Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Ένας άνδρας κάθεται στον καναπέ του όταν ακούει τον πόρτα να χτυπάει. Ανοίγει την πόρτα και βλέπει ένα σαλιγκάρι να στέκεται στην βεράντα. Τότε αυτός το σηκώνει και το πετά μακριά. Τρία χρόνια μετά ακούει τον πόρτα να χτυπά ξανά. Την ανοίγει και βλέπει το ίδιο σαλιγκάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου