Η διαδοχή των χεριών-ποίηση Ν.Βρεττάκου

Ένα χέρι είναι το αστέρι μου.

Όπως πορεύομαι
σε τούτο τον κόσμο, εκείνο, εμπρός,
απλωμένο, κινούμενο, με φωτισμένο το δείχτη του,
μου ευκολύνει την έξοδο μες από φράγματα
εγκρεμών,μαστιγώματα ερήμων, περάσματα
ποταμιών.

Κ'η καρδιά μου, που απ΄ όταν γεννήθηκα

ήταν σε κίνδυνο, όπως το ελάφι

που βγαίνει απ'το δάσος,

δεν είχε φόβο,

γιατί,

χωρίς διακοπή, στις αδιάκοπες νύχτες μου,

το ένα χέρι διαδέχονταν το άλλο, αρχίζοντας

από αυτά της μητέρας μου που μοιάζαν με άμβωνες,

άλλα που μοιάζαν πομποί μηνυμάτων

και άλλα σαν άγγελοι πάνω σε άλογα.



Νικηφόρος Βρεττάκος