ΌΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ-Αλεξανδρεύς

Ο Αλεξανδρεύς 

μας χάρισε τα προηγούμενα χρόνια μια σειρά σε συνέχειες με τίτλο

«Ότι ηγάπησε πολύ».

Αξίζει να διαβασθεί ξανά αυτή την περίοδο.

Ολοκληρωμένο εδώ

Α . http://anastasiosk.blogspot.com/2009/04/blog-post_5668.html

Β.  http://anastasiosk.blogspot.com/2009/04/blog-post_8512.html

Γ.  http://anastasiosk.blogspot.com/2009/04/blog-post_3995.html

Δ.  http://anastasiosk.blogspot.com/2009/04/blog-post_7733.html

Ε.  http://anastasiosk.blogspot.com/2010/03/blog-post_6628.html

ΣΤ. http://anastasiosk.blogspot.com/2010/04/blog-post_4353.html

Ζ.  http://anastasiosk.blogspot.com/2010/04/blog-post_6062.html
H.  http://anastasiosk.blogspot.com/2011/04/blog-post_1438.html
Θ. http://anastasiosk.blogspot.com/2011/04/blog-post_5965.html
Ι.  http://anastasiosk.blogspot.com/2011/05/blog-post_1430.html

ΠΗΓΉ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Εκ λύπης και εξ ανάγκης

Εκ λύπης και εξ ανάγκης

Δε μπόρεσα ακόμα να χωρέσω στα παπούτσια αυτά!

Δεν ξέρω αν είν’ τα πόδια μου στραβά

ή είν το σχέδιο τέτοιο!

Στιγμές στιγμές ραβδίζω την καρδιά μου

ελεεινολογώντας την στενό-χωρία της

Μα τότε την ακούω στα σιγανά να διαμαρτύρεται

-κάποτε να κραυγάζει- πως την αδικώ

κραδαίνοντας το στίχο επτά του ενάτου κεφαλαίου.

Με βιάζει λέει η ανάγκη και χάνεται ο μισθός.

Κι εκείνοι οι βιαστές λοιπόν

της Βασιλείας οι άρπαγες

τι σόι κληρονόμοι θα γενούνε;

Αλεξανδρεύς

πηγή: Αναστάσιος

....................................................................................................................

.....................................................................................................................

Χορτασμός

Χορτασμός

Δύο μπουκιές ψωμί

και μία ψάρι

εγεύτηκα.

Έτσι κι αλλιώς το πρόσωπο

και ο λόγος Σου

ήταν η πλησμονή μου.

Ό,τι άλλο από το πιάτο μου

το δωσα

μην πάει χαμένο.

Κρίμα θα ήτανε.

Διόλου περίεργο

που μαζευτήκαν

τελικά

κοφίνια δώδεκα.

Αλεξανδρεύς

Πηγή: Αναστάσιος

................................................

.....................................................................................................................

Απορία

Απορία

Αναρωτιέμαι

ποιος να έσβησε τα λόγια

που χάραξαν τα δάχτυλα της δεξιάς Σου

πα’ στο χώμα.

Να τανε τάχα θελημένη κίνηση ποδιού;

να 'ταν το φύσημα του ανέμου;

Μήπως το πλήθος που 'θελε

Εσέ να πλησιάσει;

Ποιος τόλμησε, τόσο που περιμέναμε

απ’ του Μωσή τα χρόνια

να πάρουμε ξανά χειρόγραφό Σου,

να  καταστρέψει;

Αλεξανδρεύς

πηγή:

http://anastasiosk.blogspot.gr/2017/07/blog-post_164.html