Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Nαρκωτικά και νηπιαγωγείο- μικρή, αληθινή ιστορία, πρόληψης.


Αγαπημένο μου, τους βλέπεις κάθε μέρα να σωριάζονται δίπλα σου, στη μεγαλούπολη, οι δυστυχισμένοι που τα ναρκωτικά, τούς κατέστρεψαν.
Και θλίβεσαι.
Κομμάτια γίνεται η καρδιά σου.
Και αναρωτιέσαι:
- <Γιατί; >
- Για άπειρους λόγους.
Ένας από τους άπειρους, έχει να κάνει με το γεγονός ότι κανείς από τους δημόσιους φορείς, επί της ουσίας, δεν επιθυμεί να προσφέρει ΑΛΗΘΙΝΗ πρόληψη, σαν και αυτή που φρόντιζε να παρέχει ακριβό αμερικάνικο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στον Καναδά, σύμφωνα με τη μαρτυρία μιας φίλης, η οποία, εκεί- όταν υπήρξε νήπιο- φοίτησε.

Οι σοφοί διευθυντές του, δεν κατηγορούσαν υποκριτικά τα τσιγάρα, από τη μία, επιτρέποντας από την άλλη- ως γονείς, ή παιδαγωγοί-στα πιτσιρίκια, να υπνωτίζονται από τους αστέρες του σινεμά - αρειμανίως καπνίζοντες στις ταινίες τους, προκειμένουν να πεθάνουν λίγα μέτρα φιλμ παρακάτω- ειδυλλιακά- και με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση,υποκρινόμενοι τους αρρώστους.

Οι ιδιοκτήτες του ακριβοπληρωμένου νηπιαγωγείου που φοίτησε η φίλη μου, ήξεραν ότι τίποτα δεν μπορεί να διδάξει όσο η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Τι μέτρο πρόληψης χρησιποιούσαν, λοιπόν;

Το Φόβο, μέσα από τη βίωση του γεγονότος.

Αυτό το φόβο, που υπάρχει και σε όλη τη φύση, από πλάσμα σε πλάσμα, από είδος σε είδος και διευκολύνει την αυτοσυντήρηση, πριν έρθουν οι δήθεν ψυχολόγοι της καταναλωτικής αποβλακωμένης κοινωνίας μας και μας πιπιλίσουν τα αυτιά με το σοβαροφανές ύφος τους, λέγοντας:

- Όου ντήαρ! Πάψε να φοβείσαι! Ο φόβος δημιουργεί νευρώσεις!
Θέλεις να σε κακοχαρακτηρίσω, ως νευρωτικό , αγαπητέ μου;

- Μωρ' δεν πάτε να κουρεύεστε, λέω εγώ, όλοι μαζί, ομοθυμαδόν οι ψυχοτέτοιοι μήπως και σωθούμε με καν' αποτελεσματικότερο τρόπο;

Στο καναδέζικο, λοιπόν, ακριβό νηπιαγωγείο, μια ωραία πρωία, πήραν τα πεντάχρονα πιτσιρίκια(ακούστε το και φρίξετε, ω κουλτουριάρηδες )και πού τα πήγανε τσάρκα - τα χρυσά μου;

- Μαντεύεις;

Δεν θα το βρεις όσο και αν ψάξεις!

Τα πήγανε,αγαπημένο μου, τα πεντάχρονα, σε κέντρο απεξάρτησης από βαρέα ναρκωτικά - του αλκοόλ συμπεριλαμβανομένου.

Τα έβαλαν τα νήπια, να κοιτάζουν πίσω απο καθρέφτη- αόρατα αυτά- τους τοξικομανείς σε στέρηση- αυτούς που φέραν μέσα στην αίθουσα...

Λοιπόν, τα παιδάκια, με τεντωμένα διάπλατα, τα αθώα ματάκια τους, παρατήρησαν επί χρόνο ικανό, την υστερία, την ποικιλόμορφη κρίση του στερητικού σύνδρομου, τη φρίκη που εξέπεμψαν με την οδύνη τους, επί πραγματικού τόπου και χρόνου, εκείνοι οι αιχμαλωτισμένοι-κατεστραμμένοι χημικά άνθρωποι.

Τα νήπια, στην κυριολεξία, είδαν το Χάρο με τα μάτια τους.

Φοβήθηκαν τις μαστουρωτικές ουσίες, εφάπαξ δια βίου!


(Τον βρίσκετε βλαβερό αυτό το σωτήριο φόβο, αγαπητοί έλληνες ψυχολόγοι;
Να υποθέσω, τον βρίσκετε το ίδιο βλαβερό με το φόβο του Θεού, κάνοντας ό,τι μπορείτε, ώστε από τις ψυχές των ανθρώπων, να τον ξεριζώσετε...)

Η οδυνηρή εικόνα της καταστροφής ψυχής και σώματος- χωρίς τη γκλαμουριά του σινεμά και τα αντικρουόμενα- διπλά μηνύματά του- σαφής και ξεκάθαρη, χαράχτηκε ανεξίτηλη μέσα τους.

Επέστρεψαν στα σπίτια τους συγκλονισμένα, τρομοκρατημένα.

Μίλησαν για τα γεγονότα στις μανάδες, στους πατεράδες τους.

Τα ουρλιαχτά των δυστυχισμένων, ακόμα και τώρα - που σαραντάρησαν- ηχούνε στα αυτιά τους.

Έγιναν τα νήπια με τη σειρά τους, οικογενειάρχες, μια χαρά ενήλικες, χωρίς προβλήματα νυχτερινής ενούρησης, ή ονυχοφαγίας-αγαπητέ Ζήκο, σε διαβεβαιώνω.

Το μόνο κακό - για τις βιομηχανίες- ήταν ότι:


-Δεν διανοήθηκαν έκτοτε, να δοκιμάσουν ποτέ των ποτών, ούτε από την παραμικρότερη βλακώδη περιέργεια, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΤΣΙΓΑΡΟ!


(Και αν αρνείσαι να δοκιμάσεις τσιγάρο, δεν θα πας στα βαρύτερα, γιατί όλοι κλιμακωτά, πάνε στα βαρύτερα, με μικρά, καλά προετοιμασμένα από τις δυνάμεις του Σκότους βηματάκια)


Συνέβη το τοιούτον, διότι οι άνθρωποι δεν μαθαίνουν από τα μπλα μπλα των γονέων τους, τόσο, όσο από εμπειρίες που τους βάζουν σε συναγερμό το νευρικό σύστημά τους.

Και αυτό μονάχα τα ακριβοπληρωμένα σχολεία(στη σημερινή εποχή) είναι διατεθειμένα να το πετύχουν, δια των κατευθυνόμενων βιωμάτων - Θεός σχωρέσ'την ψυχούλα και του Παυλώφ, κάτι τα πειράματά του,για τα εξαρτημένα αντανακλαστικά, μάς εδίδαξαν.

Κατέθεσα - ως αφορμή προβληματισμού- αυτή την αληθινή εμπειρία των φίλων μου και... ο σώζων εαυτόν, σωθείτω!

Σαλογραία

14 σχόλια:

  1. Όπως πάντα το κείμενό σας έχει κάτι να πει και να προβληματίσει. Το όλο σκεπτικό καλό. Όμως ο ανθρώπινος παράγοντας δεν είναι ποτέ διατεθειμένος να υποβληθεί σε προσωπική θυσία για να βοηθήσει τον άλλο. Σήμερα μόνο διδασκαλία είναι κάποιοι, διδασκαλία λόγων και όχι βιωτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναστάσιε
    ναι, είναι όπως τα λες, αλλά, ας κρατάμε ζωντανή την
    Ελπίδα.
    Σίγουρα, ακόμη και στην εποχή μας, που φαίνεται τόσο Αντίχριστη, κάποιοι υπάρχουν- και ας μην τους βλέπουμε- που μυστικά εφαρμόζουν του Σταυρού, το Λόγο.
    Το Καλό, είναι υποχρεωτικό να παραμένει κρυμμένο, στον νυν αιώνα τον απατεώνα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ίσως κάτι που πρέπει να ειπωθεί εν προκειμένω είναι η μνήμη και των κυττάρων ακόμα στον σωτήριο τρόμο...τον παρεξηγημένο..Φαινόμενα μνήμης έχουν βεβαιωθεί και στα ανόργανα υλικά και στα διαλύματα των αλάτων ακόμα...Το ζητούμενο είναι αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μνήμη φόβου που στο τέλος είναι δύναμη αυτοσυντήρησης! Μακάριοι, λέει οψαλμωδός, οι φοβούμενοι τον Κύριον! Μακαρισμός και φόβος μαζί; Ίσως η ανάπτυξη του θέματος να αποτελεί μια εξήγηση της φαινομενικής αυτής αντίφασης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ακύλα
    τόνισες κάτι πολύ σημαντικό που ξέρουν οι επιστήμονες σήμερα.
    Οτι και τα ΑΝΟΡΓΑΝΑ ΥΛΙΚΑ έχουν ΜΝΗΜΗ!
    Λοιπόν, η σωτήρια μνήμη του Φόβου της αυτοσυντήρησης ίσως ξαναρχίσει να είναι ζητούμενο από παιδαγωγούς και ψυχολόγους του επόμενου αιώνα.
    Το ερώτημα είναι: με τους ανθρώπους που ήδη έπεσαν θύματα μιας αγωγής επιτρεπτικής και φιλελεύθερης η οποία έγινε αφορμή αιχμαλωσίας τους σε μύρια πάθη, τι θα απογίνει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν ξέρω αν η ιστορία αυτή είναι αλήθεια, μα αν είναι, μόνο φρίκη μπορώ να νιώσω για την ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, κατά τη γνώμη μου, κακοποίηση των παιδικών ψυχών, μ'αυτή τη δήθεν παιδαγωγική προσέγγιση. Και να προσπαθείς να εξισώσεις το «φόβο» του Θεού μ'αυτή τη φρίκη !!!
    (Ως γνωστόν, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα).

    ΝΛ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένο μου ΝΛ
    Είσαι ελεύθερο να νιώσεις όση φρίκη επιθυμείς και βέβαια η ιστορία είναι αληθινή, αν θες, μπορώ να σου δώσω διευθύνσεις - τηλέφωνα να επικοινωνήσεις με τα τότε νήπια να σου πούν από πρώτο χέρι τις εντυπώσεις τους...και πόσο ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΑ είναι γι αυτή τη σωτήρια παιδαγωγική που ασκήθηκε τότε επάνω τους.
    Προσωπικά νιώθω ΦΡΙΚΗ, διότι πολλά γνωστά μου παιδιά αγαπημένα- ανάμεσά τους και ένας 23χρονος ανεψιός φοιτητής στο Πολυτεχνείο- πέθαναν από τα ναρκωτικά.
    Μπροστά στο θάνατο από ναρκωτικά, όποια άλλη ψυχολογική φρίκη, κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μικρότερη.
    Μιλώντας για φόβο Θεού,αναφέρομαι στο σεβασμό που πρέπει να έχει ο άνθρωπος στο Νόμο Του, προκειμένου να είναι προφυλαγμένος από τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΙΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΝ.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για σου καλή μου εντάξει συμφωνώ έως ένα σημείο αλλά κατά πόσο πετυχαίνει αυτό πάντα μερικά μιμούνται αυτό που βλέπουν δεν ξέρω βέβαια ο φόβος δεν είναι πάντα ίδιος....


    ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φωτάκι μου, σωστή η παρατήρηση, αλλά τα δυο παιδιά που ήταν τότε εκεί, ούτε τσιγάρο δεν διανοήθηκαν να δοκιμάσουν.
    Όταν το σοκ από μια ζωντανή εμπειρία είναι μεγάλο και αρνητικό, οι πιθανότητες μίμησης φαίνονται μικρότερες.
    Το επικίνδυνο είναι με τα έργα του σινεμά που δείχνουν τη χρήση των ναρκωτικών, με τρόπους που μάλλον ευνοούν τη διάδοσή τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου. Λοιπόν, ο καλός φόβος είναι ύψιστο παιδαγωγικό εργαλείο κατά τη γνώμη μου. Υπάρχει όμως και κακός φόβος, όπως εκείνος π.χ. που φοβάται κάνεις να έχει συχνές επαφές με την εκκλησία για να μη γίνει πολύ θρησκευόμενος καθώς και άλλοι πολλοί. Η σύγχρονη όμως ψευτοπαιδαγωγική έβαλε έξω τόν φόβο από την εκπαιδευτική διαδικασία και προτείνει φανατισμένα και έμονα τον διάλογο και την ελευθερία. Καλά αυτά, αλλά αν θέλουμε να φέρουν αποτελέσματα πρέπει να προηγηθεί ο φόβος, να προετοιμάσει το έδαφος όπως το άροτρο το χωράφι, να φύγουν τα ζιζάνια και να ακολουθήσει η σπορά. Κι επειδή μου αρέσει να αναφέρομαι πάντοτε στο γεγονός της Πτώσης, το οποίο θεωρώ τη μεγαλύτερη και βαθύτερη ανθρωπολογική ενδοσκόπηση που καταγράφτηκεε ποτέ, με αλάνθαστη ανθρωπική ψυχογράφηση, σημειώνω για το θέμα ότι: Το πρώτο μεταπτωτικό συναίσθημα των Πρωτοπλάστων μετά την παράβαση ήταν ο φόβος. Πρόνοια κι αυτό του Θεού ο οποίος εφοδίασε τον ανθρώπινο ψυχισμό με εναλλακτικές δυνάμεις για την επιβίωσή του. Ο φόβος για τον πεπτωκότα άνθρωπο είναι παιδαγωγικότατος και σωτήριος. Όταν όμως προχωρήσει πνευματικά και καθαρθεί από το σκοτασμό των παθών του τότε έρχεται η αγάπή και η αγάπη έξω βάλει τον φόβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ραφαέλ,
    με εκφράζει απολύτως το σχόλιό σου και σε ευχαριστώ!
    Να είσαι ευλογημένος!
    Να έχεις βοήθεια και τους Αγίους Αγγέλους που γιορτάζουν σήμερα στο Άγιο Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στη Ρωσία, Σερβία, και σε ένα μέρος πιστών Βούλγαρων, Ρουμάνων και Ελλήνων, καθώς και σε εκκλησίες των Ρώσων της Διασποράς σε Ευρώπη και σε Αμερική.
    Αυτό με τον καλό φόβο, πόσο σημαντικό να υπάρχει, προκειμένου να προστατευτεί η ψυχή από τη δεσμευτική χημεία των κακών βιωμάτων, το κατάλαβα δυστυχώς ΠΟΛΥ αργά, γιατί ήμουν - η αρχιβλάξ- τυφλωμένη από τις μοντέρνες παιδαγωγικές αηδίες που διάβαζα.
    Και πώς το κατάλαβα;
    Θα γελάσεις!
    Έχω ένα περιστέρι ολόλευκο και ημερότατο σαν μικρό κοτόπουλο, επειδή το ανέθρεψα από μικρό και δεν έχει γνωρίσει τη ζωή την ελεύθερη.
    Αυτό το περιστέρι, νομίζει ότι όλοι στον κόσμο το αγαπούν όπως η αφεντιά μου, και ότι κανείς δεν ονειρεύεται να το δει ξαπλωμένο πάνω σε πιατέλα κρασάτο...
    Τέτοια αγαθομάρα το δέρνει!
    Μια μέρα, κάπως έφυγε από τα χέρια μου και προσγειώθηκε κάτω στο χώμα, έξω μακριά από το σπίτι.
    Δεν είδα πού είχε βρεθεί.
    Με ειδοποίησαν, και έσπευσα να το μαζέψω.
    Φθάνοντας κοντά του, πρόσεξα ότι το πλησίαζε ύπουλα και σιγά σιγά μια γάτα.
    Η γάτα, νομίζοντας ότι είναι ένα πονηρεμένο άγριο περιστέρι, το πλησίαζε πολύ αργά για να μη το τρομάξει και φύγει μακριά της.
    Εκείνο δεν είχε ιδέα τι ήταν η γάτα, ούτε ποιος κίνδυνος υπήρχε από δαύτη.
    Καθόταν χαζά και χαρωπά και τσιμπολογούσε τα χαλίκια, σαν μικρό κοτόπουλο.
    Ευτυχώς έφτασα εγκαίρως το περιμάζεψα, και το χαμό τον γλυτώσαμε.
    Κάπως έτσι είναι και οι ψυχές των ανθρώπων όταν μεγαλώνουν σε σχολεία-οικογένειες, που τους δίνουν ψευδή αισθήματα αυτάρκειας και ασφάλειας, είτε σκόπιμα, είτε λόγω βλακείας(στη δεύτερη περίπτωση κατατάσσεται η αφεντιά μου)
    Μπορούν να γίνουν οδυνηρή λεία στα σαγόνια των κακών των πνευμάτων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητή μου Σαλογραία είναι τόσο άμεσος, ζωντανός και καθηλωτικός ο τρόπος που εκφράζεσαι που τον απολαμβάνω. Δυστυχώς δεν πολυσυχνάζω στις ιστοσελίδες για να σχολιάζω συχνότερα. Αυτό το ψευδώνυμο Rafael Μπήκε κατά λάθος διότι δεν ήξερα να αναρτήσω σχόλιο. Ζήσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ζήση,
    με εμψυχώνεις να συνεχίζω να γράφω για τα παιδιά μου...
    Ταιριάζουμε σε πολλά γι αυτό σου αρέσει ο λόγος μου.
    Υπαρχει εκλεκτική συγγένεια στις ψυχές μας...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. τα ακριβοπληρωμένα σχολεία που πήγαιναν κάποια παιδιά της ηλικίας μου, για εκδρομή πήγαιναν τα παιδιά σε θέατρα και κου(κου)λτουριάρικα τσάγιοπάρτυ, και μόλις τύχαινε να δούν ένα πρεζόνι έκρυβαν τα μάτια τους, ενώ κάποια περίεργα κοιτούσαν τη νιρβάνα κατάσταση που βρισκόταν ο κακόμοιρος πρεζόνης..
    σήμερα γίνεται ακριβώς το ίδιο, μαθαίνουν γαλλικά και πιάνο (σε ουρά παρακαλώ!!) και οταν βγούν στα διαλλείματα ακόμα και τα δημοτικόπαιδα πηγαίνουν στο καπνιστήριο, και συνομιλούν για τα χασίσια που καπνίζουν τα μεγάλα τους αδέλφια, είναι της μόδας!!!!
    μου αρέσει ο τρόπος ο καναδέζικος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ αγαπημένο μου...
    Ξέρω και γω πολλές τέτοιες περιπτώσεις τριγύρω...Είναι τρομακτική η ζημιά που κάνουν στη νεολαία οι τρόποι του Κακού...
    Σκέφτομαι προσεχώς να τα πω σε μια νέα ανάρτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή