Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Ανάβαση-Νικηφόρος Βρεττάκος -Παταβούκος


(Η φωτό τραβήχτηκε στην Πάτρα  από τον Aναστάσιο Κωστόπουλο  χτες 27-5-2012.
Το χέρι της Σαλογραίας κρατάει το ευτυχισμένο  κοτόπουλο Παταβούκο)
..................................................................................................................


Ανάβαση

Ευχαριστώ τη μεγάλη σκαλωσιά των πληγών μου
που πάτησα, ανέβηκα, είδα τον κόσμο
και το απίστευτο θέαμα σημείωσα 
στα χαρτιά. 


Και θα έλεγα μάλιστα,
ω γης, ότι είμαι το ευτυχέστερο όν
που έζησε πάνω σου. 


Το φως με κατέκλυσε 
και με απόκρυψε, τόσο, που δεν έχω σκιά
όπως έχουνε όλα, σώματα, πράγματα.


Έρχονται μάλιστα και ώρες και νιώθω 
να βαραίνω στο χώμα σου λιγότερο απ'όσο 
το φως του λυκόφωτος πάνω στην πέτρα.


Νικηφόρος Βρεττάκος 

12 σχόλια:

  1. ....Αλήθεια, που ξέρεις πως το chicken είναι ευτυχισμένο; Δεν το βλέπω να..χαμογελά; Να ακροβατεί φαίνεται! Θα στο πε η Διβάνη!!!χχαχχαχαχα Αστειεύομαι, φυσικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ;-)
    Το ξέρω ότι το κοτόπουλο είναι ευτυχισμένο επειδή είναι απίστευτα παιχνιδιάρικο.

    Εκείνη τη στιγμή της φωτό υπήρξε λίγο αμήχανο, χαχα...Και φυσικά και ακροβατούσε.

    Απαξάπαντες ακροβατούμε ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ και όποιος δεν το κατανοεί τυγχάνει ακόμη πολύ νέος και άπραγος...
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δε θυμάμαι αν έχω σχολιάσει ποτέ σε κείμενο του Βρεττάκου. Νομίζω πως όχι. Δεν είναι επειδή δε μου αρέσει. Αντιθέτως. Μετά από την ανάγνωση των ποιημάτων του (τουλάχιστον αυτών που έχεις βάλει στο μπλοκάκι σου), μένω ανίκανος να πω ή να γράψω οτιδήποτε. Εκπληρώνει μέσα μου εκείνο το κείμενο του Φλωμπέρ από τη Μαντάμ Μπωβαρύ, που και εσύ αλλά και εγώ έχουμε γράψει εδώ μέσα παλιότερα. Το υπενθυμίζω για όσους δεν το έχουν διαβάσει.

    "Η αλήθεια είναι ότι η πληρότητα της ψυχής μπορεί μερικές φορές να υπερχειλίσει σε μια απόλυτη κενότητα της γλώσσας, γιατί κανένας μας δεν μπορεί ποτέ να εκφράσει ακριβώς το μέτρο των αναγκών ή των σκέψεων ή των θλίψεών του." (Εγώ θα προσέθετα και των συναισθημάτων του.) "Κι η ανθρώπινη ομιλία είναι σαν στραβωμένος τέντζερης, που πάνω του χτυπάμε πρωτόγονους ρυθμούς κατάλληλους μόνο για να χορεύουν αρκούδες, ενώ λαχταράμε να παίξουμε μια μουσική που να λιώσει τ' αστέρια."

    Ήλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Κι η ανθρώπινη ομιλία είναι σαν στραβωμένος τέντζερης, που πάνω του χτυπάμε πρωτόγονους ρυθμούς κατάλληλους μόνο για να χορεύουν αρκούδες, ενώ λαχταράμε να παίξουμε μια μουσική που να λιώσει τ' αστέρια." ΦΛΩΜΠΕΡ (στο " Μαντάμ Μποβαρύ"
    ...............
    ΗΛΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΛΙΕΥΣΕΙ Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ, ΤΟ ΞΑΝΑΦΕΡΕΣ ΠΡΟ ΟΦΘΑΛΜΩΝ ΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είχα την χαρά να ακούσω τον Βρεττάκο σε 3 διαλέξεις του. Στην μια από αυτή αναφερόταν ως Ακαδημαϊκός πλέον στην θρησκευτική πτυχή της ποιήσεώς του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αληθεύοντες εν αγάπη, είχες ακούσει το Βρεττάκο!
    Αυτόν τον ευγενέστατο κύριο

    (με όλη της σημασία της λέξης, αυτόν τον ευπατρίδη, που υπεραγαπούσε και τη γυναίκα του)

    Υπάρχουν κάπου αυτές οι διαλέξεις; Κυκλοφορούν στο διαδίκτυο; Γνωρίζεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το χερακι σου σαλογραια μου δειχνει οτι καθε αλλο παρα γραια εισαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ;-)
    Ανων. αγαπημένο

    Το "νέος" και το "γέρος" εξαρτάται από την οπτική γωνία της παρατήρησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σωστά, Σαλογραία μου. " Οι "ωραίοι άνθρωποι" μένουν πάντα νέοι". Κάπως έτσι δεν λένε πώς απάντησε ο Μιχαήλ Άγγελος, όταν σχολιάζοντας το έργο του, την PIETA, του είπαν ότι φιλοτέχνησε τη ΜΗΤΕΡΑ τόσο νέα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ;-)
    Κατά την ταπεινή μου άποψη
    Νέος μένει βασικά, όποιος αξιώνεται να γίνει κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος,όπως ήταν η Κυρία Θεοτόκος και δευτερευόντως, νέος μένει στη συνείδηση των προσφιλών του, όποιος αγάπησε και αγαπήθηκε στη ζωή του, περιστεράκι μου.
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να μου συγχωρεθεί ο τολμηρός λόγος . Είναι ένα ποίημα που κομίζει βιωμένη Πατερική Θεολογία . Επιφυλάσσομαι για περαιτέρω σχόλια . Θα αρέσει πολύ και σε έναν σάλο Επίσκοπο φρονώ . Ευχαριστούμε Ευανθία !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ;-) Φωτάκι μου
    είναι παλιά η ανάρτηση αλλά το κείμενο πάντα γεμάτο σοφία και φως πράγματι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή