Όταν κάποιος νοσεί πνευματικά, ψυχικά ή ακόμη και "ψυχολογικά"...

Όταν κάποιος νοσεί πνευματικά, ψυχικά ή ακόμη και "ψυχολογικά" -παρόλο που τέτοιος όρος δεν υφίσταται πατερικά - υπάρχουν δύο δρόμοι θεραπείας :

 α. ο χριστιανικός δρόμος της ταπεινώσεως και μετανοίας, διά της αποδοχής των Ευαγγελικών και Πατερικών θέσεων για τους τρόπους βίωσης αυτών (π.χ. αποδοχή της προσωπικής ευθύνης και παύση του φαινομένου επίρριψης των ευθυνών στους άλλους ή σε ό,τι άλλο - ανάληψη πατερικά ορθού πνευματικού αγώνος), για τους τρόπους αληθούς και καθολικής θεραπείας του βάθους της ανθρωπίνης ψυχής από την βρωμιά των ψυχοφθόρων παθών, που ευθύνονται για τα διάφορα νοσηρά φαινόμενα και τις νοσηρές καταστάσεις της ψυχής και

 β. ο κοσμικός δρόμος της δικαιολογίας, διά της επισκέψεως σε "ειδικούς" του κόσμου, που έχουν στην διάθεσή τους πληθώρα νέων μεταμοντέρνων "επιστημονικών" θεωριών, για όλες τις ανάγκες συγκάλυψης των παθών όλων εκείνων των αδυνάμων αδελφών, που δεν θέλουν να ταπεινωθούν παραδεχόμενοι την αδυναμία τους και να καταβάλλουν μια φιλότιμη προσπάθεια προς την όντως τήρηση των Εντολών του Χριστού, αλλά αρέσκονται στην χρήση προφάσεων για την καρδιακή παράδοσή τους στις διάφορες επιθυμίες που γεννά η ύπαρξη εντός ημών των διαφόρων μιαρών παθών.

Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει εκείνο που επιθυμεί, δεχόμενος όμως και τις συνέπειες των επιλογών του.
Ας μην κοροϊδεύουμε τον Θεό, όταν, επιλέγοντας το δεύτερο, ένεκα αδυναμίας προσωπικής, επιθυμούμε να συγκαταλέγουμε εαυτούς στην κατηγορία των πρώτων. "Οὐ δυνάμεθα δυσί Κυρίους δουλεύειν, Θεόν καὶ μαμωνάν". Γι' αυτό, ας ξεκαθαρίσουμε με ωριμότητα και πνευματική νηφαλιότητα ο καθένας μας την οδό που επιθυμούμε, με πλήρη επίγνωση των συνεπειών αυτής της επιλογής, αλλά και με ευθύνη προσωπική σε σχέση με τις δυσκολίες ή "ευκολίες" των όποιων ενσυνειδήτων επιλογών μας.

πηγή

Προσκυνητής