Πριν εννέα συναπτά έτη, σαν σήμερα, στις 21 Ιουλίου του 2008, άνοιξα το blog, salograia.com. Ζήτω η Google! Ζήτωσαν όλοι οι τρελαμένοι χρήστες του Διαδίκτυου!

Στη φωτό...

(ορατή,
αλλά μη σουλατσάροντας εκεί
στο facebook δηλαδή),

ως Εύα Πέτρου , σε νεότερη ηλικία,
(δεν θα εξηγήσω,σε  ποια ηλικία επακριβώς).

-Ποτέ η γυναίκα δεν πρέπει να ομολογεί -με ακρίβεια δευτερολέπτου-
την ηλικία της, τόνιζε  η μανούλα Καλλιρρόη.

Άργησα ανεπίτρεπτα να καταλάβω τους λόγους.

Δέκα χρόνια πάνω, είκοσι χρόνια κάτω, το εξομολογούμαι, ω τίμιε πάτερ,,
νομίζω πως μπορεί να θεωρηθεί, τελικά,  ως ένα απολύτως δεκτό
νούμερο, στις περί ηλικίας γυναικών, δηλώσεις χι...χι...

Στο μπλογκ salograia.com(gr) 
( επειδή με ρωτάς, σου λέω, με πάνω από 890.000 χτυπήματα στις σελίδες του)
και στην πόλη της Πάτρας,   κυκλοφορώ,
δίχως να οπλοφορώ, ως Ευανθία Παναγοπούλου-Κουτσούκου.

Τα δυο ονοματεπώνυμα, Δάφνη μου, τα έκρινα αναγκαία, 
δεν θα επεκταθώ  στους λόγους.
Τους γνωρίζεις, αγαπημένο μου.

Το γιατί άνοιξα, μάλλον  αφηρημένα,  αυτό το μπλογκάκι , προκειμένου να κρεμάσω μία ανάρτηση και κατάντησα να έχω ανεβάσει  3156 αναρτήσεις (μαζί με τις επαναλήψεις), για Όνομα!  πάλι το γνωρίζεις, περιστεράκι μου αλλά αυτό θα το ξαναθυμίσω...διότι ως γνωστόν η επανάληψη, τυγχάνει σοφή μήτηρ μαθήσεως.

Λοιπόν...άνοιξα αυτό το μπλογκάκι
προκειμένου να "κρεμάσω" μια ανάρτηση που ένας...χμ... Ορθόδοξος παπάς
έκρινε ότι δεν ήταν πολύ καθώς πρέπει,  ώστε να αναρτηθεί...

-Έτσι νομίζεις, πάπαρέ μου; οργίστηκα εγώ, με κάτι ψεματούρες κατά συρροήν, που από εν Χριστώ "αδελφούς",  μού ξεφουρνίστηκαν.

Τώρα θα δεις, πόσα απίδια  πιάνει  ο σάκος και ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά και παραπίσω φούντα!

Αφού μου κατέβασες, με τα μαναφούκια σου,  την ανάρτηση από την ιστοσελίδα του Δημήτριου
θα φτιάξω τη δική μου σελίδα (της Google δηλαδή)  και θα ανεβάζω ό,τι γουστάρω και ό,τι κατεβάζει η κούτρα μου,
σκέφτηκα.

-Αμ έπος , αμ έργον!

Ο Πέτρος μου, Πέτρος Γ. Κουτσούκος , που με βοήθησε με τα ηλεκτρονικά, ας είναι πάντα καλά, αυτός, το λατρεμένο στήριγμα του βίου μου, άπαντος,  και των ειρηνικών (θέλω να ελπίζω) βαθέων γηρατειών μου .

Και επειδή είμεθα  άνθρωποι που σήμερον ζώμεν και αύριον μπορεί να κοιτάμε τα ραδίκια ανάποδα, να προσθέσω εις το σημερινόν  πανηγυρικόν, παραλήρημα ότι αυτό το μπλοκάκι από την αρχή της δημιουργίας του,  άχρι του νυν, δηλαδή,μέχρι σήμερα, το διαχειρίζομαι μόνη μου, ολομόναχή μου.

Αν λοιπόν, μου συμβεί το οτιδήποτε και αποδημήσω εις Κύριον,(τι χαρά! τι χαράα!)αφήνω ως πνευματικούς του διαχειριστές, εκτός από τη μανδάμ Google,  την οικογένειά μου,  και μετά από αυτούς, τα λατρεμένα μου κουμπαρόπουλα, τη Μύριαμ και την μικρή Αγάπη την αχτύπητη τσαπερδονίτσα.

Περιττό να προσθέσω ότι είμαι βαθύτατα ευγνώμων σε όλους τους εχθρούς και τους φίλους που ακολούθησαν και ακολουθούν αυτό το μικρό βαρκάκι στο κυβερνοπέλαγος.

Χωρίς τη δική τους ποικιλότροπη  εμψύχωση, δεν θα είχα ποτέ στρώσει τα αεικίνητά μου οπίσθια σε καρέκλα και δεν θα είχα καταγράψει κάποιες μεταφυσικές εμπειρίες δικές μου και άλλων,  που ευελπιστώ να τις διαβάσουν τα λατρεμένα μου τέκνα, όταν η ζουρλοαφεντιά μου, θα αρμενίζει σε επουράνια πέλαγα.

Με αυτά τα ολίγα, από μακριά σε χαιρετώ και από κοντά σου λέω:

-Μην το βάζεις κάτω , λατρεμένο μου!

-Πάντα ψηλά, παντ' άγρυπνα,  τα μάτια της ψυχής μας!

-Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα!

-Και το τελευταίο εκβάν, είναι εκείνο που τελικά στα μάτια του Κυρίου Ιησού
θα μας δικαιώσει ή θα μας καταδικάσει- το ξέρεις!

Με άπειρες ευχαριστίες, 

με χαρά παιδική 

και αγάπη φαεσφόρο

σε ασπάζομαι τρις 

Ευανθία η Σαλογραία

(Υ.Γ. αν ζουλήξεις με το "ποντίκι"
τους συνδέσμους που παραθέτω μέσα στο κείμενο
θα πεταχτείς, τσουπ! σε παλιότερες αναρτήσεις, 
που σίγουρα εσύ, ο νέος, ευγενικός επισκέπτης,
δεν τις έχεις διαβάσει.)
.....................................................................................................
.......................................................................................................