"Μπάρμπι από πού κουμπώνει το σκάφανδρο; "

| Της Έλενας Ακρίτα

"Μπάρμπι από πού κουμπώνει το σκάφανδρο; "

Η περίπτωση της Ελένης Αντωνιάδου της οποίας το επιστημονικό ανάστημα απεδείχθη περασιά με την μοκέτα, πρώτον μάς ψυχαγώγησε, δεύτερον μάς εξόργισε. Μάς εξόργισε γιατί - ενώ η ίδια αυτοπλασαριζόταν ως θηλυκός Δημήτρης Νανόπουλος το λιγότερο - τελικώς αποδείχτηκε πως ούτε διδακτορικό δεν έχει. 

Έστησε ένα ολόκληρο self branding, βασισμένη στο απολύτως τίποτα. 
Πήγε σε ένα summer camp στη NASA και δήλωσε εκπαιδεύτρια των αστροναυτών.

Το συλλαμβάνεις αυτό; Το συλλαμβάνεις σε όλο του το μεγαλείο;​ 

Εκπαιδεύει αστροναύτες τώρα αυτή. Πάει στον αστροναύτη και του λέει το και το αγορίνα μου, έτσι θα μπεις στο διαστημόπλοιο έτσι θα βγεις κι αν τα βρεις σκούρα ρούφα την αναπνοή σου μέχρι να σκάσεις.

Διότι σού λέει κι η NASΑ δεν μπορούμε να τους στέλνουμε έτσι άντε άντε στο διάστημα. Εδώ χρειάζεται προετοιμασία σοβαρή, επιστημονική και ζουμπουρλούδικη. Αχ πες τηνε λίγο μια που φωτογραφήθηκε στην είσοδο με κράνος αστροναύτη. Αυτήν θα βάλουμε να μάς διδάξει. Μπορεί το βιογραφικό της να είναι ίδιο με του Νικολάκη της κυρίας Βιβής απέναντι, αλλά για να κάνουν αυτήν Μπάρμπι κι όχι τον Νικολάκη, κάπου το βασίζουν δεν μπορεί. Μπάρμπι δεν γίνεται όποιος κι όποιος.

Τής κάνανε και ίντερβιου.

«Από πού κουμπώνει το σκάφανδρο, κοπελιά;»

«Με φερμουάρ στο ντραπέ της πλάτης»

«Συγχαρητήρια προσλαμβάνεστε!»

Όλα αυτά θα ήταν χαριτωμένα, αν δεν ήταν εξοργιστικά. Πόσα παιδιά σήμερα έχουν ένα μάστερ στα χέρια τους κι ας μην αξιώθηκαν ποτέ να γίνουν Μπάρμπι; Στο εξωτερικό χιλιάδες έλληνες επιστήμονες προσπαθούν πρωτίστως να επιβιώσουν και στη συνέχεια να διαπρέψουν στον κλάδο τους. Από μία μελέτη που έκανε πέρσι η Εθνική Τράπεζα, προκύπτει ότι:

1) Το 60% των Ελλήνων πανεπιστημιακών καθηγητών απασχολούνται στο εξωτερικό.

2) Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που εργάζονται στο εξωτερικό χαρακτηρίζονται “υψηλής ποιότητας ερευνητές”.

3) Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί έχουν πέντε φορές περισσότερες κορυφαίες δημοσιεύσεις από τον παγκόσμιο μέσο όρο.

Και δεν έγιναν Μπάρμπι. 
Μπάρμπι γίνονται μόνο οι καλλίγραμμες. 
Ανεξαρτήτως επιστημονικού έργου.

Μιλάς για τα παιδιά σου και ιδρώνεις και τσουπ έρχεται μια και σού ποζάρει ως πανεπιστήμων. Και να σου οι βραβεύσεις, να σου οι πόζες και οι συνεντεύξεις. Και δε ντρέπεται. Δηλώνει περίπου ότι έχει σώσει την ανθρωπότητα με το ένα χέρι δεμένο στην πλάτη και δεν αισχύνεται.

Κι εσύ τώρα πες μου τι θα πεις στο παιδί σου που είναι ακόμα στο σχολείο. Θα το κοιτάξεις στα μάτια και θα του πεις τι; Να έχει ως role model την επιτομή της μπλόφας; Να έχει στόχο ύψιστο μια πλαστική Μπάρμπι; Να δίνει συνεντεύξεις σε γκόσιπ εκπομπούλες, να λέει ψέματα; Να κάνει τί; Να κυνηγήσει πώς το όνειρό του; 

Όταν κάποτε παύουν να γελούν τα πόμολα, τότε συγκρίνεις την όποια κυρία Αντωνιάδου με το δικό σου παιδί: που ζει μακριά σου, που αγωνίζεται σκληρά, που τις πιο πολλές φορές δουλεύει για να σπουδάσει. Σκέφτεσαι το δικό σου παιδί, που έφυγε κι άδειασε το σπίτι χωρίς το πεταμένο του φούτερ στα μωσαϊκά του μπάνιου. Μετράς τη ζωή σου με τα καλοκαίρια και τα Χριστούγεννα που θα ‘ρθει να το σφίξεις στην αγκαλιά σου. Κι ας είσαι η μάνα η ζακέτα να πάρεις, η μάνα που σε ξεματιάζει απ’ το τηλέφωνο, ο πατέρας που κάνει το σκατό του παξιμάδι για να προκόψεις εσύ.

Υ.Γ. Προς τους υπεύθυνους των επιχειρηματικών βραβείων. ‘Θαλής ο Μιλήσιος». Κύριοι, έχω γράψει ένα θεατρικό έργο με τίτλο ‘Η δίαιτα του αστροναύτη’. Πότε να υπολογίζω την βράβευσή μου;

​​​​​​​Έλενα Ακρίτα - TA NEA

πηγή: http://www.enallaktikos.gr/ar50095el-mparmpi-apo-poy-koympwnei-to-skafandro-tis-elenas-akrita.html