκισσισμού, αφενός χρειάζεται ταπείνωση από τον μη-νάρκισσο(όχι ταπείνωση της μιας στιγμής, αλλά ταπείνωση αμέτρητων στιγμών, ισόβια ταπείνωση) αφετέρου χρειάζεται ικανοποιητικού βαθμού θέληση του νάρκισσου να υγιαίνει.
Μερικές φορές, τόσο ο νάρκισσος, όσο και ο άλλος σύντροφος, παρόλο που εμφανίζουν εντελώς διαφορετική εξωτερική συμπεριφορά, στην ουσία πάσχουν από το ίδιο ακριβώς πράγμα: την ανθρωπαρέσκεια, δηλ την ματαιότητα να ενδιαφέρονται αν αρέσουν στα μάτια κάποιων ανθρώπων αντί στα μάτια του Θεού.
Μακάρι να προσευχόμαστε να ελεήσει ο Θεός τους νάρκισσους και να τους βγάλει από την κόλαση που ζούνε, αντί να προσευχόμαστε για την βόλεψη του εαυτού μας.
Η αμέριστη συμπαράστασή μου στον άνθρωπο της ιστορίας.
Οι πνευματικοί θα πρέπει να είναι ευαίσθητοι στο φαινόμενο της αυτοδικαίωσης, να μην πείθονται από τις πλαστές εικόνες που παρουσιάζουν οι νάρκισσοι, να μην ενισχύουν τον ναρκισσισμό τους βεβαιώνοντάς τους οτι είναι αθώοι που θα πάνε στο παράδεισο. Κάποιες φορές είναι πανεύκολο να αναγνωριστεί από τον πνευματικό η πλαστότητα της αυτοεικόνας που του παρουσιάζεται, κάποιες φορές είναι δύσκολο, διότι νάρκισσος είναι αυτός που έχει μάθει μια ζωή να εξαπατά τον εαυτό του και τους άλλους μέσω της αυτοδικαίωσης κι έχει γίνει εξπέρ στο να αντικαθιστά την ψεύτικη εικόνα με την πραγματική. Αν η πραγματική εικόνα έχει σμικρυνθεί από τον νάρκισσο τόσο μα τόσο πολύ που έχει γίνει σχεδόν ανύπαρκτη, πλέον βγαίνει τόσο φυσικά η εξαπάτηση που είναι πανεύκολο να πέσει στην παγίδα ο ανυποψίαστος πνευματικός πατέρας, ειδικά αν αντιμετωπίζει τα πνευματικά παιδιά του διεκπεραιωτικά, αντί με πονεμένες προσευχές. Και, επίσης, για να μπορεί να καταλάβει ο πνευματικός οτι η πραγματικότητα που βλέπει και φέρει ο κατηχούμενος είναι πλαστή (κι όχι αληθινή), χρειάζεται να έχει κάνει ο ίδιος μεγάλο κι επιτυχή αγώνα στα πάθη τα δικά του. Για αυτόν και για πολλούς άλλους λόγους, θαυμάζω το μέγεθος της υπευθυνότητας κάποιων υπεύθυνων ιερέων.
Αν ένα παιδί μάθει να μεγαλώνει νιώθοντας έντονα έλλειψη ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ αγάπης, δηλαδή αγάπη που δεν δίνει την ίδια ανθρώπινη αξία σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα του Θεού (όσο υπάρχουν πάθη, οποιαδήποτε πάθη, δεν υπάρχει δεν Χριστώ αγάπη), κι αν κάνει την συμβολή του κι ο διάολος στρέφοντας το νεαρό πλάσμα προς την υπερηφάνεια, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να προκύψει νάρκισσος ενήλικας. Κι άμα τον ενήλικα τον νοιάζει το αν οι άλλοι τον αγαπούν, κι όχι το αν ο ίδιος αγαπάει τους άλλους, τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να έχει απογοητεύσεις στο γάμο του..
Τα παραπάνω τα έμαθα στην πράξη ξεκινώντας από το μηδέν, μου τα έμαθε η ζωή, ζώντας με νάρκισσους, ήταν φρικτώς οδυνηρά κάποιες φορές, αλλά, έμαθα πολλά πράγματα που δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσα να τα είχα μάθει, των οποίων η γνώση είναι μεγάλη προστασία για εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συμβουλή που έχω να δώσω στον εαυτό μου (κι άλλους) είναι: Πάντα να έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας για ανάγκες που βόσκουν δίπλα μας, μην περιμένουμε να έρθουν οι άνθρωποι να μας χτυπήσουν την πόρτα ζητώντας βοήθεια, αλλά να έχουμε ανοιχτά τα μάτια να βλέπουμε εμείς από μόνοι μας το πού υπάρχει ανάγκη για βοήθεια. Ποτέ μην περιμένουμε ως δάσκαλοι να έρθει το παιδί σε εμάς από μόνο του και να μας πει "ο πατέρας μου πίνει και απειλεί εμένα και τη μητέρα μου". Αντίθετα, να το ανακαλύψουμε εμείς, να είμαστε αυτόφωτοι, κάνοντας φως και βλέποντας στο σκοτάδι, μην περιμένουμε να έρθει κάποιος να ανάψει ένα φως μέσα στο σκοτάδι και να μας πει "κοίτα, δες εκεί πέρα". Κατάλαβα πλέον πως δεν πρέπει να περιμένω να μου φανερώσει ο Θεός το θέλημά του, αλλά, πρέπει εγώ με έμπονη αγάπη να το αναζητήσω.
Το σχόλιο αυτό το ξεκίνησα με σκοπό να γράψω κάτι σύντομο ως ένδειξη συμπαράστασης στον άνθρωπο της ιστορίας με τη σκληρή γυναίκα, και χωρίς να το καταλάβω κατέληξα να γράψω μια μικρούλα ιστορία ζωής και να εμφανιστεί και η λύση σε αυτό που με απασχολούσε. Μη περιμένω να μου φανερώνει ο Θεός το θέλημά του, αλλά να το αναζητώ εγώ. Πώς το αναζητώ; Αγαπώντας έμπονα.
:-ο
ΑπάντησηΔιαγραφήΘε μου Θέ μου!
ΤΙ ΦΟΒΕΡΑ ΉΤΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΥ;!
Έπαθα...κάτι!
;-)
Αγαπημένο που μας τα πρόσφερες, με τόση ομορφιά και αυθεντικότητα, Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Αλήθεια κυκλοφορούν πολλοί μη νάρκισσοι σήμερα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως ο καθένας με το δικό του τρόπο είναι λίγο, πολύ ή πάρα πολύ νάρκισσος. Μας εκπαιδεύει η κοινωνία έτσι. Η κουτλούρα η σημερινή είναι τέτοια και θέλει δουλειά, φωτισμό και ορατό το αδιέξοδο για να βγεί από κει ο άνθρωπος. ΑΝ θέλει φυσικά.
Οι πνευματικοί τώρα είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα. Το αν κατανοούν ή όχι τα θέματα δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε επακριβώς. Σχετικά με την ιστορία δεν γνωρίζουμε αν τη δικαίωνε ή αν αυτή νόμιζε έτσι. Υπάρχει κι η περίπτωση να λεγε άλλα και να καταλάβαινε άλλα. Όχι μόνο η κυρία άλλα όλοι μας.
Φυσικά ο πνευματικός πρέπει να χει απαλλαγεί ή έστω να αγωνίζεται πολύ απέναντι στον εαυτό του. Όπως μου πε πρόσφατα ο δικός μου πνευματικός η συγκεκριμένη εργασία είναι μεγάλος σταυρός, επίπονος και εξοντωτικός. Έχει όμως και χαρές. Θέλει κι ισορροπίες που σήμερα οι άνθρωποι δεν τις έχουν δυστυχώς.
Η έμπονη αγάπη είναι κομμάτι της αληθινής αγάπης. Τα πάντα όμως θέλουν διάκριση σε αυτή τη ζωή. Γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε αντίθετους δρόμους από αυτούς που προσδοκούμε συνειδητά ή ασυνείδητα.
Γενικά δύσκολα όλα τα θέματα και πολύ προσωπικά.
Γενικές γνώμες επιτρέπονται μεν αλλά δεν καλύπτουν πάντα τις μυστικές κι άγνωστες διαδρομές της καρδιάς εκάστου προσώπου.
;-)
Καλά τόσο υποφέρουν οι παντρεμένοι; Αν ναι, ευτυχώς είμαι μόνη!! Κι ας σκίζουν ιμάτια κάποιες να με παντρέψουν!!χαχαχαα
Σαλογραία, εγώ σε ευχαριστώ. Ευχαριστώ εσένα, για την αγάπη σου, κι ευχαριστώ την Ipap για το σχόλιό της με το οποίο συμφωνώ σε κάθε του πρόταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως πως πάσχουμε από ναρκισσισμό, ο καθένας περισσότερο ή λιγότερο, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Α. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τείνουμε να πα-ρα-δε-χό-μα-στε την αμαρτωλότητά μας, την βλέπουμε, αλλά δεν μετανοούμε, δεν συντριβόμαστε, δεν αλλάζουμε το μυαλό και τις πράξεις μας.
Β. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τείνουμε να μ-η-ν παραδεχόμαστε την αμαρτωλότητά μας. Είμαστε θύτες και παριστάνουμε το θύμα. Οι άνθρωποι που χαρακτηριζόμαστε από αυτή την τάση είμαστε εμείς τους οποίους μας ονόμασα νάρκισσους στο προηγούμενο σχόλιο.
Εν ολίγοις, συμφωνώ απολύτως, Ipap, νάρκισοι είμαστε πχ όλοι όσοι παραβαίνουμε την 1η εντολή, νάρκισσοι είμαστε και οι Α και οι Β, όμως εγώ αναφέρθηκα στους Β (στους Β, στο φαινόμενο της ετερομεμψίας).
"ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ, ΠΟΥ Η ΕΝ ΛΟΓΩ, ΤΑ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ, ΟΠΩΣ ΤΗ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ"
Είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο αυτό στις ιστορίες με νάρκισσους.
Έστω οτι είμαι εγκληματίας και πιστεύω ακράδαντα οτι είμαι το θύμα κι όχι ο θύτης. Πρώτα κάνω το έγκλημα και μετά ρίχνω την ευθύνη στους άλλους (στους άλλους, όχι στον εαυτό μου) και λέω "ο άλλος με ανάγκασε να κάνω τον φόνο".
Γίνονται διάφορα μικρά και μεγάλα δράματα, από νάρκισσους που παραπλανούν τους τρίτους, τους εξωτερικούς παρατηρητές, τους κριτές, το κοινωνικό περιβάλλον, τους συγγενείς, τους φίλους, τα δικαστήρια.
Νομίζω οτι είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο αυτή η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι συνειδητή απατεωνιά και κατά πόσο είναι ασυνείδητη ηλιθιότητα. Είτε συνειδητή απατεωνιά, είτε ασυνείδητη ηλιθιότητα (ο Θεός μόνο ξέρει), το σίγουρο είναι πως είναι υπερηφάνεια.
Αν πραγματικά στα αλήθεια πιστεύω πως είμαι θύμα (ενώ είμαι θύτης) τότε δεν είναι καθόλου απίθανο να πειστούν κι οι άλλοι πως είμαι θύμα (κι όχι θύτης). Διότι, εμείς οι άνθρωποι, αν δούμε κάποιον να πιστεύει κάτι, τότε δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε.( παράδειγμα Χίτλερ που πιστεύει πως είναι το θύμα της υπόθεσης κι όχι ο θύτης, θεωρεί πως φταίνε οι εβραίοι όχι ο ίδιος, και στρατιές ανθρώπων που πείστηκαν στην αθωότητά του και τον ακολούθησαν)
Στη θέση του κριτή, και στη θέση του φίλου, τι πρέπει να κάνουμε, κατά τη γνώμη μου.
Στη θέση του κριτή, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παρατηρούμε αν αυτά που λέει κάποιος συμβαδίζουν με τις πράξεις του. Αν διατείνεται κι επιμένει κι ισχυρίζεται πως αγαπάει τον πλησίον και διαλαλεί την αθωότητά του τότε:
α) αν βλέπουμε να έχει την τάση προς το να αγαπά εξίσου όλους τους άλλους ανθρώπους, και να τους αντιμετωπίζει όλους με τον ίδιο σεβασμό, είτε τους χρειάζεται είτε όχι, τότε μάλλον είναι αθώος.
β) υμνεί την αγάπη ολομερίς κι ολοβραδίς; όμως, ένας άνθρωπος με τόση πολλή αγαπητική θέρμη άραγε πώς θα φερόταν; τι θα είχε κάνει στη ζωή του; Αν πχ μοιάζει με φιλόζωο που υμνεί την αξία των ζώων ακατάπαυστα, αλλά δε του καίγεται καρφί που η εταιρία του σκοτώνει παρανόμως χιλιάδες ζώα για να εξάγει απλήστως γούνες, δέρματα, χαυλιόδοντες, τότε μάλλον δεν είναι αθώος, είναι νάρκισσος.
Στη θέση του φίλου, αυτό που πρέπει να κάνει ο φίλος του νάρκισσου είναι να λέει συνεχώς την αλήθεια στον νάρκισσο, να μην του χαρίζει κάστανα, να του βάζει όρια, να τον αφήνει να δέχεται τις συνέπειες των επιλογών του, να του προσφέρει μια άλλη οπτική γωνία, ώστε να μην μένει ο νάρκισσος στην δική του εγωκεντρική οπτική γωνία, και, φυσικά, να το κάνει αυτό χωρίς ίχνος κατάκρισης, να κάνει όλα αυτά τα οποία δεν κάνουν οι υποταγμένοι άντρες στην νάρκισσο Μάλμπορο-γούμαν. Να δίνει πληροφορίες στον νάρκισσο ώστε να εξασκείται να βλέπει κι άλλες οπτικές γωνίες εκτός από την εγωκεντρική του σκοπιά, και να δίνει αυτές τις πληροφορίες όσο το δυνατόν πιο στεγνές από κρίσεις και κατακρίσεις, μέχρι να νιώσει στο πετσί του ο νάρκισσος πως άλλο η αξία των ανθρώπων ως πλάσματα του Θεού (απολύτως ίση για όλους τους ανθρώπους), κι άλλο η αξία των διαφόρων ανθρώπινων πράξεων (καθόλου ίσες μεταξύ τους).
[Δεν μας χωρίζω, Ipap, τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες (νάρκισσους και μη νάρκισσους) αλλά θεωρώ πως είμαστε μέσα σε πλέγματα (περισσότερο ή λιγότερο) ναρκισσιστικών (ίσον χρησιμοθηρικών) σχέσεων.]
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλά τόσο υποφέρουν οι παντρεμένοι; Αν ναι, ευτυχώς είμαι μόνη!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω τόσο και πολύ περισσότερο! :-) Αλλά, έχουν και χαρές. :-) Ιδού η απορία, να είναι παντρεμμένος κανείς, ή να μην είναι, τι είναι πιο εύκολο;
Όταν το κριτήριό μου ήταν το τι ήταν το πιο εύκολο, είδα κι απόειδα, μέχρι που έγινε σαφές πως όλα το ίδιο εύκολα/δύσκολα.
;-)Θα μας δώσεις ένα όνομα, αγαπ.ανων. για να μιλάμε πιο συγκεκριμένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγραψες πολλά και αληθινά, όπως:
"Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τείνουμε να μ-η-ν παραδεχόμαστε την αμαρτωλότητά μας. Είμαστε θύτες και παριστάνουμε το θύμα. Οι άνθρωποι που χαρακτηριζόμαστε από αυτή την τάση είμαστε εμείς τους οποίους μας ονόμασα νάρκισσους στο προηγούμενο σχόλιο".
....................................
....Αυτή η πραγματικότητα υποστασιάζεται αμέτρητες φορές κάθε μέρα και κατά κόρον...σε σχέσεις ζευγαριών και σε φίλους, σε σχέσεις ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου, περαιτέρω...
...............
και γράφεις παρακάτω:"και λέω "ο άλλος με ανάγκασε να κάνω τον φόνο".
..................
Ετσι θέλουμε να νομίζουμε, αγαπημένο,
ΠΛΗΝ, ΟΥΔΕΙΣ ΚΕΡΑΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ Τον όποιο ΦΟΝΟ, ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ, ΤΗΣ ΥΠΟΛΗΨΗΣ, ΤΗΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΥΜ-ΠΑΘΕΙΑΣ.
Η προσωπική βούληση εκάστου ΠΑΡΑΜΕΝΗ ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ, ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ.
................................
Γράφεις ακόμα:" αν βλέπουμε να έχει την τάση προς το να αγαπά ΕΞΙΣΟΥ όλους τους άλλους ανθρώπους, και να τους αντιμετωπίζει ΟΛΟΥΣ με τον ΙΔΙΟ ΣΕΒΑΣΜΟ, είτε τους χρειάζεται είτε όχι, τότε μάλλον είναι αθώος".
...................................
Για μένα, αυτό υπήρξε ΠΑΙΔΙΟΘΕΝ, το καλύτερό μου κριτήριο προκειμένου για ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ "πνευματικών"καθοδηγητών και αγίων.
ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ ΜΕ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕ.
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ Α Δ Ι Α Κ Ρ Ι Τ Ω Σ ΚΑΙ Σ Ε Β Ε Τ Α Ι ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ.
Ελάχιστα τέτοια πρόσωπα έχω συναντήσει στη ζωή μου.
Λίγους λαϊκούς και λίγους κληρικούς.
Μετρημένους στα δάχτυλα.
ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ...
ΥΠΑΡΧΕΙ ΩΣ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ, Η ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ...
Τέλος, τα παραπάνω είναι απόψεις αποτέλεσμα της δικής μου εμπειρίας, η οποία, όπως και κάθε άλλη, είναι διαφορετική κι ανεπανάληπτη, συνεπώς πιστεύω πως έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που είπες "Γενικές γνώμες επιτρέπονται μεν αλλά δεν καλύπτουν πάντα τις μυστικές κι άγνωστες διαδρομές της καρδιάς εκάστου προσώπου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για το σχόλιό σου, Σαλογραία! :-) Αυτά που λέει μέσα το σχόλιό σου, για προφυλάξεις και πρόσωπα και άλλα, τα κρατώ σαν πολύτιμο φυλαχτό, ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι ένα πρόσωπο το οποίο θυμάται ηχογραφήσεις της Μάλμπορο-γούμαν και του πρώτου τσιγάρου, τις οποίες ηχογραφήσεις είχε καταευχαριστηθεί, το οποίο πρόσωπο δεν ξέρει πόσες ηχογραφήσεις έχουν υπάρξει, πάντως, εύχεται να υπάρξουν αμέτρητες.
Ίσως και να μην είναι ναρκισισμός αγαπητή Σαλογραία το ότι θα πάει κάποιος να πει του πνευματικού όπως θέλει να τα πει*Για μένα σημαίνει επιβεβαίωση ότι εγώ [ας το πούμε] έχω δίκιο..Αλλά οι όποιες σχέσεις[φιλικές,συζυγικές,αδελφικές,σχέσεις πνευματικού με αμαρτωλο,σχέσεις γονιού με παιδί κ.λ.π]εάν δεν βασίζονται στην αλήθεια και στην ειληκρίνια ,όλο θα παραπονιόμαστε.Συνήθως όλοι σήμερα κάνουν γνωριμίες κάτω από το φως των κεριών σε ένα μπαρ.Εκεί έχει την ευκαιρία κανείς να δει τον άλλον κάτω από ''μιά ρομαντική ατμόσφαιρα''και μες στου θορύβου του σκοταδιού και του καπνού το ανακάτεμα ανταλλάσουν αιώνια αγάπη.Πως να δωθεί η ευκαιρία να γνωρίσει κανείς τον άλλον καλύτερα αν δεν ξετυλιχθούν οι χαρακτήρες,αν δεν γίνουν φίλοι πρώτα?Στον έγγαμο βίο γράψε δίπλα κάποιες λέξεις[ΥΠΟΜΟΝΗ,ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ,ΑΝΟΧΗ]--Έχω δει θαύματα εξ αιτίας της ασκήσεως αυτών τωναρετών από πολύ στενούς μου συγγενείς.Στον άγαμο βίο γράψε δίπλα [ΜΟΝΑΞΙΑ].θέλει πολύ προσευχή να κάνει κανείς στον Θεό ώστε να του στείλει το άλλο του μισό,έχοντας επίγνωση ότι μπαίνει σε έναν δυσβατο δρόμο αλλά που δεν θα είναι μόνος αλλά μπροστάρη έχει τον Θεό και σε Εκείνον βασίζει την ευτυχία του,το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του και συνάμα του δίδεται η ευκαιρία να εργαστεί τις πιό σπουδαίες αρετές που για μένα είναι αγάπη.Όπως Ο Θεός ανέχεται όλους με τις παραξενιές τους δυστροπους χαρακτήρες,τους αμαρτωλούς κ.λ.π,καλούμαστε να ασκηθούμε σε αυτό,δύσκολο μεν αλλά αξίζει ο κόπος!Όταν όμως δεν βάζεις πουθενά το Χριστό στη ζωή σου ούτε στην άγαμη ούτε και στην έγγαμη,τότε και Εκείνος σέβεται την ελευθερία που σου δωσε.Κάποτε ένας θείος μου που συζητούσαμε για τέτοια θέματα μου είχε πει''Άσε ΤΟ Θεό να κάνει κουμάντο στη ζωή σου γιατί από μόνοι μας δεν είμαστε σε θέση τίποτε να κάνουμε!''.Επομένως το ζήτημα είναι κατά πόσον είναι διατεθημένος κανείς να μπει σε διαδικασία ασκήσεως και να κερδίσει τη ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ..ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ,ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΕΙ.Οι μοναχοί έχουν άλλα να ταλαιπωρούνται ,οι κοσμικοί άλλα.Οι βίοι παράλληλοι αλλά και από τους δυό παράγονται αρετές που οδηγούν στον Παράδεισο.Κάποιο γράμμα που είχε στείλει μιά γυναίκα που έχασε το παιδί της στον γέροντα Ιωσήφ και έχω τη χαρά να τα διαβάζω,της είχε απαντήσει ο σοφός γερων ''Μην στενοχωρείστε τόσο,η πολλή λύπη γενά παραφροσύνη..Διότι αυτό που σας συνέβη να κλαίετε απαρηγόρητα σαν να είστε εγκαταλελημένη,είναι σαν να είσαστε 40 χρόνια ερημήτισσα στο βουνό''..Λοιπόν η ζωή έχει λύπες έτσι και αλλιώς.Εάν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό,πιστεύω όλα θα παν καλά!Οι τραγωδίες που συμβαίνουν είναι γιατί δεν βάζουν Θεό ούτε στη ζωή τους ούτε στην καρδιά τους.Κλείνοντας θα πω τα λόγια που μου είχε πει ο πνευματικός μου,που είναι το κλειδί γιά αυτή την ερώτηση που έκανε η αναγνώστρια των 3,05. Μου είχε πει χαρακτηριστικά''Παιδί μου προσευχήθηκα πολύ για να βρω την πρεσβυτέρα μου και Δόξα Τω Θεώ δεν απέτυχα..''...πην
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠηνελόπη, ευχαριστούμε για την επίσκεψη και την κατάθεση της αγάπης. Η προσευχή όταν είναι ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ και αναφέρεται σε ΚΑΘΕ πόθο μας και σε ΚΑΘΕ δραστηριότητα ή ΑΝΑΓΚΗ μας, φέρνει το ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΕΞ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΜΙΛΩ. ΟΧΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ.
ΟΠΟΤΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑ ΚΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ(λόγω ραθυμίας ή ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗς ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ, ότι ..."εγώ ...ξέρω", αχ ξεράδια Σαλογραία μου!)
ΕΓΙΝΑΝ ΠΑΝΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΛΑΘΗ ΣΤΟ Β Α Θ Ο Σ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...
"...ότι ..."εγώ ...ξέρω", αχ ξεράδια Σαλογραία μου!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα, χα! Προσυπογράφω! Ακριβώς έτσι. Από τη μια... "ουτοπία" στην άλλη "ουτοπία"!
Μέχρι ν' απηυδήσω απ' τις σφαλιάρες, να σηκώσω τα χέρια ψηλά και να τ΄αναθέσω όλα στο Μεγάλο Αφεντικό! Τότε όλα κι όλοι λειτουργούν με... μπαλετική ακρίβεια, σαν τα Μπολσόι ένα πράμα.
Κι αφού όλα πάνε ρολόι για κάποιο χρονικό διάστημα, ξεχνιέται και ξαναβγάζει "φτερά" το μυρμήγκι και, βεβαίως, ξανατρώει τα μούτρα του!
Πράγματι, πρέπει να μ' αγαπάει σε αδιανόητο βαθμό, για ν' ανέχεται ακόμα την αχάριστη -δήθεν αφελή- κουτοπονηρία μου. Ζει Κύριος!
mnk
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ,ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ αγαπάει με ΥΠΕΡ ΝΟΥΝ ΑΓΑΠΗ.
ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΥΠΟΜΟΝΕΣ, ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΑ ΝΑ Κ Α Τ Α Λ Α Β Ο Υ Μ Ε ΚΑΙ Λ Α Χ Τ Α Ρ Α ΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ, ΝΑ ΒΡΕΙ Τ Ο Π Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ,
ΚΑΘΑΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΟΛΥΣΜΟ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ,ΚΟΙΝΩΝΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ!