Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Πραγματικότητα και εικονική πραγματικότητα



Όταν σου είπα, νεαρέ μου, ότι φτύνει αίμα ο παππούς, το άκουσες απόλυτα ψύχραιμος και σχολίασες - εκ του μακρόθεν:

-Δεν είναι τίποτα,μάνα!
Και ο Κλίνταρος στο τελευταίο του έργο, το <Γκραν Τορίνο>, έφτυνε αίμα.
Εντάξει.
Γέρος είναι, θα πεθάνει, δεν είναι τίποτα.
Σβήνει ήσυχα....ως μεγάλος άνθρωπος!

Αυτή ήταν η ψύχραιμη ετυμηγορία σου.
Από μακριά.
Έπειτα,επί δέκα μέρες, έτρεξα στα νοσοκομεία για εξετάσεις μαζί του, και έμεινα ώρες, ακούγοντάς τον, πώς έβηχε, πώς δεν μπορούσε να πάρει ανάσα και αποζητούσε εναγώνια τις μάσκες οξυγόνου,(καταραμένα τσιγάρα της νιότης, ακόμα ασκείτε το καταστροφικό έργο σας, και ας έκοψε το φουμάρισμα, χρόνια...) ενθυμούμενη,λοιπόν, την κουβέντα σου -δια του συνειρμού- πετάχτηκα σε μια φράση από βιβλίο με τίτλο: <Τηλεόραση ένας ξένος στο σπίτι> που διάβασα κάποτε,σε ανύποπτο χρόνο.
Όσοι μεγαλώνουν- έλεγε το βιβλίο- με εικόνες τηλεόρασης από τα γεννοφάσκια τους, έχουν την τηλεόραση ως πρωταρχική αναφορά των εμπειριών τους, και -τούτου ένεκεν- διαθέτουν μια στρεβλωμένη εικόνα του κόσμου, επειδή τα προσλαμβανόμενα βιώματα δια της οθόνης, δεν είναι πραγματική εμπειρία, αλλά μίμηση πραγματικής εμπειρίας, η οποία μέσ' στα μυαλά των ανθρώπων πάει και θρονιάζεται με αξιώσεις πραγματικής εμπειρίας, του στυλ:

- Α ναι...το είδα στο σινεμά...ξέρω πώς είναι ...ξέρω πώς νιώθει...

-Ξέρεις πώς είναι;
Ξέρεις πώς νιώθει;

-Μην ξεράσω!

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!
Την τύφλα σου, ξέρεις!

Επρεπε να μείνεις δίπλα του, με τις ώρες, σε πραγματικό τόπο και χρόνο και όχι σε κινηματογραφικό τόπο και χρόνο, για να πάθεις το ταράκουλο της ζωής σου από το σοκάρισμα, και να κραυγάσεις:

-Θεέ μου, Θεέ μου...γιατί δεν μας λέει κανείς, πόσο μαύρη είναι η Κόλαση-τιμωρία, των όποιων καταχρήσεων;

-Να σου πώ γιατί;

Διότι είναι τεράστια τα κέρδη!
Και κανείς επί της ουσίας δεν επιθυμεί να προσφέρει ΑΛΗΘΙΝΗ πρόληψη, σαν και αυτή που φρόντιζε να παρέχει ακριβό αμερικάνικο ιδιωτικό νηπιαγωγείο στον Καναδά,που έγραφα και σε προηγούμενη ανάρτηση.


Τελικά, έχει αβυσσαλέα διαφορά η Πραγματικότητα από την Απομίμησή της, από την Εικονική τοιαύτη, όσο τέλεια(από σκηνοθέτες και ηθοποιούς) και αν παρουσιάζεται...

Ο αληθινός θάνατος, το αληθινό διαζύγιο, ο αληθινός έρωτας, ο αληθινός πόνος, η αληθινή αρρώστια,η αληθινή χρήση ουσιών, δεν έχει καμία σχέση με εκείνα που βλέπουμε ακόμα και στους καλύτερους σινεμάδες.

Υπήρξα στη ζωή μου, τόσο μα τόσο υπνωτισμένος από ωραία λόγια και ωραίες εικόνες,βλάκας, που τ ώ ρ α, μόλις, το κατάλαβα και αυτό λατρεμένο μου...

Σαλογραία

8 σχόλια:

  1. Όταν, εδώ και χρόνια, στα σαράντα, αντιλήφθηκα ότι ζούμε στον αιώνα του κινηματογραφικού "πολιτισμού", του οποίου προέκταση είναι ο τηλεοπτικός τοιούτος, "έκλεισα" με αυτού του είδους τον πολιτισμό. Πάρε παράδειγμα τους Αμερικανούς και την αποβλάκωση που μας προσφέρουν με τον σινεμά εδώ και χρόνια. Φυσικά δεν έλειψαν και έργα ποιοτικά, αλλά η σαβούρα τα σκέπασε γρήγορα.Όπως σκεπάζει κάθε τι, τροφή για σκέψη και παραπέρα "επεξεργασία", η χωματερή του ιντερνέτ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κυπριανέ μου
    λες την αλήθεια, όμως τον λόγο της αληθείας, ελάχιστοι τον αντέχουμε.
    Προσωπικά, ανήκω σε γενιά που μεγάλωσε στα πρώτα της χρόνια χωρίς εικόνα.
    Θυμάμαι πολύ καλά, όταν πρωτοείδα τηλεόραση πόσο παρθενική υπήρξε η αντίδραση του ψυχισμού μου.
    Θυμάμαι, όταν πρωτοείδα ταινία ανταλλαγής ερωτικών συναισθημάτων, πόσο έφριξα με τον εγωκεντρισμό αμφοτέρων των ερωτευμένων που ενώ ήθελαν π.χ. ο ένας τον άλλον, δεν το έδειχναν, γιατί δεν ήθελε - πρώτος ο καθένας- να ρίξει τη θέση του.
    Η τηλεοπτική εικόνα είναι του Εξαποδού η πιο πετυχημένη σαγήνη για τις ψυχές επειδή τις πλανά ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ, που είπε και ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης.
    Δυστυχώς, γνωρίζω και ζηλωτές παπάδες που δεν μπορούν αν δεν δ ο υ ν δελτίο ειδήσεων.
    Είμαστε καταβυθισμένοι στην επιθυμία των οφθαλμών και στην αλαζονεία του βίου απαξάπαντες, γι αυτό δεν βιώνουμε θαύματα σαν τους αρχαίους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η εικόνα επί το πρωτότυπο διαβαίνει, για να παραφράσω το λόγο (Λόγο) του αγ. Ιωάννη του Δαμασκηνού. Η σημερινή "εικόνα" διαβαίνει επί το πρωτότυπο αυτών που τη διαχειρίζονται.Όλοι τους είναι αντίχριστοι. Και άθεοι, μολονότι θέλουν να
    εμφανίζονται - όχι όλοι - θεϊστές. Ο "θεϊσμός" τους φανερώνει την πίστη που έχουν οι δαίμονες: Πίστη στον άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κυπριανέ μου
    ανοίγεις σοφή και μεγάλη κουβέντα...΄
    Συμφωνώ μαζί σου και θα αναφερθώ προσεχώς σε αυτή την κόλαση της δήθεν τέλειας, κοσμικής εικόνας και τις επιπτώσεις της πάνω στις ψυχές όλων και ιδίως των νέων, όπως την έχω βιώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γρηγόρης Ζαγοραίος20 Νοεμβρίου 2009 στις 3:03 μ.μ.

    Όλες σας οι παρατηρήσεις είναι πέρα για πέρα αληθινές! ΟΜΩΣ! Ζούμε πλέον στην εποχή της εικόνας. Όλοι, μικροί μεγάλοι, πνευματικοί και κοσμικοί, ευλαβείς και ασεβείς, πιστοί ή αγνωστικιστές χορταίνουμε θέαμα...(από τις αφίσες στους δρόμους έως και τα πιο "σκοτεινά" κανάλια του διαδυκτύου!
    Και εκ του "οράν τίκτεται το εράν", χώρια και τα υποσυνείδητα μηνύματα.
    Ο "πόλεμος" ακόμη και γι`αυτούς που τον αντιλαμβάνονται είναι φαινομενικά άνισος...!
    Πολεμίστε με τα μόνα αληθινά όπλα έξω από κάθε εικονική πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένε εν Κυρίω Γρηγόριε,
    αυτό που μου γράφεις, πολύ σοφά, το σκεφτόμουν σήμερα το πρωί, ακριβώς αυτό!
    Ο μοναδικός και εκλεκτός π. Σεραφείμ Ρόουζ, το είχε συνειδητοποιήσει επίσης καλά και τούτου ένεκεν έφυγε στην ερημιά και ζούσε με συνθήκες ζωής περασμένου αιώνα...
    Είναι τρομακτικές οι επιθέσεις που δέχονται οι συνειδήσεις.
    (Για τα υποσυνείδητα μηνύματα από τη μουσική-εικόνα πρωτοέγραψε ο άντρας μου στον Ορθόδοξο Τύπο, εδώ και πολλά χρόνια, όταν ακόμη εδώ υπήρχε πλήρης άγνοια)

    Άκουγα δυο γνωστούς μου νεαρούς να μιλούν για έναν παπά, και να λένε:

    - Πού θα πάει; θα σπάσει και αυτός!
    Και ο τάδε και ο παρατάδε έσπασε.
    Σήμερα ΟΛΟΙ ΣΠΑΝΕ!

    Εφριξα.
    Είχα την αίσθηση ότι με το στόμα τους μιλούσαν χαιρέκακα δαιμόνια.
    Εύχου να δοθεί Μετάνοια, αν και ο οξυδερκέστατος πατήρ Σεραφείμ καιρό - πριν το 1982 που νομίζω εκοιμήθη, έλεγε οτι είναι πλέον πολύ αργά και μη αναστρέψιμη η κολασμένη πορεία του κόσμου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γρηγόρης Ζαγοραίος24 Νοεμβρίου 2009 στις 8:18 π.μ.

    "...αλλά θαρσείτε, Εγώ νενίκηκα τον κόσμον"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γρηγόρη Ζαγοραίε:-)
    (είναι αληθινό όνομα ή ψευδώνυμο;)
    Έχουμε θάρρος!
    Επειδή οικεί εν ημίν ο Νικητής του Θανάτου, δια των δωρεών της Πίστεως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή