Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος (Νίκαια , 325)
καθιέρωσε την 1η Σεπτεμβρίου
ως έναρξη
του εκκλησιαστικού έτους.
Ήδη για τους Εβραίους ο Σεπτέμβριος ήταν η αρχή του έτους,
καθότι ήταν ο μήνας του τρύγου, της συγκομιδής των καρπών
και της προσφοράς ευχαριστιών στο Θεό.
(Έξοδος, 23, 16)
Την ημέρα αυτή, αρχή της Ινδίκτου, ο Κύριος Ιησούς Χριστός
εισήλθε στη συναγωγή στη Ναζαρέτ (Λουκ. 4, 16-21)
άνοιξε το βιβλίο του προφήτη Ησαία
και ανέγνωσε τους παρακάτω λόγους:
Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με. ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, καλέσαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν και ημέραν ανταποδόσεως τω Θεώ ημών, παρακαλέσαι πάντας τους πενθούντας
(Ησαίας 61,1-2).
Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι σημαντικός στην ιστορία
της Χριστιανοσύνης και για έναν ακόμη λόγο:
αυτόν τον μήνα ο μέγας αυτοκράτορας Κωνσταντίνος νίκησε
τον εχθρό της χριστιανικής πίστεως Μαξέντιο.
Μετά απ' αυτή τη νίκη του, ο Κωνσταντίνος έδωσε θρησκευτική ελευθερία στους Χριστιανούς , σε όλη τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (σ.τ.μ. το 313 με το διάταγμα των Μεδιολάνων).
Για πολύν καιρό, σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, το πολιτικό έτος συμβάδιζε με το εκκλησιαστικό έτος και ξεκινούσε την 1η Σεπτεμβρίου.
Πολύ αργότερα άλλαξε το πολιτικό ημερολόγιο
και μεταφέρθηκε η αρχή του ενιαυτού την 1η Ιανουαρίου.
Αυτό καθιερώθηκε πρώτα στη δυτική Ευρώπη
και ύστερα στη Ρωσία, επί βασιλείας Πέτρου του Μεγάλου.
(από το σπουδαιότατο, 12τομο, Πνευματικό ημερολόγιο
με τίτλο : Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ,
του Σέρβου -εν αγίοις αναπαυομένου- επισκόπου,
Νικολάου Βελιμίροβιτς,
τόμος Σεπτεμβρίου, εκδόσεις ΑΘΩΣ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου