Αντιστέκομαι
όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα τ' αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως..
(Νικ.Βρεττάκος)
Email:filikitati@hotmail.com
Καλοοοοοοοό!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-) παπα-Κώστα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτή την -θεΪκής σοφίας- ατάκα, έπρεπε να την είχα ακούσει
40 χρόνια νωρίτερα!
;-)