Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

(ποίηση)-Γαντζωμένος στα μπράτσα του πατέρα-Σωτ.Π.Βαρνάβα


Γαντζωμένος στα μπράτσα του πατέρα

Ατέρμονη βροχή
στην καρδιά του χειμώνα
ρηχός χείμαρρος
περνούσε ξυστά πλάι στο αλώνι

εκείνο το χρόνο χάσαμε  το άλογο ,
χωμένος στη λάσπη
μέχρι το γόνατο
ο πατέρας πάσχιζε
να σύρει στο στάβλο
ξύλινο άροτρο
παγερός αγέρας
θύελλα θολώσαν τον ορίζοντα
μικροί λόφοι  λουστήκανε σκοτάδι

ορμητικό νερό
μπήκε στην αυλή
η μάνα τρομαγμένη στο κατώφλι της βεράντας
με άρπαξε απ' το μανίκι,
ένα λευκό πουκάμισο τής έμεινε στο χέρι

θερμή πνοή αποτυπώθηκε
στο παγωμένο μάγουλο

μα δυνατότερα δέθηκε στη μνήμη
η δύναμη των δώδεκα χρόνων
που μ' έσπρωξε στα λασπόνερα
κατά το πρόσωπο του πατέρα

παγιδευμένος
κινούσε αδέξια τα χέρια
σχεδιάζοντας στον αέρα
κώδικες κινδύνου

ένα γιγάντιο κύμα φόβου
πάλεψε με του νερού το θεόρατο κύμα
και των κυμάτων η πάλη
με πήγε στην αγκαλιά του πατέρα .

Το νερό τραβήχτηκε στα χαμηλά,
ξανάσμιξε με το χώμα  στο αλώνι,
ο πατέρας όργωσε ξανά το χωράφι
θημωνιές φιλούσανε  τον ουρανό
σπουργίτια φάγανε σιτάρι στις παλάμες του

οι λεύκες που φύτεψε ψηλώσανε
φυλλωσιές δροσίζουνε περαστικούς τα καλοκαίρια
το χειμώνα κορφές καλοπιάνουνε τον άνεμο

μόνο εγώ γυμνός χειμώνα καλοκαίρι
γαντζωμένος γερά στα μπράτσα του πατέρα

παλεύω ακόμα ανάμεσα στα δυο κύματα.

(Σωτήρης Π. Βαρνάβας απ'τη συλλογή Ηχογράμματα)
.........................................................................................................

19 σχόλια:

  1. Μιλάμε για Το δέσιμο του ποιήματος, με την ανάλογη φευγάτη φωνή και μουσική υπόκρουση.
    ¨Ετσι το διάβασα και με έστειλε...
    Ευχαριστούμε Σαλογραία μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα μπράτσα του Πατέρα συνώνυμο Δύναμης και Ασφάλειας, έξω βάλουν το Φόβο!

    Καλημέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σαλογραια είπε...
    Λάμπρο
    Χαίρομαι που σε ...έστειλε στην Κύπρο, ο Κύπριος, φίλος ποιητής και το Κυπριακό τραγούδι το πολυσήμαντο...
    ................
    Ρεγγίνα
    ως ποιήτρια εκλεκτή
    έκανες ανάγνωση στο δεύτερο βαθύτερο επίπεδο...και απέδωσες το σοφό μήνυμα...

    :-)
    .........................................
    Στην Πάτρα έχουμε μια υπέροχη, συννεφιασμένη, κρύα μέρα...

    Σας καλημερίζω με χαρά μεγάλη που- ακόμα μια φορά- μας δόθηκε χρόνος για επι-κοινωνία με τους αγαπημένους μας...

    Τίποτα δε φαντάζει αυτονόητο πια...
    Φιλιάααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάθε άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει στη ζωή του, όσο ψηλά κι αν φτάσει, πάντα θα διψά την παιδική νοσταλγία του πατέρα, στην αγκαλιά του οποίου γεννήθηκε. "Αγκάλας πατρικάς διανοίξε μοι σπεύσον, ασώτως τον εμόν κατηνάλωσα βίον..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντως στις 10,26 εδώ στο απέναντι σου νησί ήταν και είναι ηλιόλουστα και βαθιά ανοιξιάτικα.
    Τι στο καλό;
    Λες λόγω τρέλλας....;
    Πάντως ναι φιλιά πολλά και τα αξίζεις και ναι τίποτε δεν είναι αυτονόητο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γρηγόρης Ζαγοραίος3 Μαρτίου 2011 στις 1:25 μ.μ.

    Εμείς έχουμε μιά λιακάδα ανοιξιάτικη σαν την πληθωρική ψυχή σου...όταν είναι χαρούμενη!
    Σήμερα κι εγώ είμαι κεφάτος...λίγο η ηλιοφάνεια, λίγο η 3η του Μάρτη , που γιορτάζει η πολυαγαπημένη μου Οσία Πιαμούν η Παρθένος, είναι τα γενέθλια της μητέρας μου...
    Έρχεται με βήμα ταχύ και η Αγία Τεσσαρακοστή να μας ανακαλέσει εις τάξιν!
    Και γράφει το μηνολόγιο σήμερα
    "κροσσωτά χρυσά Πιαμούν μελανφόρος
    ταις αρεταίς άπησιν ημφιεσμένη"
    Μαύρα ράκη φορούσε η αγία Παρθένος Πιαμούν αλλά γίνανε χρυσοποίκιλτα με τις αρετές της...
    Ζούσε πτωχά κι ασκητικά, μαζί με την μητέρα της, στο μικρό χωριουδάκι της, στίς όχθες του Νείλου στην Αίγυπτο του 4ου αιώνα και απέκτησε μέχρι και προφητικό χάρισμα. Ήταν ειρηνοποιός και έλαβε την χάρη να ειρηνεύει τις φουρτουνιασμένες ψυχές....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα σε όλους. Το ποίημα σου Σαλογραία μου θύμισε το κείμενο ετούτο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου. Δεν γνωρίζω που εμπεριέχεται, στο διαδίκτυο το βρήκα. Αν γνωρίζει κάποιος άλλος ας μας πει.

    Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἄν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος.

    Τί πλέον θέλεις;

    Αφού πέρασε λίγο η έκπληξη και η συγκίνηση της πρώτης φοράς που το διάβασα, είπε ο πονηρός εντός μου: δε μπορεί, κάποιο αντάλλαγμα θα υπάρχει για όλα αυτά. Η αλήθεια είναι πως ναι, μας ζητάει κάτι. Τι;

    Μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ!

    Ας αναλογιστεί καθένας μετά, τι μας προσφέρει και τι μας ζητά, κι αν αξίζει να έχουμε οικείως προς Εκείνον.

    Πες τα Χρυσόστομε!

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ήλε
    μας απο-καθ-ήλω-σες από την τρέλα της ματαιότητας
    και μας προσ-ήλω-σες πάλι σε κείνο το Ενα , ού έστι χρεία.
    Κατανυκτικότατος, ο Ιερός ΧΡυσόστομος!

    Να έχουμε την ευχή του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχη Ιστοσελίδα. Συνεχιστε Έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ευχαριστώ
    Γρηγόρη
    και Φυσικής Μιχαήλ
    και Ανώνυμε
    για την συμβολή στο φωτεινό και ευλογημένο κλίμα αυτής της μικρής σελίδας.

    Λάμπρο φίλτατε

    εφόσον ο άπειρος Θεός, μάς παίρνει στην αγκαλιά Του, με τον τρόπο της απερίγραπτης τρυφερότητας, αρχίζω και καταλαβαίνω, ότι ο ΚΑΘΕ άνθρωπος αξίζει
    απ'το συνάνθρωπο την γενναιόδωρη αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν έπρεπε να διαλέξω να διαβάζω μόνο μία μόνο σελίδα στο ίντερνετ, αυτή θα ήταν η δική σας. Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @5:43

    Μας τιμάει το σχόλιο, αλλά ευτυχώς στο Ιντερνέτ υπάρχουν σελίδες πολύ καλύτερες...

    Κατάλαβα, ότι εννοείς, πως έχουμε τα παρόμοια συναισθήματα, ότι δηλ. σε πολλά ταυτιζόμαστε.

    Γι αυτό μας αγάπησες.
    :-)

    Σ'ευχαριστώ εκ μέρους όλων, όσων μας γράφουν και μοιραζόμαστε το ίδιο ψωμάκι των σκέψεων...

    Εὐχομαι περιστέρι μου, δύναμη στον καθημερινό μας αγώνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Έτσι...
    ο καθείς κατά τα μέτρα του να δίνει και να βλέπει στον άλλο το καλύτερο δυνατό.
    Δύσκολο να το κρατήσω αυτό μόνιμα αδελφή, προσεύχου και δι εμέ...
    Δεν ξέρω αύριο το πρωί δηλαδή, αν θα ψάχνω να σου βρω κανά κουσούρι για να αισθανθώ καλύτερος και συ ανάξια της προσοχής μου.
    Μη γένοιτο , μη γένοιτο...

    Αγαπητέ Γρηγόρη Ζαγοραίε, συνεορτάζουμε σήμερα εσύ την μητέρα σου και γω την βενιαμίν κόρη μου. Να τις χαιρόμαστε.
    Συνηθίζεται να παίρνουν τα βρέφη, τα ονόματα των Αγίων της γενέθλιας ημέρας του μωρού.
    Αλλά υποθέσαμε, θα ήταν ''δύσκολο'' για το ίδιο το παιδί το όνομα Πιαμούν- προσωπικά μ αρέσει πολύ.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητή Σαλογραία,

    Πραγματικά θλίβομαι και συγχώρα με σε παρακαλώ.

    Μάλλον για μια ακόμη φορά, έβαλε ο διάλος το ποδάρι του, όπως λένε εδώ στο νησί, να σου χαλάσω την ωραία διάθεση που εξέφραζες προχθές, στην αίσθηση που είχες και έχεις, όταν σε αγαπούν οι συνάνθρωποί σου και που όμορφα λες : « ο ΚΑΘΕ άνθρωπος αξίζει απ'το συνάνθρωπο την γενναιόδωρη αγάπη...».

    Ωστόσο εδώ, παρ ότι μπορεί να έχει κάποια οντολογική αξία μέσα του, το «Δεν ξέρω αύριο το πρωί δηλαδή, αν θα ψάχνω να σου βρω κανά κουσούρι για να αισθανθώ καλύτερος και συ ανάξια της προσοχής μου.», δεν ξέρω, όταν το διάβασα εκ των υστέρων, δόξα τω Θεώ, με λύπησε .
    Ένοιωσα, πως κάτι είχα καταστρέψει.
    Ίσως σ αυτό συνέτεινε το ότι δεν το σχολίασες και αυτό με ξύπνησε και μ έβαλε σ ανησυχία.

    Είπα, πρώτον, μήπως εδώ δεν έπρεπε να ταράξω τα νερά μας , στο όνομα της αγάπης;
    Διότι όντως ναι μεν , ο κάθε ένας είναι χειρότερος απ όλους , όπως λένε οι Πατέρες, ως προς το δυνάμει κακό που μπορεί να κάνει ο κάθε ένας μας και τον βαθμό αποστασίας απ τον Θεό.
    Αλλά μάλλον δεν έπιασα, πως κι ο Θεός μας αγαπάει κατά Χάριν, χωρίς να το αξίζουμε.

    Δεύτερον , μήπως δυστυχώς προτίμησα να πω την αλήθεια (;) μαγκούφικα-κυνικά, χωρίς καμιά επιφύλαξη – αφού στο κάτω κάτω, δεν ξέρω ποιοί είναι οι άνθρωποι, που έχουν μεταστρέψει ολοκληρωτικά και μόνιμα την μνησικακία, σε κατά Θεό απάθεια και έτσι να πέφτω και σε περαιτέρω ατόπημα.

    Τρίτον, μήπως αυτό θα μπορούσε να λεχθεί σε άλλη στιγμή, που θα είχαμε αναπτύξει σχετική κουβέντα για το θέμα.

    Τελικά, πράγματα αυτονόητα δηλαδή, που εμένα δυστυχώς μου διαφεύγουν.

    Σε παρακαλώ πολύ, συγχώρα με εκ καρδίας για τις εξυπνάδες μου ( και χωρίς εισαγωγικά μάλιστα), αδελφή.
    Τι άλλο να πω δεν ξέρω… Απλά για άλλη μια φορά, ξέχασα την αγάπη….
    Σ ευχαριστώ εκ των προτέρων, για την υπομονή που σίγουρα έχεις και με ανέχεσαι...

    ΥΣΤ Γενικά προφανώς κακώς έχω την αίσθηση, πως σ αυτόν τον χώρο των μπλόγκς, προτεραιότητα έχουν οι αλήθειες, και δευτερευόντως η αγάπη μεταξύ μας.

    (Το στέλνω εδώ σα δημόσια απολογία , γιατί ήδη δυστυχώς δημοσιοποιήθηκε και η πρώτη μου κακή αντίδραση.
    Ωστόσο αν το νομίζεις καλύτερο, μην το δημοσιεύσεις.
    Πιό πολύ μ ενδιαφέρει εσύ να το διαβάσεις.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λαμπρο μου
    θα είμαι ειλικρινής και θα σχολιάσω ότι δ ε ν κατάλαβα τι ήθελες να πεις με το τελευταίο σου σχόλιο.
    ;-)
    Εγραψες τόσο λεπτά και πολιτισμένα- που η γραία η νεάντερταλ, αδυνατεί να καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα...
    ;-)
    Μήπως να μου το εξηγήσεις κατ'ιδίαν πιο απλά;
    Μήπως κατάλαβε κάποιος άλλος, να βοηθήσει στην κατανόηση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σαλογραία μας,

    το ότι δεν κατάλαβες , μπορώ να πω είναι ευχάριστο για μένα, γιατί σημαίνει ότι δεν σε στενοχώρησα και δεν κατέστρεψα κάτι, όπως νόμισα .
    Απ την άλλη, αν κατάλαβες και χρησιμοποιείς την αυτοκατηγορία, πως δεν κατάλαβες (σαν νεάντερταλ)- με τη συνοδεία μάλιστα κομπλιμέντου περί λεπτού και πολιτισμένου τρόπου απ την πλευρά μου- σαν ευγενικό πρόσχημα όλα αυτά, για να με απαλλάξεις απ την ΄΄κατηγορία΄΄ , τότε είναι άλλο ένα δείγμα της αγάπης σου και ειλικρινά αισθάνομαι συγκινημένος.

    Πάντως, ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσω με τον εαυτό μου, κάποια πράγματα σχετικά με όλα αυτά που σου έγραψα.
    Ευκαιρία να προσθέσω το γνωστό, πως η αγάπη είναι η ίδια η Αλήθεια και ο Πατήρ , ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα , μια σκέτη αγάπη είναι.
    Άρα, όταν λεω πως μές τα μπλογκς προτεραιότητα έχει η Αλήθεια, ξεχνάω ακριβώς αυτό το πράγμα, πως αυτή η προτεραιότητα πρέπει να είναι η Αγάπη μεταξύ μας.

    Θυμήθηκα και το παιδί, που στην σύσταση της μητέρας του να λέει πάντα την αλήθεια , είπε σε μια συμμαθήτριά του πως είναι χοντρή και φυσικά η μητέρα του, τού υπέδειξε την διάκριση μεταξύ αλήθειας και αγάπης και το ότι η Αλήθεια στη οποία τον προέτρεψε, είναι η Αγάπη, που δεν σχολιάζει τέτοια πράγματα σε τέτοιες περιπτώσεις.

    Τελικά, αν θα πρέπει να τα πούμε και κατ ιδίαν, είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο που λέμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λαμπρο μου
    χαίρομαι που δεν στενοχώρησε κανένας κανέναν και για τίποταααα!
    Πάμε τώρα να πούμε τα πατερημά μας, και να κοιμηθούμε εν ειρήνη...
    Και αύριο μέρα είναι...
    Και γίνεται το απόγευμα ο κατανυκτικός Εσπερινός της Συγνώμης...
    Θύμισέ μου, να σου περιγράψω γι αυτό, ένα μικρό σκηνικό...
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σαλογραία μου,

    εδώ γίνεται Εσπερινός της συγγνώμης μόνο στην Μητρόπολη απ ότι τουλάχιστον γνωρίζω και δεν έχω αξιωθεί να παρευρεθώ κάποτε.
    ¨Οταν έχεις χρόνο πες για το περιστατικό μπας και με την αναισθησία που με διακρίνει εκάστοτε, τελικά συγκινηθώ και του χρόνου το θυμηθώ και πάω.
    Τώρα θα μου πεις ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Τέλος πάντων, βλέπουμε.

    Καλή Σαρακοστή νά χουμε και καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή