Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Το σεξ, ο ηγούμενος Σάββας(+1821)και η συνεχής Θεία Μετάληψη


Και επειδή τα γράφω για σένα αγαπημένο μου,

που μου λές ότι το πάθος το σεξουαλικό δεν μπορείς να το δαμάσεις και ότι σε σέρνει πέρα δώθε- όπως το αφηνιασμένο άλογο το μισολιπόθυμο αναβάτη του- θα προσθέσω ότι ναι, το πιστεύω πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο υπάρχει δε θέλω!

Αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί να νικήσει- με τη δύναμη του Κυρίου και τα όπλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας- όλα ανεξαιρέτως τα πάθη που τον παιδεύουν.

Οι νέοι από τα σεξουαλικά, σέρνονται στη δουλεία- κυρίως.

Αυτά τα ισχυρά σαρκικά πάθη, όσο και να επιθυμεί ο νέος δεν μπορεί μόνος του, να τα φέρει κάτω από τον έλεγχο που ο Κύριος προστάζει.

Με τη δύναμη όμως και την παρουσία του Κυρίου Ιησού, και αυτά τα πάθη νικιούνται...

- Πώς νικιούνται;

- Με τη συνεχή θεία Μετάληψη.

Αυτή είναι η ΜΟΝΗ οδός βοηθείας την σήμερον, και αν σου ακούγεται σκληρός ο λόγος μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είναι πάσης αποδοχής άξιος.

Εις επίρρωσιν των γραφομένων μου, θα σου αντιγράψω μια αληθινή ιστορία
(τρελαίνομαι για αληθινές ιστορίες που δείχνουν τη δύναμη του Χριστούλη)η οποία βρίσκεται στο βιβλίο υπ.αριθμ. 4, της σειράς Αγιορείτες Πατέρες του 19 αιώνος- του ιερομονάχου Αντωνίου- εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2005)
....................................................................
Στις αρχές του ΙΘ αιώνος, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, το Ρωσικό, που την εποχή αυτή είχε Έλληνες μοναχούς, ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη.
Η Ιερά Κοινότης, λοιπόν, το έτος 1803, αποφάσισε να διαγράψει το μοναστήρι από τον αριθμό των αγιορειτικών μονών, και απευθύνθηκε στον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο με ανάλογη αίτηση.
Ο πατριάρχης απέρριψε αποφασιστικά τέτοια πρόταση και έδωσε εντολή να φροντίσουν αμέσως για την εξεύρεση εμπείρου και πνευματικού ηγουμένου, στου οποίου τα χέρια θα παρέδιδαν όσο το δυνατόν γρηγορώτερα το κοινόβιο για να το ανασυγκροτήση.
Μόλις η Ιερά Κοινότης έλαβε γνώση της Πατριαρχικής αποφάσεως, επέλεξε και πρότεινε τον Έλληνα π. Σάββα, ηλικιωμένο ιερομόναχο της Σκήτης Ξενοφώντος, ο οποίος κατά τη γνώμη τους ήταν ικανός να αντεπεξέλθη στο έργο που επρόκειτο να του ανατεθή.

(Ο π. Σάββας τελικά με εντολή του Πατριάρχη πάει στην Κωσταντινούπολη και το κείμενο συνεχίζει ως ακολούθως) :

Μεταξύ των πιστών της Κωνσταντινουπόλεως, από τους οποίους πολλοί εγνώριζαν τκαι προσωπικώς το Γέροντα, γρήγορα διαδόθηκε η είδησις για τον ερχομό του.................
............................
Ο π. Σάββας έμεινε τελικά τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών και γνωρίστηκε με πολλές ευλαβείς ελληνικές οικογένειες.
Ο μαθητής του, ο αρχιμανδρίτης Προκόπιος(1848+)διηγήθηκε ως αυτόπτης μάρτυς το εξής γεγονός:Σε κάποια από τις ελληνικές οικογένειες, του ανέφεραν για ένα συγγενή τους νεαρό έμπορο, ο οποίος σχετιζόταν με τους αντιπροσώπους των σουλτανικών χαρεμιών και προμήθευε στο προσωπικό τους ποικίλα εμπορεύματα.
Πέραν τούτου όμως, ο νεαρός έμπορος δημιούργησε και άλλου είδους σχέσεις με τις φυλακισμένες, τις οποίες επισκεπτόταν καθημερινώς.
Οι συγγενείς του, μιλώντας περί αυτού στον π.Σάββα, είπαν ότι θα τιμωρηθή αυστηρά από τους Τούρκους σε περίπτωση που αυτό γίνη γνωστό.
Ετσι, τον παρεκάλεσαν να λυτρώσει με τη μεσολάβησή του, το νεαρό από τέτοιο κίνδυνο.
Ο π. Σάββας, με πίστι στη βοήθεια της Χάριτος του Θεού και τη συνεργία της Θείας Κοινωνίας, άρχισε το έργο.
Μετά από μακρές και ανεπιτυχείς προτροπές προς τον φιλήδονο νέο να εγκαταλείψη τις αμαρτωλές σχέσεις με τις μουσουλμάνες, πρότεινε εν τέλει ευκολώτερους όρους από την πλευρά του, υποσχόμενος ότι δεν θα τον ενοχλήση πλέον για να τον αποτρέψη από την αμαρτία.
Τον παρακάλεσε, λοιπόν, να μην πάη στο χαρέμι μία ημέρα και κατά τη διάρκειά της να νηστεύση, μετά να του αναγνωσθή η συγχωρητική ευχή, να κοινωνήση των αχράντων Μυστηρίων και κατόπιν ας κάνη ό,τι θέλει!
Ο δυστυχής....ελκόμενος από την αμαρτία όπως ο σίδηρος από τον μαγνήτη δυσκολεύτηκε αλλά δέχθηκε τη συμβουλή.
Ίσως εξ αιτίας ντροπής ενώπιον του Γέροντος και των συγγενών του, περισσότερο όμως επειδή ο σοφός Γέροντας δεν του ζητούσε παραίτηση από την αμαρτία, αλλά στέρηση μόνο για μία ημέρα.
Ενήστευσε εκείνη την ημέρα, έλαβε τη συγχώρηση δια της ευχής και τη θεία Κοινωνία και μετά τη θεία Λειτουργία γευμάτισε με τον π.Σάββα και με τους συγγενείς.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος και δήθεν τυχαίως, ο Γέροντας πρότεινε να προσπαθήση εκείνη την ημέρα να μην πάη στο χαρέμι και να κοινωνήση πάλιν την επόμενη.
Επειδή δεν έβλεπε καμία αντίδρασι, άρχισε εγκαρδίως να τον παρακαλή, υποσχόμενος εκ νέου ότι μετά τη Θεία Κοινωνία θα τον αφήση ελεύθερο να πράξη κατά την επιθυμία του.
Αφού έλαβε την συγκατάθεσι τον κοινώνησε και την άλλη ημέρα.
Πρότεινε να τον ξανακοινωνήση με τους ίδιους όρους,δηλαδή και εκείνη την ημέρα να μην πάει στο χαρέμι, και τον κοινώνησε και την τρίτη ημέρα.
Τότε φάνηκε πώς ενήργησε σωτηριωδώς η χάρις του Θεού, κατά την ζώσαν πίστιν του Γέροντος και τις προσευχές των συγγενών. Η καρδιά του νέου μαλάκωσε και άρχισε σιγά σιγά μέσα του να αισθάνεται τη νέκρωσι των φλογισμένων παθών.
Ο π. Σάββας συνέχισε να τον κοινωνή επί σαράντα ημέρες και την τελευταία φορά του είπε:
- Πήγαινε τώρα όπου επιθυμείς, ακόμη και στο χαρέμι δεν σε εμποδίζω!

Αλλά στην ψυχή του νέου είχε ήδη συντελεσθή η μεταστροφή.

- Ας κάνουν μαζί μου, ό,τι θέλουν , είπε. Μπορούν και να με κατακόψουν. Για τίποτε στον κόσμο δεν θα δεχτώ να πηγαίνω εκεί όπου νωρίτερα έτσι ασυγκράτητα έτρεχα!

Με αυτόν τον τρόπο ο φιλεύσπλαγχνος Κύριος....έσωσε το...πρόβατό Του.
Όταν ο π. Σάββας συγκέντρωσε αρκετές δωρεές, επέστρεψε στο Αγιο Όρος και στην ακτή της θάλασσας άρχισε να κτίζη το μοναστήρι.
Ο Γέροντας εκοιμήθη το 1821
(Αναδημοσίευση από το αναφερθέν βιβλίο του ιερομόναχου Αντωνίου)
.......................................
Αυτή είναι η λιτότατη αφήγηση, αγαπημένο μου.
Την παρέθεσα με κάποιες περικοπές για να μη σε κουράσω.
Αν μπορούσε ο άνθρωπος να νικάει τα κρυφά και φανερά πάθη του, μόνο με τη δύναμη της θέλησής του, δεν θα ήταν ανάγκη να έρθει ο Κύριος, να Σταυρωθεί, να Αναστηθεί και να μας αφήσει τα Θεραπευτικά φάρμακα του Αγίου του Αίματος και το Τιμίου Του Σώματος, που διαφυλάσσει η Νύμφη Του, η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σου θυμίζω ότι και ο Άγιος Ιωάννης Μαξιμόβιτς ο Θαυματουργός, λειτουργούσε και κοινωνούσε επί σαράντα συναπτά έτη, κάθε ημέρα!
Το ίδιο συμβούλευε και τα πνευματικοπαίδια του να κάνουν...
Κάτι ήξερε και κείνος ο ευλογημένος, ας έχουμε τις ευχές του...

Ευανθία η Σαλογραία

36 σχόλια:

  1. Εντελώς άγνωστη σ’ εμένα η υπέροχη αυτή διήγηση. Μου έφερε στο νου αυτό που μου έλεγε πολλές φορές ο Πνευματικός μου «παιδί μου η θεία Κοινωνία δεν είναι βραβείο, είναι φάρμακο, και το φάρμακο το έχουν ανάγκη οι ασθενείς». Λιτότατη η αφήγησή σου αλλά με μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες. Η ανθρώπινη ψυχή για να αντισταθεί στην αμαρτία έχει ανάγκη από την συχνή θεία Κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αναστάσιε, ω ναι!Χαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου, γιατί γνωρίζω την κατάρτισή σου...
    Και γω όταν το διάβασα, λάτρεψα τον ηγούμενο Σάββα, να έχουμε την ευχή του από κει που βρίσκεται.
    Και ο δικός μου γέροντας κουνάει με θλίψη το κεφάλι του, για τους παπάδες που με μύριες- ευλαβείς δήθεν- προφάσεις προσπαθούν να απομακρύνουν τους πιστούς από το Αγιο Ποτήριο.
    - Θα δώσουν , παιδί μου, φριχτή απολογία εν ημέρα Κρίσεως για τη ζημιά που κάνουν
    Στην Πάτρα, μόνο τον π. Κωνσταντίνο Κ. έχω ακούσει να υπερθεματίζει επί του ζητήματος.
    Το περί Συνεχούς Θείας Μεταλήψεως των Αγίων Νικοδήμου και Μακαρίου Κορίνθου, τα ξεκαθαρίζει ωραία τα θέματα για όποιον επιθυμεί να ενημερωθεί.
    Εκεί υπάρχει και κανόνας του Αγίου Τιμοθέου Πατριάρχου Αλεξανδρείας που λέει ότι και Δαιμονισμένος να είναι κάποιος ΟΦΕΙΛΕΙ (αν επιθυμεί τη θεραπεία του) να μεταλαμβάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δυο φορές την εβδομάδα, αρκεί να μη βρίζει χυδαία την ώρα της Θείας Μετάληψης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όλα όσα αναφέρονται σωστά και καλά. Ας προσέξουμε όμως διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της συνηθείας, της άμβλυνσης της μετά φόβου προσελεύσεως λόγω της φύσεως του νευρικού μας συστήματος. Βέβαια εν προκειμένω ενεργεί η Χάρη η τα ασθενή θεραπεύουσα. Για να μην επέλθη άμβλυνση θα πρέπει να ενθυμούμεθα το του Αποστόλου Παύλου: Έκαστος εαυτόν δοκιμαζέτω, που σημαίνει ανάκριση λόγων, ενθυμήσεων και πράξεων! Η αλήθεια πάντως είναι πως στην τοξική εποχή μας χρειάζεται ισχυρή δόση αντιδότου και τίποτε πιο ισχυρό δεν υπάρχει από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φοβου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σοφέ μου Ακύλα
    καλά επισημαίνεις τον κίνδυνο.
    Η Θεία Μετάληψη σαφώς και δεν ενεργεί μαγικά. Φέρνει δωρεές ευθέως ανάλογες της προετοιμασίας της συνείδησης και της ζωής εκάστου.
    Δοκιμαζέτω άνθρωπος ΕΑΥΤΟΝ γράφει ο Απόστολος, ρίχνοντας το μέγιστο βάρος στην ιδία συνείδηση.
    Η συνείδηση είναι η φωνή του Θεού μέσα μας, που ακούγεται τόσο ευκρινέστερα, όσο η προετοιμασία μας της το επιτρέπει...
    Συζητώντας πάντως με ανθρώπους που αγωνίζονται, λαμβάνω από όλους την πληροφορία ότι η συνεχής Θεία Μετάληψη-μαζί με τη νοερά προσευχή- είναι που αναπληρώνει τα ελλείποντα και τους δίνει κουράγιο να αντέχουν του Πονηρού τις μυριάδες καθημερινές επιθέσεις.
    Αν παρατηρήσεις γίνεται μεγάλος αγώνας από τη μεριά του Εξαποδού να απομακρύνει τους ανθρώπους-με μύριους τρόπους- από το Αγιο Ποτήριο και να καταντήσει τη θεία Λειτουργία ένα στεγνό θέατρο, όπου οι περισσότεροι παρακολουθούν βαριεστημένοι και φεύγουν ξεροί πνευματικά,όταν η παράσταση-κατ'αυτούς- έλαβε τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ συμφωνώ και με τον φίλο Αναστάσιο η Θεία Κοινωνία είναι το φάρμακο ώστε η ανθρώπινη ψυχή να αντισταθεί στην αμαρτία χρειάζεται συχνά να Κοινωνοί του Σώματος και Αίματος του Χριστού.Αλά και με το φίλο ΑΚΥΛΑ πολύ σωστά το έθεσε να μην συνηθίσουμε αν δεν έχουμε φόβο Θεού τότε πως να Κοινωνού με ! αυτό εξαρτάτε και από τον Πνευματικό μας αν μας το πει να υπακούσουμε και με τα φόβου να Μεταβάλουμε!...

    Να είσαι πάντα καλά καλή μου Σαλογραία ΦΩΣ ΙΑΡΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπημένο μου Φωτάκι,με το θέμα του πνευματικού, ο πιστός πρέπει να προσέξει πάρα πολύ, ποιον θα εμπιστευτεί διότι υπάρχουν και πολλοί ακατάλληλοι που ΦΑΝΤΑΖΟΝΤΑΙ ότι είναι κατάλληλοι ως ποιμένες λογικών προβάτων.
    Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός ΔΕΝ εγκαταλείπει τις καλοπροαίρετες ψυχές, αλλά αν δεν προσέξουμε μπορεί και να ταλαιπωρηθούμε πολύ από άσχετους πνευματικούς, γεμάτους εμπάθεια, και ζήλια και ανταγωνισμό προς πάσα κατεύθυνση και ιδίως απέναντι στα πνευματικά τους τέκνα...
    Περί της παθολογίας αυτών των πνευματικών έχουν γράψει πολλά και σωστά κάποιοι φωτισμένοι ιερείς στα βιβλία τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένη εν Χριστό Σαλόγραια γιαυτό πρέπει να βρίσκουμε πνευματικό που αναπαύει την ψυχή μας,στο κάτω κάτω της γραφής ^η κάθε ψυχή έχει τον δικό της χαρακτήρα,μπορεί να γνωρίσεις σε κάποιον τον πνευματικό σου που εσένα σε αναπαύει αλά αυτός να κόψει πέρα μόλις του πει κάτι,γιατί τα μούτρα του τα έχει ψιλά το έχω πάθει και εγώ.Συμφωνώ μαζί σου ότι ο Θεός ΔΕΝ εγκαταλείπει τις καλοπροαίρετες ψυχές.Και βάζω το εξής ερώτημα,και αν εμείς πολλές φορές βάζουμε πάνω απ όλα το εγώ μας; Και δεν κάνουμε υπάκουη,το ένα μας φαίνεται δύσκολο το άλλο μας ξινίζει! Και αν κάποιος πνευματικός είναι γεμάτος εμπάθεια και ζήλια κατ εμάς ε τότε κόβουμε εμείς πέρα...

    ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φωτάκι μου
    Ο Κύριος μας έδωσε το δώρο της εν ελευθερία αναζήτησης.
    Ο πνευματικός καθοδηγητής είναι απαραίτητος για τον καθένα ακόμα και για Πατριάρχες ακόμα και για ψυχίατρους τα έχω ξαναπεί, προκειμένου να μη χαθεί έκαστος μέσα στις παγίδες του υποκειμενισμού του.
    Είναι δύσκολο βέβαια, να προφυλάξει κάποιος, επηρμένους πνευματικούς απο ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ εξουσίας.
    Εδώ κάνεις το σταυρό σου, ζητάς την προστασία του Θεού και προχωράς, ελπίζοντας ότι δεν θα σε πάρουνε στα λαιμά τους, οι ρασοφόροι.
    Είναι σημαντικό να καθρεφτίζουμε τη συμπεριφορά του πνευματικού στο νόμο του Κυρίου...
    Βαδίζει σύμφωνα με το νόμο του Κυρίου, ο εν λόγω;
    Αν βαδίζει, θα συνεχίσω και γω να τον εμπιστεύομαι. Αν κάνει δικές του ζούρλιες και σαχλαμάρες που δεν τις επιτρέπουν οι κανόνες, θα φύγω και γω να πάω να μάσω μανουσάκια μανουσάκιααα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εντάξει ότι πεις πάντως πιστεύω ότι η υπακουή είναι μεγάλη αρετή .
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φωτάκι μου
    η τυφλή η υπακοή είναι για καλογέρους, και πάλι εκεί, εκτός αίρεσης και ανηθικότητας.
    Εμείς οι λαικοί, δεν έχουμε την ίδια υποχρέωση της τυφλής υπακοής, εκτός και εμπιστευόμαστε τόσο πολύ την κρίση του πνευματικού μας οδηγού, και υπακούουμε μετά λόγου γνώσεως...
    Αν έκανα τυφλή υπακοή σε πνευματικούς -ως λαική- θα έπρεπε τώρα να είμαι μέσα σε κανα μοναστήρι και δε σου λέω, άστα! θα είχα αναπτύξει κανα λαβ στόρυ με κανα δεσπότη και θα χαμε ντράβαλααα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ πάντως αγαπώ των πνευματικό μου και πιστεύω
    να με καθοδηγήσει σωστά. Σε χαιρετώ αγαπημένη! αύριο σηκώνομαι νωρίς . :-)

    ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φωτάκι μου :-)
    εγώ θα σου ομολογήσω ότι αγαπώ πρώτα τον άνδρα μου και σε αυτόν κάνω πρώτα την υπακοή.
    Ο πνευματικός έρχεται δεύτερος στην αγάπη και την υπακοή μου...
    Καλή ξεκούραση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλά... μέσα στην μαυρίλα της σκλαβιάς του Γένους, οι παπάδες μ' αυτά ασχολιόντουσαν αντι να κάνουν κάτι για το έθνος; Α, ξέχασα... αν το έκαναν αυτό θα έχαναν τα προνόμοιά τους, τα οποία, εντελώς τυχαία, είχαν από την πρώτη μέρα που οι Μογγόλοι εισέβαλαν στην Πόλη... πωπω κάτι πράγματα βρε παιδάκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χαχαχα κύριε Ανώνυμε!
    Γέλασα με το σχόλιό σου!
    Και βέβαια ΚΑΙ με αυτά ασχολούνταν οι παπάδες και σε όλες τις εποχές!
    Ο έρωτας και το σεξ δε σταματάει γιατί οι Μογγόλοι πήραν την Πόλη!
    Και χρειάζεται ένα κοντρολάρισμα το καημένο το... πουλί μας, γιατί άμα το αφήσουμε ασύδοτο, μπαχαλοποιείται η κατάσταση και από άποψη υγείας και από άποψη ψυχολογίας.
    Ξέρει ο Χριστούλης τι συμβουλεύει!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Προς Ανώνυμο αγαπημένο : Και να προσθέσω ότι οι παπάδες και οι καλόγεροι στην Τουρκοκρατία έκαναν τα μύρια και για το Έθνος.
    Ξέχασες τον ΠαπαΦλέσσα, το Σαμουήλ, τον Κοσμά τον Αιτωλό που ίδρυσε καμια διακοσαριά σχολεία;
    Λίγο μετά, κόντρα και στα παπαδολαμόγια των Βαυαρών, έκανε και ο αυθεντικός Παπουλάκος...
    Αν μιλάμε Ελληνικά σήμερα και όχι μογγολικά, στους τίμιους ρασοφόρους το οφείλουμε που βοήθησαν να κρατήσουμε τη διαφορετικότητά μας, και δεν μας μπιζελοποίησαν όπως έχουν λυσσάξει σήμερα να μας κάνουνε οι Εβραιομασώνοι...
    Ο Πόλεμος για την Απελευθέρωση διεξάγεται σε πολλά μέτωπα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εαν σήμερα το εκανε αυτο κάποιος ιερέας θα τον στόλιζες κανονικότατα Σαλογραία μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Είστε όλοι ρατσιστές. Τι σας φταινε οι Τούρκοι και οι Εβραίοι. Τι χριστιανοι είστε σεις. Που είναι η Αγάπη του Χριστούλη μας. Έλεος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπημένε μου Ανώνυμε
    έχεις διορατικό χάρισμα και βλέπεις τα κρυπτά της καρδίας μου;
    Σου λέω ότι στις μέρες μας, ακολουθεί αυτή την πρακτική πνευματικός και ότι τον έχω λατρέψει! :-)
    Και λυτρώνει εν Αγίω Πνεύματι, ανθρώπους που αγωνίζονται με ειλικρίνεια και εντιμότητα ενώπιον του Κυρίου της Δόξης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ρατσιστές οι Ορθόδοξοι;
    Χριστός και Απόστολος!
    Που έχουμε και άγιο Τούρκο Αχμέτ και που ο αρχηγός της Πίστης μας, και οι μαθητές του ήταν όλοι Εβραίοι;
    Μην τρελαθούμε κυρία μου!
    Κατάντησε πολύ βαρετή αυτή η πιπίλα με το ρατσισμό, χρυσούλι μου...:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Χωρίς να περιφρονώ διόλου την ευλογία και τη Θεία Χάρη της Αγίας Μετάληψης, έχω να προτείνω και έναν ακόμα εναλλακτικό τρόπο τιθάσευσης των σεξουαλικών ορμών:

    κάνεις παιδιά! Το σύστημα δουλεύει και με 2 αλλά με 3 έχεις απολύτως εγγυημένα αποτελέσματα. Για να επιτευχθεί η σεξουαλική πράξη πρέπει να συντρέξουν πολλές και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες παράμετροι: να γυρίσεις νωρίς από τη δουλειά, να μην ξεπατωθείς με δουλειές και τρεχάματα του σπιτιού, να παίξεις με τα παιδιά, να τα κάνεις μπάνιο και όταν φθάσει η ώρα του ύπνου έρχεται το καλύτερο: να κοιμηθούν και τα 3 αδιάλειπτα (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο) και να κοιμηθούν στα κρεβάτια τους αποφεύγοντας να τρυπώσουν ανάμεσα στους λατρευτούς γονείς τους.



    Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι η σεξουαλικές ορμές εκμηδενίζονται (αυτό είναι φυσική άμυνα του οργανισμού για να μη λαλήσεις) και εκδηλώνονται μόνο σε εθνικές εορτές και επετείους…



    Οπότε η Θεία Μετάληψη είναι αναγκαία για να υπομείνεις όλα τα παραπάνω και να αισθάνεσαι ευτυχισμένος και τυχερός που ο Θεός σου χάρισε 3 ευλογημένα παιδάκια…



    ΥΓ. Συγχωρήστε μου την απελπισία αλλά χθες δεν έκλεισα μάτι και γράφω αυτό το μήνυμα για να κουνάω τα χέρια μου και να κρατηθώ ξύπνιος….
    Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Συγγνώμη έκανα λάθος, ξεχάστε αυτό που σας γράφω στο Ζωντανό Ιστολόγιο, δεν είναι απαραίτητο το URL τελικά. Πρώτα ο Θεός τα λέμε αύριο.
    Καληνύχτα εν Κυρίω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πήγα να κάνω επικόλληση απ το Word ενός κειμένου που είχα γράψει για το μπλόκ σας και δεν τη δέχεται. Ξέρετε κάτι, ή πάλι κάνω κάποια "πατάτα";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @Ανώνυμο 777
    Αν κάνετε την επιλογή Ανώνυμος, και δεν το δέχεται, πιθανόν, να βρίσκει μεγάλο το κείμενο, και να χρειάζεται να το ανεβάσετε σπασμένο σε δυο ή και τρεις συνέχειες.
    Αν το προσπαθήσετε και πάλι δεν σας κάνει τη χάρη...στείλτε μου το κείμενο με κανονικό μέηλ και θα το ανεβάσω εγώ εκ μέρους σας.
    Σας ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αδελφή Σαλογραία,
    ευχαριστώ.
    Θα το προσπαθήσω απο Δευτέρα πρώτα ο Θεός.
    Χαίρετε εν Κυρίω.
    (Λοιπον στο Αγιον ¨Ορος μου άρεσε που πολλοί σε χαιρετούν λέγοντας ''Καλό Παράδεισο αδελφέ''.
    Το προσπάθησα κανά δυό φορές σε εκτός ¨Ορους Μοναστήρι, αλλά φευ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Ανώνυμο 777
    Και για μένα δεν υπάρχει ωραιότερη ευχή απο το:
    -Καλό Παράδεισο, αδελφέ.
    Στο Άγιο Όρος είναι και παραδεισένιο το τοπίο και είναι πιο εύκολο τον Παράδεισο να τον μνημονεύουν.

    Περιμένω τα σχόλιά σου από Δευτέρα.

    Πάντα με την εν Κυρίω αγάπη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αδελφή Σαλογραία, όπως είπαμε και στο Ιστολόγιο, μου αρέσετε με τον αυθεντικό τρόπο που γράφετε. Είναι συνώνυμο του λεβέντικου.
    Ακούστε και εν περιλήψει τι άκουσα απ το ραδιόφωνο τις προάλλες που μου φάνηκε πολύ συγκροτημένο.
    Ο Ψυχίατρος κ. Καραγιάννης Δημήτρης, παρουσιάζει δύο ανθρώπινες καταστάσεις. Για την πρώτη, που την ονομάζει Αυθορμητισμό, λέει πως σαν συμπεριφορά-αντίδραση δείχνει να μην είναι ο εαυτός μας και υποκρύπτει έπαρση.
    Είναι γραμμένο απ την παιδική ηλικία (φόβοι, χαμηλή αυτοεκτίμηση) σε ένα ακατέργαστο εαυτό.
    Νομίζεις πως είσαι αληθινός.
    Έχει στοιχεία που εξασφαλίζουν επιβίωση, όχι ποιότητα.
    Στην άλλη κατάσταση, που την ονομάζει Αυθεντικότα, λέει πως, ναι είναι ο εαυτός μας και με συνειδητή και ελευθερη άσκηση της τέχνης της σμίλευσης του έσω ανθρώπου, φθάνουμε στην αυτογνωσία και στην ταπεινότητα, μ αυτή τη βαθιά προσωπική αναζήτηση. Υπάρχουν φοβίες οπωσδήποτε, αλλά ξεπερνιούνται διαφορετικά. Μια βασική εκδήλωση μιας τέτοιας κατάστασης είναι, πως δεν αλλάζεις προσωπεία ανάλογα με ποιόν είσαι παρέα.
    Είναι δυνατόν να γράφω λοιπόν στο μπλοκ σας, που έχετε ένα διαφορετικό πηγαίο στυλ χαριτωμένο, που εγώ δεν έχω; Όμως δεν αισθάνομαι άσχημα, ο Ψυχίατρος με καλύπτει τελικά μ αυτά που λέει... Έτσι;

    Χθες πάντως είχα πρόβλημα , όταν πήγαμε με φίλους οικογενειακά να πετάξουμε αετό. Έπιασα τον εαυτό μου, να μην είναι ο εαυτός μου, αφού ζοριζόταν να αστειευτεί πέραν ενός ορίου, στα παρατεταμένα ωραία αστεία των φίλων. -

    ΥΠΟΣ. Δεν κάνετε κάτι με το αντιγραφή- επικόλληση. Τουλάχιστον στο δικό μου υπολογιστή δε μου βγάζει καν επιλογή για κάτι τέτοιο, ούτε απ το Μενού στο Επεξεργασία, ούτε με δεξί κλικ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Φίλτατε 777
    μια χαρά ανέβηκε αυτή η ανάρτησή σας και δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα.
    Για να πω τη μαύρη αλήθεια τους ψυχίατρους τους έχω κάπως απομυθοποιημένους στη συνείδησή μου.
    Και αυτοί άνθρωποι είναι και βασανίζονται όπως όλοι μας.
    Πιστεύετε ότι μια κατάταξη ή μια ταμπέλα μπορεί να αποδώσει το μυστήριο της ανθρώπινης φύσης
    ;Προσωπικά, δεν το πιστεύω.
    Επίσης δεν πιστεύω, ότι μπορεί να προχωρήσει το έργος της ψυχοθεραπείας μας, αν δεν έχουμε από κοντά, απλανή πνευματικό οδηγό, εν Κυρίω.
    Κάποιον, δηλαδή, πιο ώριμο από μας, που να μας
    α γ α π ά ε ι σαν μάνα και πατέρας μαζί, και να μας καθοδηγεί λειτουργώντας για τον ψυχισμό μας, σαν ένας καλός καθρέφτης αυτογνωσίας- διότι αυτογνωσία χωρίς τη σχέση με τον απλανή έ τ ε ρ ο δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να την επιτύχουμε.
    Αυτά τα λίγα γι απόψε και να είστε πάντα χαρούμενος -έστω και παραπάνω από το αυθεντικό- πετώντας χαρταετούς- τι υπέροχη συνήθειααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. ανώνυμος 777 άφησε το σχόλιο που ακολουθεί:
    Αδελφή εν Κυρίω Σαλογραία, σας ευχαριστώ πολύ για τις πολύ σωστές τοποθετήσεις σας.
    Μια επιφύλαξη μοναχά ως προς το μια κατάταξη, ή μια ταμπέλα...
    Εντάξει, δεν ξέρω τι ακριβώς διάσταση θα δίνατε στο θέμα, αλλά μην πα και πέσουμε στην κατάσταση αυτών, που μας λένε γιατί στα μοντέλα και στα στερεότυπα. Οι κατατάξεις γίνονται πρώτον, με την έννοια πως αφορούν την αρχική προσέγγιση. Όχι μόνο απ τους ψυχολόγους, δεν είναι άραγε κάτι που το διαβλέπουμε και στους Πατέρες;
    Δεύτερον, δεν είναι που επειδή ακριβώς υπάρχουν τόσες διαφορετικές προσωπικότητες, όσοι και άνθρωποι, έχουμε και ανάλογα τόσους τρόπους αντίληψης;
    Ώστε, ένας σχετικά θετικιστής, που αγωνίζεται να δει πέραν της λογικής χρειάζεται και μεθοδολογία για να φθάσει να απογειωθεί προς τα Θεία. Άστον λέμε να πατήσει καλά στη Γη για να μπορεί να κάνει καλό άλμα.
    Άλλοι πετάνε ήδη, τι να την κάνουν τη μέθοδο τα βλέπουν όλα πιάτο, έτσι κι αλλιώς!!!.
    Αυτά αδελφή εν Κυρίω.
    Ο Θεός μαζί μας. (Μ αρέσει κι αυτό πολύ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Φίλτατε 777
    η τοποθέτησή σας, δροσερή και ζουμερή μου άνοιξε την όρεξη.
    Σας ευχαριστώ και θα φάω τρία ολόκληρα πορτοκάλια στην υγειά σας! :-)
    Ο Θεός είναι ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΕΝ ΓΑΡ ΑΥΤΩ ΖΩΜΕΝ ΚΑΙ ΚΙΝΟΥΜΕΘΑ ΚΑΙ ΕΣΜΕΝ...
    Καλό βράδυ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Η φαιδρότητα των εκφράσεών σας είναι καθρέφτης του εσωτερικού σας τρελλόγρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αγαπημένε μου Ανώνυμε, ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!
    ΕΙΜΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ, ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ(ΛΙΓΟ ΚΡΥΦΑ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΩ) ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΕΛΠΙΖΩ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΘΕΙΟ ΕΛΕΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΡΝΕΣ ΚΑΙ ΤΕΛΩΝΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΖΟΥΤΖΕΔΕς ΚΑΙ ΤΡΕΛΟΓΡΙΕΣ;
    ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΛΟΓΡΙΕΣ, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
    ΝΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΓΙΑ ΜΕΤΑ-ΝΟΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Φίλε Ανώνυμε
    Όταν ο άνθρωπος νιώθει ότι αγαπιέται από Θεό και ανθρώπους, πάντα βρίσκει ένα κουράγιο και προχωράει έστω χωλαίνοντας -τοις όπισθεν επιλανθανόμενος, τοις έμπροσθεν επεκτεινόμενος- και μακάρι να τον βρεί όρθιο,εν Μετα-νοία- του θανάτου του, η Επίσημη Ώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. "Η αλήθεια πάντως είναι πως στην τοξική εποχή μας χρειάζεται ισχυρή δόση αντιδότου και τίποτε πιο ισχυρό δεν υπάρχει από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φοβου! "

    Μεγάλη Αλήθεια.. Συμφωνω απόλυτα...

    Ιωάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Τελικά η αγάπη του Θεού μας σκαλνταλίζει...μεθ ημών ο Θεός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αδελφή Αγάθη
    σας ευχαριστώ για το σχολιάκι...Να είστε πάντα καλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή