Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Η Τελετή (Rite)- Άντονυ Χόπκινς







Στίχοι του τραγουδιού

Η τίγρη

Εκτελεστής: ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ

 Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη

π' όλο με περιμένει

κι όλο την καρτερώ,

τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,

μα ελπίζω να φιλιώσει

καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου

κι εγώ για το καλό μου

για κείνη πολεμώ

κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,

για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.

όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,

για να την αγκαλιάσω

στον πιο τρελό χορό,

κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,

μου δίνει την προβιά της

για να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,

σχεδόν αγαπημένοι,

καθείς να κοιμηθεί

και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,

σαν τη στερνή την ώρα

που θα επιτεθεί.
....................................................................................................................................................................................
...............................................................................................................................................................
Αγαπημένο μου

ο βασικότερος λόγος που επανέρχομαι στο θέμα του δαιμονισμού, είναι επειδή  θλίβομαι με  την άρνησή σου, να συνειδητοποιήσεις την ύπαρξη παγκακίστων και φθονερότατων οντοτήτων   στο σύμπαν- προ της κτίσεως του ανθρώπου- και οι οποίες επιθυμούν- με κάθε μέσον, με κάθε τρόπο- την καταστροφή τόσο της ψυχής, όσο και  του ναού της ψυχής- που είναι το σώμα μας.

Προς ενημέρωση,  επιθυμώ  να αναφερθώ σύντομα, σε μια ταινία που προβάλλεται αυτές τις μέρες, στους σινεμάδες.

Σε αντίθεση με το εωσφορικότατο φίλμ: "Ο Μαύρος Κύκνος", στο οποίο μεθοδεύεται  ανελέητη προπαγάνδα υπέρ κάθε κακού -με αποθέωση  της αυτοκτονίας στο τέλος- και το οποίο -ακριβώς γι αυτό το λόγο -της υπέρτατης προστυχιάς- στό όνομα της... Τέχνης μπα χα χα..- τιμήθηκε  και με Όσκαρ,
η ταινία Rite (Τελετή), στην οποία πρωταγωνιστεί ο Άντονυ Χόπκινς,  απ' τους κριτικούς, μάλλον θάφτηκε -και ίσως σκόπιμα.

Δε συμφέρει να συνειδητοποιήσει  το ευρύτερο  κοινό, το ελλοχεύον μίσος  των δαιμόνων

(έστω μέσα από εικόνες που διαφημίζουν   τους αιρετικούς  παπικούς).

Δε συμφέρει, επαναλαμβάνω,  να προβληματιστεί το ευρύ κοινό, πάνω στο θέμα της πραγματικότητας της ύπαρξης  των δαιμόνων, διότι τότε, μπορεί,  τα πνεύματα της Απωλείας,  να χάσουν την αφελή πελατεία, η οποία αυτή τη στιγμή, τρέχει σε ψυχίατρους και  μάντισσες και χαρτορίχτρες, προκειμένου να θεραπεύσει τα αθεράπευτα προσωπικά της βάσανα.

Ο λόγος που μου άρεσε η ταινία είναι πως πρόκειται για αληθινή ιστορία.

-Ζουρλαίνομαι  για αληθινές ιστορίες, και  το ξέρεις..
-Γνωστόν τοις πάσι, τρελομπετούγια!

 Χιχιχι!...υπάρχουν, λοιπόν,  δυο βασικοί χαρακτήρες στην υπόθεση, με τους οποίους παίζεται  η διελκυστίνδα των αντιθέσεων:
Ένας ευφυής, νεαρός που δεν πιστεύει σε μεταφυσικές ...αηδίες περί ύπαρξης δαιμόνων,  και ο γηραιός έμπειρος εξορκιστής, που τον υποδύεται ο Άντονυ Χόπκινς.

Στο τέλος της ταινίας, μας δίνει ο σκηνοθέτης τα πραγματικά ονόματα των εξορκιστών, και σε ποιες περιοχές, μέχρι σήμερα, με αυτή την ειδικότητα
(ναι, σωστά άκουσες, καλέ...οι παπικοί δίνουν  ...πιστοποίηση  ειδικότητας  εξορκιστή στους παπάδες τους)   δραστηριοποιούνται!

Επειδή έχεις δει που έχεις δει, του κόσμου τις σαβούρες στη μεγάλη οθόνη, ε, κάνε έναν κόπο και πήγαινε σε μια παράσταση  ακόμη- πού ξέρεις;
Μπορεί να σε βάλει σε κάποιες εποικοδομητικές  σκέψεις..

 Όταν τη δεις- αν θες, εντάξει, δε σε πιάνω και απ'τα λαιμά- μπορούμε  -μετά- να  κουβεντιάσουμε τις εντυπώσεις...

(Είναι και κατάλληλη για... σεμνούς  ενήλικους,  λατρεμένο μου...όοοοχι δεν έχει σκηνές σεξ  και τέτοια α πα πα......μόνο μερικά φριχτά ορλιαχτά και κάτι λυσσασμένα βρομόλογα...)

Το θέμα της δαιμονοκατάληψης, δεν αποτελεί- καθόλου μα καθόλου- δευτερεύον θέμα, όπως εσύ, σα χαϊβάνι,  νομίζεις, διότι όπως κατηγορηματικά  βεβαιώνει  και ο Απόστολος στην προς Εφεσίους, στο στ΄ κεφ. στ.10-12:

"Το λοιπόν, αδελφοί μου
ενδυναμούσθε  εν Κυρίω
και εν τω κράτει της ισχύος αυτού.
ενδύσασθε  την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου.
Ότι ουκ έστιν η ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα , αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας , προς τους κοσμοκράτορας  του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις..."

Είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι, γύρω μας και μέσα μας, κάθε δευτερόλεπτο λαμβάνει χώρα, μια αόρατη, φοβερή  μάχη.

Ο μεγαλύτερος πόλεμος που μας κάνει ο Εξαποδώς, είναι δια της επιστημονικής- δήθεν -επιχειρηματολογίας, προκειμένου  να μας πείσει ότι δεν υπάρχει, διότι ουδείς πολεμάει
(το εκφράζει Ορθοδοξότατα   ο Ντοστογιέφσκι στους Αδελφούς Καραμαζώφ- στο διάλογο του διαβόλου με τον πρίγκιπα Ντιμίτρι)
ουδείς πολεμάει  κάποιο πρόσωπο για το οποίο δεν πιστεύει ότι όντως υπάρχει.

Τόπος μάχης, ο παρών αιών, ο παρών βίος, λατρεμένο μου.
Τα έπαθλα για τους νικητές- τιμής ασύλληπτης.

Αξίζει, λοιπόν,  το ζήτημα, κάτω από την επιφάνεια του, να το ψάξεις...

Δεν θα σε κουράσω άλλο,  γι απόψε...

Θα σου ευχηθώ, καλό βράδυ
ευχόμενη απ'το σκοτάδι του νου σου,
να ξεφυτρώσει -με ουρανόσταλτη αχτίδα Φωτός-
μια
-Πίστεως-
 χρυσή μαργαρίτα...

Σαλογραία
 
 Υ.Γ.
Και όταν τα φθονερά  πνεύματα, περιστέρι μου,  όλο κακία  σε βρίζουν με  αφορμές γελοιότατες,  σε ειρωνεύονται και σε χλευάζουν χυδαία- προκαλώντας σε, να πέσεις στο  παμμέγιστο λάθος,
 τού  να θυμώσεις  και συ μαζί τους, 
 και -οργή στην οργή τους- να ανταποδώσεις -βλακώδικα-
 το καλό που σου θέλω,  εσύ, σαν οξυπτέριο που είσαι,
 να μιμείσαι το σοφό παράδειγμα, αυτού του έξαλλου παπαγάλου!



87 σχόλια:

  1. tertilianos

    Εξαιρετικό έργο και πολύ καλό soundtrack! Το είδα 2 φορές και τολμώ να πώ ότι το βλέπω ξανά!

    Αφυπνιστικό και σίγουρα ευεργετικό για αρκετούς συνανθρώπους μας. Για την ερμηνεία Χόπκινς δεν έχω να πώ τίποτα, απλά υποκλίνομαι. Ειλικρινά είχα χρόνια να δώ κάποιο έργο που να με σημαδέψει και να με κάνει να μιλώ γι'αυτό τις επόμενες μέρες όπου κι αν βρεθώ.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. tertiliane
    Χαίρομαι που συμφωνείς...
    Μου μίλησε για το έργο ένας ταξιτζής σαραντάρης πολύ ξύπνιο παιδί και κουλτουριάρης, γνωστός μου από παλιά...που δεν είχε σχέση με θρησκεία ως τώρα...
    Τον προβλημάτισε σοβαρά η ταινία επί πνευματικού, μου δήλωσε...
    Παρακινημένη από κείνον πήγα και το είδα...
    Δε θυμάμαι τη μουσική της ταινίας.
    Θυμάμαι τα συναισθήματα.
    Εκείνη η αρχική σκηνή με το ατύχημα της κοπέλας,που παρακάλαγε για προσευχή, για μένα, ήταν φοβερή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατι ο θεος δεν καταστρεφει τον σατανα;Την απαντηση οτι αυτη δεν ειναι ερωτηση και οτι Αυτος ξερει,την ξερω.Μηπως ξερετε αν υπαρχει καποια αλλη καπου; Αν.Αλκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν.Αλκ. αγαπημένο μου

    Θέτεις μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ερώτηση.

    Δεν κατέχω θεολογία για να σου δώσω τη σωστή απάντηση, όμως θα πω επιγραμματικά, ό,τι έχω καταλάβει, ως απλό μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος αδελφός που γνωρίζει θεολογία και έχει εντρυφήσει περισσότερο σε αυτά τα μυστήρια τα άρρητα.

    Μετά την Πτώση, οι πρωτόπλαστοι, εξορίστηκαν σε αυτή τη γή...
    Σε αυτή τη γή, δόθηκε προς καιρόν, δηλαδή προσωρινά, και χρόνος στο δαίμονα να κινείται και να υπάρχει, μέχρι να φτάσει η ώρα της Τελικής Κρίσης,οπότε οι ποιότητες των πνευμάτων, δεν θα είναι ανάκατα ριγμένες -όπως τα ωφέλιμα χόρτα και τα ζιζάνια σε ένα χωράφι- αλλά θα ξεχωριστούν δια παντός,
    και οι μεν δίκαιοι θα απολαύσουν την αιώνια Χαρά εν τω Παραδείσω, οι δε επιλέξαντες το Ἐρεβος, θα ζήσουν με την Τελειωτική Φρίκη των προσωπικών τους επιλογών...
    Αυτό το ελάχιστο από μένα...

    Όλο και κάποιος αδελφός θα έρθει προς ημετέραν ενίσχυσιν υποθέτω...
    ;-)
    Ας περιμένουμε λιγάκι και μέχρι τότε, ας πάω να φτιάξω την ταχινόσουπα Αδάνων που έδωσε στο μπλογκ του Cummulus η γλυκιά αδελφή Πηνελόπη με τις άγιες Μικρασιάτικες ρίζες και μνήμες προγόνων...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ:Μας διδάσκουν τον πνευματικό αγώνα..μας αυξάνουν την πίστη...μας ταπεινώνουν επιδή κάθε φορά οι πειρασμοί γίνονται και σκληρότεροι..ενισχύουν την υπομονή μας..την προσευχή..τα δάκρυα ..και τελικά αυτοί οι πειρασμοί είναι μέρος τησ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ..
    ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΘΑ ΑΠΩΛΕΣΤΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.
    ΤΕΛΟΣ αυτά που παράθεσα είναι φιλτραρισμένο κείμενο από το βιβλίο του ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ ''ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ''[Εκδ.Ορθόδοξος Κυψέλη]//[ΣΗΜΕΙΏΣΕΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΑ]...Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα αγαπητή Σαλογραία και σε όλο το μπλοκ σας.

    θα ηθελα να συμπληρωσω ακομη κατι στα πολυ σωστα που ειπε η αγαπητη Σαλογραία.

    [[ Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν με τη βούληση του Θεού αλλά δεν ήταν άτρεπτοι.

    Ετσι όταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εβόησε να προσκυνήσουν τον Κύριο,μερικοί από τους αγγέλους έπεσαν στην Κόλαση.

    Η διαφορά στην πτώση των αγγέλων είναι οτι πέσαν με τη θέλησή τους ελεύθερα και αβίαστα,ενώ ο άνθρωπος έπεσε λόγω επιθυμίας του κατά την προτροπή του διαβόλου.

    Ο αγιος ΙΩΑΝ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ λέγει ότι η αμαρτία που γίνεται με τη συμβουλή άλλου ,ευθύνεται κατά το μισό αυτός και κατά το άλλο μισό αυτός που τον συμβουλεύει.

    Η δε Κόλαση έγινε τη στιγμή της πτώσης των κακών αγγέλων.

    Αφ ότου οι άγγελοι ,δέχτηκαν την εμπαθή φαντασία επειδή επεθύμησαν να γίνουν όμοιοι με το Θεό,έπεσαν από τον Ουρανό στην Κόλαση.

    Ενώ οι άνθρωποι έπεσαν τη στιγμή που έχασαν το φοβο του θανάτου.

    Υπέκυψαν διότι ο σατανάς τους αφαίρεσε το φόβο του θανάτου αφού τους είπε ''Δεν θα αποθάνετε αλλά θα ανοιχτούν οι οφθαλμοί σας''..

    Ο άνθρωπος πρώτα έπεσε με το λογισμό του και μετά στην αμαρτία(εμπράκτως, με όλο το σώμα του).

    Ο σατανάς προσπαθεί και κάνει το παν να πειράξει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην απώλεια..

    Ο Θεός όμως δεν άφησε τον άνθρωπο αβοήθητο αφού του έστειλε τον φύλακα άγγελο να τον ενισχύει,να τον προστατεύει και να τον παρηγορεί στις δυσκολίες και στις θλίψεις του .

    Ό Θεόςεπιτρέπει στον διάβολο να πειράζει τον άνθρωπο για να τον κάνει πιο δυνατό στην πίστη και ο άνθρωπος να έχει όλη τη φροντίδα της σωτηρίας του στο Θεό και όχι στις δικές του δυνάμεις.

    Ο άνθρωπος με τα μέσα που έχει από την ΟΡΘ.ΠΙΣΤΗ [εξομολόγηση..Θεία Κοινωνία..αδιάλειπτη προσευχή..ταπεινό φρόνημα...νηστεία..μελέτη Γραφικών Χωρίων Ευαγγελιου ..αντίσταση στους λογισμούς..αντίρρηση...κ.λ.π]μπορεί να νικήση τον διάβολο και πάλι να μην ενθαρύνεται διότι ο πόλεμος είναι ισόβιος και έτσι γίνεται πρακτικός στο πως να τους πολεμεί.

    Κάποιος γέροντας είχε πει..''Έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος''[δεν θυμούμαι ποιός]>>>>

    Πηνελόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γεια χαρά νταν, Πηνελόπη, ατελείωτη!
    ;-)
    Ευχαριστώ αγαπημένο μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σκεφτομαι Αν.Αλκ.(ανωνυμε αλκοολικε?)οτι οπως λεει η Πηνελοπη,επειδη οι πειρασμοι ειναι εκ των ουκ ανευ για τη σωτηρια του ανθρωπου,αφηνει τον σατανα να υπαρχει μεχρι συντελειας και δεν τον εξαφανισε με την Αναστασι Του,για το καλο του ανθρωπου.Ομως αν καποιος ξερει ας βοηθησει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @7:16
    Επίτρεψέ μου, καλή ψυχή, να πώ ότι δεν νομίζω πως ο Θεός έχει ανάγκη να χρησιμοποιεί ως υπηρέτη Του τον Εξαποδώ...για τη σωτηρία του ανθρώπου.

    Και ο Εξαποδώ να μη μας τσίγκλαγε, θα μας τσιγκλάγαν τα προσωπικά μας τα πάθη,
    της έπαρσης, της απληστίας, της ραθυμίας
    (τρομακτικό πάθος και η ραθυμία)
    τα οποία πάλι θα έδιωχναν τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος από την ψυχή, εφόσον δεν θα τα πολεμούσαμε με έναν ανύστακτο προσωπικό, συνειδητό αγώνα, μέχρι την ώρα του θανάτου μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. tertilianos

    Κρατάω την ίδια σκηνή, με τη κοπέλα (όντως φοβερή), τη σκηνή στο δεύτερο εξορκισμό,η ταπείνωση του Χόπκινς στο νοσοκομείο, και φυσικά τα τελευταία 25 λεπτά της ταινίας που εκεί τα δίνει όλα!!! Δεν ξέρω τι να πώ.. Έχουν περάσει περίπου 10 μέρες απο τότε που την είδα δεύτερη φορά και ακόμα τη σκέφτομαι. Η μουσική στη ταινία, ειδικά στο σημείο με τη κοπέλα αλλά και στον εξορκισμό του Χόπκινς παίζει καθοριστικό ρόλο όσον αφορά τα συναισθήματα του θεατή, κρίμα που δεν το πρόσεξες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @tertilianos
    Νομίζω ότι κινηματογράφος χωρίς μουσική επένδυση στις σκηνές, μοιάζει με φαγητό χωρίς αλάτι...

    Απλά πιστεύω ότι ήταν τόσο δυνατό το παίξιμο και ο λόγος που η μουσική πέρασε κάπως απαρατήρητη.

    Χωρίς όμως τη δική της παρουσία, τα συναισθήματα εκ του παιξίματος και εκ των λόγων μπορεί-σίγουρα δηλαδή- να μην ήσαν ίδια...

    Στηρίζεται το σενάριο σε αληθινά γεγονότα, όπως και στον Εξορκισμό της Εμιλυ Ρόουζ που ήταν επίσης εξαιρετική ταινία στο είδος...
    Όταν υπάρχει ειλικρίνεια και αλήθεια τότε συγκινείται σε βάθος ο παρατηρητής ή ο αποδέκτης του μηνύματος.
    Αλήθεια υπάρχει και στον παραβολικό λόγο, που αγγίζει-εκφράζει τα μεγάλα αρχέτυπα.
    Γι αυτό και μεγάλοι πνευματικοί δάσκαλοι, μίλησαν εν παραβολαίς, επειδή έτσι κατανοεί καλύτερα το παιδί που κρύβουμε μέσα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν.Αλκ. Αν μου επιτρέπετε,

    Ο Σατανάς (ο Εωσφόρος) και το τάγμα του έχουν ήδη καταστραφεί. Άτρεπτα. Το ζήτησαν οι ίδιοι. Θα μπορούσαν, τότε, να είχαν ζητήσει συγγνώμη από τον Θεό και να τους είχε συγχωρήσει. Δεν θέλουν. Ακόμη και τώρα.

    Αυτό που μένει είναι να μπουν στην κόλαση. Αυτοί και όσοι τους ακολουθούν.

    Οι μάρτυρες του Χριστού βοούν σ' Αυτόν "Έως πότε Κύριε εκδικήσεις υμάς" (δεν το βρήκα να το γράψω ακριβώς, σημαίνει "Πότε Κύριε θα αποδώσεις δικαιοσύνη")

    Ρωτούν ακριβώς αυτό που ρωτάτε και εσείς...

    Ο Κύριος τους απαντά να περιμένουν τους αδελφούς τους των τελευταίων ημερών.

    Εύχομαι να είμαστε μαζί τους, έστω και με τον μισθό της ενδεκάτης ώρας, εσείς, εγώ και όσοι διαβάζουν τις φτωχές αυτές γραμμές.

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. tertilianos


    @Σαλογραία
    "Νομίζω ότι κινηματογράφος χωρίς μουσική επένδυση στις σκηνές, μοιάζει με φαγητό χωρίς αλάτι..."

    Συμφωνώ απόλυτα. Προσωπικά δίνω μεγάλο βάρος στη μουσική επένδυση και με λυπεί αφάνταστα όταν βλέπω αξιόλογες ταινίες που δεν έχουν προσέξει αυτό το ευαίσθητο σημείο.Η Έμιλυ Ρόουζ εξίσου καλή ταινία αλλά αυτή μου άρεσε καλύτερα.

    Αρκετά όμως κούρασα.. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Tertiliane

    Η μουσική μπορεί και κατεβάζει τον Ουρανό στη γή...

    Συμφωνώ και γω ότι η ταινία με τον Αντονυ Χόπκινς ήταν πιο δυνατή σε ωρισμένα σημεία, από τον Έξορκισμό της Έμιλυ Ρόουζ.

    Ας πούμε έθιξε το θέμα του ευάλωτου του ίδιου του Εξορκιστή.
    Το μείον της ταινίας είναι η στρεβλή εικόνα περί του ποιού του ιερέως- που δίνει...

    Αυτός που κάνει εξορκισμούς στην Ορθοδοξία, αν δεν διαθέτει βαθύτατη αγία ταπείνωση, θα είναι, μάλλον, αναποτελεσματικός.

    ΣΤο βιβλίο του Σώτου Χονδρόπουλου, για τον Άγιο Νεκτάριο, εκεί στις τελευταίες σελίδες, αναφέρεται ότι ιερείς χωρίς ιδιαίτερα καθαρό και ταπεινό βίο, αποτύγχαναν στο έργο του εξορκισμού και το ίδιο το δαιμόνιο τους χλεύαζε άγρια και μόνο η μεγάλη ταπείνωση και προσευχή-του πολυσυκοφαντημένου όσο ζούσε- μεγάλου Αγίου Νεκταρίου, έτρεπε το δαίμονα σε φυγή.

    Στους παπικούς βλέπουμε "θεραπείες"δαιμονιζομένων.

    Απλά, πιστεύω, ο μεγαλύτερος δαίμων εκεί, δια του "εξορκισμού" εκβάλλει τον μικρότερο...

    Είναι αυτό που είχαν διαγνώσει και οι Φαρισαίοι, ότι δηλαδή γίνεται εν τω άρχοντι των δαιμονίων να εκβληθούν κατώτερα- ιεραρχικώς- δαιμόνια...

    Το πρόβλημα με αυτές τις χολυγουντιανές παραγωγές είναι ότι μονίμως ανακατεύουν το Φως με το σκοτάδι, σε δόσεις που μπορούν να αποβούν θανατηφόρες, αν η ψυχή δεν είναι στερεωμένη και αν δεν καταφεύγει σε έμπειρο πνευματικό οδηγό Ορθόδοξο, για καθοδήγηση και βοήθεια...

    Πάλι, κάποιοι εντελώς άγευστοι πνευματικών σχετικών ζητημάτων, μπορεί με τέτοιες ταινίες, να προβληματιστούν θετικά, όπως ο φίλος που μου τη σύστησε και πήγα και την είδα...

    Σ ευχαριστώ, αδερφέ, για την καλή παρέα και την ευκαιρία για μεγαλύτερο ξετύλιγμα σκέψεων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. http://www.youtube.com/watch?v=AODHeTtWFxs&feature=related

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σας ευχαριστω πολυ για τη φιλοξενια,το ενδιαφερον και την αγαπη.Αν.Αλκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. :-Ο
    Εμείς τα είχαμε όλα αυτά, περιστεράκι μου;
    Δεν το κατάλαβααα!
    ;-)
    Θα χαρούμε πολύ να μας ξανάρθεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. tertilianos

    Καλά είναι φοβερό αυτό που γίνεται! Αυτό το συγκεκριμένο βιντεάκι το έψαχνα αρκετό καιρό και δεν μπορούσα να το βρώ, και να που ο "ανώνυμος" το δημοσίευσε εδώ, αυτή τη χρονική στιγμή. Εξαιρετικό!

    @Σαλογραία

    Συμφωνώ σε αυτά που λες όσον αφορά τους παπικούς, θεωρώ ότι το έργο μάλιστα αποτελεί μια καλή διαφήμιση για το δόγμα τους (αν το δούμε απο άλλη πλευρά). Μπορώ να σου πω ότι στο τέλος του έργου φανταζόμουνα τον Χόπκινς να υποδύεται ένα αντίστοιχο έργο αλλά απο Ορθόδοξη οπτική γωνία. Να ήταν δηλαδή Ορθόδοξος, αλλά Φεύ! Οι παραγωγές made in usa έχουν διαφορετικά κριτήρια...

    Βέβαια, το θέμα του εξορκισμού είναι λεπτό, και δεν τολμώ να ερμηνευσω τι ακριβώς γίνεται στους λατίνους. Σίγουρα τα πράγματα στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι τελείως διαφορετικά και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν τα ταυτιστούν, απλά προτιμώ να μην πάρω θέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @10:36
    Ναι...το να πάρει κανείς απόλυτη θέση είναι παρακινδυνευμένο, διότι ο Θεός μπορεί με άπειρους τρόπους να βοηθήσει μια ψυχή που πάσχει, εφόσον είναι καλοπροαίρετη.

    Ας πούμε , ο Αμερικάνος ψυχίατρος Σκοτ Πεκ, ενώ υπήρξε άθεος και αδιάφορος για πολλά χρόνια, έγινε λέει ο ίδιος, συνειδητός χριστιανός, όταν είδε εξορκισμό και θεραπεία(από παπικούς) δαιμονισμένων ασθενών με τους οποίους οι ψυχίατροι χάναν το μπούσουλα της ψυχιατρικής τους επιστήμης...

    Τα έχω ξαναγράψει.

    Στο βιβλίο που μετέφρασε ο ΚΈΔΡΟΣ με τίτλο,
    "ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ", υπάρχει κεφάλαιο περί Δαιμονισμού, πολύ καλογραμμένο, που θα έπειθε και κουλτουριάρηδες επιστήμονες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Υ.Γ.
    Προσωπικά, δεν θα πήγαινα(εάν έπασχα) ΠΟΤΕ των ΠΟΤών για εξορκισμό σε παπικούς, βεβαίως, όσο "δυνατός"και να ήταν ο εξορκιστής τους.
    Για μένα οι άνθρωποι αυτοί,οι παπικοί έχουν αιρέσεις με λουφία μεγάλα(δεν θα τις συζητήσω σε αυτή τη σελίδα) είναι σε μεγάλη πλάνη και ΟΦΕΙΛΩ με βάση τους κανόνες των Αγίων μας, τους οποίους ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, να σταθώ ΠΟΛΥ μακριά τους.

    Αν, βέβαια, ο Θεός επιθυμεί να βοηθήσει με μυστήριους τρόπους την κάθε ψυχή, προσωπικά, σύμβουλός Του, δεν έχω κανένα δικαίωμα να γίνω.
    Αυτό δα έλειπε!

    Γνωρίζω μόνο για τη δική μου ψυχή- τι δρόμο ΟΦΕΙΛΩ να περπατήσω, ώστε να έχει ασφάλεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Έχει έρθει ένα σχόλιο από ανώνυμο με μια διεύθυνση στο you tube που δε θέλει να ανεβεί...
    Θα προσπαθήσω αργότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Παναγιώτη έγραψες:
    "Ο Κύριος τους απαντά να περιμένουν τους αδελφούς τους των τελευταίων ημερών".
    .............και μου θύμησε τη φράση του Απόστολου

    " ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως (οι άγιοι)
    ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν
    του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου
    ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσιν",
    δηλαδή με απλά λόγια, ο Θεός και οι προαπελθόντες άγιοι, θα περιμένουν και μας, μέχρι τη Συντέλεια των Αιώνων, για τη Μεγάλη Χαρά!

    Όπως, οι γονείς, δεν αρχίζουν να τρώνε, και περιμένουν να μαζευτούν όλα τα παιδιά τους πρώτα στο σπίτι, τη μέρα μιας μεγάλης γιορτής!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. tertilianos

    Συμφωνώ με όσα γράφεις και με βάζεις στη πρίζα να σε ρωτήσω για το βιβλίο "οι άνθρωποι του Ψεύδους" τι ακριβώς πραγματεύεται. Το έχεις διαβάσει? Αν ναί, θα ήθελα να ακούσω τι σου άφησε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. http://www.youtube.com/watch?v=sYCNnswglC8&feature=related

    σου το αφιερωνω αφου δεν εχω πια........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τερτυλλιανέ

    Στο βιβλίο ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ, ο ψυχίατρος Σκοτ Πεκ
    ερευνά το θέμα του ανθρώπινου κακού.
    Ψάχνει να βρει την προέλευσή του.

    Εχω αναφερθεί στο βιβλίο και σε παλιότερες αναρτήσεις μου για το θέμα του δαιμονισμού.

    Το θεωρώ σημαντικό ως ἐντιμη ομολογία δική του.

    Οταν ο Πεκ συνειδητοποίησε μέσα από την εμπειρία του

    (διότι από καθαρή επιστημονική περιέργεια δέχτηκε να παρακολουθήσει εξορκισμούς πελατών του, που δεν μπορούσε να τους κατατάξει σε καμία ψυχιατρική περίπτωση)

    ότι το Κακό έχει Πρόσωπο, και δεν είναι μια αφηρημένη κατάσταση που ορίζεται απλώς, ως ένα άθροισμα κακών πράξεων, τότε άρχισε να υποθέτει κατ'αρχήν ότι λογικά θα πρέπει να υπάρχει και ένα μεταφυσικό, Καλό Πρόσωπο, ως αντίθετο στο πρόσωπο της Κακίας, που γούσταρε να βασανίζει τους ανθρώπους.

    Εξαιρετικά απλά τα γράφω τώρα...

    Ερευνώντας στη συνέχεια, με ψυχιατρική εντιμότητα, όλες τις μεγάλες θρησκείες, κατέληξε στην ανακάλυψη του Προσώπου του Κυρίου Ιησού Χριστού.

    Βαπτίστηκε χριστιανός σε ηλικία ώριμη, όπως αναφέρει ο ίδιος , και στο βιβλίο του πάλι από τον ΚΕΔΡΟ, με τίτλο:"Ο ΔΡΟΜΟΣ Ο ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΕΝΟΣ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. tertilianos

    Βαπτίστηκε Ορθόδοξος ή σε κάποια άλλη ομολογία?

    Το βιβλίο έχει αντιαιρετικό περιεχόμενο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τερτυλλιανέ,
    δεν το κάνει ξεκάθαρο, αλλά κατάλαβα ότι μάλλον παπικός έγινε...
    Δύσκολο να βρει τους Ορθόδοξους τότε...
    Τώρα έχω κάτι χρονάκια να μάθω για τον άνθρωπο...
    Δε διαβάζω πια ψυχολογίες...τις απομυθοποίησα!
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τερτυλλιανέ
    δεν ανεβαίνει το σχόλιό σου...
    Αν πάρεις το μπλογκ από την αρχή θα βρεις και άλλες αναρτήσεις με θέματα που μπορεί να σε ενδιαφέρουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. tertilianos

    «Γιατί δεν είναι σε θέση να σηκωθεί πολυ, αλλά σέρνεται κάτω. Και ο τύπος του διαβόλου είναι το φίδι. Και αν έτσι τον όρισε απο την αρχή ο Θεός, πολυ περισσότερο τώρα. Εαν όμως δε γνωρίζεις τι τέλος πάντων σημαίνει το να μάχεται απο κάτω, θα προσπαθήσω εγώ να σου εξηγήσω τον τρόπο και του πολέμου αυτού. Τι λοιπόν σημαίνει το να μάχεται απο κάτω; Το να δίνει τα κτυπήματα απο τα πράγματα της γης, απο την ηδονή, απο τον πλούτο, απ'ολα τα βιοτικά. Γι'αυτό, αν δει κάποιον να πετάει προς τον ουρανό, πρώτον δεν θα μπορέσει να πηδήσει προς αυτόν, δευτερο, και αν ακόμη επειχειρήσει, γρήγορα θα πέσει, γιατι δεν έχει πόδια. Μη φοβηθείς. Δεν έχει φτερά, μην τρομάξεις, επάνω στη γη σέρνεται και στα πράγματα της γης. Ας μην έχεις λοιπόν τίποτα κοινό με τη γη και δε θα χρειασθείς κόπο.

    Γιατι δε γνωρίζει τη κατα μέτωπο μάχη, αλά σαν το φίδι κρύβεται στα αγκάθια, παραμονευοντας συνέχεια στην απάτη του πλούτου. Και αν κόψεις τα αγκάθια, θα φύγει γρήγορα, γιατί είναι δειλός, και αν ξέρεις να μεταχειρίζεσαι προς αυτόν τα θεία ξόρκια, θα πληγωθεί αμέσως. Γιατι υπάρχουν σ'εμας, υπάρχουν ξόρκια πνευματικά, το όνομα του Κύριου μας Ιησού Χριστού και η δύναμη του Σταυρού. Αυτό το ξόρκι όχι μόνο βγάζει το φίδι απο τη φωλιά του και το ρίχνει στη φωτιά, αλλά και τα τραυματα θεραπεύει».

    Ιερός Χρυσόστομος

    Υ.Γ. Καλό ξημέρωμα σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Τερτυλλιανέ
    υπέροχο...
    Και στο αρχαίο κείμενο, ακόμη υπεροχότερο...
    Ευχαριστούμε...
    Καλό ξημέρωμα, με δύναμη Κυρίου για όλους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Του Σκοτ Πεκ τα βιβλία, είπαν, σήμερα, στο βιβλιοπωλείο, είναι εξαντλημένα(δηλαδή, του εξαντλήθηκαν, του εκδότη) (αφού είχαν επανεκδοθεί πριν λίγα χρόνια, πότε πρόλαβαν και ξανα- εξαντήθηκαν, οεο;).

    Είχα συναντήσει πριν χρόνια μία ιστοσελίδα που ανέλυε τις κακοδαιμονίες του Σκοτ Πεκ, δηλαδή, τις αιρέσεις της χριστιανικής του σκέψης, οι οποίες δεν άνηκαν σε κανένα δόγμα του χριστιανισμού. Έτσι νομίζω.

    Επιπλέον, είχα πέσει από τα σύννεφα όταν είχα μάθει πως απατούσε κατ' εξακολούθηση τη σύζυγό του, μέχρι που χώρισαν, βρήκε άλλη γυναίκα, με την οποία έμεινε μαζί μόνο 1 χρόνο, διότι, μετά, πέθανε, νομίζω. Είχα πέσει από τα σύννεφα όταν το είχα μάθει, αλλά, η Σαλογραία είχε πει πως ήταν λογικό κι αναμενόμενο και πως δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι καθόλου.

    Σε κάθε περίπτωση, για το βιβλίο του, ήμουν υπερ-υπερ-ευγνώμων όταν το είχα συναντήσει, το πρότεινα σε ανθρώπους, και, πιστεύω, αξίζει να το διαβάσουν αρκετοί. Είχε υπάρξει πάρα πολύ σημαντικό βιβλίο για εμένα. Υπάρχουν και συνέχειες του βιβλίου, π.χ. το βιβλίο που λέει μέσα για τους εξορκισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. @2:02(μα δεν κοιμάσαι τέτοια ώρα, πουλάκι μου;)
    :-)
    Δεν γνωρίζω τίποτα για την προσωπική ζωή του ψυχίατρου Πεκ και ούτε περιμένω να μάθω και κάτι το συναρπαστικό για δυτικό άνθρωπο που δεν γνωρίζει την Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία, όμως, αν βρω ένα βιβλίο που λέει κάτι σωστό, θα το κρατήσω.

    "Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε"

    Και ένα δηλητήριο-κατά τα άλλα-μπορεί ένας προσεκτικός άνθρωπος, να το χρησιμοποιήσει προς ωφέλειαν.

    Για μένα το καθαρό νερό το αμόλυντο είναι ΜΟΝΟ τα κείμενα των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

    Τα λοιπά κείμενα τα βλέπω ως...ποντικοφάρμακα και τα χειρίζομαι ποοοοολύ προσεκτικά.

    Επίσης να πώ ότι μερικά τα μελετώ λόγω επαγγελματικής υποχρέωσης...και τα συστήνω πάντα με διάκριση και εκεί που ξέρω ότι θα γίνει προσεκτική χρήση της πληροφορίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Αγαπημένη Σαλογραία, σαφώς και δε συμφέρει στα μάτια των πολλών η αποκάλυψη των πονηρών δυνάμεων αλλά κάποια στιγμή πρέπει να ξυπνήσουμε από το βαθύ ύπνο... Θα δω την ταινία γιατί είναι και ο Hopkins καταπληκτικός σε τέτοιες ερμηνείες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Εmelia μου, καλημέρααα!
    Αν δεις την ταινία, θα ήθελα να ακούσω εντυπώσεις...
    Φιλιά από Πάτρα γεμάτη ευλογημένα σύννεφα βροχής...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. tertilianos

    Σημαντική επισήμανση η αναφορά του "ανώνυμου" για την εμφάνιση ιστοσελίδας που αναλύει τις κακοδοξίες ενός συγγραφέα ωστόσο, η όποια αναφορά σε γεγονότα της ζωής του που αφορούν τα πάθη ενός ανθρώπου δεν νομίζω ότι αποτελεί εγγύηση για την απόρριψη ενός έργου του. Άλλωστε δεν μελετάμε πατερικά κείμενα όπου και το ανάλογο ήθος επιβάλλεται αλλά κάποια εργασία.

    Συμφωνώ με τη δ ι ά κ ρ ι σ η που πρέπει να υπάρχει και να υφίσταται για τους ευνόητους λόγους. Συμφωνώ επίσης με το εύστοχο παράδειγμα που αφορά το δηλητήριο.

    « Άν πάλι ημπορέσωμεν να αποκωμίσωμεν κάτι ωφέλιμον και απο τους εκτός της Εκκλησίας, δεν είναι απηγορευμένον»

    (ιερός Δαμασκηνός)

    Καλημέρα στην όμορφη παρέα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. :-)
    Πάντα εν ευλογίαις, Τερτυλλιανέ μου!
    Ξημέρωσε άλλη μια καλή μέρα ελέους, για όλους μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. tertilianos

    Ορθώς, αγαπητή μου. Μια μέρα ακόμα ξημέρωσε και μια ευκαρία ακόμα ξετυλίγεται για τον άνθρωπο εν σχέση πάντα με τον Δημιουργό Του. Ας την εκμεταλευτούμε όσο καλύτερα γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. :-)
    Ναι, ναι, αν και καθήμενη, ομίλησα ορθώς!

    (πλάκα παλιομοδίτικη κάνω..)

    "Carpe diem" που έλεγε και ο... καπετάνιος κάπου αλλού...

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Υ.Γ.
    Δεν άκουσα να μου σχολιάσει κανείς το τραγουδάκι του Ψαραντώνη για την τίγρη...
    Πέρασε απαρατήρητο άραγε;
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Σαλογραία μου,
    Έχεις δίκιο όταν λες οτι η μεγαλύτερη Παγίδα του διαβόλου είναι να μας πείσει οτι δεν υπάρχει.
    Δυστυχώς σε ένα μεγάλο βαθμό το έχει καταφέρει, καθώς ότι είναι εύπεπτο και μας επιτρέπει τη μαλθακότητα και το βόλεμα, είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτό. Όμως όποιος καθίσει λίγο - πολύ λίγο να σκεφθεί, δεν μπορεί παρά να "δει" οτι και υπάρχει και "συμβουλεύει" καταλλήλως και προσπαθεί αδιαλείπτως εναντίον μας. Αλλά δεν υπάρχει λόγος ν ασχολούμαστε μ αυτόν, παρά με τη Σχέση μας με το Θεό και με τη Συνομιλία μας μαζί Του. Ο διάβολος δεν έχει την παραμικρή δύναμη, αν εμείς αρπαχτούμε από το Χέρι του Θεού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Ρεγγίνα γλυκιά

    Συμφωνούμε απολύτως, όμως όλη αυτή την κουβέντα την κάνω για ανθρώπους μακριά από την Πίστη- πλην, καλοπροαίρετους σε πολλά- με την ελπίδα ότι κάτι παραπάνω θα νιώσουν και θα προχωρήσουν με βαθύτερη επίγνωση τον αγώνα τους...

    Το χειρότερο όλων, να έχει η ψυχή μια τάση αρνητική, θυμού, ή απληστίας π.χ. και να μην υποψιάζεται ότι όλοι αυτοί οι λογισμοί είναι ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΙ από μια εξαιρετικά ΜΟΧΘΗΡΗ,ΑΟΡΑΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, που κάθεται δίπλα στο αυτί τους και τους ψιθυρίζει τα χειρότερα, είτε για τον εαυτό, είτε για το συνάνθρωπο, πλημμυρίζοντάς τους με μίσος...

    Ίσως το έχω αναφέρει ξανά σε κάποιο σχόλιο:

    Μου έτυχε να μιλάω με νεαρό ετών είκοσι, που ενώ φαινόταν φυσιολογικός, βασανιζόταν από νοερές εντολές που λάβαινε από κάποια εσωτερική φωνή-σκέψη, να μαχαιρώσει το στομάχι του...να το ξεσκίσει... παράλληλα, εκείνο τον καιρό που επικοινωνούσαμε, ήθελε να"καθαρίσει"και μια ανυποψίαστη, μικρή, αθώα κοπελιά-την ήξερα και αυτήν- η οποία δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του

    Φοβερό!
    Ο ψυχίατρος τον μπούκωνε χάπια.
    Τίποτα δεν του κάναν τα χάπια.
    Απλώς, εξασθένιζε κάπως συναισθηματικά, η παρόρμηση για έγκλημα, παρέμενε όμως...

    Όταν πολύ διακριτικά, προσπάθησα να το ...πονηρέψω το παιδί, ότι μπορεί να ήταν και θύμα δαιμονικών υποβολών, και να το παραπέμψω στον παπα Νίκο το Φαναριώτη στον όσιο Λουκά της Πάτρας, που έχει βοηθήσει πολύ δύσκολες παρόμοιες περιπτώσεις, η μάνα του(μια κυριούλα ανυποψίαστη πνευματικά) έπαθε πανικό και τον έκανε να μη μου ξαναμιλήσει.

    Από κει και μετά βέβαια, δεν επέμεινα.
    Δεν επιτρεπόταν να επιμείνω...δεν θα έφερνε καλό αποτέλεσμα.
    Όμως το παιδί, χωρίς βοήθεια από την Εκκλησία, συνειδητή, θα σφαχτεί ή θα σφάξει άνθρωπο κάποια ώρα και θα αρχίσουν τις βαθυστόχαστες αναλύσεις οι παιδοψυχολόγοι στα μήντια...με ολο το σεβασμό...δεν τους απορρίπτω τους καλούς ανθρώπους, προσφέρουν και αυτοί πολλά και καλά αλλά, ΟΧΙ στου δαιμονισμού τις περιπτώσεις...

    Η επιστημονική τους έπαρση όμως(ότι αυτοί ξέρουν στον 21ο αιώνα, από τους παπάδες καλύτερα) δεν τους επιτρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι υπάρχουν φοβερές πραγματικότητες που μας υπερβαίνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Αγαπητή Σαλογραία,

    1. Πολύ πετυχημένο αυτό με το οικογενειακό τραπέζι του φαγητού.

    Στο ευαγγέλιο πολλές φορές γράφει ότι ο θεός μας έχει καλεσμένους σε τραπέζι και μάλιστα τραπέζι γάμου...

    2. Ο Ψαραντώνης τραγουδάει πολύ μπάσα, ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τι λέει...

    3. Στα σχόλια παραπάνω υπάρχουν αναφορές στην οντολογία του κακού (=τι είναι το κακό και πως υπάρχει). Έχω την γνώμη πως η καλλίτερη αναφορά στο θέμα υπάρχει στο έργο του υπέροχου Αγ. Διονυσίου του Αρεοπαγίτη "Περί Θείων Ονομάτων" κεφ. δ΄. (Τέτοιος υπέροχος Άγιος... Δεν θα μπορούσε η Αθήνα να έχει πιο ταιριαστό Πολιούχο...Μακάρι να διδάσκονταν στα σχολεία αποσπάσματα και ας είναι δύσκολα τα ελληνικά του...)

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Σαλογραία και Τερτυλιανέ, ελπίζω να μην παρεξηγήθηκαν οι προθέσεις μου για χιλιοστή φορά, ελπίζω να μην καταλάβατε οτι είπα το αντίθετο από όσα είπατε. Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Πολύ συγκλονιστικό μού φαίνεται το μήνυμα 11:37.
    Και, για να το χρησιμοποιήσω ως έναυσμα για τη δική μου αυτο-συνειδητοποίηση.. ας σκεφτώ..
    Άραγε, εγώ πώς έχω αντιμετωπίσει τους ανθρώπους για τους οποίους πιστύω πως έχουν έπαρση;
    Απάντηση: Με υπεροψία.
    Άραγε, εγώ πώς έχω αντιδράσει όταν είμαι σε θέση να αποτρέψω τραγικότατες καταστάσεις αλλά ορθώνονται μπροστά μου θεόρατα εμπόδια;
    Απάντηση: Με απραξία.

    Ο Θεός να βάλει το χέρι του σε αυτή την ιστορία του μηνύματος 11:37, Θεέ μου, συγκλονιστικό, νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Γειά σας,θα ήθελα να υποβάλω και γω την γνώμη μου περί του κακού.Το κακό και βέβαια υπαρχει και θα υπάρχει αναμεσά μας.Το θέμα είναι ποιός μπορεί να το δεί και να το ξεχωρίσει.Πολλές φορές μας συμφέρει να μην το δούμε και παραδινόμαστε άνευ όρων.Ποιός είναι άξιος και ικανός να το διακρίνει ανάμεσά σε ενα πραγματικό σημάδι του Θεού.Οι παγίδες στήν καθημερινότητα μας πολλές και αρκετοί έχουμε πέσει μέσα και θα ξαναπέσουμε γιατί απλά είμαστε άνθρωποι.Αν υπήρχαν μόνο καλοί δεν θα είχε αξία και λόγω ύπαρξης ούτε ο Θεός ούτε ο λόγος Του.Το κακό πρέπει να υπάρχει για να δίνει την πάλη του κάθε μέρα ο άνθρωπος εναντίον του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. barbakas
    Καλως ήρθες...Τι δείχνει το σκιτσάκι αγαπημενο μου δίπλα στο όνομά σου και τι σημαίνει άραγε το τοιούτον;

    ;-)
    Δεν γνωρίζω αν "πρέπει"να υπάρχει το κακό...αλλά αφού υπάρχει και παραϋπάρχει

    -και πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου διότι μέχρι και εις άγγελον φωτός και εις υπέροχον ξανθιάν της τυφλεάρασης μεταμορφώνεται προκειμένου να κλέψει του αποχαυνωμένου τηλεθεατού την καρδούλαν-

    αφού υπάρχει, λέγω, το κατηραμένον, οφείλομεν να πολεμήσουμεν με τηγάνια, κατσαρόλες, σκεπάρνια, μαχαίρια, περικεφαλαίες, θώρακες, και οτιδήποτε άλλο, εναντίον του, μέχρι να βγει η ψυχούλα μας και να πετάξει μακριά του, σαν άσπρο περιστεράκι...
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @2:49
    Αγαπημένο μου
    μια φορά, ως αρχάρια οδηγός οδηγούσα - κακού λογού- στο κέντρο της Πάτρας.
    Κάποια στιγμή, πέρασα ξυστά από έναν ανυποψίαστο πεζό κὐριο.
    Αν αυτός ο καλός άνθρωπος, μπορούσε να συνειδητοποιήσει πόσο ΚΟΝΤΑ του, προσπέρασε εκείνη τη στιγμή ο ...θάνατος με τη μορφή μιας αρχάριας οδηγού, θα πήγαινε τρέχοντας να ανάψει ένα κερί ευχαριστήριο στην Εκκλησία...
    ;-)
    Πραγματικά, είναι τρομακτικό από πόσους μύριους κινδύνους, μας γλυτώνει ο Θεός είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία μας κάθε στιγμή...

    Αυτό το έρημο το παλικαράκι ...το έχει εγκλωβίσει η χήρα μανούλα του, όλη μέρα μέσα στο σπίτι, χωρίς ούτε ένα ζωντανό φίλο

    (διότι όλοι είναι "κακά"παιδιά)

    και όταν θα μάθουμε τα χειρότερα, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα Στέλα...

    αλήθεια Στέλαααααα!
    Πού είσαι ΣΤελάκι μου;
    ;-)
    Πες μας καμια εμπειρία σου πάνω στο θέμα...
    Εσύ πρέπει να έχεις κάμποσες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Παναγιώτη
    έχω διαβάσει και αν έχω διαβάσει πατερικά κείμενα πλήθος...τον άγιο Διονύσιο που ανέφερες, δεν ξέρω γιατί, δεν τολμάω να τον διαβάσω..νομίζω ότι είναι πολύ υψηλός για τις νοητικές μου ικανότητες

    ( άκου τώρα πώς το έχω δει το θέμα...)οπότε...δεν μπορώ να συμμεριστώ το θαυμασμό σου, που είμαι απόλυτα βέβαιη ότι και λίγος είναι, σε σχέση με την ξεχωριστή αυτή και άγια καρδία και διάνοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Η διπλανη μου επιχειρηματίας, μη θρησκευομενα αλλά ουτε και άθεη μου ανεφερε τι της είπε Πατρινός φίλος της ο οποίος είναι κεκραγμενη και έκφυλη αδελφη. Μπήκε στο ναό του Αγ.Ανδρεα να αναψει κερι και εκεινη την ωρα ήταν μεσα στο ναό καποιος δαιμονισμένος. Και γυριζει και του λέει: Κι εσύ μωρή τι δουλειά έχεις εδω μέσα που χθες το βραδυ είχες πάρει τον Δημήτρη. Μεταβολή και εξω. Αλλα δυστυχως για να υπερνικησεις ενα παθος χρειαζεται και θεληση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Αγαπητή Σαλογραία,

    Να πω στην αγάπη σου ότι δέχομαι ότι ο Άγιος Διονύσιος χρησιμοποιεί μία πυκνή και δύσκολη αττική διάλεκτο (ως νομικός που ήταν...) με φιλοσοφικό ύφος που κουράζει και αρκετούς απωθεί(ας με συγχωρήσει ο Άγιος...)

    Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με τις νοητικές σου ικανότητες, που απ΄όσο βλέπω είναι ...αστραφτερές... Περισσότερο σαν θέμα προτίμησης κειμένων το βλέπω.

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Θεοπρόβλητε
    σε σκεφτόμουν σήμερα και να σαι με την καλή μαρτυρία σου...
    Έχει και μια φίλη μου ένα σκηνικό παρόμοιο με ένα αντρόγυνο γνωστό της που τους ήξερε για παντρεμένους πολλά χρόνια, όπως και όλος ο περίγυρος εδώ.

    Εκείνοι όμως δεν είχαν κάνει ποτέ θρησκευτικό γάμο, διότι ο άντρας του ζεύγους ήταν εβραίος στην καταγωγή και δεν επιθυμούσε χριστιανικό γάμο.

    Λοιπόν, η δαιμονισμένη η Μαρία της Πάτρας όταν είδε στο ξαφνικό και άσχετο τη σύντροφο του Εβραίου, την ξεμπρόστιασε και άκουσε και η φίλη μου που της είπε:

    -Αει πήγαινε μωρή από δω πέρα που είσαι τριάντα χρόνια με τον Εβραίο αστεφάνωτη και φοράς και κόκκινο βρακί!
    Κοκκάλωσε η γυναίκα και η φίλη μου που το άκουσε, διότι πράγματι, συνέβαιναν και τα δυο.

    Για το κόκκινο βρακί ανέφερα στα σχόλια παλιότερης ανάρτησης σχετικής νομίζω...για το θέμα του Εβραίου, νομίζω ότι βαρέθηκα να το γράψω.

    Τη φίλη μου απλώς την αγριοκοίταξε η δαιμονισμένη και απλώς της είπε:
    -Τι να σου πω μωρή εσένα; δεν έχω τίποτα να σου πώ...
    Αει χάσου από τα μάτια μου να μη σε βλέπω!

    Πράγματι, δεν είχε τίποτε αντιχριστιανικό να της καταμαρτυρήσει...οσιομάρτυρας η φιλενάδα μου, από πολλές απόψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. 2. Θεολογία και οικονομία στη Δυτική σκέψη

    Εξετάσαμε τις ρίζες της δυτικής σκέψεως που είναι συνδεδεμένες με τη λατινική, τη λατινόφωνη θεολογία.
    Η λατινόφωνη θεολογία εμφανίζεται με τους Βορειοαφρικανούς συγγραφείς.
    Κυρίως πρώτος είναι
    ο Τερτυλιανός
    και ακολουθούν κι άλλοι επιφανείς,
    όπως είναι ο Κυπριανός και μετά ο Αυγουστίνος.
    Η εμφάνιση λοιπόν της δυτικής θεολογίας συνδέεται κυρίως με την εμφάνιση μιας γλώσσας, μιας μορφής εκφράσεως.
    Αυτή η μορφή εκφράσεως, αυτή η γλώσσα, δεν ήταν βέβαια θέμα απλώς λέξεων αλλά έφερνε μαζί της μια νοοτροπία ολόκληρη. Και επισημάναμε αυτά τα χαρακτηριστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Λοιπόν αγαπημένη μου άκου τώρα για ποιό λόγο σ'έχω λατρεψει και από τότε που σε συνάντησα στα ιντερνέτια,νιώθω σαν να βρήκα αδελφή στα,άντε μη τα χαρακτηρίσω, μονοπάτια της σκέψης μου...

    Λοιπόν που λες,κάθε φορά που για εκπαιδευτικούς λόγους θέλω να περιγράψω την ψύχωση ωσ έννοια και περιεχόμενο, χρησιμοποιώ αυτό ακριβώς το τραγούδι,την Τίγρη,στο οποίο ο Μέγας Ψαραντώνης ζωγραφίζει σπαρακτικά αλλά και με ακρίβεια θα έλεγα, την εμπειρία του ανθρώπου που είναι παγιδευμένος στα πλοκάμια της ψυχικής αρρώστειας.Αλλά τα έχει πει νωρίτερα ο Απ. Παύλος για τον έτερο νόμο που αντιστρατεύεται εν τοις μέλεσί του και αυτό που δε θέλει αυτό κάνει...Εγώ να δεις βέβαια τι κάνω...άλλα λέει η καρδιά μου ,άλλα ακουν τ'αυτιά μου!

    Και αληθινά είναι αυτά που λες για το χορό των δαιμόνων στις πλείστες των περιπτωσεων ψυχασθένειας ,στον οποίο χορό σέρνεται και χορεύει και το περιβάλλον του ασθενή,συγγενείς φίλοι κλπ. και δε ξέρει κανείς τελικά ποιός εχει κάνει την αρχή και ποιός βαρά τα ντέφια...

    Εικοσιπέντε χρόνια ,λόγω δουλειάς, είμαι κοντά με τους ψυχικά πάσχοντες και όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό απο τους ειδικούς οτί όσο και και να καβαλάμε το επιστημονικό μας άτι και τις βεβαιότητες μας για το φάσμα της ψυχασθένειας ,πάντα ένα κομμάτι θα μας περιγελάει-η Τίγρη δεν αστειεύεται...
    Φιλιά-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Αχ περιστέρι μου των 12:40

    Το έκανες επιτέλους το σχόλιο για το σπαραχτικό τραγούδι του Ψαραντώνη- που το περίμενα πώς το περίμεναααα!

    ΦΟΒΕΡΟΌΟΟ!

    Ο Θεός να σου δίνει δύναμη στο έργο που υποστηρίζεις...

    Μια φορά πήγα στο Δαφνί, με μια ομάδα φοιτητών ψυχολογίας(ήμουν σφήνα άσχετη στην ομάδα) και η επίσκεψη(τα όσα είδα και άκουσα εκεί) με σόκαρε μέχρι την Κόλαση!

    Μακάριος, όποιος έχει τη φώτιση και την εγρήγορση του να ξέρει πού πατάει και μέχρι πού αντηχούν οι πατημασιές του...

    Η Παναγία να είναι κοντά σου...
    Και ο μέγας άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. "και όταν θα μάθουμε τα χειρότερα, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα Στέλα..."

    Τι μοιρολατρικό που μού ακούγεται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. "η επίσκεψη(τα όσα είδα και άκουσα εκεί) με σόκαρε μέχρι την Κόλαση!"

    τι εννοείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. 1:55
    Μοιρολατρικό σου ακούγεται;
    Πες το κι έτσι.

    Προσωπικά πιστεύω ότι ως ένα βαθμό, ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ την κακή μας μοίρα με την σκληροκαρδία και το πνευματικό σκοτάδι που μας δέρνει.

    Σε ένα άλλο βαθμό, για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή μας, ο καθένας και ολοι μαζί , πρέπει να περάσουμε κάτι βασανιστήρια.

    Αυτά που είδα στο Δαφνί, στην ολιγόωρη επίσκεψη,πριν χρόνια, με έκαναν να ΤΡΟΜΑΞΩ από την θέα του ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥ πόνου των νοσηλευομένων...

    Κατάλαβα επίσης, ότι καμία αμοιβή δεν είναι αρκετή, για το προσωπικό που φροντίζει ΤΟΣΟ βαριές περιπτώσεις.

    Ο Πεκ, με την εμπειρία του Ψυχίατρου, έγραφε ότι
    Ή ΤΡΕΛΑ ΊΣΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΛΥΠΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΑΛΛΟ...

    Αργησα να καταλάβω όμως ότι ΚΑΙ η ΕΜΠΑΘΗΣ λύπη μας, και η ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΚΗ κατάθλιψή μας, μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΚΕΙΝΑ...

    ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΟΞΕΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ,
    ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΙΤΡΈΨΟΥΜΕ.

    Το να λέμε ΜΕ ΑΦΕΛΕΙΑ, στον όποιο απέναντι:

    -Εξ αιτίας σου εμένα μου ανέβηκε η πίεση, είναι μια ΑΠΛΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΥΤΑΠΑΤΗ.

    -ΚΑΝΕΙΣ Δεν ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ, ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ.

    Γνωρίζω άνθρωπο του Θεού που τον έβριζαν χυδαία και ΑΔΙΚΑ επί ΕΞΑΩΡΟ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ, ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ.

    ΑΠΟ ΔΥΝΑΜΗ.
    ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ.

    ΚΑΙ ΕΠΙ ΕΞΑΩΡΟ, ΕΚΑΝΕ ΝΟΕΡΑ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΒΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ.

    Δεν ξέρω αν ΚΑΤΑΛΑΒΕ κάποιος κάτι, ΑΠΟ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ.

    ΟΜΩΣ...ΣΕ ΜΕΝΑ εμπιστεύτηκε τα γεγονότα, το διασταύρωσα από άλλους και ΓΝΩΡΙΖΩ...ΚΑΙ του ΒΓΑΖΩ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΠΕΛΑ , αγαπημένο μου...

    Τα έχω ξαναπεί...

    Κοίτα τους μάρτυρες, με τι Χαρά πήγαιναν στα φρικτότερα μαρτύρια και ΜΕ ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ...

    Σε πολλές περιπτώσεις θαύμαζαν τόσο οι βασανιστές που βαπτίζονταν και αυτοί χριστιανοί.

    Εν Αγίω Πνεύματι, μεταστρέφονταν...

    Δεν έχουμε όλοι αυτή την προαίρεση ή την αρετή.
    Είναι σημαντικό όμως να προσπαθούμε....

    ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΟ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Το μπαρμπακάς είναι το όνομα μιάς αρχαίας βρύσης που βρίσκεται έξω απο το χωριό μου.Το αυτόματο Μ4 που εικονίζεται σημαίνει πως όταν έρθει η ώρα και χρειαστεί,θέλουμε δεν θέλουμε θα το αρπάξουμε για να προστατεύσουμε οσα πιστεύουμε και μας ανοίκουν.Το δικό σας απο που πηγάζει,εμένα πάντως μου θυμίζει την σαλότητα του Οσίου Ανδρέα και είναι πολύ μεγάλη λέξη για να την αναφέρουμε.Τώρα σχετικά με κάποια μου εμπειρία δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να γράψω κάτι.Ίσως κάποια άλλη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. @barbakas

    Ελήφθη. over!

    Το Σαλογραία προκύπτει από το σαλός αυτός που σάλεψε το μυαλό του και το γραία που είναι η γριά...

    Γουστάρω που είμαι γρια, σε μια εποχή παιδεράστρια, που ΑΣΕΒΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΟΥΣ, τους σιχαίνεται και τους φτύνει τους γέρους, σαν τσόφλια...

    ;-)

    Διάλεξα το σαλό...διότι ...
    αγαπώ πιο πολύ από όλες τις κατηγορίες των Αγίων τους Δια ΧΡιστόν Σαλούς, επειδή έκαναν ακραίο είδος άσκησης και ελάχιστοι υποπτεύονταν τον αγώνα τους -όσο ζούσαν.

    ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι η δική μου σαλότητα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ κοσμικού τύπου...
    ;-)

    Σχετικά με το αυτόματο που αναφέρεις, θα σε απογοητεύσω, αλλά ΘΕΩΡΩ ΧΑΜΕΝΟ ΑΠΟ ΧΕΡΙ
    ΤΟΝ όποιο ΕΝΟΠΛΟ ΑΓΩΝΑ.

    Παραδείγματος χάριν, κοίτα τι έγινε το θαύμα του 1821...
    Ελευθερωθήκαμε, θαυμαστά από τους Τούρκους, για να υποδουλωθούμε στη διαφθορά των Ευρωπαίων που ειναι ΠΟΛΥ χειρότερη και μεγαλύτερη...

    Πιστεύω ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ, στον αγώνα που γίνεται για την απελευθέρωση της ψυχής από τα πάθη της.

    Με την απελευθέρωση, μόνο του σώματος, χωρίς τον εξαγιασμό της ψυχής, κοίτα τι έγινε, άρχισε σιγά σιγά, μέσα σε λίγες δεκάδες χρονάκια, να μας διαφθείρει το τέρας της Καλοπέρασης.

    Ο σωματικός τσαμπουκάς είναι πολύ πιο εύκολος, γι αυτό δε με συγκινεί παρόλο που στα νιάτα μου, επειδή
    εκνευριζόμουν με την πεθερούλα μου-στ άγια η ψυχή της-όλα ταινίες με κλοπατινάδα πήγαινα κι έβλεπα..
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. tertilianos

    Και τι έχει να πεί η Σαλογραία τώρα που ενδεχομένως η ζωή της βρίσκεται κοντά στη δύση, προσμένει τον Δημιουργό Της ή νιώθει Φόβο για τις αμαρτίες της? Τι έχει να διδάξει εμάς τους νεώτερους?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. tertilianos

    Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκα.. Ρωτώ καλοπροαίρετα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Τερτυλλιανέ

    κάνεις νόστιμη ερώτηση...
    ;-)
    Νομίζω χρειάζεται νέα ανάρτηση προκειμένου να το κουβεντιάσουμε διεξοδικότερα...

    Προς το παρόν θα σου πώ ότι με είχε- εδώ και χρόνια- συγκινήσει η φράση που έλεγε:

    -ΚΡΑΤΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΠΕΛΠΙΖΟΥ...

    Από τότε που θυμάμαι τον εαυτόν μου- από νήπιο, με την αυξημένη αίσθηση θνητότητας που με διακατείχε-

    κρατώ το νού μου στον Αδη και προσπαθώ να μην απελπίζομαι,όπως συμβούλευε ο Γέρων Σιλουανός, μόνο που ως γυναίκα τρελότατη, καμιά φορά- άμα έχω και έξτρα κέφια- του βγάζω του Άδη

    (στέκεται αυτός-ο Άδης ντε- πάντα σκοτεινός σε μια γωνία έκαστης κάμαρας, επιβλέποντάς με, σε κάθε μου πράξη ή λέξη, ως κακή πεθερά έτοιμη να βρει "πατήματα" για θάψιμό μου, στο γιό της)

    του βγάζω κοροΪδευτικά, λέω, του Άδη, και τη γλώσσα- του κάνω:

    "Μπδδδδ! παλιοΆδηηη!"

    και συνεχίζω να φτιάχνω κροκέτες με ρεβίθια γαρίδες και ταροσαλάτα, όπως έφτιαξα σήμερα...

    Νομίζω, δεν είναι κακή ιδέα να περιμένουμε εν Κυρίω το θάνατο, είτε αυτοσχεδίως χορεύοντας είτε και χριστιανικά, αραιά και πού, μαγειρεύοντας...

    :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Υ.Γ. Τερτυλλιανέ, χαχα...και βέβαια παρεξηγήθηκες, πουλάκι μου,

    και μόλις σε έθαβα με το λογισμό μου, χαχα, αλλά αφού ζήτηξες συγνώμη, εντάξει, μωρέ, ας είσαι συχωρεμένος, ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ να σε συχωρέσω ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ!
    διότι μετά, ΑΝ ΔΕ ΣΕ ΣΥΧΩΡΕΣΩ, ΔΕ ΘΑ ΣΥΧΩΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, όπερ απεύχομαι,
    διότι... κοίτα στην ταινία τι Φρικιαστικές Μαρμάγκες παραμονεύουν

    ( "μανούλααα!"που έκραζε και ο Βέγγος) προκειμένου να πιούν της αιώνιας ύπαρξής μας το αίμα...

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Τερτυλλιανέ, σε πειράζει. Σε συγγχωρεί επειδή επιθυμεί να σε συγγχωρήσει, όχι επειδή φοβάται τα αντίποινα! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. tertilianos

    Νόστιμη ερώτηση αλλά μάλλον θα περιμένω τη νέα ανάρτηση, καθότι η αγαπητή Σαλογραία απέφυγε με έντεχνο τρόπο (και με λίγη δόση απο ποίηση) να δώσει μια πιο ξεκάθαρη απάντηση.. Υπομονή λοιπόν μέχρι τη νέα ανάρτηση.

    Προς το παρόν πάω να πλύνω τα πιάτα που με περιμένουν και επανέρχομαι εντός ολίγου!

    Χαίρε εν Κυρίω Πάντοτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. tertilianos

    Το κρατώ αυτό "ανώνυμε", φαίνεται ότι κάτι παραπάνω ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Χαρά

    Αγαπητή Σαλογραία,
    έμαθα για το μπλογκ σου απ τον tertiliano (σύζυγο), τον οποίο κέρδισες με τους λόγους σου...

    Οσο για την ταινία, εγώ τρόμαξα αρκετές φορές θα έλεγα. Τα θρίλερ δεν μου αρέσουν, αλλά μπορώ να συμφωνήσω εν μέρη μαζί σας, γιατί είχε δυνατά σημεία. Αντί αυτής της ταινίας εγώ θα πρότείνα "το νησί" του Οστροβ.
    Ως "σαλογραία" θα σου αρέσει κ αντίστοιχος υποδυόμενος σαλός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Χαρά μου
    με το υπέροχο όνομα(είναι το αληθινό;)
    Ευχαριστώ για την αγάπη!
    Τα θρίλερ ούτε εμένα μου αρέσουν, αλλά για τα μεταφυσικού περιεχομένου στο είδος του Εξορκισμού, δε λέω όχι, επειδή ψάχνω για ψήγματα αληθείας...

    Το Νησί του Οστρόβ το είδα, πράγματι, εξαιρετικό!
    Πιστεύω ότι μονάχα ένας Ορθόδοξος Ρώσος θα μπορούσε , τέτοιο χαρακτήρα σαλού, να πλάσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Χαρά μου
    ελήφθη!
    ;-)
    Πάντα τα βιβλία διαθέτουν ένα άλλο βάθος...
    Οι εικόνες είναι εύκολη τροφή για τους βιαστικούς, αλλά αφήνουν και κείνες στην ψυχή, δυνατό αποτύπωμα...
    Καλό βράδυ, περιστεράκια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Αγαπημένα

    Μου έλεγε χτές, η με Μικρασιάτικες ρίζες, Ελένη η φίλτατη, ότι σε ένα προσκύνημα της Αγίας Αννης κάπου στη Μικρασία

    (αν θέλετε λεπτομέρειες μπορούμε να μάθουμε τόπο)

    όταν κάποιος είχε σοβαρό είτε σωματικό πρόβλημα, είτε σοβαρό ψυχολογικό,
    τον έκλειναν με μια συντροφιά, για ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ,με νηστεία ΑΝΑΛΑΔΗ ΤΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΑΙ ΛΑΔΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΚΟΣΤΗΣ, και συνεχή προσευχή

    (διάβαζαν παρακλήσεις ή ό,τι άλλο τους φώτιζε, δεν γνωρίζω ακριβώς)

    Αν δεν μπορούσε να νηστέψει ο ίδιος ο πάσχων, νήστευαν οι γονείς ή οι άλλοι οικείοι του.

    Αν είχαν πρόβλημα να νηστέψουν οι γονείς ή οι οικείοι για τη θεραπεία του πάσχοντος,
    ΕΚΑΝΕ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑΗΜΕΡΑ,
    ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΝΤΟΣ, ΈΝΑΣ ΕΥΛΑΒΗΣ
    ΓΕΙΤΟΝΑΣ!!!!

    Αυτό το τελευταίο που άκουσα χτες, με άφησε ΆΝΑΥΔΗ.

    Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ, τόνιζαν παλιά...
    Κάτι ξέραν που το λέγαν οι άνθρωποι...

    Πάντως, για να μην πει κάποιος ότι σήμερα ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΘΥΣΙΕΣ, θα σας πώ, ότι έχω γνωρίσει προσωπικά, μία μοναχή νέα γυναίκα, γύρω στα 40, που ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ με ΘΥΣΙΑ ΤΕΤΟΙΑΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΤΗΣ...

    Και η ίδια είχα γνωρίσει έναν πατέρα, με δαιμονισμένη κόρη, στην Πάτρα, για τον οποίο
    (μου εκμυστηρεύτηκε με πόνο, η ίδια η καλή γυναίκα του) ότι επί τρία χρόνια ο άνθρωπος αυτός, το πήγαινε ανάλαδο όλη την εβδομάδα, με λάδι ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΎΡΙΑΚΟ, προκειμένου να βοηθήσει τη θεραπεία του κοριτσιού του.
    (Ο ανθρωπος ήταν ψηλός και γεμάτος, και δούλευε σκληρά σωματικα...και όμως...κάποιος που θα έβλεπε τη σωματική του κατασκευή θα τον κατέκρινε για κοιλιόδουλο......γι αυτό λέω...ΤΕΡΑΣΤΙΑ, ΦΡΙΚΤΗ ΑΜΑΡΤΙΑ-ΑΔΙΚΙΑ, Η ΚΡΙΣΗ Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...)

    ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ...

    ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ, μου έλεγε η αδερφή η Ελένη, γίνονταν πάρα πολλές θεραπείες με αυτή την πρακτική της ΑΝΕΛΕΗΤΗΣ νηστείας και της ΣΥΝΕΧΟΥΣ προσευχής.

    Το είπε και ο ίδιος ο ΚΎΡΙΟς ΙΗΣΟΥς, για το γένος των κακών πνευμάτων-δαιμόνων.

    "Τούτο το γένος ...ουκ εκβαλείται, ει μή εν νηστεία και προσευχή"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Σαλογραία, η ανάρτησή σου στις 20 Μαρτίου 2011 7:12 μ.μ., μου θύμισε αυτή την ιστορία:

    http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/01/31/%CE%B7-%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82/

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. :-)
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τον τίμιο Ήλο, ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
    ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ
    ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ:
    .................................................

    Μιά φορά ήταν μιά γριά(όχι η Σαλογραία)
    καί κάθε πρωΐ έβγαινε στός δάσος καί μάζευε ξύλα γιά τή φωτιά της καί χορταράκια, γιά νά φάει.

    Καθώς εγύριζε μιά μέρα φορτωμένη στόν ώμο τά ξύλα καί στήν ποδιά της τά χόρτα, στό δρόμο συναντάει τόν χάροντα.

    -Γειά καί χαρά σου, χάροντα, τοϋ λέει, γιά ποιόν μέ τό καλό;
    -Γιά του λόγου σου, θειά, τής λέει ό χάροντας.
    Αντε, ετοιμάσου νά σέ πάρω.

    -Τώρα, του λέει, νά πάω σπίτι νά ξεφορτωθώ καί νά ετοιμασθώ.
    Καί γιά νάχω καλό ρώτημα, σάν πώς θέλεις νά ετοιμασθώ;

    - Οπως θέλεις εσύ, άπαντάει ό χάροντας.

    Τότε ή γριά πηγαίνει στό σπίτι, άνάβει τό τζάκι καί βάζει νά βράσει τά χόρτα.
    Υστερα έπιασε νά ζημώσει ψωμιά, έφτιαξε καί κουλούρια γιά συγχώρεση.

    Υστερα έστρωσε τραπέζι καί περίμενε νά ψηθοϋν τά ψωμιά.

    Τότε παρουσιάσθηκε o χάροντας καί τή ρωτάει:

    -Ε, ετοιμάστηκες θειά;
    -Περιμένω γιέ μου νά βράσουν τά χόρτα, νά ξεφουρνίσω τό ψωμί καί νά φαμε.
    Δέν κάθεσαι καί του λόγου σου νά φας μαζί μου;

    -Μά δέν μ’ έχεις κακία θειά, πού θά σου πάρω τήν ψυχή;

    -Μπά, γιατί νά σού΄χω κακία.

    Όπου τήν πας τήν ψυχή μου, θάρχομαι κι εγώ μαζί.

    -Καί τό κορμάκι σου, που θά τάφήσεις εδώ; ξαναρωτάει ό χάροντας.

    - Ε, αυτό είναι δική μου υπόθεση, απαντάει ή γριά. Εγώ θά τό παραδώσω στόν Θεό καί θά μου τό φυλάει. Είδες πού βάζομε σταυρό πάνω απ’ τά μνήματα;

    Απάνω στήν ώρα έβρασαν καί τά χόρτα, μύρισε καί τό ψωμί στό φουρνο καί ή γριά κατέβασε τό φαΐ, ξεφούρνισε κι έβαλε στό τραπέζι δυό πιάτα χόρτα καί κάμποσες φέτες ψωμί.

    Ό χάροντας όμως φαίνονταν στενοχωρημένος καί δέν ήθελε νά φάει.

    -Δέν μου κάνει κέφι νά παίρνω ανθρώπους, πού δέν κλαίνε, λέει στή γριά.

    -Καί δεν μου λές κι εμένα τό λόγο; λέει ή γριά.
    Τί σημασία έχει άν κλαίνε ή όχι;

    -Οταν κλαίνε καί θρηνουνε, μόνο τότε είναι δικοί μου καί τούς πάω στήν κόλαση.

    Οταν είναι ευχαριστημένοι καί ήσυχοι, μου τούς παίρνει o Θεός καί τούς πάει ίσια στόν Παράδεισο.

    -Γι’ αυτό κι έχεις κακό όνομα, του λέει ή γριά.

    Φάε λίγο νά ζεσταθεί ή ψυχή σου, νά κάνεις τό σταυρό σου, μήπως καί πάψεις νά κολάζεις τόν κόσμο.


    Τότε o χάροντας έσκασε απ’ τό κακό του, πετιέται επάνω καί φεύγει λέγοντας.

    -Εσένα έτσι κι έτσι χαμένη σ’ έχω.
    Τί κάθομαι καί χασομερώ μαζί σου.

    Ετσι έφυγε o χάροντας κι ή γριά ζει ακόμα καί ποιος ξέρει πόσο ακόμα θά ζει καί θά ‘ναι καί ευχαριστημένη καί καλόγνωμη.

    ΠΗΓΗ.ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΝΑΠΑΣ.
    http://fdathanasiou.wordpress.com/2011/01/31/%CE%B7-%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Αν θέλει ο Ήλος και ο Παναγιώτης και ο Τερτυλλιανός και όποιος άλλος καινούργιος, ας διαβάσει ένα θέμα άσχετο φαινομενικά, πλην...σχετικό κατά βάθος...
    :-) από το ...

    http://salograia.blogspot.com/2010/01/1730.html#comments

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Παρών.

    Διάβασα ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος γύρισε την πλάτη του, (το σκήνωμα του), όταν πλησίασε να προσκυνήσει κάποια που η ζωή της ήταν ...κάπως.

    (Κοίταξε τώρα. Αν το διαβάσει αυτό κάποιος που ...δυσκολεύεται με τον Χριστό, θα το παρεξηγήσει.

    Άντε τώρα να του εξηγήσεις ότι η Αγία Μαρία η Αιγυπτία έγινε χριστιανή μετά από παρόμοια απόρριψη ("έφαγε πόρτα"))

    Ξεκίνησα για του υπεραγωγούς και κοίτα που έφτασα...

    Την βρίσκω καλή την παρομοίωση. Αφορά βέβαια την κτίση.

    Στους Αγίους όμως έχουμε να κάνουμε με πραγματική αλλοίωση του κτιστού. Και εν ζωή και μετά την κοίμηση.

    Τι να πρωτοαναφέρω. Εμείς οι ορθόδοξοι ζούμε καθημερινά μέσα σε θαύματα...

    Έχω βάσανο με την μάνα μου (85 χρονών) που δεν πολυπάει στην εκκλησία. (άντε ρε μάνα, όλο δικαιολογίες είσαι..)

    Και όμως αυτή η γυναίκα, μου διηγήθηκε δύο θαύματα. Το ένα που είδε την Αγία Βαρβάρα να κάνει καλά την 3χρονη κορούλα της από βαρύτατο παράτυφο και ένα άλλο θαυμαστό:

    σε εργάτη του θερισμού στην 10ετία του 50, το άλογο του έφαγε το λιγοστό φαγητό που είχε σε άσπρη πετσέτα (κάτι σαν μαντήλα). Ζήτησε λίγο από τους υπόλοιπους που δεν του δώσανε. Δεν παραπονέθηκε.

    Πηγαίνοντας το μεσημέρι στην βρύση (αρτεσιανό) βρήκε μια δεμένη πετσέτα με φαγητό. Θαύμασαν όλοι. Οι άπιστοι που "έπεσε" από άλλον το φαγητό και το βρήκε αυτός και οι πιστοί που είδαν ένα θαυμαστό σημείο από τον Θεό.

    Πώς γίνεται να βλέπουμε καθημερινά θαύματα και μην πηγαίνουμε στην εκκλησία για ένα "ευχαριστώ";

    (πάλι πολλά έγραψα...και προσωπικά που δεν πρέπει)

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Παναγιώτη
    μου αρέσει απίστευτα να ακούω αληθινές, θαυμαστές ιστορίες...
    αν έχεις και άλλες, δώσε και μένα μπάρμπααααα!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. tertilianos

    Αγαπητή μου Σαλογραία διάβασα το άρθρο σου (αν και χώμα)προσεκτικά και με όσες δυνάμεις μου απέμειναν απο μία εξαντλητική ημέρα. Νομίζω ότι για να θανατώσουμε το φανταστικό εγώ μας και να κάνουμε Υπακοή στο θέλημα Του μας έχουν δοθεί όπλα δυνατά συν Θεώ. Η Εκκλησία «σημαίνεται εν τοις μυστηρίοις» μας λέει ο άγιος Καβάσιλας και αν υπολογίσουμε τη μελέτη αγίας Γραφής και πατερικών κειμένων φθάνουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο απ'το να Γνωρίσουμε τον εαυτό μας (Αυτογνωσία). Νομίζω ότι το πρώτο βήμα για τον άνθρωπο είναι να γίνει η Διάγνωση των παθών με αποτέλεσμα την ταπείνωση, η οποία μας οδηγεί σε αγώνα για θεραπεία (κάθαρση). Κάπου όμως εδώ, με μαθηματικη ακρίβεια, θα αντιμετωπίσουμε ένα άλλο πρόβλημα, και δεν είναι άλλο απο το να λησμονήσουμε... Καλύτερα όμως να μας το πεί ο απόστολος Ιάκωβος.

    «ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶ καὶ οὐ ποιητής, οὗτος ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοοῦντι τὸ πρόσωπον τῆς γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ· 24 κατενόησε γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθε, καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποῖος ἦν. 25 ὁ δὲ παρακύψας εἰς νόμον τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίας καὶ παραμείνας, οὗτος οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονῆς γενόμενος, ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου, οὗτος μακάριος ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. tertilianos

    Κλείνουν τα μάτια μου..Καλό ξημέρωμα σε όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. Καλή σου μέρα Σαλογραία μας. Διάβασα κι εγώ το άρθρο σου και μου άρεσε αυτή η παρομοίωση της υπεραγωγιμότητας με τα πνευματικά θέματα.

    Όπως δηλαδή ένα γνωστό υλικό σε θερμοκρασίες που πλησιάζουν το απόλυτο μηδέν, ξαφνικά αλλάζει συμπεριφορά, και εμφανίζει ιδιότητες καινούργιες, έτσι κι εμείς οι χωματένιοι, μόλις μας αγγίξει η ευσπλαχνία της αγάπης του Θεού, μεταμορφωνόμαστε και βιώνουμε καταστάσεις που μέχρι πριν δεν γνωρίζαμε ότι μπορούμε να τις βιώσουμε.

    Κάτι άλλο επίσης που μου άρεσε στο άρθρο σου Σαλογραία μου, έστω κι αν δεν το έγραψες είναι, το πως μπορεί ο νους μας υπό το πρίσμα του Θεού, να δει τα πράγματα και να τα κατανοήσει τελείως διαφορετικά. Όπως το φως (που είναι λευκό) περνώντας μέσα από ένα πρίσμα μας φανερώνει τα χρώματά του, έτσι κι εσύ μας έδωσες μια άλλη προοπτική σε κάτι που ξέραμε. Πήρες δύο θέματα άσχετα και διαφορετικά μεταξύ τους, κατάφερες όμως να τα συνδέσεις και να δημιουργήσεις μια σχέση. Έτσι, κάθε φορά που θα ακούω τώρα περί υπεραγωγιμότητας θέλοντας και μη, θα θυμάμαι και το παράδειγμα σου.

    Μένοντας τα στα επιστημονικά θέματα, θυμάμαι στην τρίτη Λυκείου της καθηγήτρια της αστρονομίας, να αφιερώνει το τελευταίο μάθημα της χρονιάς σε μια φιλοσοφική - υπαρξιακή συζήτηση. (Καλή της ώρα όπου κι αν βρίσκεται.) Και αλήθεια, ήταν πολύ πετυχημένη η επιλογή της σε ένα μάθημα στο οποίο έχεις δει τα μεγαλεία του σύμπαντος κι έχεις νοιώσει την ασημαντότητα σου στο έπακρο, να βάζεις τους μαθητές να στοχαστούν πάνω στο δέος της δημιουργίας. Είχα λοιπόν τότε πει περίπου το εξής.

    Είχα πει, ότι μου έκανε εντύπωση αυτή η ομοιότητα του πολύ μικρού με το πολύ μεγάλο. Κι εξηγούμαι. Όπως στην χημεία γνωρίζουμε ότι ένα άτομο έχει έναν πυρήνα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα ηλεκτρόνια, έτσι δεν μπορούσα να μην προσέξω και ότι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο με παρόμοιο τρόπο.

    Όπως στη βιολογία γνωρίζουμε ότι ένα κύτταρο περιέχει μέσα του έναν ολόκληρο κόσμο από μονάδες που εκτελούν ένα κάρο λειτουργίες φυσικές και χημικές, σαν ένα μικρό εργοστάσιο, έτσι φαντάστηκα και τη γη μας με εμάς επάνω της να αποτελούμε ένα κύτταρο στο σώμα του σύμπαντος.

    Ας φανταστούμε τώρα τον εαυτό μας, να ζει μέσα σε ένα κύτταρο ή πάνω σε ένα ηλεκτρόνιο, το οποίο είναι μέρος ενός ανθρωπίνου σώματος. Όσο και να παρατηρούσαμε από την θέση εκείνη τα πράγματα γύρω μας, ποτέ δε φτάναμε να κατανοήσουμε ότι είμαστε ελάχιστο μέρος ενός ανθρώπου, με όλα τα χαρακτηριστικά που τον απαρτίζουν.

    Άντε το πολύ να φτάναμε να καταλάβουμε ότι για παράδειγμα είμαστε ένα κύτταρο της καρδιάς ή του χεριού του. Θα ήταν όμως αδύνατον να κατανοήσουμε ότι αποτελούμε ελάχιστο μέρος ενός ζώντος, κινούμενου, σκεπτόμενου, αισθανόμενου, αποτελούμενου από χιλιάδες άλλα μέρη και στοιχεία ανθρώπου!

    Κατέληγα λοιπόν (αχ ρομαντισμός της νιότης) ότι ίσως κάποτε η ανθρωπότητα κατανοήσει, ότι αποτελεί απειροελάχιστο μέρος ενός άλλου σώματος. Ίσως να ανακαλύψουμε ότι κι εμείς και ο πλανήτης μας και το ηλιακό μας σύστημα και το σύμπαν, είναι απλά τα μέρη ενός σώματος, ενός όντος πολύ μεγαλύτερου και θαυμαστότερου που ξεπερνά κατά πολύ την ικανότητα μας να παρατηρήσουμε και να κατανοήσουμε.

    Και τι σχέση έχουν Ήλε μου ίσως με ρωτήσεις φίλε αναγνώστη, όλες τούτες οι φαντασιοπληξίες σου με τα πνευματικά θέματα που κουβεντιάζουμε εδώ; Θα σου πω. Βλέποντας όλη τούτη την πανδαισία γύρω μας, από το άτομο μέχρι τον γαλαξία, από το λουλουδάκι μέχρι τους πλανήτες, από εμένα κι εσένα μέχρι τα αστέρια, από τα στοιχεία και τις ενώσεις τους μέχρι την σκέψη και τα αισθήματα, πως είναι δυνατόν, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ κραυγάζω, να είναι όλα τούτα τυχαία; Μα δεν το βλέπεις πως είμαστε ελάααααααααχιστα, τόσο δα μικρούλικα, μέρη του σώματος του Θεού;

    Μη βιαστείς πάλι, να με κατηγορήσεις για αιρετικό μιλώντας μου περί του άυλου του Θεού. Μια ρομαντική-ποιητική παρομοίωση έκανα ο άνθρωπος...

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Ηλε
    όλα ξεκινούν και τελειώνουν απο τη ΜΕΣΑ μας, ΔΙΑΘΕΣΗ.

    Βλέπεις οι σκληρόκαρδοι Φαρισαίοι -επειδή έτρεφαν τέτοιο φθονερό μίσος μέσα τους- τον κύριο Ιησού, χαρακτήρισαν ως λαοπλάνο και ΑΝΕΛΕΗΤΑ,
    Τον σταύρωσαν.

    Ας ευχόμαστε, λοιπόν, να μας δίδεται η αγία διάθεση.

    Όταν υπάρχει αυτή, ΟΛΑ, ανθίζουν σοφά, αρμονικά και πανέμορφα...

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Αγαπητή Σαλογραία,

    Ανοίγω κουβέντα για τον Χριστό σε ανθρώπους που έρχονται στο γραφείο μου στην δουλειά και μερικοί από αυτούς μου διηγούνται θαυμαστά γεγονότα.

    Μία καθαρίστρια μου διηγήθηκε ένα θαυμαστό γεγονός που το άκουσε από τον παππού της που είναι το παιδί στην παρακάτω ιστορία:

    Το 1942 στο χωριό Πρόδρομος Κιρκασέϊκος (σήμερα Αγία Τριάδα) κατοικούσαν 70 οικογένειες μουσουλμάνων Κιρκασίων (Τσερκέζων) και μερικές οικογένειες ελληνικές, προσφυγικές.

    Οι πρόσφυγες και οι Τσερκέζοι την εποχή εκείνη έβγαζαν το πρωί τις αγελάδες τους στην πλατεία του χωριού, από όπου τις παραλάμβανε ο Έλληνας βοσκός Τ.Χ. με τον γιό του, για να τις βοσκήσει στις πλαγιές πάνω από το χωριό και να τις επιστρέψει το βράδυ.

    Ένα πρωί του Μαΐου του 1942, οι αγελάδες παρέμεναν στην πλατεία αρκετές ώρες και ο Πρόεδρος των Τσερκέζων Μεμέτ Τσαούς ρώτησε τον βοσκό για πιο λόγο καθυστερεί. Ο βοσκός του είπε ότι περιμένει τις αγελάδες του τσερκέζου Ιλιάς.

    Ο Ιλιάς ήταν ανύπαντρος, 40 χρονών περίπου, ψηλός και γερός άντρας με αρκετή περιουσία. Ο Μεμέτ πήγε στο σπίτι του Ιλιάς, τον οποίο βρήκε ξαπλωμένο στο κρεββάτι ανήμπορο να σηκωθεί, με γυρισμένα τα χέρια και τα πόδια προς τα πίσω και το κεφάλι στραβωμένο προς την μία πλευρά.

    Ο Ιλιάς του είπε φοβισμένος ότι το έπαθε το προηγούμενο βράδυ, του ζήτησε να πάει τις αγελάδες και να ειδοποιήσει τον Έλληνα γείτονά του Κ.Σ. να έρθει να τον δει.

    Ο Κ.Σ. πήγε και ο Ιλιάς του διηγήθηκε ότι το έπαθε το προηγούμενο βράδυ μετά από κλοπή που έκανε στο κοντινό μοναστήρι της Αγίας Τριάδος. Ήταν βέβαιος ότι το έπαθε εξαιτίας της κλοπής.

    Την νύχτα πήγε στο μοναστήρι και πήρε περίπου 50 κεραμίδια από την στέγη του μοναστηριού και τα έβαλε στο κοτέτσι πού έφτιαχνε. Πριν κάνει την κλοπή ο Ιλιάς είχε παραγγείλει κεραμίδια από την Αλεξάνδρεια αλλά ο αγωγιάτης που τα μετάφερε, περνώντας από τον Αλιάκμονα με σχεδία όπως γινόταν τότε, έπεσε με το κάρο στο ποτάμι.

    Ο αγωγιάτης και το άλογο γλύτωσαν, το κάρο όμως με τα κεραμίδια χάθηκαν στο ποτάμι.

    Ο Ιλιάς μετά από αυτό σκέφτηκε να πάρει κεραμίδια από την στέγη του μοναστηριού, πράγμα που έκανε και έφτασε στην κατάσταση βρίσκονταν.

    Ήταν σε απόγνωση και αντιλαμβανόταν ότι έπρεπε να εξιλεώσει τον Θεό των Ορθοδόξων για να γίνει καλά και ήταν πρόθυμος να δώσει ό,τι του ζητούσαν. Γι΄αυτό φώναξε τον Κ.Σ., να τον ρωτήσει τι έπρεπε να κάνει.

    Ο Κ.Σ παρόλο που δεν είχε πολλές σχέσεις με τον παπά του χωριού και τα δύο κοντινά μοναστήρια, της Αγίας Τριάδος και της Αγίας Κυριακής, στα οποία εγκαταβίωναν δύο μοναχές, προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει.

    Οι μοναχές ζήτησαν να επιστρέψει τα κεραμίδια, να προσφέρει μία λαμπάδα και ένα δοχείο λάδι.
    Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να δώσει δύο από τα καλλίτερα ζώα του και μέρος της περιουσίας του.

    Μετά από παρακλήσεις στο μοναστήρι και μετά από λίγο καιρό, ο Ιλιάς σηκώθηκε και περπάτησε. Δεν επανήλθε όμως πλήρως, του έμεινε ένα μικρό γύρισμα στα χέρια και τα πόδια.

    Ο Ιλιάς μέχρι και την ημέρα που οι οικογένειες αυτές έφυγαν από την Ελλάδα δεν έπαυε να ομολογεί ότι η θρησκεία των Ορθοδόξων είναι ζωντανή και αληθινή. Έλεγε χαρακτηριστικά ότι, μακάρι και η δική του θρησκεία να ήταν αληθινή, έστω και λίγο, όσο ένα σπυρί καλαμποκιού.

    Για του Ορθόδοξους έλεγε ότι δεν γνωρίζουν πόσο θαυμαστό και αληθινό Θεό έχουν (δεν ξέρετε τι έχετε, έλεγε στην γλώσσα του) και δυστυχώς για τους περισσότερους από εμάς, έχει και σήμερα απολύτως δίκαιο.

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. "Μια και το αναφερατε,τελικα η ψυχιατρικη διαταραχη ειναι εντελως ασχετη με το διαβολο;

    Σχετιζεται οσο και η σωματικη αρρωστια και τα ατυχηματα.Απο την ιστορια του Ιωβ
    μαθαμε οτι ο διαβολος-μετα απο παραχωρηση του Θεου- βρισκεται πισω απο καθε αρρωστια
    και καθε ατυχημα.Θα ηθελε αν μπορουσε να μας σκοτωσει η να μας τρελλανει ολους.Αν ο
    πολεμος του ομως εκφραζεται στο επιπεδο της υγειας,θα αντιμετωπιστει με τα αντιστοιχα
    θεραπευτικα μεσα.Αυτος που θα σπασει το ποδι του απο φθονο του διαβολου θα πρεπει να
    βαλει γυψο,εκεινος που θα [παθει πνευμονια απο πολεμο του διαβολου χρειαζεται αντιβιωση.
    Εννοειται οτι και τα πνευματικα οπλα της Εκκλησιας εχουν τη θεση τους αμειωτη (ευχελαιο,
    προσευχη,Θεια Κοινωνια).
    Εδω απαιτεται προσοχη και διακριση εκ μερους του κληρικου αλλα και των πιστων.Αφ ενος
    δεν θα πρεπει να νομισουν οτι αρκουν τα πνευματικα μεσα διοτι αυτο συχνα γινεται αλλοθι για την
    υπερηφανια απεναντι στην ιατρικη αλλα και για την απροθυμια τους να αλλαξουν στασεις και
    νοοτροπιες που συνεβαλαν στο προβλημα.Αφ ετερου δεν θα πρεπει να καταφευγουμε σε υποθεσεις
    οτι εγιναν μαγια απο φθονερους ανθρωπους διοτι ετσι χανουμε την ειρηνη μας,αποπροσανατολιζομαστε
    απο το στοχο της προσωπικης αλλαγης και υποψιαζομαστε η μισουμε αδικα αθωους."

    Ανθρωπος στον Οριζοντα
    π.Βασιλειος Θερμος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Εξαιρετικό το σχόλιο απ' το βιβλίο του π. Βασιλείου Θερμού.
    Ευχαριστώ για τη βοήθεια στη συζήτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  83. Σαλή,

    ειδα και εγω την ταινια ...και αναρωτιέμαι το εξης:

    Αραγε, για να πολεμα ο Διαβολος τους Καθολικους, πρεπει εν μερει να εχουνε και οι Δυτικοι την 'αληθεια' του Χριστιανισμου;

    Αλλιως, γιατι να τους πολεμουσε ο Οφις;

    *************************************

    Μηπως ειμαστε εμεις οι Ορθοδοξοι πολυ αυστηροι κατα των Καθολικων;

    Εννοειται οτι ειναι σε Αιρεση.
    Και εννοειται οτι δεν θα ενωθουμε με τους Καθολικους.
    Δεν εχω γραψει και λιγα κατα των Παπικων (στο ιστολογιο του Αμέθυστου).

    Ομως...οταν βλεπω οτι ο Διαβολος τους πολεμα και τους Καθολικους - αφου πιστεύουνε στον Ιησου Χριστό - μηπως;

    Παντως ο Σκηνοθέτης του έργου θα πρεπει να ειχε 'προσωπικα βιωματα" ή τελοςπαντων 'αμεσα ακουσματα'....αλλιως δεν εξηγειται πως γνωριζε 'λεπτομερειες'!

    Ιδωμεν...

    Μυρμιδόνας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  84. Μυρμιδόνα
    εμείς παρελάβομεν από τους αιρετικούς με λουφίο, όπως είναι οι παπικοί, να φεύγουμε ως δια πυρός...τώρα τι γίνεται παραμέσα και διατί τους πολεμάει και αυτούς ο Εξαποδώς είναι μια συζήτηση με πολλές υποθέσεις εργασίας, που δεν θα με ωφελήσει νομίζω αν την κάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή