Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Πόσο τα ζηλεύω κι εγώ τα πετεινά του ουρανού ώρες ώρες...
Πήρα να διαβάζω τις αναρτήσεις σου από την αρχή τώρα που οι υποχρεώσεις σου σε εμποδίζουν από το να γράφεις εδώ.
Διάβασα το άρθρο σου του 2009, "η αθωότητα της μοναξιάς" και το 'νοιωσα στα τρίσβαθα μου το παράδειγμα σου με το παπάκι.
Σηκώθηκε τσουνάμι και στη δική μου λίμνη αυτές τις δύο μέρες και κόντεψε να με πνίξει. Σαν κι εκείνο της Ιαπωνίας παρέσυρε στο διάβα του ο,τι έβρισκε και τίποτα δεν μπορούσε να του αντισταθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια που λέει και η παροιμία.
Μιας και τη σελίδα σου αυτή την αφιερώνεις στα παιδιά σου, αν τυχόν τα βρει κανένα τσουνάμι στη ζωή -κούφια η ώρα Παναγία μου που το γράφω- ας διαβάσουν αυτό.
Ήλε μου καλημέρα και σ'ευχαριστώ για το λινκ, θα το κοιτάξω...
Σε όλες τις εποχές μαίνεται ο πνευματικός πόλεμος στο εσωτερικό της κάθε ψυχής- μην κοιτάς που μεγάλοι σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, περνούν απαρατήρητοι στα εξωτερικά μάτια...
Σημασία έχει να αντλούμε δυνάμεις από εκεί που υπάρχουν και μπορούν να μας δοθούν.
Όπως έλεγα και σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, σήμερα το πρωί, όλα μπορούν να μας τα πάρουν, αν δε μας διαλύσουν την ψυχή, ΤΙΠΟΤΑ δεν κατάφεραν τα λαμόγια του Κερατάαα!
;-)
Προχτές είχα στο δρόμο ένα απροσδόκητο συναπάντημα...ένας φτωχός, ολιγογράμματος καλογεράκος απ' τους Άγιους Τόπους, από τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη και τη Ιερά Μονή Χοζεβά- το ελάχιστο που μίλησα μαζί του, δεν ξέρεις τι χαρά έλαβα.
Αυτοί οι αφανείς και ταπεινοί ασκητές είναι που με την προσευχή τους, τον κόσμο, πάνω απ'την Αβυσσο, ακόμη κρατάνε...
Είναι έτσι όπως τα λέει ο γ. Σωφρόνιος Η περίοδος της θεογκατάλειψης, μπορεί να κρατήσει και χρόνια για κάποιες ψυχές... Αν το αντέξει ο άνθρωπος, πράγματι λαμβάνει ευλογίες μεγάλες...
H χριστιανική οδός μοιάζει σαν οποιαδήποτε άλλη οδό.
Ας πούμε όσοι θέλουν να πάνε από Πάτρα Αθήνα, περνάν από κάποιες συγκεκριμένες περιοχές...που είναι ίδιες για όλους τους οδοιπόρους, που κινούνται με την ίδια κατεύθυνση...
Άλλος μπορεί να πάει πιο αργά, άλλος πιο γρήγορα, αλλά τα τοπία- σταθμοί είναι τα ίδια.
Από την παγίδα, της κατά μέτωπον επίθεσης φθονερών πνευμάτων, ή από τον πειρασμό της ακηδίας, ουδείς αγωνιζόμενος μπορεί να γλυτώσει...
και απαξάπαντες οι αγωνιζόμενοι- στο μέτρο που ο καθένας εφαρμόζει με ταπείνωση τις Εντολές- λαμβάνουν, αντίδωρα, παρηγορίας...
Οσμίζομαι την ποιότητα από το λίγο που έχω χρόνο να σταθώ στο blog σου. Σε λίγο φεύγω για τη δουλειά . Διάβασα φράσεις από αυτές που δίνουν γροθιά στο στομάχι..., έχουν να πουν , δε γράφονται για να εντυπωσιάσουν. Ευτυχές συναπάντημα σήμερα το πρωί Σ΄ ευχαριστώ, θα επανέλθω.
;-) Αγάπη! Τι λατρεμένο όνομα! Βάφτισα και πριν ένα χρόνο, ένα πεντάγλυκο κοριτσάκι με αυτό το όνομα. Να περνάς όποτε μπορείς για ένα χαμόγελο, καλή μου.
Αχ καλή μου Σαλογραία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο τα ζηλεύω κι εγώ τα πετεινά του ουρανού ώρες ώρες...
Πήρα να διαβάζω τις αναρτήσεις σου από την αρχή τώρα που οι υποχρεώσεις σου σε εμποδίζουν από το να γράφεις εδώ.
Διάβασα το άρθρο σου του 2009, "η αθωότητα της μοναξιάς" και το 'νοιωσα στα τρίσβαθα μου το παράδειγμα σου με το παπάκι.
Σηκώθηκε τσουνάμι και στη δική μου λίμνη αυτές τις δύο μέρες και κόντεψε να με πνίξει. Σαν κι εκείνο της Ιαπωνίας παρέσυρε στο διάβα του ο,τι έβρισκε και τίποτα δεν μπορούσε να του αντισταθεί. Δεν είναι η πρώτη φορά. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια που λέει και η παροιμία.
Μιας και τη σελίδα σου αυτή την αφιερώνεις στα παιδιά σου, αν τυχόν τα βρει κανένα τσουνάμι στη ζωή -κούφια η ώρα Παναγία μου που το γράφω- ας διαβάσουν αυτό.
http://www.egolpion.com/theoegataleipsi.el.aspx
Εμένα κατάφερε να μου δώσει λίγο κουράγιο.
Ήλος
Ήλε μου καλημέρα και σ'ευχαριστώ για το λινκ, θα το κοιτάξω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλες τις εποχές μαίνεται ο πνευματικός πόλεμος στο εσωτερικό της κάθε ψυχής- μην κοιτάς που μεγάλοι σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, περνούν απαρατήρητοι στα εξωτερικά μάτια...
Σημασία έχει να αντλούμε δυνάμεις από εκεί που υπάρχουν και μπορούν να μας δοθούν.
Όπως έλεγα και σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, σήμερα το πρωί, όλα μπορούν να μας τα πάρουν, αν δε μας διαλύσουν την ψυχή, ΤΙΠΟΤΑ δεν κατάφεραν τα λαμόγια του Κερατάαα!
;-)
Προχτές είχα στο δρόμο ένα απροσδόκητο συναπάντημα...ένας φτωχός, ολιγογράμματος καλογεράκος απ' τους Άγιους Τόπους, από τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη και τη Ιερά Μονή Χοζεβά- το ελάχιστο που μίλησα μαζί του, δεν ξέρεις τι χαρά έλαβα.
Αυτοί οι αφανείς και ταπεινοί ασκητές είναι
που με την προσευχή τους, τον κόσμο,
πάνω απ'την Αβυσσο,
ακόμη κρατάνε...
;-)
Άγιος Σολωμός..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θεΪκή η μελοποίηση του Μαρκόπουλου, ανεπανάληπτη η Ειρήνη Παππά, και οι λοιποί ερμηνευτές, Ρεγγίνα ,που τα ρόδα, λατρεύεις!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
Τα λατρεύω ότι κι αν γίνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλε, ένα ευχαριστώ εκ μέρους μου, για το κείμενο του Σ.Σαχάρωφ! Μου άρεσε πολύ. Δεν κατάλαβα καθόλου τι λέει στο τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι έτσι όπως τα λέει ο γ. Σωφρόνιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ περίοδος της θεογκατάλειψης, μπορεί να κρατήσει και χρόνια για κάποιες ψυχές...
Αν το αντέξει ο άνθρωπος, πράγματι λαμβάνει ευλογίες μεγάλες...
"Είναι έτσι όπως τα λέει ο γ. Σωφρόνιος"
ΑπάντησηΔιαγραφή...
H χριστιανική οδός μοιάζει σαν οποιαδήποτε άλλη οδό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε όσοι θέλουν να πάνε από Πάτρα Αθήνα, περνάν από κάποιες συγκεκριμένες περιοχές...που είναι ίδιες για όλους τους οδοιπόρους, που κινούνται με την ίδια κατεύθυνση...
Άλλος μπορεί να πάει πιο αργά, άλλος πιο γρήγορα, αλλά τα τοπία- σταθμοί είναι τα ίδια.
Από την παγίδα,
της κατά μέτωπον επίθεσης φθονερών πνευμάτων,
ή από τον πειρασμό της ακηδίας, ουδείς αγωνιζόμενος μπορεί να γλυτώσει...
και απαξάπαντες οι αγωνιζόμενοι- στο μέτρο που ο καθένας εφαρμόζει με ταπείνωση τις Εντολές- λαμβάνουν, αντίδωρα, παρηγορίας...
Οσμίζομαι την ποιότητα από το λίγο που έχω χρόνο να σταθώ στο blog σου. Σε λίγο φεύγω για τη δουλειά . Διάβασα φράσεις από αυτές που δίνουν γροθιά στο στομάχι..., έχουν να πουν , δε γράφονται για να εντυπωσιάσουν. Ευτυχές συναπάντημα σήμερα το πρωί Σ΄ ευχαριστώ, θα επανέλθω.
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) Αγάπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λατρεμένο όνομα!
Βάφτισα και πριν ένα χρόνο, ένα πεντάγλυκο κοριτσάκι με αυτό το όνομα. Να περνάς όποτε μπορείς για ένα χαμόγελο, καλή μου.