Όπως έλεγα τις προάλλες και κάπου, θεωρώ αυτονόητο
πως οι άνθρωποι λογαριάζουμε μόνο τις κρίσεις προσώπων
που είτε αγαπάμε είτε φοβούμαστε.
Όταν κάποιος, μας κριτικάρει,
ενώ συναισθηματικά μάς είναι αδιάφορος,
η κακή του γνώμη, γλιστράει σιωπηλά από πάνω μας,
και πέφτει στο χώμα της λήθης, αφήνοντάς μας, αδιάβροχους.
Βρίσκω χαριτωμένο ως ευφυολόγημα, το ρητό κάποιου σοφού ή λογοτέχνη
(δεν θυμούμαι ακριβώς, τίνος) που συμβουλεύει
να μην απολογούμαστε γενικώς, επειδή...
οι φίλοι μας δεν το χρειάζονται και οι εχθροί μας
δεν θα μας πιστέψουν,
ωστόσο, σε περιπτώσεις παρεξηγήσεως
μεταξύ φίλων, μια καλή, προφορική, διεξοδική συζήτηση
θα δρούσε ίσως θεραπευτικά
και θα επούλωνε με τον γλυκό λόγο
τής ειλικρινούς συνεξήγησης και συγνώμης,
το ψυχικό τραύμα, όπου έχει προκύψει.
Ευανθία η Σαλογραία
......................................................................
......................................................................
Σα να τα΄χει γράψει για μένα η φιλενάδα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη Ευανθία,που,παρότι συνήθως "ένοχος"...,
απολογούμαι συνεχώς...
Αναδημοσιεύω,φιλενάδα...
Ο Θεός μαζί μας!
https://amfoterodexios.blogspot.gr/2016/09/blog-post_53.html
Αγαπητέ ηλεκτρονικέ φίλε, Αμφοτεροδέξιε
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για την αναδημοσίευση.
Αν θα έκανες κλικ και το υπογραμμισμένο " Ευανθία η Σαλογραία" θα πεταγόσουν σε παλιότερη ανάρτησή μου στην οποία γράφω σε κάποιον να ΜΗΝ τσαλακώνει την ψυχή του πλησίον του, επειδή ΜΕΤΑ θα είναι σχεδόν δύσκολο, έως αδύνατον, το σιδέρωμα!
;-)
Αν έχεις μικρά παιδιά, καλή σχολική χρονιά τους εύχομαι!
;-)
Η απολογία κατά κανόνα είναι δικαιολογία και επομένως παραπαίδι του εγωϊσμού. Εγωϊσμό έχουν τόσο αυτός που πληγώνει όσο και αυτός που πληγώνεται (χωρίς τον εγωϊσμό, ούτε ο ένας θα πληγώνοταν, ούτε και ο άλλος θα απολογείτο-διακιολογείτο). Προσπαθώ να κατανοήσω το Λόγο Του που μας προστάζει, σαν πηγαίνουμε Σ' Αυτόν το δώρο μας και θυμηθούμε ότι κάποιος αδελφός έχει κάτι εναντίον μας (περίεργο να μην εξετάζει το αν έχουμε δίκηο ή άδικο!) θα πρέπει να αφήσουμε το δώρο στην άκρη και να φιλιώσουμε (όχι να απολογηθούμε) με τον αδερφό και μετά θάχει και το δώρο του τη θέση του! Διαφορετικά, μάταια η προσέλευση, μάταιο και το δώρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα ο Κύριος φαίνεται να ζητά κάτι ουσιαστικότερο από την Ψυχανάλυση (συζήτηση, εκμαίευση συναισθημάτων, ανάλυση τραυμάτων), κάτι κ.τ.λ), κάτι που δυστυχώς μας διαφεύγει και δεν μπορούμε να δράσουμε θεραπευτικά! Μήπως μας διαφεύγει ότι Αυτός είναι ο Κύριος της θεραπείας και της ψυχικής υγείας;;; Μήπως είμαστε σε λάθος δρόμο αναζήτησης ψυχοθεραπείας μέσω της "επάλειψης" του πληγωμένου κρυφού μας εγωϊσμού, ο οποίος σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να δει την Εικόνα Του στο παραμορφωμένο προσωπείο του "προσβάλλοντος" αδελφού;;;
Α
@Ακύλα (Πέτρο Γ. Κουτσούκο, εν Πάτραις)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ, λατρεμένο μου, για την τοποθέτηση.
Πολύ ψηλά βάζεις τον πήχη...και δεν τον φτάνει η αφεντιά μου- ο πνευματικός Ποκοπίκο! (που τον θυμήθηκα καλέ τον "Γκαούρ-Ταρζάν", στα καλά του καθουμένου; )
ΕΝΤΆΞΕΙ.ΕΧΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΑΛΛΑ..ΠΕΣ ΜΟΥ ΕΣΥ, Π Ο Ι Ο Ν έχεις δει να εφαρμόζει τα λογάκια σου τα υπέροχα; Εχεις δεί κάποιον; (ειδικά από ρασοφόρους και θεολογουντες; ΑΝ έχεις δει,γράψε μου διευθύνσεις-τηλέφωνα να πάω να τους φιλήσω τα άπλυτα γαιδουροποδαράκια τους, χιχι...φιλιάααααααααααααααα!
;-)