"Μόνο ο μεγάλος πόνος είναι ο έσχατος απελευθερωτής του πνεύματος, ως δάσκαλος της μεγάλης υποψίας"
(Αls der Lehrmeister des grossen Verdachts)
Φ.Νίτσε
Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010
Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν και τους ταπεινούς τω πνεύματι, σώσει
"Μόνο ο μεγάλος πόνος είναι ο έσχατος απελευθερωτής του πνεύματος, ως δάσκαλος της μεγάλης υποψίας"
(Αls der Lehrmeister des grossen Verdachts)
Φ.Νίτσε
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σε ευχαριστώ
ΑπάντησηΔιαγραφήγ
Σαλογραία αγαπητή
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλο το ταλέντο σας να βρίσκετε τα χαμένα παιδιά του Θεού. Ο Νίτσε ήταν ένας από αυτά.
@γ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είμαι αύριο εκεί...
Να έχετε την ευχή της...
Emmanuil
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μου δοθεί αυτή η Χάρη, έστω λίγο πριν την ώρα της Αναχώρησης...
ο Κίρκεγκωρ και ο Ντοστογιέφσκι ήταν οι άλλοι δυο μεγάλοι στοχαστές που επειδή πόνεσαν ως τα βάθη της ύπαρξης, βίωσαν τη μετα-μορφωτική δύναμη του πόνου- διάβαζα απόψε στο Χρήστο Μαλεβίτση-μα τι λόγο απίστευτο έχει ο άνθρωπος!
...πόνεσαν ως τα βάθη της ύπαρξης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη κουβέντα είπες...
Γρἀφει ο Μαλεβίτσης στο βιβλίο του "Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ", σελ.76:................
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο ο μεγάλος πόνος είναι ο έσχατος απελευθερωτής του πνεύματος, ως δάσκαλος της μεγάλης υποψίας.
..............................
Μεγάλος ο λόγος.
Ο πόνος σε βάζει σε μεγάλη υποψία.
Διότι μόνον ο πόνος σε σύρει στα όρια του κόσμου.
Εκεί που "συνδυό συντρείς δεν περπατούν".
Αλλά περπατείς κατάμονος.
Ο δεύτερος είναι ο Θεός.
Όχι διότι επικαλείσαι τη βοήθεια του θείου, αφού τίποτε άλλο δεν σου μένει.
Διότι τότε το θείο θα μπορούσε να ήταν και πλάσμα της απελπισίας σου.
Απλώς, στην οδύνη του προσώπου-και μόνον του προσώπου υπάρχει συμπαρουσία του θείου.
Αυτό είναι δεδομένο της οντολογίας της εμπρόσωπης ψυχής.
Έστω ανείκαστο.
Έστω ανερμήνευτο.
Όμως είναι πραγματικότητα.
Από εκείνες τις έσχατες.
Που η χαρά της ζωής ποτέ δεν μπορεί να υποψιαστεί."
Κράτα το νου σου στον άδη και μη απελπίζου...
ΑπάντησηΔιαγραφή(γ,Σοφρώνιος)
Υποκλίνομαι-ΣΤ.
@ ΣΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι η ουσία της χαρμολύπης...
Το βιβλίο "Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ" είναι του Ι.Κ. Δεδόπουλου. Δεν γνωρίζω αν ο Μαλεβίτσης, που δεν τον συμπαθούσα, έχει γράψει βιβλίο με τον ίδιο τίτλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ του Χρήστου Μαλεβίτση που κρατώ αυτή τη στιγμή στα χέρια μου είναι από τις εκδόσεις ΠΑΡΟΥΣΙΑ , Αθήνα 1997.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω τη χαρά να γνωρίζω τον κύριο Δεδόπουλο.
ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ -ΝΑΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΞΕΡΩ.
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ...
ΔΙΟΤΙ πολλοι μπορει να πονανε διοτι πληγωθηκε
ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΟΥ-διοτι ακουσαν την ΑΛΗΘΕΙΑ -διοτι δεν θελουν ν'αλλαξουν και η ζωη τους ειναι λαθος...
ΜΟΝΟ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ, ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΧΑΡΑ,ΣΤΗ ΖΩΗ,ΣΤΟ ΦΩΣ,ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.
ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ+
Δίψασα, την αναζήτηση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΚ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήόμως...
αυτή η Αλήθεια ΜΠΟΡΕΙ να γίνει ΜΑΧΑΙΡΙ δίκοπο και να θανατώσει, με πολύ μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ, πρέπει να γίνεται η χρήση της, ειδικά στις διαπροσωπικές
σχέσεις, όπου συχνά ΕΜΕΙΣ, οι μεγαλύτεροι αδελφοί και όχι Ασωτοι, γινόμαστε αυτόκλητοι δικαστές ή σωτήρες, των πλησίον που ούτε επιθυμούν να δικαστούν ούτε επιθυμούν να σωθούν...
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ...
Αν τη ρίξουμε την Αλήθεια κατακέφαλα στον αδερφό, χωρίς να μας το ζητήσει, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ,
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ.
ΔΕΝ ΩΦΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟΥ ΖΗΤΑΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ...
Ας πούμε π.χ. έχεις μια φίλη και βλέπεις ξαφνικά τον άνδρα της ότι την απατάει με μια κοινή γνωστή.
Πρέπει να πας να το φίλη σου;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!
ΑΝ ΤΗΣ ΤΟ ΠΕΙΣ, ΤΗΣ ΤΙΝΑΞΕΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ΤΗ ΣΚΟΤΩΣΕΣ, ΔΕ ΒΟΗΘΑΣ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ...
Ο ίδιος ο Θεός το γνωρίζει αυτό γι αυτό επιτρέπει σε ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ,
ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ, ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΛΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΡΙΓΥΡΩ ΜΑΣ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΟΩΡΑ...
ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕ ΒΑΘΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ Σ Ι Ω Π Η ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ...
Όπως λέει και ο σοφός πολυαγαπημένος μου Ακύλας, ΣΙΩΠΗΣΑΣ ΟΥΔΕΙΣ ΜΕΤΕΝΟΗΣΕ...
(όχι επάνω σε θέματα Πίστεως.
Σε θέματα προσωπικών αντεγκλήσεων...)
Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΕΙΣ...
Η ΣΙΩΠΗ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ
ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ.
ΣΙΩΠΕΙΝ ΕΣΤΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΝ...
ΕΙΡΗΝΗ ΗΜΙΝ
ΕΧΑΣΕ Η ΝΟΜΙΚΗ ΜΙΑ ΔΟΞΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΛΑΜΠΡΗ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΩΜΑ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΚΙ ΜΟΥ...
:-)
ΧΑΧΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΛΑΚΑ ΕΧΕΙΣ!!!
ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΖΗΤΗΣΑ ΚΑΜΙΑ ΔΟΞΑ ΣΑΛΟ ΜΟΥ,
ΑΠΛΑ ΛΕΩ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΖΩ + ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ /ΝΙΩΘΩ,
ΕΥΛΟΓΗΣΟΟΟΟΝ!!!
+
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή