Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
....καί άφηνε καί καμιά βρώμικη πολυκαιρισμένη κάλτσα μέσα, να βρωμάει ποδαρίλα, έτσι να θυμίζει την βρώμα της ψυχής μας. Καλημέρα από τα αποκαΐδια, πού πάλι απέτυχαν νά μάς νουθετήσουν, στην αιφνίδια απώλεια και στην προσωρινότητα..
....καί άφηνε καί καμιά βρώμικη πολυκαιρισμένη κάλτσα μέσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα βρωμάει ποδαρίλα,
έτσι να θυμίζει την βρώμα της ψυχής μας.
Καλημέρα από τα αποκαΐδια,
πού πάλι απέτυχαν νά μάς νουθετήσουν, στην αιφνίδια απώλεια και στην προσωρινότητα..
Αδελφέ Μαρίνο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλοκαιριάτικα δεν φοράμε κάλτσες.
Καλύτερα!
;-)