Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010
Το νερό και η ευχαριστία- ποίηση-Νικ.Βρεττάκος
Το νερό και η ευχαριστία
Ήπια και πότισα δάση και γέμισα στέρνες.
Το νερό σου περίσσεψε-
Τα ποτάμια του σύμπαντος,
δεν έχουνε κοίτες. Βυθίζονται. Τρέχουνε
μες από σένα.
Αν μπορούσες να υπάρχεις
έναν αιώνα μετά, τότε θά βλεπες πώς
το φιλί που σου ακούμπησα πάνω στο μέτωπο
έγινε άστρο.
Νικ. Βρεττάκος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"Αν μπορούσες να υπάρχεις έναν αιώνα μετά, τότε θά βλεπες πώςτο φιλί που σου ακούμπησα πάνω στο μέτωπo έγινε άστρο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά απ΄αυτό, κόβεις ελεύθερα τις φλέβες σου.
Κούμουλους, ναι, είναι στίχος πυρφόρος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΙΗΜΑ..............
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ....
ΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΕΙ ΟΠΟΙΟΣ
ΚΑΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΤ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ "αδέλφια" του.....
καλα ΧΡΙΣΤΟΥ'ΓΕΝΝΑ+
Τα δικά μου τα Χριστούγεννα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαργούν ακόμα, περιστεράκι μου.
ΣΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΑΖΩ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ, ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ ΕΝ ΤΑΠΕΙΝΟΙΣ , ΙΕΡΑΡΧΗ...
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ...
MAZI EORTAZOUME SALO....
ΑπάντησηΔιαγραφήDEN EXEI SHMASIA H HMEROMHNIA....
XRISTOUGENNA EINAI OLO TO XRONO.
OXI MONO STIS 25 H STIS 7,
PASXA=ANASTASH EXOUME OLO TO XRONO
KA8E KYRIAKH
+KA8E MERA......................
:-)
ΑπάντησηΔιαγραφή