Τα τραίνα
Με παίρνουν κάθε τόσο και με γυρίζουν τα τραίνα
σαν έναν εξόριστο που δεν ξέρουν πού να τον αφήσουν
σαν ένα κρατούμενο που δεν εμπιστεύονται σε καμιά φυλακή
-έναν κρατούμενο που δεν γνωρίζει το λάθος του
εκτός και αν η λύπη για τη ζωή είναι φόνος, εκτός
αν η καρδιά που αγαπά έχει χάσει τη λογική της.
Ανοίγουν οι γραμμές σε σηματοδότες
τα τραίνα περνάνε τα σύνορα προς τα κει,
τα σύνορα προς τα δω κ' εγώ βρίσκομαι στο παράθυρο
ταξιδεύοντας πάντοτε. Εξετάζουν οι ελεγκτές τα χαρτιά μου
κοιτάζοντας προσεκτικά, το βαθιά
ρυτιδωμένο μου πρόσωπο, το γιομάτο
υπογραφές και σφραγίδες: "περάστε..."
Και συνεχίζω, ωσότου , δεν ξέρω πού πότε και πώς
θα μου αφαιρέσει ο μεγάλος σταθμάρχης το διαβατήριο.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου