Πέθανε ["απεβίωσε", γράφουν οι ανθρώποι, όχι "πέθανε" για Όνομααα!... Ο Δάσκαλος, ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα πεθάνει ...πας καλά, τρελόγρια; ] ο λατρεμένος ιστορικός και φιλόλογος Σαράντος Καργάκος. Αιωνία του η μνήμη! Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, το Φως του Κόσμου, ας τον αναπαύσει...

-Ένιωσα  ορφανή, σήμερα, αγαπημένο μου.

-Δεν έχω λόγια!

-Γιατί   εντιμότατε, ανεκτίμητε, κορυφαίε,  Δάσκαλέ  μας, 
Σαράντο Καργάκο,
πήγες και πέθανες, 
νεότατος, μόλις 82 ετών; 
Μέχρι τα 99 τουλάχιστον, θα μπορούσες να φτάσεις εξάπαντος!

 -Δεν άκουσα  να ήσουνα άρρωστος. Ήσουνα και μας τό 'κρυβες;
Δεν το πιστεύω!

-Με αυτό το ψοφόκρυο, μήπως  δεν προστατεύτηκες , στη θαλπωρή του σπιτιού σου; 

- Μήπως υποτίμησες το ψυχρό δρεπάνι του Χειμώνα που θέρισε έξαφνα  και  γνωστούς, ευλαβείς παπάδες εσχάτως; 

Άχ! Γιατί δε φυλάχτηκες;

-Και πάλι αχ! Δυσαναπλήρωτο  το κενό... και αν λείπεις από μάς, 
σκέφτομαι Πώς  θα λείπεις  από  τους πολύ κοντινούς  σου ανθρώπους..

-Κυρά Παναγιά μου, όπως μόνο Εσύ γνωρίζεις, 
σε θερμοπαρακαλώ, παρηγόρησέ τους..

-Αυξάνεται  το Σκοτάδι, Δάσκαλε... σε δύσκολη ώρα, πέταξες για τις γειτονιές των Αγγέλων..δακρύζω τούτη την ώρα,  ανάβοντας κεράκι  αγάπης,  καθώς  δεν με βλέπει κανένας...


Έθρεψες για δεκαετίες,  το νου μας, Δάσκαλε, με τα ορτύκια του  Λόγου,  παρόμοια  με κείνα που  έριχνε  ευσπλάγχνως στους   καταδιωκόμενους  Εβραίους, ο Κύριος στην Έρημο...

Τις δωρεές που όσο ζούσες,  απλόχερα, σε όλους μας  μοίρασες, 
ο Τρισάγιος Θεός, μυριοπλασίως θα  ανταποδώσει...


Ευανθία η Σαλογραία