Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Οι Αγιορείτες άγιοι κατά των εχθρών της Αληθείας- Γέροντος Μωυσή



Γέροντος Μωυσέως Αγιορείτου

"Στην παράδοση του Αγίου Όρους υπάρχει μια έντονη πολεμική κατά των αιρέσεων και ειδικότερα κατά του Παπισμού. 

Στο παρόν κείμενο θ' αναφερθούμε κυρίως στην δράση των Αγιορειτών αγίων κατά των εχθρών της Αληθείας και της αγίας μητέρας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Θεωρούμε ότι η πτυχή αυτή της αγιορείτικης ιστορίας και παραδόσεως δεν είναι τόσο γνωστή κι έχει ιδιαίτερα μεγάλη αξία και σημασία σήμερα.

       Οι άγιοι δεκατρείς μάρτυρες της μονής Καντάρας (1231), που λέγεται πως ξεκίνησαν την άσκησή τους από τον ιερό Άθωνα, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στη Κύπρο, κλήθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους από τους Λατίνους. Αγέρωχοι και απτόητοι υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια και είχαν μαρτυρικό τέλος μένοντας σταθεροί στην ορθόδοξη  πίστη.

       Ο κτήτορας της Αθωνικής μονής Χιλανδαρίου Άγιος Σάββας (1236), πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, στήριξε την ορθόδοξη πίστη και καταπολέμησε τις αιρέσεις με την γλυκύτητα της ακραιφνούς διδασκαλίας του, που είχε διδαχθεί από την μακρά παραμονή του στον Άθωνα.

       Ο οσιομάρτυς Ιωάννης Δοχειαρίτης (1275), για την υποστήριξή των ορθών δογμάτων έναντι των Λατίνων στη Θεσσαλονίκη δέχθηκε διωγμούς, τους οποίους υπέμεινε άριστα. Για την ομολογία του υπέστη μαρτυρικό θάνατο από προδότη φιλενωτικό και λατινόφρονα μαθητή του. 
Το αυτό και ο μαθητής του Γρηγόριος Δοχειαρίτης(1275), ο οποίος έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου υπερασπιζόμενος απτόητα τα ορθόδοξα δόγματα.

       Ο άγιος Ιωαννίκιος ο Α' (1279), αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, από ηγούμενος του Χιλανδαρίου, ποίμανε βάσει των ιερών Κανόνων το ποίμνιό του.
 Διαφύλαξε αλώβητη την ορθόδοξη πίστη. 
Δεν συμμετείχε στην κίνηση για την υποταγή της Ορθοδοξίας στον Καθολικισμό, που ενεργούσε ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος (1261-1282).

       Ο Οσιομάρτυς Κοσμάς, Πρώτος του Αγίου Όρους (1279-1280) απαγχονίσθηκε από τους Λατινόφρονες στις Καρυές μη θέλοντας να υποκύψει στα λατινικά δόγματα. Μαζί του μαρτύρησαν πατέρες Καρυώτες, Κουτλουμουσιανοί, Ιβηρίτες, Βατοπεδινοί, Ζωγραφίτες και Ξενοφωντικοί.

       Ο όσιος Νικηφόρος ο Ησυχαστής (13ος αιώνας) καταγόταν από την Ιταλία και άνηκε στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Τον εγκατέλειψε χάριν της φιλτάτης Ορθοδοξίας και μέσω Βυζαντίου ήλθε στο Άγιον Όρος.

 Επειδή αντιτάχθηκε στην ένωση των Εκκλησιών, εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο, ο νηπτικός ομολογητής, Αγιορείτης όσιος.

       Ο όσιος Γεράσιμος ο Σιναΐτης (1320), μαθητής του οσίου Γρηγορίου του Σιναΐτου (1346), μετά την έξοδό του από τον Άθωνα, περιήλθε την Ελλάδα ενισχύοντας τους πιστούς, βοηθώντας πολλούς να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία. 

Το αυτό πράττουν οι συμμαθητές του Ιωσήφ «ο ορθοδοξότατος» και Νικόλαος «ο ομολογητής», που δέχθηκε για την πίστη του φυλακίσεις και εξορίες.

       Ο άγιος Νικόδημος αρχιεπίσκοπος Πεκίου (1325), αγωνίσθηκε ακούραστα για την εκρίζωση των αιρέσεων των Βογομίλων και την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως. Το αυτό έργο εποίησε ο άγιος Δανιήλ ο Β', αρχιεπίσκοπος των Σέρβων (1338).

       Ο άγιος Θεόκλητος μητροπολίτης Φιλαδελφείας (1324/6) μεταβαίνοντας από τον Άθωνα στην Κωνσταντινούπολη ήλεγξε για την εκκλησιαστική του πολιτική τον αυτοκράτορα Μιχαήλ η' τον Παλαιολόγο, με αποτέλεσμα να ριχθεί στη φυλακή. Ο επίσκοπος συνέχισε την ορθόδοξη διδασκαλία του σε όλη του τη ζωή απτόητα.

       Ο άγιος Ισίδωρος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1350) διδασκάλους στον Άθωνα είχε τους αγίους Γρηγόριο Σιναΐτη και Γρηγόριο Παλαμά. 

Στη Θεσσαλονίκη, όπου στέλνεται να εργασθεί ιεραποστολικά, στέκεται στο πλευρό του αγίου Παλαμά και είναι ένας από τους πρώτους που πολεμά τον αιρετικό Βαρλαάμ. Ως πατριάρχης αποκατέστησε τον συνοδοιπόρο του στους αντιαιρετικούς αγώνες άγιο Παλαμά, τον οποίο χειροτόνησε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης.
       Ο όσιος Νείλος ο Εριχιώτης (1355/6) υπήρξε ομολογητής αγιορείτης και πολλές υπέστη από τους κακοδόξους εξορίες και θλίψεις για την ακρίβεια της πίστεώς του.

       Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1359) υπήρξε μέγας θεολόγος. Υποστήριξε το ορθόδοξο δόγμα με γνώση, πίστη και επιμονή. Κατατρόπωσε με τους υπέροχους λόγους του τους αιρετικούς Βαρλαάμ, Ακίνδυνο και Γρηγορά. 
Για το σθένος του υπέμεινε διωγμούς φυλακίσεις κι εξορίες.

 Αν δεν είχαμε τον άγιο Γρηγόριο, σήμερα θα είμασταν τουλάχιστον Ουνίτες. Γι' αυτό τον μισούν οι Λατίνοι μέχρι σήμερα.

        Ο όσιος Θεοδόσιος Τυρνόβου (1362/3) μετά την παραμονή του στον ιερό Άθωνα επιστρέφει στην πατρίδα του Βουλγαρία κι εγκαθίσταται στην μονή Κελιφάρεβα. Η μονή αποτέλεσε φάρο Ορθοδοξίας, κέντρο αντιαιρετικό, όπου ακτινοβολούσε στη Σερβία, Ουγγαρία και Βλαχία. Ο άγιος συχνά άφηνε την ησυχία, για να υπερασπίσει τα ορθόδοξα δόγματα, που κινδύνευαν από τους ακόλουθους των αιρετικών Βαρλαάμ και Ακινδύνου, τους Αδαμιστές, τους Βογομίλους και τους Εβραίους. Στη σύνοδο του 1359 της Βουλγαρίας πρωτοστάτησε κατά των αιρετικών κι έδωσε μεγάλη χαρά στους πιστούς για την νίκη της Ορθοδοξίας κατά της πλάνης και του ψεύδους των αιρέσεων.

       Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος (1379) πήρε μέρος στις ησυχαστικές έριδες, στο πλευρό του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Έγραψε λόγους κατά του Ακινδύνου. Πήρε μέρος στη σύνοδο του 1351 για το ησυχαστικό ζήτημα και συνέταξε τον τόμο των πρακτικών της. 

Το 1368 συνοδικά αναγνώρισε την αγιότητα του Παλαμά. Υπήρξε βαθύς θεολόγος και υπεράσπισε με ακαταμάχητο σθένος την Ορθοδοξία. Εξουδετέρωσε τις προσηλυτιστικές προσπάθειες των Λατίνων. 

Τιμάται την Ε' Κυριακή των Νηστειών ως φύλακας της Ορθοδοξίας.

        Ο άγιος Μακάριος ο Μακρής (1431) μόνασε στη μονή Βατοπεδίου. 

Διά του γέροντός του Δαυίδ σχετίσθηκε με τον αυτοκράτορα Μανουήλ Β' τον Παλαιολόγο. Ως ηγούμενος της μονής Παντοκράτορος Κωνσταντινουπόλεως εστάλη από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' τον Παλαιολόγο στην Ρώμη ως αντιπρόσωπός και διακρίθηκε για την άκαμπτη στάση του και το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημά του. 

Έγραψε λόγο κατά της εκ του Υιού εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, όπου τονίζει τις σοβαρές μεγάλες διαφορές μεταξύ ορθοδόξων και Λατίνων.

        Ο Διονυσιάτης άγιος Νήφων ο Β' και Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1508), μετά την εκθρόνισή του και κατά την παραμονή του στη Βλαχία, έσωσε την ρουμάνικη Εκκλησία από την έντονη παπική προπαγάνδα, τις διάφορες αιρέσεις, δεισιδαιμονίες και ηθοφθορίες.

 Παρόμοιο έργο επιτέλεσε στην Ρωσσία ο Βατοπεδινός μοναχός όσιος Μάξιμος ο Γραικός (1556).

       Ο άγιος Βασίλειος Όστρογκ ο θαυματουργός (1671) έζησε αρκετά στο Άγιος Όρος. 

Ως επίσκοπος στην πατρίδα του Σερβία προφύλαξε σθεναρά το ποίμνιό του από τους Ιησουΐτες, τη λατινική προπαγάνδα και την Ουνία.

       Ο όσιος Ιερόθεος ο Ιβηρίτης (1745) δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τον Μεθόδιο Ανθρακίτη, που δίδασκε «αλλόκοτα δόγματα και άθεα μαθήματα» της αιρέσεως του Μολίνου. 

Παραβρέθηκε και σε σύνοδο, για να στηλιτεύσει την «πανσπερμία των αιρέσεων» του Μεθοδίου.

 Σε όλη του τη ζωή υπερασπιζόταν την ορθόδοξη παράδοση και δογματική.
       Ο ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (1779), ο ακάματος Φιλοθεΐτης ιερομόναχος, δεν έπαυσε με αυστηρότητα να στηλιτεύει τα λάθη των Λατίνων και των Εβραίων στα πύρινα κηρύγματά του. 

Μαρτύρησε από το μίσος των Εβραίων και των Οθωμανών.

       Οι άγιοι Κολλυβάδες Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1794), Μακάριος Νοταράς (1805), Νικόδημος Αγιορείτης (1809), Νήφων ο Χίος (1809) και Αθανάσιος ο Πάριος (1813) στους λόγους τους, στις συγγραφές και στα έργα τους υποστηρίζουν με σθένος και βαθειά γνώση την Ιερά παράδοση, τους Ιερούς Κανόνες, τα απαράβατα δόγματα της Εκκλησίας μας.

 Στιγματίζουν τις πλάνες τις εκτροπές, τα σχίσματα, τις αιρέσεις, τους άθεους.

       Οι ένδοξοι νεομάρτυρες, οσιομάρτυρες και ιερομάρτυρες Αγιορείτες υπογράφουν με το αίμα τους την ακέραιη πίστη τους στο ορθόδοξο δόγμα και δεν διστάζουν με τόλμη και αφοβία να μιλήσουν για το ψεύδος του Ισλαμισμού και του Ιουδαϊσμού.

       Τα παραπάνω στοιχεία λαμβάνουμε από λίαν προσεχώς εκδιδόμενο και από αρκετών ετών ετοιμαζόμενο έργο μας οι Άγιοι του Αγίου Όρους, οι οποίοι να πρεσβεύουν υπέρ της σεμνής, συνεπής, διακριτικής κι σώφρονης υποστήριξης της παραδοσιακής ορθόδοξης γραμμής των αγίων πατέρων μας, από όλους μας σήμερα. 

Σε καιρούς έξαρσης του επάρατου οικουμενισμού και του πονηρού συγκρητισμού χρειάζεται διακριτική αντίσταση και αντίδραση. 

Όταν ο Πάπας διακηρύσσει ότι είναι ο μόνος εκπρόσωπος του Θεού και πατέρας και ποιμένας όλων των χριστιανών του κόσμου, δεν μπορούμε να τον ονομάζουμε «άγιο αδελφό»..."


Εκ της εφημερίδος: "Ορθόδοξος Τύπος"

10 σχόλια:

  1. Απόσπασπα από "Ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις περὶ διαφόρων κεφαλαίων ἐκ διαφόρων προσώπων," τoυ Αγ. Ἀναστασίου τοῦ Σιναΐτου
    Ἐρώτησις ιϛ´, PG 89, 476Β – 477Α. Γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει οἱ «ἐλέῳ Θεοῦ» ἄρχοντές μας, νὰ εἶναι συχνὰ ἀνάξιοι;

    "Ὑπῆρχε καὶ κάποια ἄλλη πόλις στὴν περιοχὴ τῆς Θηβαΐδος, ποὺ ἦταν γεμάτη παρανομία, τῆς ὁποίας οἱ πολίτες διέπρατταν πολλὰ μιαρὰ καὶ ἄτοπα πράγματα. Σ᾽ αὐτὴν λοιπὸν κάποιος ἄνθρωπος τοῦ ἱπποδρόμου διεφθαρμένος στὸ ἔπακρον ἀπέκτησε ξαφνικὰ κάποια ψευδοκατάνυξι καὶ πῆγε καὶ ἐκάρη μοναχὸς καὶ ντύθηκε τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ἀλλ’ ὅμως καθόλου δὲν σταμάτησε τὶς πονηρὲς πράξεις του. Συνέβη λοιπὸν νὰ πεθάνη ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως αὐτῆς. Τότε παρουσιάσθηκε σὲ κάποιον ἅγιο ἄνθρωπο ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: «Πήγαινε καὶ προετοίμασε τὴν πόλι, γιὰ νὰ χειροτονήσουν Ἐπίσκοπο τὸν πρώην ἄνθρωπο τοῦ Ἱπποδρόμου». Πῆγε λοιπὸν αὐτὸς καὶ ἔκανε ὅ,τι τοῦ παρηγγέλθη. Ἀφοῦ λοιπὸν χειροτονήθηκε ὁ προαναφερθεὶς πρώην ἢ μᾶλλον ἔτι φαυλόβιος, ἄρχισε μὲ τὸν νοῦ του νὰ φαντάζεται ὅτι κάτι εἶναι καὶ νὰ ὑψηλοφρονῆ. Τότε τοῦ παρουσιάσθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: «Γιατί ὑψηλοφρονεῖς, ἄθλιε; Σοῦ λέω ἀλήθεια ὅτι δὲν ἔγινες Ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ ἤσουν ἄξιος γιὰ ἱερωσύνη, ἀλλὰ γιατί αὐτῆς τῆς πόλεως τέτοιος Ἐπίσκοπος τῆς ἄξιζε».

    Γι’ αὐτὸ λοιπόν, ἂν ποτὲ δῆς κάποιον ἀνάξιο καὶ πονηρὸ βασιλέα ἢ ἄρχοντα ἢ Ἐπίσκοπο, μὴν ἀπορήσης, μήτε νὰ κατηγορήσης τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ μᾶλλον μάθε ἀπ’ αὐτὸ καὶ πίστευε ὅτι παραδιδόμεθα σὲ τέτοιους τυράννους ἐξ αἰτίας τῶν ἀνομιῶν μας, κι ὅμως πάλι δὲν ἀφήνουμε τὰ κακά μας ἔργα."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανέβασα το παραπάνω κείμενο, το αναφερόμενο στο κόστος της Ομολογίας Πίστεως, των Αγιορειτών, ανά εποχές,

    ΟΧΙ για να ανοίξουμε σχετική κουβέντα, ανεβάζοντας νυχτιάτικα την πίεση μερικών

    -άπαγε, άπαγε! ;-)
    αλλά...

    προκειμένου ΑΠΛΩΣ να ΥΠΑΙΝΙΧΘΩ

    ότι ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, και πέραν της προσωπικής
    -επί μέρους ευθύνης- των αρχομένων,

    τίθεται αναμφίβολα, ένα ΚΑΥΤΟ θέμα ΕΥΘΥΝΗΣ των ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ,

    όπως αντιστοίχως τίθεται επίσης
    και ΚΑΥΤΟΤΑΤΟΝ θέμα ΕΥΘΥΝΗΣ των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ αρχόντων, το οποίον δεν λύνεται με φραστικά ευχολόγια, μόνον του στιλ :"αναλαμβάνω τις πολιτικές μου ευθύνες" που ακούμε συνήθως να λέγεται, χωρίς ΤΙΠΟΤΕ να διορθώνεται περαιτέρω.

    Αυτή την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ των ΑΡΧΟΝΤΩΝ, την έβλεπε καλά ποία ήταν και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, για τούτο, ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ αλλά και ΕΛΕΓΞΕ ΕΥΘΑΡΣΩΣ, τον Ηρώδη και την Ηρωδιάδα,
    γι αυτό και το "έφαγε" ο ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ, το κεφαλάκι του.

    ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ, ΑΔΕΛΦΟΙ.
    ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟΝ ΕΓΩ-ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ.

    ΔΕΝ υπάρχει μόνο ο ΕΑΥΤΟΣ μας στο σύμπαν.
    Υπάρχουν και πάμπολλοι άλλοι.
    ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ.
    :-)
    ..............
    Δεν θα σχολιάσω περαιτέρω.

    Καλό βράδυ σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Iωάννη έγραψα το δικό μου σχόλιο,
    ΠΡΙΝ
    να δω το δικό σου.

    Αν στο δικό σου σχόλιο, εσύ υπαινίσσεσαι ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να ελέγχουν τους πνευματικούς άρχοντες για τον ΦΑΥΛΟ βίο τους, σου λέω ότι προκειμένου για ιερατείο ισχύει το τοιούτον που έγραψες,

    εφόσον το ιερατείο ΔΕΝ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΛΙΟ ΒΙΟ ΤΟΥ το πλήρωμα της Εκκλησίας φανερά, και ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΣΦΑΛΛΕΙ το ιερατείο, ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ.

    ΟΣΟ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ, ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ αμαρτία

    -κλοπή, πορνεία, ή και φόνο- αν βαρύνεται ο κληρικός, ο λαΊκός ΟΦΕΙΛΕΙ να τον σκεπάσει το κατά δύναμη και να περιμένει να κριθεί ο ρασοφόρος από το αρμόδιο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ.

    (Άλλο θέμα τώρα, οι ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ που γίνονται από ΑΝΑΞΙΟΥΣ κληρικούς ανά τους αιώνες)

    ΌΤΑΝ, όμως, ΚΗΡΥΤΤΕΤΑΙ ΑΙΡΕΣΗ,Φ Α Ν Ε Ρ Η,
    ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ,

    Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΙΚΩΝ,

    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ

    ΑΛΛΗ...

    Και αυτή την ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ τη ΒΛΕΠΟΥΜΕ
    ΣΤΟΥΣ ΒΙΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΔΡΩΝ που ο π. ΜΩΥΣΗΣ, περιγράφει στο κείμενο που παρέθεσε και ο εν Κυρίω αδελφός σου, ο Τρελογιάννης.

    ΑΝ εσύ, αγαπητέ Ιωάννη, έχεις διαφορετική γνώμη,από τη γνώμη των ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΓΙΩΝ,
    δικαίωμά σου να την έχεις.

    Δεν θα βάλω, ΟΜΩΣ, τη δική σου άποψη, πάνω από την άποψη ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
    ούτε και θα συνεχίσω άλλο, αυτήν την κουβέντα μαζί σου
    διότι έχουμε κουραστεί να τα λέμε και στην παλιότερη ανάρτήση μου, εκείνη με τον τίτλο:

    "ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ"

    (http://salograia.blogspot.gr/2011/06/blog-post.html)

    και δεν καταφέραμε να συννενοηθούμε επί του θέματος, Ιωάννη μου.

    Δεν πειράζει αδερφέ.
    Μη μου στενοχωριέσαι.

    Εκαστος ας πορευθεί ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ.

    ΕΥΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΡΙΤΕΣ της αιωνιότητας των άλλων, εμείς τα άθλια ανθρωπάκια.

    ΑΛΛΟΣ Τ Ε Λ Ι Κ Α, και Ο Υ Σ Ι Α Σ Τ Ι Κ Α,
    ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ,
    ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ας πάρουμε θέση πρώτα κατά του διαβόλου επαναστατώντας εναντίον του εαυτού μας, γιά να αποκτήσουμε την παρησσία του Αγ, Ιωάννη Πρόδρομου και των Αγίων μαρτύρων.

    Η αλήθεια θέλει τόλμη. Και η τόλμη είναι αληθινή όταν έρχεται από το Αγιο Πνεύμα. Διαφορετικά εκείνο που λένε μερικοί τόλμη είναι μόνο εξυπνάδα που σκοπό έχει μόνο να εντυπωσιάσει.

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ;-)
    ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕ μου ΆΓΝΩΣΤΕ επισκέπτη Ιωάννη
    καλό βράδυ και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Eυανθία,

    Δεν διαφωνώ μαζί σου, ούτε είμαι διαφορετικής γνώμης από τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας μας.

    Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πρέπει πρώτα να μάθουμε να εξεγειρόμαστε κατά του κακού που κυριαρχεί στην ψυχή μας, ειδεμή το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δημιουργούμε σύγχυση, διαίρεση και μίσος. Δηλαδή, στην ουσία εξυπηρετούμε τον κοινό εχθρό. Αυτό στο γράφω από προσωπική εμπειρία.

    Μας λέει ο αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς:

    "Όποιος αντέχει τούτη την δοκιμασία της εσωτερικής
    επανάστασης, στήν οποία τον κατευθύνει ο Χριστός, τούτος κερδίζει το δικαίωμα να εξεγείρεται απέναντι στούς άλλους."

    Ας αρχίσουμε λοιπόν καλή μου, από την αρχή και όχι από το τέλος.
    ¨οποιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Iωάννη αγαπητέ

    χαίρομαι που συμφωνείς με τη ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ των Αγιορειτών Πατέρων ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ αιώνων.

    ΚΑΚΟ την ψυχούλα σου, ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΣΕΣ.

    Και γω συμφωνώ μαζί σου για την αναγκαιότητα του ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ αγώνα, ΕΝ Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ Ι Α.

    ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ και ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ ότι ξεκινάει έκαστος από ΜΕΣΑ του,τον πνευματικό αγώνα, κατά το μέτρο της Δωρεάς που άνωθεν λαμβάνει
    και φτάνει και ΕΞΩ του,
    μέχρι ΟΠΟΥ ΤΟΝ αποστείλει ο ένδον αγώνας
    και ο Κύριος, ο μέγας Καθοδηγητής και Δωρεοδότης.

    Πάρα πολλοί από τους νεομάρτυρες και τους παλουκωθέντες απ' τους ρασοφόρους του καιρού τους, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ, ότι από μεριά "χριστιανών" μοναχών και "χριστιανών" επισκόπων και "Ορθοδόξων" Πατριαρχών, θα γίνονταν στόχοι ΤΟΙΑΥΤΗΣ και ΤΟΣΑΥΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ
    και ΚΑΚΙΑΣ...

    (σαν και αυτής της κακίας της οποίας γίνονται ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ αποδέκτες, ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

    - και ΟΧΙ της ΜαΪμούς Εσφιγμένου που έφτιαξαν σε ένα μικρό σπιτάκι παραπέρα, οι πεντέξι τυχάρπαστοι μοναχοί, ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ- όλοι οι ΠΑΡΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ, Τ Ι Μ Ι Ο Ι ΜΟΝΑΧΟΙ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, δεν θα επεκταθώ, έχω γι αυτά άλλες αναρτήσεις παλιότερες).

    Παρόλο που είπα ότι δεν θα επεκταθώ θα σου θυμίσω και το παράδειγμα των Αγίων Ρώσων Νεομαρτύρων, που οι μπολσεβίκοι

    - ακριβώς διότι αυτοί οι φιλοπαραδοσιακοί Ρώσοι μοναχοί, ασκητές, οδοιπόροι, επίσκοποι,ΈΛΕΓΧΑΝ με τη ζωή και το λόγο τους, όπου ήταν απαραίτητο,ΕΛΕΓΧΑΝ ξαναλέω, ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ-οι μπολσεβίκοι, ο Λένιν και μετά ο προερχόμενος από ιερατική σχολή (!) Στάλιν, με ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ, ΆΣΒΕΣΤΟ μίσος, με εξορίες, μαρτύρια ΑΛΥΠΗΤΑ, τους θανάτωναν.

    -Και τι κατάφεραν με αυτό το διωγμό, μωρή Σαλογραία;

    (στον εαυτό μου μιλάω πάλι, με έπιασε το παραλήρημα...εμ...ΜΗ ΜΕ ΤΣΙΓΚΛΑΣ σου λέω, Ιωάννηηηηη, ΜΗ με τσιγλάαααςςς!)

    -Πίτες μπλέ!

    ;-(

    -ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ!

    ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΦΟΥΝΤΩΣΕΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.

    ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΑΔΙΚΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, Δ Ε Ν ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ, Ιωάννηηηηη!

    ΚΟΙΤΑ τώρα της Πίστεως ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, στη μεγάλη Αγία Ρωσία και όχι μόνον.

    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αξίζει, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, να διαβάσεις του π. Νεκτάριου Αντωνόπουλου, ηγουμένου της Μονής Σαγματά, το πόνημα για τον "Στάρετς Αντώνιο" τον τυφλό.

    Το διάβαζα χτες και ράγιζε η καρδιά μου.

    ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ, ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ, του π. Αντωνίου του τυφλού και μυριάδων άλλων, ευλαβών από το άθεο καθεστώς.
    Μετά τους ειδωλολάτρες των τριών πρώτων αιώνων, οι Ρώσοι άθεοι του εικοστού αιώνα, γέμισαν τους Ουρανούς με μεσίτες και τροπαιοφόρους αγίους.

    ΤΟΣΟ ΜΙΣΟΣ, από τη μεριά της Κρατικής Εξουσίας!

    ΓΙΑΤΙ;

    ΜΙΣΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΑΠΌ ΤΟΥΣ Σεργιανιστές,τους πουλημένους δηλαδή οπαδούς του Πατριάρχη Σεργίου που ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΑΘΕΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ το μετεπαναστατικό (αυτό που κατάργησε τη δημοκρατία του Κερένσκι),προκειμένου να σώσει ο Σέργιος το κεφαλάκι του,προκειμένου να απολαμβάνει τιμές εγκόσμιες και επίγειες, ο δύσμοιρος.

    Τον αγιώτατο Πατριάρχη Τύχωνα

    (πριν απ'το Σέργιο Πατριάρχευε ο ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ Τύχωνας, ο οποίος Τύχων, ΑΝΕΚΗΡΥΧΘΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΑΓΙΟΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ..)

    λένε ότι ΜΠΟΡΕΙ να τον θανάτωσε στο νοσοκομείο, ο καγκεμπίτης ο Μπέρια, μαμά μου, ΤΙ πάθαινε όποιος έπεφτε στα μαύρα χεράκια του, δε θέλεις να ξέρεις!
    ...................

    Το κομμουνιστικό καθεστώς μετά τον θάνατο του Τύχωνα, έκανε πατριάρχη το Σέργιο που συνεργάστηκε με τους άθεους μια καλή χαρά, ο έρημος.

    Δυστυχώς, όμως Ιωάννη, ΟΥ ΧΩΡΕΙ συμβιβασμός εις τα της Ορθοδόξου Πίστεως.

    Και όποιος δεν εννοεί να το καταλάβει, έχει πρόβλημα συσχηματισμού με τον "κόσμο" μεγάλο, και κάτω από "άγιες"προφάσεις "αγάπης".

    Ιωάννη, θα το δηλώσω άλλη μια φορά.

    ΔΕΝ σε γνωρίζω προσωπικά, ΔΕΝ με γνωρίζεις προσωπικά.

    Φιλοξενώ, όποτε τύχει, τις απόψεις σου, στη σελίδα μου.

    Θυμίσου ότι είσαι ελεύθερος να λες ότι θες και πιστεύεις ότι θες, αλλά...ΑΔΥΝΑΤΟΝ να πείσεις ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, ασκώντας ΠΙΕΣΗ με ΑΡΝΗΤΙΚΗ κριτική επί ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, για ψυχές τις οποίες ΑΓΝΟΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

    Μόνον την ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ έχουμε ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ από τους Αγίους Πατέρες...

    (είναι ΒΑΣΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ αυτό)

    ...και τη δυνατότητα και το δικαίωμα να κρίνουμε, προκειμένου να δούμε ΜΗΠΩΣ ομολογείται Αίρεσις που είναι ο ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ, για την ψυχή, ο φριχτός ιοβόλος όφις

    (ναι, είμαι μια γραία που πιστεύει ΑΥΤΑ για την αίρεση, εσύ δε φίλε που χλευάζεις στη γωνία, ΤΙ ΖΌΡΙ ΤΡΑΒΑΣ;)
    ;-(
    .......................................
    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τον προσωπικό βίο,Ιωάννη, ΚΑΝΕΝΟΣ, ΔΕΝ γνωρίζουμε ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ,

    και επί Προσωπικού

    ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

    ΚΑΝΕΝΑΝ

    ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ.

    ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ.

    Έκαστός, ΠΑΡΑΚΑΛΩ, να κρίνει, Μ Ο Ν Ο Ν
    ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ,
    ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ
    ή το ΔΙΚΑΣΤΗ
    του όποιου πλησίον του,
    Α Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Τ Ο Σ ως σωτήρας.

    Ο διπλανός ΕΠΊ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, "τω ιδίω, Κυρίω στήκει ή πίπτει, δυνατός δε ο Θεός στήσαι αυτόν, σταθήσεται δε" λέει η Γραφή.

    Τα γράφω όλα αυτά για κάποιον "κολλητό" σου Ιωάννη που πήγαινε σε κάποια άλλα γνωστά ιστολόγια και κατηγορούσε ως "δαιμονισμένους" ανθρώπους τους οποίους ΔΕΝ τους ήξερε ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ και ΟΥΤΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ,
    και ο λόγος του "ξεφωνήματος" ήτο,
    ότι ο υβριζόμενος ως "δαιμονισμένος" αυτός, ανήκε σε ΆΛΛΗ Ορθόδοξη ΣΥΝΟΔΟ, και όχι στην "σωστή"τη ΔΙΚΗ του, του υβριστή, εννοώ.

    ΟΣΟ, ο υβριστής, ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΑΝΗΚΑΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΣΥΝΟΔΟ, ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΔΕΙΧΝΕ να τους τιμά για τα γεράματά τους και ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΕΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ.

    Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, και ΔΕΝ θα επανέλθω. Δεν θέλω να κουράζω με αρνητικά τους αναγνώστες που μας αγαπάνε.

    ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ

    ΔΕΝ ΤΑ ΓΡΑΦΩ για να παραστήσω το δάσκαλο σε ΚΑΝΕΝΑΝ, έλεος!

    ΤΑ ΓΡΑΦΩ Π Ρ Ω Τ Α ΚΑΙ Κ Υ Ρ Ι Α
    ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, όπως το ανέφερα, ΕΞΑΡΧΗΣ, ξεκαθαρίζοντας τις ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΜΟΥ,

    στην παλιά ανάρτηση του 2009: http://salograia.blogspot.gr/2009/09/blog-post_26.html ("Γράφω για τα παιδιά...")

    Π Α Ρ Ε Μ Π Ι Π Τ Ο Ν Τ Ω Σ,
    αυτά που γράφω για τα παιδιά μου...
    ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ φίλοι, ΑΚΟΜΑ...

    Το βρίσκεις κακό, Ιωάννη;

    Ο κάθε γονιός ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ, νομίζω, ΟΣΩΝ ΕΤΩΝ και αν είναι τα παιδιά, διότι η γονεϊκή ιδιότητα ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ.

    Δεν άνοιξα αυτό το μπλογκ για να προσηλυτίσω κάποιον,
    ΚΑΝΕΝΑΝ, άπαγε, άπαγε, και ΜΑΚΡΑΝ εμού τέτοια πρόθεση.

    ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ π α ρ α μ ι κ ρ ή ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.

    ΑΝ ωστόσο, κάποιος ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ από τις ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ,
    ΜΠΟΡΕΙ Α Π Λ Ω Σ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
    ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ μου ΜΙΛΑΕΙ.

    Τόσο καλά.
    ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ.

    Και γω για την απουσία του, ΔΕΝ θα κρατήσω την παραμικρότερη κακία, διότι το ξέρω, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

    ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ.

    ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ
    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

    ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
    ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ.

    Σε ασπάζομαι εν ειρήνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ;-)
    Για όποια καλή ψυχή δεν κατάλαβε, η συζήτηση έλαβε ΤΕΛΟΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή