Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Παραθέτω κάτι που βρήκα στη σελίδα kyprou5ente.blogspot.de νομίζω είναι το Πλέον Κατάλληλο "σχόλιο" γι αυτή την ανάρτησή σου.
Ας θαυμάσουμε αδέρφια τώρα, την απαράμιλλη προσευχή 3 νέων παιδιών που συνοψίζει το φρόνημα που έχουν οι άγιοι ανά τους αιώνες. Αιχμάλωτος ο λαός του Ισραήλ στους φοβερούς Βαβυλωνίους. Οι Τρεις Παίδες, παραδείγματα σωστής ανυπακοής, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το τεράστιο άγαλμα του βασιλιά (πλανητάρχη της τότε εποχής) Ναβουχοδονόσορος. Μέσα από την κάμινο αναπέμπουν προσευχή, τι προσευχή! Σε πρώτο πληθυντικό μιλούν για το έθνος τους:
«Είσαι δίκαιος, Κύριε. Και ό,τι επέτρεψες τώρα το έθνος μας να πάθει, την αιχμαλωσία μας δηλαδή σε ανθρώπους άνομους, σκληρούς, βάναυσους, το επέτρεψες πολύ σωστά και δίκαια. Διότι αμαρτήσαμε, Κύριε. Σε εγκαταλείψαμε και απομακρυνθήκαμε από το Νόμο σου, δεν υπακούσαμε στις σωτήριες εντολές σου, ούτε φυλάξαμε με προσοχή όσα μας παρήγγειλες για να ευτυχήσουμε».
Και τώρα… Ακολουθεί έκθεση της καταστάσεως του έθνους τους.
«Τώρα δεν μπορούμε ούτε το στόμα μας ν’ ανοίξουμε, να πούμε μια δικαιολογία, ένα παράπονο. Καταντήσαμε ντροπή και εξευτελισμός, αντικείμενο χλευασμού και καταφρόνιας όλων. “Έσμικρύνθημεν παρά πάντα τα έθνη”, είμαστε οι πιο περιφρονημένοι και εξευτελισμένοι σ’ όλη τη γη. Κι αυτά όλα για τις αμαρτίες μας».
Κι έπειτα η ταπεινή ικεσία:
«Μη μάς παραδώσεις σε τέλεια και ολοκληρωτική καταστροφή και μην απομακρύνεις το έλεος και την ευσπλαχνία σου. Δέξου την ικεσία μας, η οποία βγαίνει μέσα από καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη μπροστά Σου, ειλικρινά μετανιωμένη. Μη μας αποδοκιμάσεις- “μη καταισχύνης ημάς, άλλα ποίησον μεθ’ ημών κατά την επιείκειαν σου και κατά το πλήθος του ελέους σου και έξελού ημάς”, βγάλε μας μέσα από αυτήν την οικτρή κατάσταση πού βρισκόμαστε τώρα. Κι ας αποβούν όλα αυτά προς δόξαν του ονόματος σου»
Η προσευχή αυτή συνοψίζει τη συναίσθηση προσωπικής ευθύνης που χρειάζεται να έχουμε και την εν Χριστώ μετάνοια. Ταπεινά να καταφύγουμε τότε στα Χέρια του Θεού του Ζώντος που δε θα μας αφήσει, γιατί πρώτος Αυτός θέλει τη χαρά και την ευτυχία μας.
"Ο άνθρωπος στο διάβα της ζωής του πολύ εύκολα χάνεται μέσα στην αποφυγή της προσωπικής του ευθύνης και στην απόδοση ευθυνών στους άλλους, με αποτέλεσμα να παθητικοποιείται, να αδρανοποιείται και να παραδίδει ηθελημένα κι άθελά του τη σκυτάλη της ευθύνης της προσωπικής του ζωής σε άλλους και ν αποφασίζουν οι άλλοι πριν απ’ αυτόν γι αυτόν."
------------ Ευανθία,
Eίναι ύπουλη κι ολέθρια παγίδα του εχθρού αυτό που κάνουν τα πιό πολλά Ελληνικά μπλόγκ στο διαδύκτιο, με το να υπερτονίζουν την ευθύνη των πολιτικών γιά την κατάντια της πατρίδος μας. Η επίρριψη ευθυνών στους άλλους εξυπηρετεί μόνο τα δικά του συμφέροντα! Δεν ανάβει ο Κύριος φλόγα αντιστάσεως στις καρδιές μας!
Παραθέτω κάτι που βρήκα στη σελίδα kyprou5ente.blogspot.de νομίζω είναι το Πλέον Κατάλληλο "σχόλιο" γι αυτή την ανάρτησή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς θαυμάσουμε αδέρφια τώρα, την απαράμιλλη προσευχή 3 νέων παιδιών που συνοψίζει το φρόνημα που έχουν οι άγιοι ανά τους αιώνες. Αιχμάλωτος ο λαός του Ισραήλ στους φοβερούς Βαβυλωνίους. Οι Τρεις Παίδες, παραδείγματα σωστής ανυπακοής, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το τεράστιο άγαλμα του βασιλιά (πλανητάρχη της τότε εποχής) Ναβουχοδονόσορος. Μέσα από την κάμινο αναπέμπουν προσευχή, τι προσευχή! Σε πρώτο πληθυντικό μιλούν για το έθνος τους:
«Είσαι δίκαιος, Κύριε. Και ό,τι επέτρεψες τώρα το έθνος μας να πάθει, την αιχμαλωσία μας δηλαδή σε ανθρώπους άνομους, σκληρούς, βάναυσους, το επέτρεψες πολύ σωστά και δίκαια. Διότι αμαρτήσαμε, Κύριε. Σε εγκαταλείψαμε και απομακρυνθήκαμε από το Νόμο σου, δεν υπακούσαμε στις σωτήριες εντολές σου, ούτε φυλάξαμε με προσοχή όσα μας παρήγγειλες για να ευτυχήσουμε».
Και τώρα… Ακολουθεί έκθεση της καταστάσεως του έθνους τους.
«Τώρα δεν μπορούμε ούτε το στόμα μας ν’ ανοίξουμε, να πούμε μια δικαιολογία, ένα παράπονο. Καταντήσαμε ντροπή και εξευτελισμός, αντικείμενο χλευασμού και καταφρόνιας όλων. “Έσμικρύνθημεν παρά πάντα τα έθνη”, είμαστε οι πιο περιφρονημένοι και εξευτελισμένοι σ’ όλη τη γη. Κι αυτά όλα για τις αμαρτίες μας».
Κι έπειτα η ταπεινή ικεσία:
«Μη μάς παραδώσεις σε τέλεια και ολοκληρωτική καταστροφή και μην απομακρύνεις το έλεος και την ευσπλαχνία σου. Δέξου την ικεσία μας, η οποία βγαίνει μέσα από καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη μπροστά Σου, ειλικρινά μετανιωμένη. Μη μας αποδοκιμάσεις- “μη καταισχύνης ημάς, άλλα ποίησον μεθ’ ημών κατά την επιείκειαν σου και κατά το πλήθος του ελέους σου και έξελού ημάς”, βγάλε μας μέσα από αυτήν την οικτρή κατάσταση πού βρισκόμαστε τώρα. Κι ας αποβούν όλα αυτά προς δόξαν του ονόματος σου»
Η προσευχή αυτή συνοψίζει τη συναίσθηση προσωπικής ευθύνης που χρειάζεται να έχουμε και την εν Χριστώ μετάνοια. Ταπεινά να καταφύγουμε τότε στα Χέρια του Θεού του Ζώντος που δε θα μας αφήσει, γιατί πρώτος Αυτός θέλει τη χαρά και την ευτυχία μας.
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Ιωάννη...
Της Αναστασίας Σκούρτσου, Θεολόγος καθηγήτρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο άνθρωπος στο διάβα της ζωής του πολύ εύκολα χάνεται μέσα στην αποφυγή της προσωπικής του ευθύνης και στην απόδοση ευθυνών στους άλλους, με αποτέλεσμα να παθητικοποιείται, να αδρανοποιείται και να παραδίδει ηθελημένα κι άθελά του τη σκυτάλη της ευθύνης της προσωπικής του ζωής σε άλλους και ν αποφασίζουν οι άλλοι πριν απ’ αυτόν γι αυτόν."
------------
Ευανθία,
Eίναι ύπουλη κι ολέθρια παγίδα του εχθρού αυτό που κάνουν τα πιό πολλά Ελληνικά μπλόγκ στο διαδύκτιο, με το να υπερτονίζουν την ευθύνη των πολιτικών γιά την κατάντια της πατρίδος μας.
Η επίρριψη ευθυνών στους άλλους εξυπηρετεί μόνο τα δικά του συμφέροντα!
Δεν ανάβει ο Κύριος φλόγα αντιστάσεως στις καρδιές μας!