Δεν μπορώ ή δε θέλω;

Θυμάμαι κάτι παλιούς δασκάλους- πριν έρθουν αυτοί οι καινούργιοι οι πολυπολιτισμικοί και κουλτουριάρηδες που είναι πεσμένοι στα ίδια και χειρότερα πάθη με τους μαθητές τους- θυμάμαι λέω, κάτι παλιούς δασκάλους, με άψογο ήθος, με σιδηρά αυτοπειθαρχία στον προσωπικό τους βίο και στη διαχείριση των οικογενειακών τους υποθέσεων, που συχνά πυκνά, μἀς έλεγαν τη φράση:

<Δεν υπάρχει δεν μπορώ! Υπάρχει δε θέλω!>.

Το έλεγαν, το ξανάλεγαν σε κάθε ευκαιρία, κανονικό κλύσμα μἀς τό καναν - στα μισόκουφα αυτάκια μου, αντηχεί μέχρι σήμερα!

- Ποιος, αδαής, ισχυρίστηκε ότι η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως;

Μωρέ και μήτηρ μαθήσεως είναι και γιαγιά και προγιαγιά και απ'όλα!

Λοιπόν, μετά τους δασκάλους, παρατήρησα και το λατρεμένο μας Χριστούλη στο Ευαγγέλιο που στις πολλές και διάφορες θεραπείες που έκανε- πριν τις κάνει- ρωτούσε:

- Θέλεις υγιής , γενέσθαι;

-Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές , Κύριέ μου;

Ποιος στραβός δεν θέλει το φως του;

Ποιος παράλυτος δεν θέλει να ξαναπερπατήσει;

- Και όμως, και όμως!

Πολλοί στραβοί δε θέλουν το φως τους, πολλοί παράλυτοι δε θέλουν να περπατήσουν, θα σου έλεγε ένα ψυχαναλυτάκος που γνωρίζω...

-Και διατί παρακαλώ;

-Διότι- θα ξανάλεγε ο ψυχαναλυτάκος- συχνά από μια δυσάρεστη κατάσταση, το πάσχον υποκείμενο, αποκομίζει κάποια δευτερεύοντα ψυχολογικά κέρδη, τα οποία το ακινητοποιούν στη λάθος επιλογή της ασθένειας, το πιστεύεις;

- Ε! Για να το λένε οι ειδικοί το πιστεύω!

-Επομένως;

-Επομένως, πιάσ'το αυγό και κουρεφ' το!

Είναι ζόρικη η κατάσταση.

- Γιατί είναι ζόρικη;

- Εξ αιτίας του στενοτάτου δεσμού ψυχής και σώματος.

Η ψυχή ζωοποιεί με την ενέργειά της, το κάθε μας κύτταρο.
Από την άλλη μεριά, η χημεία που υπάρχει μέσα στην ύλη του κυττάρου, επηρεάζει ροπές και στάσεις της ψυχής.
Η σχέση υφίσταται απίστευτα ισχυρή, πολύ πιο ισχυρή από ό,τι ένας απλός άνθρωπος μπορεί να βάζει με το μυαλό του.

- Το θέμα τώρα, ποιο είναι;

Το θέμα είναι ότι οι επιλογές υφίστανται σε κάθε περίπτωση πάντοτε δύο:
Ή μηδέν, ή ένα!

Έτσι προχωρεί ο κοσμικός υπολογιστής του επίγειου βίου μας,τα γράφαμε και σε παλιότερες αναρτήσεις.

Και υπάρχουν μέσα στο μυστικό -της ψυχής- σύμπαν, μόνο δυο θελήματα:

Το θέλημα του Θεού, το πάνσοφο και τέλειο και το θέλημα της λάθος επιλογής- Αμαρτίας.

Το θέλημα του Θεού, προστατεύει τη ζωή και την υγεία από δω και μέχρι την Αιωνιότητα.

Το θέλημα της Αμαρτίας, καταστρέφει την ψυχή και την υγεία από δω και μέχριτην Αιωνιότητα, βυθίζοντας τον άνθρωπο που θα κάνει τη λάθος επιλογή σε απαραμύθητο σωματικό και ψυχικό πόνο, εκείνο που οι παλιότεροι θεολόγοι ονομάζουν, Αιωνιότητα Κόλασης...

- Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τι με συμφέρει να επιλέξω;

Με συμφέρει να επιλέξω το Θέλημα του Θεού, αρκεί να καταλάβω ότι είμαι βλάκας όσο κολλάω στα δευτερεύοντα κέρδη, και δεν επιλέγω τα πρωταρχικά που είναι και μεγαλύτερα...

- Πως θα το καταλάβω ότι είμαι βλάκας, αν κολλάω στα δευτερεύοντα;

-Μέσα από την εμπειρία της ασθένειας του σώματος και του ανυπόφορου ψυχολογικού πόνου που όλο προκύπτει...

Και θυμάμαι τώρα, ένα φίλο που ήθελε να εκδικηθεί άγρια, πρόσωπα τα οποία τον αδίκησαν και τον πλήγωσαν.
Είναι σχεδόν αντανακλαστική κίνηση, η κίνηση της εκδίκησης για την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση- καλά το γνωρίζεις.
Όμως, ο νόμος του Θεού- ως σοφότερος- από αυτή την επιλογή, επιζητεί να μας αποτρέψει, επειδή, δεν γίνεται να πληγώσουμε τον άλλον, χωρίς παράλληλα να πληγώνουμε και τη δική μας ψυχοσωματική υπόσταση.

Ο φίλος μου αυτό δεν το καταλάβαινε.

Επιζητούσε- θυμωμένος επί μακρόν- την εκδίκηση.

Όταν διατύπωνα τη σκέψη ότι θα ήταν ωφελιμότερο να συγχωρήσει τους αδικούντας,οργισμένος, μου φώναζε:

-Δεν ΜΠΟΡΩ! Το καταλαβαίνεις;
ΔΕΝ μπορώ!
Μου κουρέλιασαν την αξιοπρέπεια!
Με πρόδωσαν!
Θέλω να πάω και να τους κατεβάσω - σαν λιοντάρι- τις σάρκες κάτω!
Τότε μονάχα θα ησυχάσω!
Όταν λάβουν και αυτοί τον πόνο που μου έδωσαν.
Μη μου ξαναπείς να συγχωρήσω.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!
Και δεν θέλω!

Αυτός ο αληθινός διάλογος, διαμειβόταν μεταξύ μας, κάπου δυο χρόνια.

Και μετά τι συνέβη;

Μετά ήρθε στο σώμα του φίλου μου, ένας τρομακτικός επισκέπτης.

Ενας καρκίνος!

Και τότε, ο φίλος- ενώ περίμενα να τρελαθεί, να τρέξει στον ψυχίατρο για τα αντικαταθλιπτικά του-πώς αντέδρασε;

Ξαφνικά, ηρέμησε απολύτως!

Σου φαίνεται απίστευτο;

Και μένα το ίδιο!

Και όμως, το είδα να συμβαίνει, αγαπημένο μου!

Ο φίλος μου, είναι ευφυής.
Διαβασμένος.
Γνωρίζει ότι ο καρκίνος αποτελεί ψυχοσωματική νόσο που σε ένα μεγάλο της βαθμό, προκύπτει από αρνητικά συναισθήματα.
Για να βοηθήσει, λοιπόν, στο έργο της ελπιζόμενης θεραπείας του, αποφάσισε να ανοίξει την αποθήκη της καρδιάς του, και να πετάξει στα σκουπίδια, όλα τα αρνητικά -δικαιολογημένα, με την τρέχουσα λογική του-συναισθήματα.

Ξαφνικά, και μέσα σε ελάχιστες μέρες, συγχώρησε εκ βάθους ψυχής, τους αναίσθητους οφειλέτες του.

Αναπλαισίωσε όλα του τα παράπονα του παρελθόντος και σχεδόν τα εκμηδένισε μέσα στο καινούργιο τους πλαίσιο...

Για μένα, αυτή η ταχύτατη, ανέλπιστη, αντίδραση υπήρξε Η έκπληξη του βίου μου.

Για τα πρόσωπα που μέχρι πριν λίγο, έλεγε ότι θα τα κατασπαράξει άμα τα βρει μπροστά του, ξαφνικά, μαλάκωσε και αναφώνησε:

-Έλα μωρέ! Και τι έκανε ο έρμος! Κάτι βλακείες ναρκισσιστικές έκανε, νομίζοντας και αυτός οτι είναι σπουδαίος, ενώ είναι για λύπηση! Μακάρι να τον φωτίσει ο Θεός να δει τα λάθη του!

Αυτά είπε, και δεν ασχολήθηκε με τα πρόσωπα που τον θύμωναν, πλέον!

Έκτοτε, συνεχίζει τη ζωή του, ο φίλος μου, σαν να μην υπάρχει η ασθένεια, για την οποία βεβαίως πράττει τα δέοντα από ιατρική άποψη, αναθέτοντας τα πάντα στου Θεού το Θέλημα, στο οποίο επιτέλους και παραδόθηκε.

Με τη δύναμη που δωρίζει η Πίστη και η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιμετωπίζει την απειλή του καρκίνου ηρωικά, ψύχραιμα και, μέχρι στιγμής- νικηφόρα.

Και πες μου εσύ, αναγνώστη αυτής της σελίδας, μετά από αυτό το μικρό αληθινό σκηνικό που σου περίγραψα, ο άνθρωπος δεν μπορεί ή δε θέλει να μεταβάλει τη συναισθηματική του κατάσταση προς μια θετικότερη κατεύθυνση;

Η ίδια κατέληξα στο συμπέρασμα πώς-αλίμονο-δεν το θέλει!

Σαλογραία