Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Η μνημόνευση των νεκρών-Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος(1815-1894)


H μνημόνευση των νεκρών

Ρωτάτε, γιατί μνημονεύουμε τους "κεκοιμημένους".

Γιατί έτσι διδαχτήκαμε από την Αγία Εκκλησία μας.

Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφωτίστους και πνευματοφόρους πατέρες μας.

Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σε όλους τους χριστιανικούς αιώνες  από την Αποστολική εποχή μέχρι σήμερα.

Αλλά το φιλοπερίεργο μυαλουδάκι  μας, θέλει να χώνεται παντού και να φωνάζει:
-Γιατί;
Γιατί;
Γιατί;

-Ξέρετε, τι του χρειάζεται; Να του δώσετε με την ακράδαντη πίστη σας, ένα γερό χαστούκι και να το αναγκάσετε να σωπάσει!

Όσο για κείνον τον φιλοτάραχο, που όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του θαρρετά:

-Άκου ανόητε!
Οι νεκροί ζουν.
Και η επικοινωνία μας μαζί τους, δεν έχει διακοπεί.
Δεν προσευχόμαστε αδιάκριτα για όλους τους ζωντανούς αδελφούς μας χριστιανούς, ανεξάρτητα από την αρετή ή την κακία τους;
Ε, λοιπόν, έτσι προσευχόμαστε και για όλους τους "κεκοιμημένους" , ανεξάρτητα από το αν συναριθμήθηκαν -κάτι άγνωστο σε μας-με τους δικαίους ή με τους άδικους.
Η προσευχή μας γι αυτούς είναι εκδήλωση χριστιανικής αγάπης.

Πριν από την τελική Κρίση, όσο ακόμα δεν έχουν χωριστεί τα "πρόβατα"από τα "ερίφια"(Ματθ.25:33), όλοι οι πιστοί, ζωντανοί και "κεκοιμημένοι", αποτελούμε μία Εκκλησία.
Και όλοι, ως μέλη του Σώματος του Χριστού, επικοινωνούμε αγαπητικά.
Ο θάνατος δεν μας χωρίζει!

" Σε τι ωφελούν οι προσευχές μας, αφού  έχει ήδη αποφασιστεί η κατάταξή τους είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση;" αναρωτιέστε.

Αλλά μέχρι τη γενική Κρίση, ο κολασμός μιας ψυχής, δεν είναι οριστικά αποφασισμένος.

Ώσπου να αποφανθεί τελεσίδικα ο μόνος Κριτής, κανέναν δε μπορούμε να θεωρούμε τελειωτικά καταδικασμένο.

Γι αυτό, ενισχυμένα από την ελπίδα στην άπειρη ευσπλαγχνία του Θεού, προσευχόμαστε σ' Αυτόν
να ελεήσει ακόμα και κείνους που πέθαναν μέσα στην ασέβεια.

- Επιτρέπεται η μνημόνευση των αλλοπίστων;

-Όχι. Η Αγία  Εκκλησία μας δεν τους γνωρίζει, αφού δεν έγιναν ποτέ μέλη της , και γι αυτό δεν τους μνημονεύει.

Βέβαια προσεύχεται γενικά για την επιστροφή εκείνων που είναι ακόμα ζωντανοί.

Μπορούμε, πάντως, στην ατομική μας προσευχή να παρακαλάμε το Θεό για τη σωτηρία επώνυμων, συγγενών και γνωστών, αλλοπίστων.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου "Χειραγωγία στην Πνευματική ζωή", εκδ.Ιεράς Μονής Παρακλήτου, σελ.78-79)


14 σχόλια:

  1. Καλημέρα αγαπητή Σαλογραία!Ο Θεός ας συγχωρέσει όλους τους κεκοιμημένους από αρχής του κόσμου!
    ''Αλλά μέχρι την τελική κρίση ο κολασμός μιάς ψυχής δεν είναι αποφασισμένος'' ..
    Μου είχε κάνει εντύπωση σε ένα βιβλίο το ''Μετά θάνατον'' όπου λέγει σε κάποιο σημείο χαρακτηριστικά:
    [[Κατά τη Θεία Λειτουργία η μνημόνευση αιρετικών,αυτοκτονούντων και ειδολολατρών απαγορεύεται.Και όμως ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος τόλμησε και έκανε 40 λείτουργο στον μεγάλο διώκτη του χριστιανισμού τον Τραιανό.Πως αντέδρασε ο Θεός;Υπάκουσε ,έκανε ό,τι του ζήτησε ο δούλος του!Έβγαλε από την κόλαση τον Τραιανό.Ο Θεός όμως επέπληξε τον άγιο.''Μην ξανακάνεις τόλμημα να ξαναδεηθείς για ασεβή''..Αυτό ο Θεός επέτρεψε να γίνει για να δείξει τη δύναμη που έχει η μνημόνευση των ονομάτων..]]
    Κατά ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ..ίσως ο Τραιανός ξαναπάρει τον τόπο που ανήκει εκείνη την ημέρα θα ξεκαθαριστούν όλα..
    Καλημέρα σε όλους!.καλή μετάνοια να έχουμε!πην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενδιαφέρον. Μέρα που είναι Σήμερα Ψυχοσάββατο Αξίζει Ένας Λόγος Παραπάνω να Μελετάει Κανείς Τέτοια Κείμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πεντε χρονων εφυγε ο πατερας μου για τον ουρανο.Η Προσευχη με την μανα μου..''οπου επισκοπει το φως του προσωπου Σου......''κρατησε ζωντανη την μνημη του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένα μου
    Καλημέρα και ας έχουμε τις ευχές όλων των προσφιλών, που απεδήμησαν ένθα απέδρα λύπη ή στεναγμός...
    Με το θάνατο δεν θραύεται ο δεσμός της αγάπης.
    Συχνά γίνεται και ισχυρότερος.
    Οι Άγιοι Πατέρες, οι σοφώς πάντα διαταξάμενοι, μας δείχνουν το δρόμο που οφείλουμε και μεις να βαδίσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε 10:39,

    επειδή μου αρέσει και εμένα, ιδιαίτερα, η πρόταση που αναφέρεις, την γράφω ολόκληρη:

    "...όπου η επισκοπή του προσώπου Σου, ευφραίνει πάντας τους απ΄ αιώνος αγίους Σου..."

    Γι΄αυτήν την ευφροσύνη της επισκοπής, αξίζει να κάνουμε τα πάντα από εδώ...

    Είθε ο Θεός να σου ανταποδώσει σε ευλογία, την πίκρα που σου προξένησε ο τόσο πρώιμος αποχωρισμός και να χαρίσει στον πατέρα σου την βασιλεία Του ...

    Η εγκαρτέρηση στον σταυρό που μας δίνει ο Κύριος έχει μεγάλη ανταπόδοση.

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Η εγκαρτέρηση στον σταυρό που μας δίνει ο Κύριος έχει μεγάλη ανταπόδοση".
    .....................
    Χρειάζεται Παναγιώτη πολύ ΖΩΝΤΑΝΗ πίστη, για να υπομείνει έκαστος τον καύσωνα της επίγειας πειρασμικής ημέρας...αν τον υπομείνει, ναι...τότε θα ΒΙΩΣΕΙ και την ανταπόδοση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητή Σαλογραία,

    Συμφωνώ απολύτως. Να σημειώσουμε μόνο ότι όταν ελάχιστα υπομένουμε από μόνοι μας, αμέσως ο Κύριος μας δίνει κουράγιο να υπομένουμε περισσότερο...

    (Ας πούμε ότι θέλουμε να κάνουμε μία επιχείρηση και έχουμε εκατό €. Πηγαίνουμε στον Κύριο με το αίτημα και Εκείνος μας λέει βεβαίως και μας δίνει και δωρεάν επιδότηση 1.000.000 €

    Η ζωντανή πίστη είναι πώς να το πω...πνευματική περιουσία, θέληση και προαίρεση από τον καθένα από μας, να μετέχουμε από τώρα στον πνευματικό κόσμο των Αγίων.

    Αυτό δεν γίνεται κατ΄ αξίαν (άπαγε της βλασφημίας...) αλλά επειδή ο Κύριος είναι εύσπλαχνος πέρα από κάθε μέτρο.

    Η προσευχή απαραίτητη...

    Παναγιώτης
    (έστειλα και μήνυμα στο email του profile σου (σε περίπτωση που δεν το είδες :-) ))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παναγιώτη
    παρακαλώ...
    ΞΑΝΑΣΤΕΙΛΕ στο μέιλ που υπάρχει πάνω σε αυτή εδώ τη σελίδα και εξήγησε σε ποια διεύθυνση έστειλες αυτό που δεν έλαβα ΠΟΤΕ.
    Μου φαίνεται περίεργο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητή Σαλογραία,

    Επειδή το θέμα που έχεις είναι πάρα πολύ ωραίο και επίκαιρο, θα ήθελα να γράψω με συντομία μία περίπτωση που αναφέρει ο πρεσβύτερος Θεμ. Χριστοδούλου στο βιβλίο του "Τα Ιερά Μνημόσυνα" (Εκδόσεις Ομολογία 2002) σ. 183 και την οποία αφηγήθηκε ο γερ. Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης:

    Υπήρχε ένας παπάς ενάρετος και ευλαβής που τον είχε νικήσει όμως το κρασί...

    Μία ημέρα κατά την συνήθειά του ήπιε και ελειτούργησε. Κατά παραχώρηση του Θεού του έπεσε το Άγιον Σώμα και Αίμα του Κυρίου...

    Πάγωσε ο καημένος και φοβήθηκε πολύ. Πήγε και εξομολογήθηκε στον επίσκοπό του.

    Ο επίσκοπος μετά την εξομολόγηση του είπε ότι θα τον καλέσει πάλι, να του δώσει τον κανόνα.

    Εκεί που καθόταν μόνος του ο επίσκοπος και ετοιμαζόταν να γράψει την καθαίρεση του παπά, βλέπει μπροστά του σαν σε ταινία, ένα άπειρο πλήθος κόσμου. Ο επίσκοπος θαύμασε και φοβήθηκε.

    Τότε, όλοι οι άνθρωποι μαζί του λέγουν: "Σεβασμιώτατε, μη κανονίσετε τον παπά, μη τον καθαιρήτε". Λίγο-λίγο έγιναν άφαντοι.

    Φωνάζει ο επίσκοπος τον παπά, που φοβόταν πολύ για την καθαίρεσή του, και τον ρώτησε αν μνημονεύει πολλά ονόματα εις την λειτουργία.

    Ο παπάς απάντησε ότι εις την προσκομιδή μνημονεύει πολλή ώρα από βασιλείς, αυτοκράτορας μέχρι τον πλέον φτωχόν.

    Ο επίσκοπος του είπε "Πήγαινε λοιπόν και όταν λειτουργείς μνημόνευε όσον ημπορείς και πρόσεχε του λοιπού μη μεθύσεις. Είσαι συγχωρημένος"

    Με την βοήθεια του Θεού ο παπάς λυτρώθηκε από την μέθη.

    Από την ιστορία αυτή μπορούμε να ωφεληθούμε πολλοί, αρχής γενομένης από εμένα που είμαι εύκολος στο να κατακρίνω...μέχρι και τους συγγενείς μου που είναι δύσκολοι στο να κάνουν κόλλυβα...

    Ας μας φωτίσει ο Θεός

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Παναγιώτη

    (Δεν έλαβα ακόμα κανένα προσωπικό σου μήνυμα που είπες ότι έστειλες...
    Το έστειλες στο filikitati@hotmail.com?
    Αυτή είναι η διεύθυνση...
    Περιμένω...)

    Ευχαριστούμε, θερμά για την εξαιρετική ιστορία.

    Στο θέμα των κολλύβων είχα και γω τεράστια αντίσταση...μέχρι που πέθαναν οι γονείς...

    Όταν, λοιπόν, αγαπάς αυτόν που έφυγε- έστω και λίγο- και αν έστω και λίγο έχεις κάπως Ορθόδοξη συνείδηση, ε τότε, τον μικρό κόπο των κολλύβων αρχίζεις και τον επιχειρείς.

    Προσωπικά, δεν είχα δει ποτέ, τη μητέρα μου, να φτιάχνει κόλλυβα.
    Της φαινόταν μάλλον μάταιη τυπολατρία, είχε και τα συζυγικά της προβλήματα...

    Πηγαίνοντας όμως στην ενορία, και βλέποντας,εγώ, κάθε τόσο τις ενορίτισσες να πηγαινοφέρνουν -προς ευλογίαν αρχικώς και προς τέρψιν των αδελφών δευτερευόντως- ταψιά με φανουρόπιτες και πιατέλες με κόλλυβα, τι να σου πώ...κάπως...κόλλησα!

    Πήρα ένα παράδειγμα!
    (ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ)

    Και δε λέω, ότι το ακολούθησα το παράδειγμα πρόθυμα...όοοοχι η αρχιτεμπέλααααα...καθόοοολου πρόθυμα...μαλλον σπρώχνοντας τη συνείδησή μου, ετοιμάζω το ελάχιστο...

    Ωστόσο και το...σπρώξιμο ο Χριστούλης το δέχεται.
    ;-)

    (ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ,ο Πανδέγμων, ο ταπεινότατος...)

    Βλέπεις, δεν αρκεί να σκέφτεσαι με αγάπη τον αποθανόντα, ούτε να προσεύχεσαι μόνο γι αυτόν
    -που βέβαια είναι το μείζον- αλλά...πρέπει να κάνεις για το μακαρίτη και κάτι πιο...χειροπιαστό, επειδή δεν είμαστε μονοφυσίτες- ευτυχώς δηλαδή- και η αγάπη ΟΦΕΙΛΕΙ φανερώνεται και με τα έργα του σώματος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υ.Γ.Παναγιώτη
    αν έλαβες το μήνυμα το προσωπικό που σου έστειλα εδώ και ώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θα ήθελα να αναφέρω την εμπειρία μιας σοβαρής και αξιοπιστης συναδέλφου μου, η οποία δεν τα έχει καθόλου καλά με τα τυπικά και τα τελετουργικά της Εκκλησίας, ωστόσο κάποτε, μια φορά στα χίλια χρόνια που γινεται η αγάπη αιώνια, της ήρθε μια καλή διάθεση να φτιάξει προσφορο υπέρ των κεκοιμημένων της οικογένειας, το οποίο το πήγε από το Σάββατο το απόγευμα στην
    Εκκλησία.

    Την επόμενη μέρα, Κυριακή, ώρα επτά το πρωί, ΞΑΦΝΙΚΑ, χτυπάει το τηλέφωνο.
    Ἠταν μια άλλη συνάδελφος η Βέφα, με την οποια η πρώτη συνάδελφος, η Μαρία, είχε ΠΟΛΥΝ καιρό να συναντηθεί και να μιλήσει.
    Γιατί πήρε χαράματα την Κυριακή, εκείνη, η Βεφα τηλέφωνο;
    Για να πεί στη Μαρία το εξής:
    -Μαρία μου συγνώμη που σε ξύπνησα, αλλά είδα ένα παράξενο όνειρο και ήθελα να σου το πώ...
    Είδα ότι βρισκόμασταν κάπου σε ένα τραπέζι οπου γινόταν μεγάλο φαγοπότι.
    Στο τραπέζι αυτό καθόνταν πολύς κόσμος και ένα σωρό δικοι σου συγγενείς σου, που εγώ δεν τους γνωρίζω.

    Έτρωγαν και έπιναν χαρούμενοι και μου είπαν ότι αυτό το γεύμα, τους το ετοίμασε η κόρη τους, η ανιψιά τους η Μαρία, εσύ δηλαδή...

    Η συνάδελφός μου, έμεινε άναυδη...διότι ιδέα δεν είχε η Βέφα περί της προσκομιδής του προσφόρου για χάρη των "κεκοιμημένων"...

    ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ,φίλτατε Παναγιώτη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλό βράδυ σε όλους ..
    Εύχομαι καλή Σαρακοστή και μια μεγάλη συγνώμη αγαπητή Σαλογραία!
    Καλή πορεία πνευματική..
    με εκτιμηση πην
    Αποκ Β!17[ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΨΑΧΝΑΜΕ]
    ######

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πηνελοπάκι
    Καλή Σαρακοστή.
    Και μένα να συχωρέσετε ολοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή