O νεαρός ΙΧΘΥ(Σ)οκαλλιεργητής που του άρεσε- κατά βάθος - το Παστίτσιο

Ξεκαρδισμένο  μου

τα έμαθα τα νέα, τα έμαθα! 

Εκείνον τον 27 χρονο, κεφάτο -τον  Ιχθυοκαλλιεργητή, ντε, απ' το Βόλο, τον εργαζόμενο  στα  Ψαχνά Ευβοίας-

(εκείνον, καλέ, τον άγνωστο νεαρό που με τα τούτα και  με τ' άλλα, κατάφερε και έγινε  γνωστός-μήπως περιστεράκι μου,  αυτός ήταν κύριος στόχος του; ίσως και όχι. Δεν είμαι  στην ψυχή του, δεν μπορώ να ξέρω, προτιμώ να κρατήσω τη θετική μου αρχική υπόθεση ότι δηλαδή, -κατά βάθος- ο νέος αυτός,  για να χλευάζει τους μοναχούς, ελκύεται ανεπιγνώστως από τα μυστήρια της Πίστεως)

 τον πλακατζή, λοιπόν, που διαχειριζόταν το χλευαστικό μπλογκ, τον μπουζούριασε-λέει-

η αστυνομία κατόπιν χιλιάδων- ξαναλέει-  καταγγελιών ...ευσεβών και... αμέμπτων χριστιανών  ανθρώπων, που μιμήθηκαν εσχάτως, του Ισλάμ τον εκδικητικό-παλουκωτικό  ζήλο προς τους απίστους.

Δεν θα γράψω πολλά.

Σύμφωνοι, ο νεαρός το παράκανε το χοντρό καλαμπούρι με έναν αποδημήσαντα εις Κύριον ευλαβή  καλόγερο , ο οποίος αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτόν του-αν θα ήθελε.

 Ωστόσο, δεν το κρύβω: αναρωτιέμαι τι θα  έπραττε ένας  πραγματικά άγιος άνθρωπος, γι αυτόν  τον εικοσιεπτάχρονο δηλωμένο "άθεο", μπλογκοναύτη.

Ρωτώ: Πιστεύει ο όποιος μη εμπαθής θρησκευόμενος άνθρωπος, ότι τέτοιου είδους αντιμετώπιση του 27χρονου, ότι θα αποτρέψει τη μελλοντική παρουσία στο διαδίκτυο αναρτήσεων με ανάλογο περιεχόμενο;

Ήδη έμαθα ότι ξεφύτρωσαν δυο τρεις ανάλογες σελίδες άλλες.

-Επομένως; 
Ποιο είναι το ουσιαστικό κέρδος απ' αυτή την τακτική ιεροεξεταστικού τύπου;

Τι αναφέρει  η Γραφή; 
Δε λέει ότι "ο αποθανών δεδικαίωται"; ότι πλέον δεν τον αγγίζουν οι κρίσεις των ανθρώπων διότι βρίσκεται, αυτός, εξ ολοκλήρου μέσ' στη θεία παλάμη -προστατευμένος δια του θανάτου του- περιμένοντας την Τελική Κρίση;

Αν κάποιος είναι πράγματι άγιος , τότε τίποτε, απολύτως τίποτε δεν μπορούν να του κάνουν οι αμφισβητήσεις-γελοιοποιήσεις, ανώριμων  παιδαρίων, ούτε κάν  καλογέρων ή και οικουμενικών Συνόδων, βεβαίως.


Μου έρχεται  στο νού, η "πρόγκα" που "έφαγε" για  συνεχόμενες Κυριακές -ως ιεροκήρυκας- ο άγιος Νεκτάριος, τον καιρό που υπήρξε  νέηλυς  στην Ελλάδα, φτωχότατος κι διοικητικά εξόριστος- καλά κρατούσε ο φρικτός φθόνος των συνεπισκόπων του- εξ Αιγύπτου.

-Τι είχε συμβεί τότε;

-Κατέφθασε  ομάδα ανθρώπων μέσ' στο ναό-ενεργούμενα  των κακόβουλων-   τα αναφέρει λεπτομερώς και παραστατικά,  ο Σώτος Χονδρόπουλος,  στην βιογραφία που έγραψε για τον  κατατρεγμένο, μέγιστο άγιο .

Αυτοί, λοιπόν,  οι  τυφλωμένοι από  δαιμονικό μίσος εγκάθετοι,  όταν έβγαινε ο άγιος Νεκτάριος στην Ωραία Πύλη για  το κήρυγμα,  τον έκραζαν, τον έβριζαν, τον χλεύαζαν ανάξιο, τον έφτυναν, τον πρόσταζαν να ξεκουμπιστεί  να φύγει από το ναό,  να ράψει το στόμα του,  να το... βουλώνει!

Εκείνος ο αγιότατος, ο  θεσπέσιος  Πενταπόλεως Νεκτάριος... 

( που-φαντάσου   αβρότητα, να το ακούς και  σου φεύγει το σκαλπ δηλαδή- όταν προσευχόταν, ιδιωτικώς, στην Παναγία, τής μιλούσε στον πληθυντικό-  όπως θα ταίριαζε- εφόσον  απευθυνόταν  ως κοινός θνητός στων Ουρανών  τη  Βασίλισσα) 

...τι έκανε;

Έμπαινε, ο σεβαστός,  μετά το  άγριο γιουχάϊσμα εν ώρα θείας λειτουργίας,  έμπαινε 
μέσ' στο άγιο βήμα σιωπηλός, με  δάκρυα πολλά  προσευχόμενος υπέρ των αδίκως υβριζόντων  την ιερά  διακονία του.

Δεν έκανε(ούτε σε κείνη την περίπτωση ούτε σε άλλες χειρότερες, αργότερα) δεν έκανε  αγωγή και μήνυση, δεν  φώναξε την αστυνομία του καιρού εκείνου, ώστε τους "κακούς"να τους συλλάβει.

Δεν είχε σκεφτεί να  υπερασπιστεί νομικά, τη προσωπική του "αξιοπρέπεια".


Και ακόμη- το έχω ξαναθυμίσει σε σχόλιο- τότε  που  διετέλεσε Διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, όταν κάποιος ιεροσπουδαστής παραφερόταν απ'την την ορμή της νεότητάς του, τι έκανε ο μακάριος Νεκτάριος; 

Τιμωρούσε όχι το μαθητή που είχε ξεφύγει, αλλά τιμωρούσε τον ίδιο τον εαυτόν του με κάποιους τρόπους, θεωρώντας  σοφά,  με γνήσια ταπείνωση -και όχι ψεύτικη, παπαδίστικη ταπεινολογία- ότι ο σπουδαστής θα ήταν καλύτερος εφόσον και ο Διευθυντής της Σχολής θα ενεργούσε πιο φωτισμένα και με μεγαλύτερη Χάρη Κυρίου, απέναντί του.

Πώς να μην αλλοιώνονται μετά οι ιεροσπουδαστές με  αγαθήν αλλοίωσιν; πώς να μη τον  ευλαβούνται βαθύτατα; πώς να μην αφοπλίζονται όλες οι κακές τους ροπές,  ενώπιόν του;

Ατελείωτη  χριστιανική  υπομονή σε κάθε συκοφαντία -και αντιμετώπισε τις χειρότερες δυνατές για την εποχή του- ο μέγας Νεκτάριος.

Γι αυτό βέβαια και  -κατά θεία παραχώρηση και ευαρέσκεια- φάνηκαν 
α μ έ σ ω ς μετά το θάνατό του,  τα συγκλονιστικότατα :

α)της μυροβλυσίας του ιερού σκηνώματός του- επί εξαήμερο, πριν γίνει η ταφή- και ενώπιον των έκπληκτων οφθαλμών του πλήθους που συνέρρεε στη Μητρόπολη Αθηνών προκειμένου  να αποτίσει τον έσχατο φόρο τιμής, στον ποιμένα του,

β)της τέλειας  θεραπείας του παραλύτου του διπλανού κρεβατιού,  στο Νοσοκομείο, μόνο με το άγγιγμα  της φανέλας τού άρτι  αποβιώσαντος  επισκόπου Νεκταρίου,

γ)το φοβερό και υπερφυές και ανερμήνευτο με τους νόμους της φύσεως -κατά τους χημικούς επιστήμονες-  σημείο τής επί είκοσι έτη α φ θ α ρ σ ί α ς και ευωδίας, του αγίου του λειψάνου  και χιλιάδες άλλα θαυμαστά  σκηνικά αργότερα,  σε όλον τον κόσμο.

Ο Τριαδικός Θεός δια φανερώσεων και θεραπειών εκπληκτικών, τον Νεκτάριο  εμεγάλυνε   και τον δόξασε.

Και οι ναοί που τιμούν τη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου,  σε όλη τη γη, είναι δεύτεροι στον αριθμό, μετά τους  ναούς,  τούς αφιερωμένους στην  Παναγία. 

Αναρωτιέμαι πώς θα  φερόταν

 (στο νεαρό  ΙΧΘΥ(Σ)οκαλλιεργητή), 

ο άγιος,  Νεκτάριος, ως γνήσιος μιμητής του Κυρίου Ιησού, αν ζούσε σήμερα.

Αναρωτιέμαι πώς θα ήθελες, εσύ,  να  φερθούν

(στον  ΙΧΘΥ(Σ)οκαλλιεργητή), 

αν ο φιλοσκώμμων...

( ;-(  γενική "του φιλοσκώμμονος", αιτιατική "τον φιλοσκώμμονα", ονομαστική πληθυντικού "οι φιλοσκώμμονες",  άντε να  μαθαίνουμε και λίγο τα βασανισμένα τριτόκλιτα, λατρεμένο μου, που όλο σ' ακούω και κάθε τόσο στην κουβέντα τα θανατώνεις, για Όνομααα! 

...ξαναπιάνω το νήμα μετά την παρένθεση ...)  αν ο αγαπών υπερβολικά τη σάτιρα, δηλαδή, και ο υπερβαίνων τα εσκαμμένα   νεαρός, εάν τύγχανε φίλος, αδερφός, σύντροφος, εγγόνι ή  παιδί σου.

Αναρωτιέμαι επίσης  και πώς θα ήταν η Ιστορία του κόσμου, αν ο Χριστός δεν υπέμενε σιωπηλά , και υπομονετικά μέχρι θανάτου, τους χλευασμούς των μυκτηριζόντων Αυτόν-κατά  τη Φρικτή ώρα της Σταύρωσης.

Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η Ιστορία του κόσμου, αν ο Χριστός, εκνευριζόταν-και με το δίκιο Του δηλαδή, απολύτως- και προσλάμβανε δικηγόρους(τον Κούγια π.χ.) να Τον υπερασπιστούν, υποβάλλοντας ενάντια στους Αχάριστους Κερατάδες, τους  Φαρισαίους- τουλάχιστον δέκα αγωγές για πρόκληση ηθικής βλάβης και ψυχικής και σωματικής οδύνης.

(" Χα! μακάρι και να τους έλειωνε τους υβριστές και παλουκωτές,  να τους έκανε σαπούνι, να τους αφάνιζε  τελείως από προσώπου γης, μακάρι να τους μεταμόρφωνε σε...  σε κάμπιες,  σε στήλες άλατος, έτσι! για να "μάθουν" τα παλιοτόμαρα, που δεν ήξεραν ...τρόπους! μανδάμ Σαλογραία μου" μουρμουρίζει τσατισμένος, ένας νευρώνας στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου-μη δίνεις σημασία, εσύ, ω ευλαβικέ αναγνώστη...)
....................................................................................................

Ειλικρινά αυτή την εκδικητικότητα  των "Χριστιανών" που επιστρατεύουν νομικούς και ...χωροφύλακες πάντα   στο όνομα της "αξιοπρέπειας", και των "δικαιωμάτων" τους,   των ...χριστιανικών, αδυνατώ   θεωρητικώς να την εννοήσω.

-Πρακτικώς, ναι, αλίμονο, την κατανοώ απόλυτα!

-Απόλυτα!

-Μας πάτησε κάποιος τον κάλο;
-Μας έθιξε -έστω και κατά φαντασίαν- τα χρηστά ήθη
( εν πολλοίς, τα οικονομικά μας συμφέροντα δηλαδή);

-Μαύρο φίδι και κολοβό που τον έφαγεεεεε! 
Θα τον κάνουμε (δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω) να ξεράσει από τα μαρτύρια 
ως και το γάλα της μάνας που βύζαξε, για να μάθει! 

Θα φροντίσουμε το ταχύτερο και  με κάθε βεβαίως βεβαίως ..."χριστιανικό" και κοσμικό μέσο,  θα φροντίσουμε, ξαναλέω, ειδικά  τον ιερόσυλο, να τον πάρει ο γέρο διάλος και να τον σηκώσει!!!

Μάλιστα!

Αυτή τυγχάνει η εκδικητική πρακτική μας.
Γνωστή και σπανίως εξαιρετέα.

Το βλέπουμε συνεχώς να συμβαίνει.
Και υποπίπτουμε άπαντες σχεδόν, εις το εν λόγω αμάρτημα.

Τουλάχιστον, αδελφοί μου αγαπητοί και περιπόθητοι, 
ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας,  και  ας μην τολμάμε, εαυτούς και αλλήλους-
 ως Χριστιανούς- 
ως  μιμητές δηλαδή της ανεξικακίας,  του Ιησού Χριστού, 
να ονομάζουμε,  διότι...

αυταπατώμεθα οικτρώς

και καταντάμε, Παναγιώτατέ τους,  δαιμόνων επίχαρμα,
 τουτέστιν χαίρονται τα δαιμόνια, 
τρώνε σου λέω, ψητή, καλαματιανή γουρνοπούλα 
και πουπουλομαδιούνται από  απελπισία
για τα χάλια μας,  
 οι υπομονετικοί  φύλακες άγγελοί μας.

Δεν θα προσθέσω περισσότερα. 

Είθε ο  Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας
που σήμερον τιμάμε και εορτάζομεν οι Ορθόδοξοι όλης της γης,
είθε να χαρίσει  σε όλους,

Συγχώρηση 
Φώτιση
και Μετάνοια, Αμήηηηηην!

Σαλογραία

..........................................................................................