Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Ηλίας Μαμαλάκης -Θλίψη για την αγαπημένη




Στις 29 Αυγούστου ο Ηλίας Μαμαλάκης έχασε την αγαπημένη του σύζυγο, Στέλλα, η οποία έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο.





Ο Ηλίας, ο μάγειρας που έχει αγαπηθεί όσο κανείς άλλος, δεν θέλησε να κάνει δηλώσεις στον τύπο.



Αντ'αυτού, προτίμησε να εκφράσει τη θλίψη του και τα συναισθήματά του μέσω ενός άρθρου .



Με τίτλο η ''Θρέψη'', ο Ηλίας γράφει:



'Τον τελευταίο καιρό ξαναπήγα σχολείο. Βλέπω και παρατηρώ και βέβαια μαθαίνω πράγματα και θάματα που πάντα υπήρχαν γύρω μου, αλλά δεν τα έβλεπα.



Άνθρωπος της γαστρονομίας είμαι, του μαγειρέματος.

Πάντα νόμιζα ότι το φαγητό προετοιμάζεται για να προσφέρει μια από τις ανθρώπινες ηδονές.

Μήπως έκανα λάθος;

Ή πιο απλά, μήπως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στο φαγητό που ξεπερνούν την ηδονή;



Ναι, φυσικά. Απλώς αυτό το βάλαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και το ξεχάσαμε.



Το φαγητό ''κυρίως και απολύτως είναι ζωή.''



Η θρέψη, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου:



- αυτό είναι θρεπτικό

- αυτό είναι δυσκοίλιο

- αυτό είναι ευστόμαχο



Μια εκδήλωση αγάπης του καθημερινού ανθρώπου, άντρα, γυναίκας, παιδιού ή γέρου εκδηλώνεται προσφέροντας τροφή στον άλλον.



Η μάνα προτείνει το φουσκωμένο από γάλα στήθος της στο μωρό της, η πάπια ταΐζει το παπάκι στο στόμα, η λέαινα καθοδηγεί το λεονταράκι να βρει και να μασήσει μόνο του την τροφή, η μάνα πελεκάνος αν δεν βρει τροφή να θρέψει τα μικρά της κατασπαράζει μόνη της τα σπλάχνα της για να ταΐσει τα μικρά της με τη σάρκα της και το αίμα της.



Αυτό είναι η θρέψη, ανώτερη από τη γαστρονομία.



Οι μανάδες θρέφουν τα παιδιά τους, τους δίνουν ζωή ή ακόμα καλύτερα δύναμη για ζωή.



Γι’ αυτό όλοι εμείς γιοί και κόρες αγαπάμε τις μανάδες μας γιατί μας έθρεψαν.



Κι όμως εγώ τον πήρα τον δρόμο της γαστρονομίας.



Φαφλατάδικος δρόμος, φιγουρατζίδικος, με φωνές και τυμπανοκρουσίες, αλλά ό,τι κι αν πεις εύκολος δρόμος.



Δύο εξτραβαγκάντσες, ένα εξωτικό μπαχαρικό, λίγος αφρός και οι γαστρονόμοι έμειναν εκστασιασμένοι και ατενίζοντας στο υπερπέραν καταμετρούν την υφή του μπαρμπουνιού, το άρωμα της κολοκύθας, τη γεύση του αγγουριού.



Έλεος, άνθρωποί μου, η μαγκιά του μάγειρα είναι να φτιάξει τρεις μπουκίτσες φαγητό για ένα πονεμένο σώμα και την ψυχή που κρύβει μέσα του.



Να τον πείσει να φάει.



Να γίνει μάγειρας της θρέψης και όχι της γαστρονομίας.



Να νιώσει ότι έδωσε λίγη ζωή, λίγο κουράγιο.



Δεν είναι ανάγκη να είσαι ο σούπερ μάγειρας για να το κάνεις αυτό, αρκεί να αγαπάς, να φροντίζεις, να σκέπτεσαι.



Αυτό το σχολείο πέρασα τον τελευταίο καιρό, εγώ ο άγαρμπος μαγειράκος, να θρέψω δηλαδή, να δώσω ζωή στην αγαπημένη μου.



Αρνιόταν πεισματικά να ζήσει, μόνο λίγα ροδάκινα της άρεσαν σε ήπια θερμοκρασία, ούτε ζεστά ούτε κρύα.



Εγώ μέσα στην κουζίνα έφτιαχνα τυροπιτάκια, έβραζα χυλωμένη φακή χωρίς μπαχαρικά για να μην την ενοχλούν, έφτιαχνα σαλάτα φατούς που της άρεσε, έβραζα κολοκυθάκια, άτμιζα μια φρέσκια γλώσσα.



Ήθελα να θρέψω την καλή μου, το ήθελα μα αυτή αρνήθηκε.



Βλέπετε είχε ξεκινήσει από καιρό έναν άλλο μακρύ και άγνωστο δρόμο...



Ποιος θα τα φάει όλα αυτά που μαγείρεψα;



Θα παλαιώσουν μέσα στις πιατέλες, μέχρι που κάποιος θα τα πετάξει.



Τα φαγητά μου δεν έθρεψαν κανέναν, ούτε καν εμένα.



Θα ήθελα κάτι να κάνω, μα είμαι ανήμπορος, δεν ξέρω τίποτα άλλο παρά να θρέφω ανθρώπους και ενίοτε τις ψυχές τους.



Γιατί θέλω να ξέρετε ότι η ανθρώπινη ψυχή "κατοικοεδρεύει στο στομαχάκι μας."



Υ.Γ. Στις 29 Αυγούστου στις 11.15 το βράδυ η αγαπημένη μου γυναίκα Στέλλα έφυγε από αυτό τον κόσμο αφού έδωσε μια τιτάνια μάχη με την καταραμένη αρρώστια.



Ήθελε να ζήσει όσο κανένας άλλος.



Πίστευε ότι καλυτέρευε, ενώ η αλήθεια ήταν διαφορετική.



Την αγαπούσα πάρα πολύ και θα την αγαπώ''.








20 σχόλια:

  1. Αυτη η ανάρτηση μου έχει κάτσει στο μυαλό απο την ώρα που τη συν΄ντησα στα μπλογκάκια των ιστολόγων.

    Σα σουβλερό καρφί ο λόγος:
    Τα φαγητά μου δεν έθρεψαν κανέναν, ούτε καν εμένα.

    Θέλω να χουχουλιάσω τον κύριο Μαμαλάκη και να παρακαλέσω και γι'αυτόν αλλά και για την αχόρταστη ψυχή μου,να μας βρεί και να μας χορτάσει
    ο Αρτος της Ζωής...

    Φιλιά-Στ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημένο μου Στ.

    Ο Κύριος ας παρηγορήσει τον πόνο της καρδιάς του λατρεμένου Μαμαλάκη.

    Φαίνεται να έχει εντιμότητα αλλά και Ορθόδοξη θεώρηση της ζωής σε μεγάλο βαθμό ο εκλεκτός μάγειρος...

    Χτές βράδυ, άναψα κεράκι για την ψυχή της γυναίκας του.
    Η εμπειρία του θανάτου, μας αλλάζει το μέσα μας και ξανα-βλέπουμε με άλλα μάτια τον κόσμο...νομίζω ότι θα βρεθεί (αν δεν είναι ήδη) κοντά

    στην ανα-γνώριση ότι μόνο Ένας Αρτος και Οίνος, μπορεί τη δόλια μας ψυχή να την χορτάσει...

    Κάποιος είπε οτι γινόμαστε αυτό που τρώμε.

    Αν δε φάμε Σώμα και Αίμα του Αναστημένου Χριστού, την Αιώνια Ζωή, πώς θα την εισαγάγουμε στα κύτταρα του σώματος και της ψυχής μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τον Μαμαλάκη τον συμπαθώ, όπως όλοι άλλωστε. Στις εκπομπές του, έδειχνε ένας τρυφερός άνθρωπος. Τώρα βλέπω και έναν φιλόσοφο που δεν ντρέπεται να να πεί ότι μαθαίνει αυτά που δεν έβλεπε ότι υπήρχαν γύρω του. "Τον τελευταίο καιρό ξαναπήγα σχολείο. Βλέπω και παρατηρώ και βέβαια μαθαίνω πράγματα και θάματα που πάντα υπήρχαν γύρω μου, αλλά δεν τα έβλεπα." Θεός σ΄χωρέσει την σύζυγο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O Μαμαλάκης
    είναι ένας και ανεπανάληπτος εραστής των ελληνικών γεύσεων και της ελληνικής παράδοσης γενικότερα...
    Του εύχομαι και γω εκ καρδίας δύναμη να αντιμετωπίσει το στρες του αποχωρισμού από αγαπημένη σύντροφο, που σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο ο καθένας το φαντάζεται- πριν το αντιμετωπίσει, στην π ρ ά ξ η.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ
    ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ->ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΗΛΙΑ
    ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ...ΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ...
    ΑΜΗΝ+

    ΚΑΙ γω διαβασα ξαφνικα για το συμβαν αυτο
    προχτες και ευχομαι ολοι να ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ....
    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ.
    ΑΠΛΑ ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΜΑ...
    ΑΠΟ ΔΩ ->ΕΚΕΙ...
    ΑΠΟ ΤΟ ΨΕΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΄Καλησπέρα Αγαπητή Σαλογραία !Μετά από απουσία μερικών ημερών επανήλθατ στα πάτρια εδάφη,νομίζω ανανεωμένη και ξεκούραστη...για καινούριους αγώνες [μεθ υπομονής].Καλό χειμώνα με χριστιανική αγάπη Πηνελόπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πηνελοπάκι
    είχα αρχίσει και ανησυχούσα ΣΟΒΑΡΑ, διότι ΔΕΝ έλειψες λίγες μέρες, έλειψες μήνααααααααα!
    Εμπασπεριπτωσ'ας είσαι συχωρεμένη για την απουσία και αναμένουμε τα νεότεραααααα!
    Φιλιάααααααααααααααααααα! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ηλίας Μαμαλάκης -Θλίψη για την αγαπημένη":

    Σαλογραία μου αγαπημένη,

    λυπήθηκα πολύ για τον κ. Μαμαλάκη!Καλό παράδεισο εύχομαι για την αποδημήσασα εις κύριον
    και ο Θεός να την αναπαύσει.

    Ο κ.Μαμαλάκης ειναι ο λατρεμένος όλων μας-δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να μην τον αγαπά- .....

    Δύναμη να του δίνει ο Θεός να αντέξει....


    Καλός άνθρωπος....


    Καλό φθινόπωρο σε όλους και ....υπομονή

    Σωτηρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σωτηρία μου
    χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω έστω με ηλεκτρονική μορφή στη σελίδα.

    Ο καλός άνθρωπος,ο Ηλίας Μαμαλάκης, έχει την αγάπη των πάντων...
    Ο Θεός θα τον ενισχύσει, όπως όλους μας σε κάθε περίσταση, εφόσον και του το ΖΗΤΑΜΕ...

    Σε ασπάζομαι και εύχομαι υγεία, φώτιση και σθένος για την καινούργια σχολική χρονιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο Θεός να την αναπαύσει & να την κατατάξει εις τα δεξιά του..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σαλογραία μου αγαπητή αν δεν έχω τι να πω δεν γράφω..όμως παρακολουθώ τα τεκταινόμενα του ιστιολογίου. Μερικοί φίλοι εδώ έχουν μεγάλη την αίσθηση του χιούμορ..ωραίες ψυχές!!!θα ήθελα να σε ρωτήσω ψαλμούς σε βιντεάκια-γιατί δεν βάζεις ;ο λατρεμένος μου ψαλμός είναι ο [[εις πάσαν την γην]]--τι γίνεται τώρα καλά θα ήταν όταν βάζεις ένα βιντεάκι και ανατρέχει κανείς σε παλαιότερα σάιτ να μην φεύγει η μουσική.Βαζεις ωραίες μουσικ΄ς περιπλανήσεις ...όμως μόλις ανατρέξω πίσω σε παλαιότερες αναρτήσεις κόβεται η μουσική και χάνεται η αίσθηση της πληρότητας της αναπαυσης της ψυχής.Πιστευω να κατάλαβες τι ενοώ...Εντάξει!εάν δεν είναι δυνατόν να τακτοποιηθεί αυτή η παράκληση,δεν είναι θέμα,δεν πειράζει,όπως ορίζεις...Ευχομαι το έλεος του θεου να μας κυνηγά για πάντα.--πηνελοπη--προσεχε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στο ιστολόγιο της χαζής Σαλογραίας υπάρχουν τεκταινόμενα;

    Βυσσοδομούν οι άνθρωποι εκεί;

    Εγὠ νόμιζα ότι είναι ήρεμοι θεούσοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μεγάλε, να ξέρεις ότι η "θεουσιότητα" δεν σε κάνει ήρεμο. Σε ανταριάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ti esti BYSSODOMOUN?
    KAI TI EINAI OI THEOUSOI ?

    POLLES AGNWSTES LEKSEIS,,,,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θεούσοι είναι κάτι τύποι που κάνουν μακριούς σταυρούς και λένε κακές ευχές για τα... πουλιά του πλησίον, όταν ΠΟΛΥ θυμώνουν.

    Βυσσοδομούν σημαίνει κάθονται μέσα σε μια άβυσσο κακίας και χτίζουν δόμους κακίας...για περισσότερα ρώτα το γκουγκλ και το Μπαμπινιώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ------'----;----@
    ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑ-ΠΡΟΦΕΣΟΡΑ!!!

    ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΖΑΛΙΖΩ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΩΡΑΝ
    ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΡΑΜΜΜΜΜΜΑΤΟΣΥΝΗΝ ΜΟΥ
    εγω το ΞΥΛΟΝ ΑΠΕΛΕΚΗΤΟΝ!

    ΜΑΚΙΑ ΜΑΚΙΑ!
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή