Ανοιχτή επιστολή προς πάντα δια-μαρτυρόμενον ( "συντηρητικόν" ) ιερέα, της Κρατικής Ελλαδικής Εκκλησίας, με αφορμή τη σύγκληση της "Μεγάλης" συνόδου εν Κρήτη...

«Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ...

                                   ... καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς»

Πάτερ,

Επειδή έχουνε φτάσει στα χέρια μου από προωθήσεις φίλων διάφορα δημοσιευμένα κείμενά σας σχετικά με την λεγομένη "Μεγάλη Σύνοδο"  στα οποία λίγο πολύ ζητάτε γνώμες, ας πω κι εγώ δυό λόγια για να βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους και να δούμε τη θέση και τη στάση σας.

Συγχωρέστε με εκ των προτέρων για το απότομο του ύφους, δεν είμαι έτσι, ούτε είχα καμμία πρόθεση και διάθεση να εμπλακώ, αλλά οδηγείτε σε σύγχυση δικούς μου ανθρώπους και, είναι και απότομα τα γεγονότα και η ολιγωρία σας και πρέπει να υπερασπιστώ την πίστη μου έργοις και όχι μόνο λόγοις όπως κάνετε εσείς. Είμαι συνεννοήσιμος άνθρωπος, αλλά τα λόγια και οι πράξεις σας (οι μη-πράξεις σας για να είμαι ακριβής) στα περί της πίστεως δεν επιτρέπουν πλέον μισόλογα.

Είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφετε, αλλά παίζουν στην πιάτσα και είναι γνωστά εδώ και 100 χρόνια. Και παρόλο που είναι γνωστά εδώ και 100 χρόνια, το ιερατείο της Εκκλησίας των μισθωτών ποιμένων και εραστών του Οικουμενισμού (ναι, αυτούς που ξεφωνίζει ο Κύριος και σας πιάνει κι εσάς μέσα) ποιεί την νήσσαν.

Το αυτό παρατηρώ και στα κείμενά σας, καθώς και σε κείμενα και ομιλίες άλλων ανησυχούντων ορθοδόξων με προχωρημένες γνώσεις στα θεολογικά, εκκλησιολογικά και κανονικά θέματα. Εκκλησιολογικώς όμως τα κείμενα αυτά δεν πατάνε καλά. Πού τη βρήκατε αυτή την εκκλησιολογία, δεν καταλαβαίνω. Περιστρέφονται γύρω από διαμαρτυρίες, διαπιστώσεις, αντριέματα και φιγούρες. Αλλά δεν βλέπω να καταλήγετε στο "δια ταύτα". Τι θα κάνετε εντέλει; Τι προτείνετε ως λύση; Ο λύκος είναι μέσα στο μαντρί κι εσείς ακόμα το σκέφτεστε; Ακόμα διαμαρτύρεστε; Ακόμα καταστρώνετε σχέδια; Ακόμα ευχολόγια; Ακόμα "θά";  Ακόμα περιμένετε καποιον άλλον να κάνει κάτι; Περιμένετε μήπως ουρανοσημία;

 Και το μυαλό και τους Ιερούς Κανόνες γιατί μας τα έδωσε ο Κύριος;

 Ο π. Σάββας Αντύπας εδώ και καιρό είχε πεί πολύ εύστοχα "Μη χωρίσης, αλλά μοίχευε" (https://www.youtube.com/watch?v=hOQh0epp63Y). Ωραίο το τσιτάτο, ωραίες οι διαπιστώσεις, αλλά τι έκανε; Συνεχίζει τη μοιχεία; Έτσι φαίνεται. Εξάλλου η μοιχεία και η απιστία έχουν την ίδια ρίζα, όπως λένε και οι Πατέρες. Καλά είπε ο Κύριος "γενεά πονηρά και μοιχαλίς". Μπορείτε όμως να καταλάβετε πως, ό,τι και να λέτε είσαστε σε κοινωνία με την αίρεση εδώ και 100 χρόνια; Αντε να πούμε από το 1948 (ΠΣΕ) ή το 1965 (άρση ακοινωνησίας) επισήμως.

Εσείς, πώς υλοποιείτε τις εντολες του Θεού; Εχετε γεμίσει τον αέρα και το δίκτυο με λόγια και ατέρμονα κείμενα. Τί προσπαθείτε να κρύψετε στα ατέλειωτα κατεβατά και τις αναλύσεις σας; Λάβετε υπ' όψιν σας ότι τα κείμενα αυτά τα διαβάζουν και άνθρωποι που ξέρουν ότι 1+1 κάνει δύο και πως τα φωνήεντα είναι εφτά.

Ποιά είναι, ποιά πρέπει να είναι η στάση των ορθοδόξων; Το παιχνίδι έχει χοντρύνει, δηλαδή τί λέω χοντρύνει, χοντρύτερο δε γίνεται. Τί έχουμε παραλάβει από τους πατέρες; Να κάνουμε διαπιστώσεις και καταγραφή προβλημάτων σε καιρό κηρυσσομένων αιρέσεων;  Ή τις διαμαρτυρίες που κάνετε; Ή το χαρτοπόλεμο στον οποίο επιδίδεστε; Λάθος κάνετε, σεβαστέ πάτερ. Δεν παραλάβαμε διαμαρτύρηση από τους πατέρες.  Μαρτύρηση παραλάβαμε. Μαρτύριο και ομολογία και αποτείχιση. Αυτά που κάνετε είναι άγνωστα στην Ορθοδοξία, είναι άλλα φρούτα, ξένα και ξινά. Να σταματήσει το δούλεμα, δηλαδή. Δε σας φταίμε τίποτα να βασανίζετε τους ανθρώπους μας που κάθονται και σας διαβάζουν και παθαίνουνε τη σύγχυση της αρκούδας με τις θολούρες σας.

Λέτε, αλλά δεν κάνετε αυτά που λέτε. Μόνο λέτε.

Και η απορία μου (η ρητορική μου απορία) είναι η εξής: Γνωρίζουμε (εσείς, αλήθεια, γνωρίζετε;) τι έκαναν ή τι θά έκαναν σε παρόμοια περίπτωση οι μεγάλοι πατέρες των οποίων τα βήματα υποτίθεται πρέπει να ακολουθούμε και τους οποίους επικαλείσθε; Γνωρίζουμε, ας πούμε, τί θα έκανε ο άγιος Νικόλαος, ο μέγος Αθανάσιος, ο μέγας Βασίλειος, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο άγιος Ταράσιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Ιερεμίας ο Τρανός, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης,  και τόσοι άλλοι που τους μνημονεύετε και τους λιβανίζετε και τους γεραίρετε;

Τι προτείνετε εντέλει σ' αυτή την κατάσταση που έχουμε φτάσει; Ονομάσατε αρχικά τις αιρέσεις "ομολογίες" και ύστερα  "Εκκλησίες" και τώρα μιλάτε μαζί τους επί ίσοις όροις. Συλλειτουργείτε και συμπροσεύχεσθε με όλο τον εσμό των αιρέσεων. Μέχρι και με παγανιστές συμπροσεύχεσθε. Φέρατε τον πάπα για δεύτερη φορά και αυτή μάλιστα ως αρχηγό. Δεν ακούσαμε να πείτε "εκάς οι βέβηλοι". Δεν ακούσαμε κιχ!  Αντιθέτως, τον βάλατε στη μέση σαν κοτσάνι όρθιο να δεσπόζει και να ευλογεί (τί να ευλογήσει, τρομάρα του, παρεκτός από μουσουλμάνους και προδότες;) με τους άλλους δύο τους δικούς μας εκατέρωθεν σαν μαραμένα σύκα να παριστάνουν, τί να παριστάνουν.  Κι αν είπατε κάτι, έτσι το είπατε για να αποκοιμίζετε τους μισοκοιμισμένους χριστιανούς που νομίζουν ότι με τις διαμαρτυρίες επιτελούμε το καθήκον μας στην υπεράσπιση του Ονόματος του Θεού.

Τους εμετούς των συνοδικών στην "Αγία" (αλήθεια, από πού προκύπτει αυτό;) και "Μεγάλη" (αυτό κι αν είναι ανέκδοτο) Σύνοδο των αιρεσιαρχών τους ακούτε; Αλλά και πρό αυτής, οι διάφοροι δεσποτάδες (διότι επίσκοποι δεν είναι) και θεολόγοι (τρόπος του λέγειν πιά) που λέγανε άρες, μάρες, κουκουνάρες, αλλά και πάλι μόνο λέγανε, τους ακούσατε; Πώς σας φάνηκαν; Συμφωνείτε;  Και οι αλλοπρόσαλλοι δεσποτάδες που πρωτοστάτησαν στην ημερίδα στο ΣΕΦ (23-3-2016) κατά της Συνόδου και τώρα συμμετέχουν στη Συνοδο πλέκοντάς της και εγκώμια, πώς σας φάνηκαν ;

Η ιεροσύνη σας τι θα κάνει; Θα αποτειχιστεί; Θα ακολουθήσετε το του Παύλου «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε»; Το μόνο που καταλαβαίνουμε απ' όλα αυτά είναι ότι λέγανε (και λέτε), ό,τι τέλος πάντων λέτε, μόνο και μόνο για να συγκρατήσετε τον κόσμο και να μην αποτειχιστούν και χάσετε την πελατεία (όποιους καταλαβαίνουν ακόμα, διότι τους πολλούς τους έχετε διώξει από την Εκκλησία ή τους έχετε κάνει αδιάφορους). Διότι όπως φαίνεται οι ψυχές δεν σας ενδιαφέρουν. Διότι αν σας ενδιέφεραν θα νοιαζόσασταν και για τη δική σας. Δεν έχετε μάλλον καταλάβει πόσα μενταγιόν έχετε κρεμασμένα στο λαιμό σας (... καὶ νῦν πῦρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται). Τα κρόσσια του επιτραχηλίου σας τα έχετε μετρήσει;

Παρακαλω ξεκαθαρίστε τη θέση σας ή κρυφτείτε στη τρύπα σας. Νυν καιρός ομολογίας και όχι φιλολογίας. Οχι άλλα λόγια. Μπουχτίσαμε.

Εύχομαι ο Θεός να σας δώσει το θάρρος να ομολογήσετε επιτέλους την αλήθεια έργοις και να λάβετε ορθόδοξη στάση (αν διατηρείτε κάτι από ορθοδοξία).

Βαρεθήκαμε τα σάλια και τα μασημένα λόγια. Ηγέτης είναι αυτός στον οποίο στρέφονται όλα τα μάτια την ώρα του κινδύνου και καθοδηγεί την ομάδα του, το λαό του με ασφάλεια. Ασφάλεια για τους χριστιανούς είναι η σωστή πίστη, η άπαξ παραδεδομένη και ερμηνευμένη δια των αγίων Αποστόλων και  των Πατέρων και εσφραγισμένη υπό του Αγίου Πνεύματος δια των αποφάσεων των Αγίων Ζ΄ ή Θ' Οικουμενικών και άλλων τοπικών Συνόδων,  διότι αυτή αναρωτιέται ο Κύριος αν θα βρει ζωντανή στη Δευτέρα και Ένδοξη Παρουσία Του. Για να δώ, λοιπόν, έχετε τα κότσια να πράξετε το σωστό; Διότι, είτε σας αρέσει είτε όχι η πίστη μας αναγνωρίζει τους υπερασπιστές της στις αρένες και το μαρτύρο. Οχι στα λόγια και τις ανακοινώσεις. Δεν έχει ο ουρανός γραφείο δημοσίων σχέσεων. Έχει στεφάνους δόξης για τους μάρτυρες.

Και επειδή τα κείμενά σας είναι δημοσιευμένα, είμαι υποχρεωμένος να τοποθετηθώ κι εγώ δημοσία. Για την ώρα όμως απευθύνομαι μόνο σ' εσάς και δημοσιεύω ένα αποπροσωποιημένο μέρος του παρόντος χωρίς ονομαστική αναφορά για να καλύψω και εσάς, αλλά και να προστατέψω και να ξεθολώσω τους φίλους μου, και επιφυλάσσομαι παντός διακαιώματός μου που απορρέει από την υποχρέωσή μου απέναντι στον Πλάστη και Ευεργέτη μου να υπερασπιστώ το Όνομά Του.

Εύχομαι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να σας φωτίσει. Από καρδίας εύχομαι.

Με τις διαπιστώσεις σας συμφωνούμε. Αναμένουμε και τις πράξεις σας για να καταλάβουμε αν πιστεύετε αυτά που λέτε. Ο ποιήσας και διδάξας, λέει ο Κύριος. Πρώτα λέει ο ποιήσας. Ίδομεν. Κοντός ψαλμός, αλληλούϊα.

Δ.

..........................................................................

Επίσης σχετικό  σχόλιο προς Δημήτριο Κάτσουρα (κάνε "κλικ"
πάνω στο όνομά του να δεις τα περισσότερα)

Καλά τα λές αδερφέ, αλλά ο κόσμος δεν πιστεύει πια στο Θεό. Αποχαυνώθηκε. 

Τι πας και γράφεις τώρα;  Εδώ έχουμε Euro κι εσύ μιλάς για πίστη;

 Εδώ είναι σε εξέλιξη η διοργάνωση της θεάς "ΜΠΑΛΑΣ" και σύ αγωνιάς για την Ορθοδοξία;

Εντάξει, έχουμε ένα ξεπούλημα πίστεως αντίστοιχο με της πατρίδας. Εκει ΓΑΠ, Σαμαράς, Τσίπρας, κ.ά. Εδώ Βαρθολομαίος και CIA. Μια αισχρή  μειοψηφία και ένας ψευτο-πατριάρχης άνευ ποιμνίου και χαρτοφυλακίου με απύθμενο θράσος ελέω παγκοσμιοποιητών (και χρηματοδοτών του Οικουμενισμού) ονομάζει μια συνάντηση πονηρευομένων "Μεγάλη" και "Αγία" Σύνοδο. 

Καλά για το "Αγία" που μόνο του είναι το συντομότερο ανέκδοτο της χρονιάς (πού είναι το Άγιο Πνευμα, αλήθεια;) αλλά και "Μεγάλη";  

Από πού προκύπτει το "Μεγάλη" όταν το 80-90% των εκπροσώπων δεν συμμετέχει; 

Εγώ θα τους πρότεινα να την ονομάσουν "Παν-ορθό-λοξη". 

Αλλά και σύνοδος με προαποφασιμένες αποφάσεις !!! Άλλο ανέκδοτο και τούτο. 

Και πού είναι οι πνευματοφόροι πατέρες, τα κατοικητήρια του Αγίου Πνεύματος; 

Πιστεύει κανείς ότι ο εσμός της προδοσίας που μαζεύτηκε στο Κολυμπάρι έχει Πνεύμα Αγιο; 

Ή θα μας πούνε ότι το Αγιο Πνεύμα κατοικεί σε μασώνους και τις μοιχαλίδες της πίστεως κατά το λόγο του Χριστού;

 Σ΄αυτούς που κατήργησαν τη ΜΙΑ Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως και ονόμασαν τις αιρέσεις αρχικώς "ομολογίες" και τελικώς "Εκκλησίες"; 

Το Άγιο Πνεύμα υπηρέτης μασώνων και μοιχαλίδων και Κύριος οίδε τί άλλο; Μαράν Αθά.

Υπογραφή: Δ.

...............................................................................

................................................................................

Και μια επανάληψη:

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΘΥΜΟΣ-ΔΡΑΚΟΣ

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει-αυτό είναι εύκολο.

Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο,

στο σωστό βαθμό και στη σωστή στιγμή, 

για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο

-αυτό δεν είναι εύκολο.

(Αριστοτέλης, <<Ηθικά Νικομάχεια>>, 

δημοσιευμένο στο βιβλίοΣυναισθηματική Νοημοσύνη

 του Daniel Goleman από τις εκδόσεις <<Ελληνικά Γράμματα>> 

Αθήνα 1996)